ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

(ขอบคุณภาพจาก oknation.net )

 ขณะที่ลมหายใจเคลื่อนไหวร่าง
แววตากลับไม่ต่างจากซากศพ
เหมือนดำเดี่ยวเดียวดายสัมปรายภพ
ยอมสยบนิ่งงันกอบฝันจาง

 วิญญาณผู้โอบอุ่นห้วงสุนทรี
เคยขับกล่อมอินทรีย์อยู่แนบข้าง
ก็ระบัดโบกเบาควันเทาบาง
ชวนระคางขุ่นเคืองแทบเปลื้องใจ

 สมองเคยเฉียบคมสมความคิด
ก็ปละปล่อยพรหมลิขิตมารุกไล่
สองมือเปล่า..ก็คุดคู้ ไม่สู้ใคร
สองเท้า..ก็เปลี้ยป่าย ไร้เรี่ยวแรง

 ฤา..จักเรื้อรังแล้วบนรังวัด
แรงกำหนัดหมาดมอดจนขอดแห้ง
รึ..ฮอร์โมนหวาดหวั่นมันตีแปลง
คว่ำตะแคงรอบอารมณ์อันสมบูรณ์

ราวเสถียรจำเนียรนานบนธารโศก
ละล่องสีทันดรโลกมิสร่างสูญ
กระหายอยากอิสรายิ่งอาดูรย์
เหลือเพียงซากปฏิกูลบนลำนำ

ขณะที่ลมหายใจเคลื่อนไหวร่าง
จิตกรรแสงครวญครางอย่างระส่ำ
 คล้ายสำลักปริศนาชะตากรรม
ทุกอ่อนล้า ริยำ!!..ยากทำลาย

หวานเคยล้ำฉ่ำหยดด้วยพจน์ร้อย
พลันเหือดรอยหยาดรสหมดความหมาย
ไร้คารมบ่มคำมารำบาย
สะบัดสายลายพู่ดูเก้กัง

หวัง..เปลวแสงสุดท้ายจากปลายหล้า
จุดคบเพลิงปรารถนาผู้..สิ้นหวัง
อาทรไฟในอารมณ์บ่มพลัง
ก่อนเอวังเยือนถิ่น…จินตนาการ





(ช่วงนี้งานยุ่งจนแทบหมดไฟจริงๆ แต่จะพยายามมาเหย้าเยือนนะคะ)
…คิดถึงมิตรสหายทางกลอนเสมอค่ะ…

“…พระจันทร์สีน้ำเงิน…”

                                         

[ฉันเอง]

ในบางวันร้าวใจแสนสะท้อน
ให้อ่อนอกร้อนใจใฝ่เกินหา
นั่งเหงาเหงาเศร้าเศร้าในอุรา
เหม่อมองมาว่าชีวิตเดินผิดทาง

ไม่อยากหวลครวญคิดให้ผิดที่
เพราะชีวีเลือกเองมิได้ขวาง
ขอสำนึกผลึกไว้ในใจกลาง
มิหม่นหมางหากมันไม่เป็นไป

ยามท้อแท้แลบ้างข้างทางโศก
วิปโยคกว่าเห็นเป็นไหนไหน
แม้ทางเดินย่ำลำบากอีกยาวไกล
ก็ทนได้แม้โดดเดี่ยวเทียวลำพัง

ก็ชีวิตเกิดมาให้ต่อสู้
ถ้าไม่รู้ดูดายต้องได้ฝัง
เข้าใจโลกว่าทุกสิ่งไม่จีรัง
อย่าพินพังใช้ชีวิตโดยชิดเกิน

อยู่ตรงกลางเขาว่าดีนี่แหละแท้
เขาว่าแน่แลไปไม่ขัดเขิน
ไม่อยากหยุดสู้ไปสองเท้าเดิน
ให้เพลิดเพลินกับชีวีที่ดิ้นไป


ฉันเอง..

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~มุมบาดเจ็บ~


อีกมุมหนึ่งซึ่งอยู่ในเบื้องลึก
มันรู้สึกตีบตันด้วยปัญหา
เมื่อความทนพ้นขีดกรีดร้องมา
เป็นน้ำตาหลั่งรินแทบสิ้นใจ

เธอกำหนดบทบาทมิอาจรู้
ว่าการอยู่เป็นเงาเศร้าเพียงไหน
หนึ่งรอยยิ้มปริ่มชื่นยื่นออกไป
เพียงน้ำใสปากบ่อขอซื้อทาง

เมื่อตะกอนนอนก้นมันล้นออก
จึงอยากบอกเรื่องจริงสิ่งคั่งค้าง
เปิดอีกมุมรุ่มร้อนซ่อนอำพราง
ให้ลบล้างบางเบาความเศร้าตรม

ลองสัมผัสภาพลักษณ์นี้สักครั้ง
โปรดรับฟังเสียงหนึ่งซึ่งขื่นขม
ช่วยมองตาบอบช้ำย้ำระทม
พร้อมอารมณ์ร้อยพันที่กลั่นมา

หากเห็นฉันหมองหม่นคือคนรัก
จงช่วยตักเศษเศร้าเงาปัญหา
แล้วยื่นใจใสสดทดน้ำตา
ด้วยคุณค่าคนนึงซึ่งรักเธอ

หากเห็นฉันไร้ค่าอย่ายืดเยื้อ
อย่าจุนเจือเศษฝุ่นที่วุ่นเพ้อ
ช่วยกำจัดใจล้นคนละเมอ
ฉันอยากเจอมุมใจ..ที่ไม่จน

O

บอม ซอง ดุ๊ก

[สายลมสีขาว]

สายลมพัด แผ่วแผ่ว ผ่านดวงหน้า
เพื่อหมายซับ น้ำตา ที่รินไหล
และโอบกอด ความอ้างว้าง กลางจิตใจ
ซึ่งสั่นไหว คล้ายกลัว เรื่องร้ายมา

หยุดร้องไห้ ได้แล้ว นะสาวน้อย
หยุดเรียงร้อย เรื่องราว ที่ใฝ่หา
วางมันลง ซะเถอะ นะกานดา
เพาะน้ำตา ไม่เหมาะ กับเธอเลย

นี่แหละนะ ชีวิต ลิขิตฝัน
พบคืนวัน ดี-ร้าย ให้เฉยเฉย
อย่านำเก็บ มาคิด เหมือนอย่างเคย
สาวน้อยเอ๋ย ปล่อยวาง โลกทั้งใบ

ผจญทุกข์ เผชิญสุข ในโลกกว้าง
ทุกเส้นทาง มีหมอง และผ่องใส
เลือกเก็บเอา บางสิ่ง ไว้ในใจ
และปล่อยไป บางสิ่ง ที่มากเกิน

สิ่งที่ใช่ สำหรับเรา ก็คือใช่
ห่วงทำไม กับเงา แค่ผิวเผิน
โน่นเห็นมั้ย เส้นทาง ต้องก้าวเดิน
เธอยังต้อง เผชิญ อีกมากมาย

[มานพ]

เปลวสุดท้ายปลายหล้าหนาน้องหญิง
แปลกใจจริงอารมณ์เคยขมหวาน
พี่รอเธอเพ้อหามาแสนนาน
ทรมานดวงใจไว้คนเดียว

ถึงแม้เรามาพรากจากกันไกล
ถึงมีใครผู้ใดไม่แลเหลียว
รักเธอนั้นแน่ในใจจริงเชียว
รักแน่นเหนียวด้วยใจไปนิรันดร์

 

[bpmoon]

ในบางมุมของห้วงความรู้สึก
ให้คิดนึกถึงเธอละเมอหา
บางอารมณ์ขมหวานรานอุรา
กลั่นออกมาเป็นวจีที่แทนใจ

แต่บางมุมบางอารมณ์กลับปกปิด
บางความคิดค้นหามาผิดไหม
ตัวฉันเองที่ไม่เคยจะเข้าใจ
แล้วมีใครบ้างหนอพอรับฟัง

บางอารมณ์ที่เศร้าหมองครองน้ำตา
ความห่วงหาจากใครให้ความหวัง
กำลังใจด้วยใจเป็นพลัง
เป็นความหวังตั้งไว้ก้าวไปต่อ

บางอารมณ์สมสุขสนุกสนาน
ความสราญบานให้ใจไม่ท้อ
มันไม่ค่อยจีรังหรือรั้งรอ
แต่ก็พอคลายทุกข์ให้สุขสันต์
พอดีมีหลายอารมณ์ผสมกันไป

[กัลมลี*]

          นั่งอยู่คนเดียวในห้องไร้แสง
     หมดเรี่ยวแรงไขว่คว้ามาแนบฝัน
     ใช้เวลาทบทวนครวญทุกวัน
     ช่วงสั้นสั้นสุขหรือ...คือยั่งยืน

     ลมหนาวผ่านฤดูย่างสู่ร้อน
     ภาพปีก่อนเร้ารุกปลุกเราตื่น
     ในความมืดมีเราเหงาทุกคืน
     ในความขื่นขมเศร้ามีเราตรอม

     ดวงประทีปในใจไม่เปล่งแสง
     ละอองแห่งน้ำใจไม่หล่อหลอม
     หนึ่งคน...หนึ่งหัวใจ...ยังไม่พร้อม-
     สถานการณ์รุมล้อม...แบบคืนนี้

     ไม่อาจเป็นลมหายใจไปตลอด
     จึงโอบกอดอาลัยไว้เต็มที่
     บางมุม...บางรู้สึก...ในราตรี
     เสียงสะอื้นยังมี...ให้ได้ยิน

     มาแบ่งปันกันไหม...ความรู้สึก
     เจ็บลึกลึกฝังในยังไม่สิ้น
     มาแบ่งปันกันไหม...ใจพังภินท์
     อยู่ในมุมชีวิน...ไม่เหลือใคร