ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

อนาคต วาดฝัน ไว้ยิ่งใหญ่
สุดสายตา ทอดไป แทบไม่เห็น
แต่ทว่า ด้วยความเพียร อันลำเค็ญ
ทุกอย่างล้วน ต้องเป็น ไปดั่งใจ

ยืนขึ้นสิ จากพื้น ที่นั่งอยู่
ทอดสายตา มองดู เพื่อคว้าไขว่
ก้าวไปสิ แม้ทาง จะยาวไกล
ห่วงอะไร ปัญหา ถาผจญ

ค่อยค่อยเดิน ไปนะ ทีละก้าว
แม้ทางยาว ต้องถึง สักหนึ่งหน
ด้วยความเพียร ความฝัน ของหนึ่งคน
ของหนึ่งใจ ที่อดทน คนเดินดิน

แม้ภายนอก บอกช้ำ เกินรับไหว
แต่ภายใน บอกสู้ ให้รู้สิ้น
แม้ภายนอก สาหัส ถึงชีวิน
แต่ภายใน ไม่วิ่น สักนิดเดียว

[กาแฟดำ]

.

จะเดินทางแสนไกลไปหมื่นลี้
ก็ต้องมีก้าวหนึ่งซึ่งเริ่มก่อน
อาจมีมารผ่านเข้ารุกเร้ารอน
เพียงอย่าถอนฤดีที่จะเดิน
 
หัวใจหวังตั้งไว้ในจุดหมาย
คงไม่ง่ายมีทางเลาะหรือเหาะเหิร
ขวากหนามใดให้ฝ่ากล้าเผชิญ
ของเธอเพลินเดินถึงซึ่งปลายทาง

.

[ดอกกระเจียว]

พ่อกับแม่รักเราเท่าชีวิต
แต่เพื่อนมิตรรักเราอย่างเฝ้าหวัง
แฟนของเราหวังให้เป็นใบบัง
เมื่อคราวครั้งโลกโหดร้ายได้อยู่เย็น

ชีวิตเราใครหรือจะหวงแหน
พ่อกับแม่อาจเทียบแทนเฝ้าคิดเห็น
แต่ตัวเรารักเราเท่าจำเป็น
เมื่อลำเค็ญที่ต้องสู้นั่นเพื่อใคร


เพื่อตัวเราเอง..สู้ๆๆๆ

[บอม ซอง ดุ๊ก]

อภิรักษ์ แซ่ฮ้อ คนจนผู้ยิ่งใหญ่



~คนจนผู้ยิ่งใหญ่~


เหงื่อกระเซ็นเหม็นฉึ่งแต่ผึ่งผาย
เรี่ยมเร้ลายกายเปรี้ยวแต่เหี่ยวเฉา
กลางเพลิงแดดแผดเปรี้ยงแต่เกลี้ยงเกลา
เร้นใต้เงาเหง้าหน่อแต่มอซอ

ยิ้มแห้งแห้งแรงทรุดแต่สุดโก้
ร่วนคำโตโชว์ถึกแต่สึกหรอ
รวยตังส์เหรียญเพียรนับแต่คับจอ
ล้นตังส์พ่อบาทแม่แต่โรยรา

ยกกระสอบหอบปุ๋ยแต่คุยได้
แบกกำไลเพชรแท้แต่ผวา
แม้นบ้านเช่าเก่าแก่แต่งามตา
อยู่เมืองฟ้าปราสาทแต่หวาดกลัว

ทานเช้ามื้อยื้อเย็นแต่เป็นสุข
เสพจนจุกพุงใหญ่แต่ไร้หัว
ถูกหยามเหยียดเบียดทิ่มแต่อิ่มตัว
โดนชมนัวครัวญาติแต่ขาดดุลย์

Oo..ชาตินักสู้อยู่ไหนก็ใหญ่ยิ่ง
เพราะคนจริงพิงแก่นไม่แล่นหมุน
ความพอเพียงเที่ยงแท้แผ่ใบบุญ
มาแทนทุ่นทุนทรัพย์ที่อับจน

ต่างกับคนบ่นท้อที่งอร่าง
เพราะโชคลางพรางใจให้สับสน
กินทรัพย์เก่าเล้าเดิมไม่เติมตน
พาลมืดหม่นล้นจิตเป็นนิจไป

O

บอม ซอง ดุ๊ก

[รพีกาญจน์]

๐ก้าวพลาดพลั้งครั้งนี้คงมีค่า
ดูซิว่าชีวิตนิดหนึ่งนี้
จะยืนต่อก่อร่างสร้างความดี
ทนได้กี่ครั้งเล่าเจ้าจะพอ

๐ตีหน้าเศร้าเอาใจไม่ฉุกคิด
ถูกสารพิษดำม่วงเข้าลวงล่อ
คำผองเพื่อนเตือนยั้งไม่รั้งรอ
เพียงแต่ขอได้ชิดสนิทกาย

๐ชื่นฉ่ำหวานซ่านใจไม่นานนัก
คนสุดรักแสนดีหลบหนีหาย
ทอดทิ้งร่างกลางห้องร้องฟูม ฟ า ย
ก็อย่าหมายเขาลับจะกลับคืน

๐ก้าวพลาดพลั้งครั้งนี้กับชีวิต
จงอย่าคิดอาลัยให้ขมขื่น
อย่าทดท้องอร่างอย่างกล้ำกลืน
ลุกขึ้นยืนสองนิ้วชู สู้สู้นะ