ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ้อง เจรียงคำ]

เหนือกาลเวลา


จำได้ไหมวันแรกที่ฉันทัก
คือวันรักแรกพบ...อยากคบหา
จำได้ไหมแววแรก..สบสายตา
คือแววเปี่ยมปรารถนา..ที่อาทร

เธออาจเห็นฉันเป็นคนแปลกหน้า
เป็นคนกล้าพิกลคนกะล่อน
เป็นคนชอบพูดมากคนปากบอน
จนลืมสิ่งที่ซ่อน..ลึกข้างใน

ฉันภูมิใจที่ฉันกล้าไปทัก
ได้รู้จักต้นเหตุให้หวั่นไหว
เป็นก้าวที่เปลี่ยนฉันให้เปลี่ยนไป
เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต

ถ้าเสี้ยวตัดสินใจในวันนั้น
เมินสัมพันธ์คงนึกรู้สึกผิด
คงพลาดแก้วมณีมาแนบชิด
สูญเสียสิทธิ์ประจักษ์ถ่องรักแท้

คนพูดมากปากบอนตอนแรกพบ
เธอเลี่ยงหลบ..ลึกลึก..รู้สึกแย่
เพราะมั่นจึงแวะเวียนมิเปลี่ยนแปร
จนเธอเผลอพ่ายแพ้ความตั้งใจ

เมื่อประตูสู่ใจเธอไม่ปิด
จึงโอกาสหัวจิตเปิดชิดใกล้
คนที่ไม่เข้าท่ามากกว่าใคร
เธอเห็นแล้วใช่ไหมความทุ่มเท

แม้ผ่านมาแสนนาน...ไม่ผ่านพ้น
ตรึงเต็มห้วงกมลมากล้นเล่ห์
และตราบชั่วชีวาตม์คาดคะเน
ใจสดับรักเห่..เหนือเวลา

จำได้ไหมวันแรก..ที่ฉันทัก
คือวันรักแรกพบ..อยากคบหา
และจำไว้..ทุกวารที่ผ่านมา
ฉันยังคงรักษา..สัญญารัก

จากวันนั้นจนถึงซึ่งวันนี้
ความรู้สึกแสนดียังแน่นหนัก
แม้มิอาจคำรบย้อนสบพักตร์
แม้เราจักจากพ้น..คนละทาง

เธอคิดถึงเหมือนฉันคิดถึงไหม
จะเพราะด้วยสิ่งไหนทำไกลห่าง
เยื่อใยความผูกพันอันเบาบาง
ไม่มีวันเลือนราง....แม้ต่างภพ

ครบรอบวันพรากกายเธอวายวาง
ประทับร่าง............สู่สุคติภพ


จ้อง  เจรียงคำ

[bpmoon]

ยังจำได้จากวันแรกถึงวันรัก
ฉันรู้จักรักนี้ก็เพราะเธอ
กาลเวลาผ่านมาเราได้เจอ
รักเสมอประทับใจทุกนาที

แม้ผ่านมาเท่าไหร่ใจติดตรึง
ความคิดถึงมากล้นพ้นทวี
หากย้อนไปทุกคืนวันหลับฝันดี
เพราะฉันมีนาทีที่มีเธอ

กลอนพี่จ้อง เจรียงคำ เพราะและซึ้งมากเลยค่ะ

[Music]

<a href="http://www.youtube.com/v/-dUtEm4Il2k&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/-dUtEm4Il2k&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

......ครึ่งหนึ่งของฝัน.......

๐ เมื่อต่างภพต่างพรากก็ยากกลับ
แม้เลยลับลึกล่วงในห้วงเพ้อ
ยังวกวนปนกัน..ขวัญละเมอ
เมื่อเจอะเจอแล้วพราก..ก็ยากเลือน

๐ จะมีใคร?ทั่วแดนมาแทนที่
กล่าววลีรำพัน..มันไม่เหมือน
นับกี่หนทนเหงากับดาวเดือน
จะหาเพื่อนเหมือนเจ้า..ยากเข้าใจ

๐ ปล่อยให้กาลเวลา..รักษาจิต
และให้สิทธิ์ฟูมฟัก..มีรักใคร่
เมื่อครึ่งหนึ่งของฝัน..สะบั้นไป
อีกครึ่งหนึ่งมีใคร?..บ่มใจเธอ

[ระบายจันทร์]

กี่คำรบของความทรมาน
กี่รอยเล่าร้าวราน.ถึงสุดสิ้น
ปรางจักอาบน้ำตาเป็นอาจิณ
ตราบสลายฟ้าดิน..หรือกระนั้น

อ้อมอกอุ่นถูกขวางด้วยต่างภพ
จึงเหน็บหนาวเข้าประกบ..นอนซบสั่น
มวลอบอุ่นกรุ่นไอครั้งใกล้กัน
กลายกลับเป็นไอควัน ไปสิ้นแล้ว...

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ผ่านหลายปี..ชีวิต..ที่ขาดเธอ
คิดเสมอ..แม้จะ..อยู่ฟ้าไหน
แม้ต่างภพ..ซบจิต..ติดภายใน
รักมอบไว้..ใจนี้..มีเธอครอง

พระอาทิตย์อัสดง

ปล. พี่จ้องจัง ลงกระทู้นี้ ทำให้ อัดดง คิดถึงอีกคนบนฟากฟ้าที่ห่างไกลไม่มีวันกลับ 

[ฉันเอง]

แม้ความรักจักยิ่งใหญ่แผ่ไพศาล
ดั่งตำนานกาลเวลามารู้จัก
แล้วเดินเรื่องราวต่อไปให้พี่ทัก
ยามแรกรักปักใจลงตรงที่เธอ

สำหรับพี่ที่มั่นคงดั่งหลักหิน
ใจถวิลให้ห่วงหามาเสมอ
ย้ำเวลาครวญคร่ำฉ่ำละเมอ
ไม่มีเผลอเผื่อแผ่ใจให้ใครเลย

เริ่มต้นรักปลูกด้วยใจใฝ่ถนอม
เฝ้าอดออมยอมเจ็บทนจนเธอเผย
ความในใจว่ารักมั่นนั้นลงเอย
ต่างไม่เคยจะเผยรักฝากกับใคร

แม้นรักจบไปเนิ่นนานในครานั้น
พร้อมกับวันอันสวยสดแสนสดใส
อยู่ต่างภพจุดจบลงตรงแสนไกล
แต่หัวใจไม่คลายรักจากเธอเลย


ฉันเอง..