เหนื่อยบ้างไหม ในหนทาง ที่เดินก้าว
เส้นทางยาว ไกลแสนไกล เปี่ยมขวากหนาม
หนึ่งคนคอย ถามข่าว เฝ้าติดตาม
มีแต่ความ คิดถึง ล้นดวงใจ
ในพายุ ที่โหมใส่ ซัดกระหน่ำ
ให้ต้องช้ำ จนเธอ นั้นหวั่นไหว
ยังมีที่ พักพิง ให้อุ่นไอ
อยู่ไม่ไกล เพียงเธอมอง หันกลับมา
ณ ตรงนี้ มีแต่ให้ ไม่หวังอื่น
เปลี่ยนวันคืน โศกตรม หวั่นผวา
พัดความทุกข์ ให้ไหลไป กับน้ำตา
ฟื้นชีวา ด้วยรักแท้ จากใจจริง
หากเธอฟื้น จากความช้ำ ในเมื่อไหร่
เจอะเจอใคร ที่มีพร้อม ในทุกสิ่ง
ฉันคนนี้ พร้อมเป็นคน ที่ถูกทิ้ง
ไม่ประวิง เวลา ให้ยาวนาน
จะไม่ยื้อ รั้งให้เธอ ต้องอยู่ต่อ
เพียงเฝ้ารอ ถามไถ่ ในข่าวสาร
ส่งความรัก ในสายลม ที่พัดผ่าน
ให้วันวาร หล่อเลี้ยงใจ ฉันก็พอ~
