ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

หากใจกรอบ บอบบาง ต้องวางนิ่ง
ระวังสิ่ง ใดทับ ขยับเสย
ตาไม่ดู หูปิด สนิทเอย
แม้รุ่มร้อน วางเฉย ไม่เอ่ยคำ

อาจลำบาก ยากเย็น แสนเข็ญอยู่
สติรู้ ตนครอง ตรึกตรองย่ำ
ใคร่ครวญหนา สาระ การกระทำ
อย่าเป็นซ้ำ ทำแยก จะแหลกลาญ

หัวใจเรา เขาไหน เข้าใจแจ้ง
แม้แต่เรา ยังแกล้ง ปรุงแต่งด้าน
หลอกตัวเอง ว่าสุข แท้ทุกข์บาน
ฉีกยิ้มหวาน ซ่อนขม ระทมไว้

จึงควรตรอง ครองตน อย่างคนหยิ่ง
มิยี่หระ ทุกสิ่ง ที่วิ่งใส่
ปลุกปลอบขวัญ หมั่นสร้าง กำลังใจ
แม้หวั่นไหว ให้รู้ ว่าสู้โว้ย.    

  "กานต์ฑิตา"

๑๑ มกราคม ๒๕๕๔

บทกลอนนี้เป็นผลสืบเนื่องมาจากฉายา ขวานผ่าซาก แบบกลัวว่า ไม่สมฉายา

[กาแฟดำ]

.

สู้ครับสู้ครูกานต์มานอย่าผ่อน
แม้จะอ่อนล้าบ้างเป็นบางหน
แม้บางคราอยากจะละอดทน
เปลี่ยนตัวตนทำไม..ใจของเรา

.

มาเป็นกำลังใจให้(รึปาวก็ไม่รู้)ครับครูกานต์

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

.

สู้ครับสู้ครูกานต์มานอย่าผ่อน
แม้จะอ่อนล้าบ้างเป็นบางหน
แม้บางคราอยากจะละอดทน
เปลี่ยนตัวตนทำไม..ใจของเรา

.

มาเป็นกำลังใจให้(รึปาวก็ไม่รู้)ครับครูกานต์

สู้อยู่แล้วไม่เคยถอยมือปล่อยทิ้ง
สู้ทุกสิ่งวิ่งใส่ชนผจญเข้า
สู้ให้รู้ตูก็แน่แค่เบาเบา
สู้ด้วยมือและด้วยเท้าเอาชนะ.

[ฉันเอง]

ขอเพียงใจสู้



ก่อกำเนิดเกิดชีวิตพิชิตฝัน

ดังตะวันฉายแสงอันแรงกล้า

สร้างชีวิตเผ่าพันธุ์ในโลกา

ไม่เหนื่อยล้ายังแฝงดั่งแรงใจ


ตะวันดับลับลงไม่สิ้นสุด

ครั้นถึงจุดฉายแสงส่องสดใส

สลับเปลี่ยนหมุนเวียนทุกวันไป

มีเช้าใหม่ให้ต้องสู้ทุกผู้คน


กำลังใจมีให้ใหม่อย่าได้ท้อ

อย่ามัวรอวาสนาพาสับสน

เริ่มต้นใหม่อย่างสดใสในตัวตน

ต้องดั้นด้นเริ่มใหม่คล้ายตะวัน




ฉันเอง..

[hort39]

ถ้าไม่สู้คือแพ้แน่อยู่แล้ว
ถ้าใจแป้วแววออกบอกให้หนี
ใจยังสู้ชูมือคือราวี
ชีวิตนี้ต้องกล้าเดินหน้าไป

(สู้เว้ย.เอ๊ย สู้ครับ )

[บ้านริมโขง]

หากใจกรอบ บอบบาง ต้องวางนิ่ง
ระวังสิ่ง ใดทับ ขยับเสย
ตาไม่ดู หูปิด สนิทเอย
แม้รุ่มร้อน วางเฉย ไม่เอ่ยคำ

อาจลำบาก ยากเย็น แสนเข็ญอยู่
สติรู้ ตนครอง ตรึกตรองย่ำ
ใคร่ครวญหนา สาระ การกระทำ
อย่าเป็นซ้ำ ทำแยก จะแหลกลาญ

หัวใจเรา เขาไหน เข้าใจแจ้ง
แม้แต่เรา ยังแกล้ง ปรุงแต่งด้าน
หลอกตัวเอง ว่าสุข แท้ทุกข์บาน
ฉีกยิ้มหวาน ซ่อนขม ระทมไว้

จึงควรตรอง ครองตน อย่างคนหยิ่ง
มิยี่หระ ทุกสิ่ง ที่วิ่งใส่
ปลุกปลอบขวัญ หมั่นสร้าง กำลังใจ
แม้หวั่นไหว ให้รู้ ว่าสู้โว้ย.    

  "กานต์ฑิตา"

๑๑ มกราคม ๒๕๕๔

บทกลอนนี้เป็นผลสืบเนื่องมาจากฉายา ขวานผ่าซาก แบบกลัวว่า ไม่สมฉายา

ต้องสู้ด้วยดำริสติมั่น
ที่สำคัญอย่าล้าพาระโหย
ทั้งกำลัง กาย,ใจ อย่าให้โรย
มุ่งมั่นโดยรอบคอบประกอบการ

เริ่มแต่เกิดชีวิตล้วนคิดสู้
คิดเพื่ออยู่เพื่อกินถิ่นสถาน
คิดก้าวไปในอาชีพและการงาน
คิดประสานไมตรีมีสังคม

แม้นก้าวย่างทางเดินไกลเกินแสน
แต่หากแม้นใจมั่นมีวันสม
เพียงอย่าท้อรอหวังดั่งลมลม
ได้ชื่นชมสมแน่..อย่าแพ้ใจ.

"บ้านริมโขง"

[คนเผาถ่าน]

เกิดมาหนชาตินี้ที่ต้องสู้
เพื่อเป็นอยู่อย่างมนุษย์สุดใจหวัง
ความมุ่งมั่นนั่นแท้คือพลัง
ไขว่คว้ายังจุดหมายที่ต้องการ

ถึงลำบากยากแค้นแสนสาหัส
ไม่ยืนหยัดคงว่าอวสาน
เป็นมนุษย์สุดแสนแม้นเปรียบปาน
เดรัจฉานยังสู้รู้ชีวี

หากวันนี้ที่ท้อรอวันใหม่
วันฟ้าใสใจชื่นฟื้นวิถี
ชีวิตคนล้วนสุขแลทุกข์มี
ใช่หลีกหนีพ้นได้ไปตามกรรม

กำลังใจสำคัญเพื่อฟันฝ่า
แม้เหนื่อยล้าสู้ไปได้เสร็จสำ
จงมองหารอบกายให้จดจำ
สิ่งชี้นำกำลังใจ...คือตนเอง

สู้ต่อไป....ทาเคชิ
คนเผาถ่าน