ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คนเผาถ่าน]

<a href="http://www.youtube.com/v/sldREY3NdBc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/sldREY3NdBc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ในความเงียบเหงาทำให้เรามาเจอกันบ่อย
ในความเลื่อนลอยฉันก็รู้เธอนั้นเปล่าเปลี่ยว
ท่ามกลางแสงสี โธ่ คนดีเธอหนีแฟนมาเที่ยว
เศร้าซึมดื่มกินคนเดียว เธอเหงาอย่างนี้ทุกคืน

ในความใกล้ชิดทำให้เรานั้นคิดไปไกล
ในความอ่อนไหว เศร้าหัวใจได้ไม่อาจฝืน
เธอมีแฟนแล้วรู้กันดี แต่ใจก็ไม่ขัดขืน
ชั่วข้ามคืน เราก็ฝืน ราคะไม่ได้

*เมื่อดอกรักเบ่งบานอยู่บนต้นงิ้ว
หัวใจล่องลอยละลิ่วหนามต้นงิ้วทิ่มตำหนำใจ
ก็รู้ว่าผิดแต่คิดจะขอปีนป่าย
บาปกรรมยังวนเวียนว่ายจะต้องชดใช้สักวัน

จนวันสุดท้ายวันที่หนามตำใจจนปรุ
มันแทงทะลุ เมื่อบาปกรรมนั้นตามมาทัน
ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามา แล้วเอาด้ามปืนตบฉัน
จ่อปืนเล็งแล้วตะโกน...มรึงทำแฟนกู

(ซ้ำ*)

จ่อปืนเล็งแล้วตะโกน....คนนั้นแฟนกู

สำหรับ...คนที่กำลังอยากปีนต้นงิ้วครับ....
คนเผาถ่าน

[hort39]

เมื่อดอกรักเบ่งบานบนต้นงิ้ว
เืมื่ออารมณ์ปลิดปลิวลิ่วลงต่ำ
เมื่อความรักความใคร่ไร้ศิลธรรม
เมื่อใจกายถลำเหลิงกามา

คงเป็นสุขชั่วคราวราวกับฝัน
คงเป็นทุกข์ชั่วกัลป์ขวัญผวา
คงลงเอยด้วยเศร้าเคล้าน้ำตา
คงดีกว่าถ้าถอนตัวกลัวบาปกรรม....

 

[ฉันเอง]

รักบาน นอกใจเรา

อันบุพเพวาสนาดันพาให้
ค้นพบใจที่อยากเจอให้เผลอหมอง
อยากสัมพันธ์ข้องเกี่ยวใจเหนี่ยวดอง
แต่เจ้าของเธอมีให้หนีไกล

ยากจะลืมหักใจที่ใฝ่รัก
เหมือนเธอผลักสู่ใจภักดิ์ให้รักใคร่
จนไม่อยากมองหาจากใครใคร
รู้ว่าผิดที่เผลอใจใฝ่ปองเธอ

อันบุพเพเล่ห์สวาทสาดรักให้
ได้ตรงใจรักไม่ลืมเธอเสมอ
แต่ชาตินี้มิสมใฝ่จะได้เจอ
ขอชาติหน้า..นะเธอ  คงเจอกัน


ฉันเอง..

[masapaer]

"ดอกรักบนยอดงิ้ว"

ใครหรืออยากปีนงิ้วชันลิ่วสูง
ด้วยทาสรักชักจูงให้ยุ่งเหยิง
ปล่อยหัวใจตกต่ำระบำเพลิง
เมาระเริงกาเมเล่ห์ความรัก

จิตอันซ่อนอ่อนไหวใต้วงกต
ทางเคี้ยวคดลดหลั่นกั้นสลัก
ดูวุ่นวายวนเวียนอิดเอียนนัก
คราจูงชักดึงเร้าเรื่องคาวใด

พบหน้ากันครั้งแรกก็แปลกอยู่
พิศเสียงดูรู้เห็นเป็นแบบไหน
เพ่งท่าทางอย่างนั้นอันหวามใจ
ตรองนิสัยใคร่หลงดงมายา

กลิ่นกายอันยวนเย้าเร้ารู้สึก
ในสำนึกดึงไว้ใช่แน่นหนา
คือมนุษย์ผุดว่ายใต้เวลา
ของกามาม่านงิ้วพลิ้วรำบาย

ความรักบานม่านตาเลือนพร่าบอด
รักบานยอดปลายงิ้วเป็นทิวสาย
มิรู้หนามแหลมตำทำระคาย
ยลยอดปลายตาพิศหวังปลิดครอง

ป่ายปีนทั้งร่างกายที่ไหวเปลี้ย
หนามไล้เลียทิ่มแทงแหยงสยอง
หวังเชยชิดปลิดดอกออกเรืองรอง
เหมือนรักมีเจ้าของจึ่งหมองตรม

เป็นความบาปหรือผิดที่คิดรัก
ติดกับดักหัวใจไม่เหมาะสม
คงไม่ผิดหรอกรักหากแค่ชม
แต่คงล่ม "เพราะทำ" ย้ำบาปรัก

"เลยออกแนวปรัชญานิด ๆ ขออภัยค่ะ  "

[ไพร พนาวัลย์]

ดอกงิ้วบานบนต้นคนปีนป่าย
คิดว่าง่ายหนามแทงแดงทะลัก
จึ่งรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวหนัก
สามีเขาแช่งชักควักปืนรอ

จะโทษใครดีหนาว่าเลวชาติ
ถ้าสามีเก่งกาจองอาจหนอ
คงไม่ปล่อยภรรยาน้ำตาคลอ
คงไม่ก่อเวรกรรมให้ตำตา

เรื่องอย่างนี้ต้องโทษทั้งสามฝ่าย
หนึ่งผู้ชายเป็นชู้ได้รู้หน้า
สองนั่นหรือสำคัญภรรยา
สามนั้นหนาสามีที่ร่วงโรย

ถ้าชายชู้ไม่ชั่วมั่วไปหมด
ไม่รู้อดใจกลั้นมันอยากโซ่ย
ถ้าฝ่ายหญิงไม่ปล่อยตัวมัวโอดโอย
คงไม่โกยกาเมเสน่ห์แรง

สามีทิ้งภาระรับผิดชอบ
ไม่เคยมอบเงินทองจนร่องแร่ง
แล้วปล่อยให้ภรรยาหาข้าวแกง
เอาที่ไหนมาจัดแจงให้พ่อคุณ

บ้านจึงไม่เป็นสวรรค์ดั่งกั้นเขต
มีนรกจกเปรตเศษสถุน
เอาสวนสัตว์มาไว้ไม่การุณ
จึ่งหมดบุญเคยชุบด้วยบุพเพ

ปัญหานี้แก้ได้ไม่ยากหรอก
อยากจะบอกเคล็ดลับจับด้วยเล่ห์
ขอสามีมอบใจไม่รวนเร
ภรรยาใช้เสน่ห์จวักนำ

เมื่อบ้านเป็นสวรรค์ร่วมสรรค์สร้าง
เมื่อทุกอย่างแวดล้อมพร้อมชุ่มฉ่ำ
ชายไหนหนาจะกล้ามาทิ่มตำ
ใครเหยียบย่ำโดนปืนขืนอยากตาย

ดอกงิ้วบานชูช่อล่อตะเข้
ชายร้อยเล่ห์เกร่มาหาคนง่าย
คงไม่สมใจอยากมาลากลาย
มิเปลี่ยวกายเปลี่ยวใจในวิมาน

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ปรางทิพย์]

สูงเสียดฟ้าท้ากามด้วยหนามแหลม
ดอกสวยแซมแต้มรักดุจปักศร
ช่างงามงดสดใสในนิวรณ์
ถ้อยคำสอนกร่อนจิตแทบปลิดปลง

รสสวาทปรารถนานิจจาเอ๋ย
เพียงชมเชยเลยล่วงดั่งบ่วงหลง
ลืมความจริงทิ้งธรรมเวรกรรมคง
ย้อนมาส่งตรงข้ามกับความดี

ศีลข้อสามกามรสสลดฝัง
สุมประดังคลั่งไคล้ในวิถี
ผิดลูกเมียเสียคนป่นชีวี
แสงธรรมชี้ที่หมายถึงปลายทาง

เถิดแม้รักหักจิตแค่คิดถึง
เพียงซาบซึ้งตรึงใจไร้บาดหมาง
น้อมพระธรรมกรรมเก่าอาจเบาบาง
หากบุญสร้างหว่างภพสบนิรันดร์....