ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เมฆา...]

http://www.youtube.com/watch?v=KFf06Ybw_ks (External Embedding Disabled)





ดินกะดาว…


...ยลนภา ฟ้ากว้าง กลางเมฆหม่น
ผ่านสายตา ของคน จน..ต่ำต้อย
ด้วยความหวัง ฝังใจ ให้รอคอย
ว่าดาวรวง ดวงน้อย จะลอยเคียง
...เอื้อมมือหมาย มาดมั่น ฝันหยิบคว้า
เดือนดารา มาแนบ แอบครวญเสียง
วอนดาวเจ้า เข้าใจ ในสำเนียง
จากทรวงคน ยลเยี่ยง เพียงดินดำ
...รู้ว่าคง เป็นไป มิได้หรอก
แต่จะบอก หลอกฤทัย ในทุกค่ำ
ปลอบใจพอ ต่อสุข ก่อนทุกข์นำ
ให้ดินต่ำ ต้องพบ สบความจริง
...หากแม้นชาติ วาสนา ชะตาสร้าง
ให้ดาวนาง อ้างสิทธิ์ นิมิตสิ่ง
โปรดเมตตา ปฐพี ที่ฝันอิง
แนบน้องหญิง กิ่งฟ้า ดาราอร
...แม้จะนาน เพียงไหน ไม่หวาดหวั่น
จะหมายมาด วาดฝัน กลั่นอักษร
ด้วยหยาดคำ ล้ำค่า เสภากลอน
ส่งสุนทร ถึงแข แม่โฉมงาม
...ให้ดาวรู้ ว่าดิน ถวิลเฝ้า
รอวันเจ้า โน้มกิ่ง จะอิงถาม
ว่าเห็นกัน บ้างไหม ในเสี้ยวยาม
ที่สื่อความ ถึงนาง กลางจันทรา...

...ฝันจนเคลิ้ม เทิ้มคล้อย พลอยสะดุ้ง
แม้แต่ยุง ยังคิด มาอิจฉา
รุมเกาะกัด ปัดฝัน ให้ผันลา
จนผวา อาวรณ์ หลอนฤดี
...ถอนหายใจ หลายเฮือก กระเสือกกระสน
อยากเพียงยล ดาวจ้า ประภาศรี
แค่ได้เห็น เป็นขวัญ ฝันรุจี
ข้ามราตรี ก็พอ แล้วหนอ..ดิน...


 

***เมฆา...***

[อัศจรรย์จิต]

แต้มราตรีสีสันจรรโลงโลก
ดาวอาจโศกเดียวดายจึงถ่ายแสง
เผื่อดินดอนดูดายจึงฉายแดง
มาแต้มแต่งดินดำให้สำราญ

ดินเจ้าหนอพอฝนหลั่งหล่นหยาด
ก็ก่อชาติก่อเชื้อเอื้อสถาน
ไม่ดายเดียวเหี่ยวแห้งดั่งแสงลาน
ดาวขอค้านด้านดินคือถิ่นดี

[Music]

(ขอต่อกลอน..ท่านเมฆา)

ไม่อยากให้...ดิน-ดาว...ถึงคราวจาก
แม้ถ้าหาก..ใจสอง..ปองถวิล
เคยไหลล่วง..ห่วงหา..น้ำตาริน
ไฉนจินต์..ตัดรอน..ด้วยกลอนลา

ดาวสะท้อน..ย้อนน้ำ..ในยามนี้
หวังดินดี..โอบกอด..ดอดมาหา
ดาวเปื้อนดิน..ยิลใย..ใครนินทา
คราวน้ำตา..หล่นร่วง..ใครห่วงกัน

อยากจะโน้ม..โค้มร่าง..ลงวางตัก
ดินตระหนัก..รักดาว..แค่คราวฝัน
หากหมายพ่วง..ปลอบปรับ..ชั่วกัปกัลย์
แม้ตะวัน..โพล่พ้น..ไม่สนมัน

ดาวจะรอ..ดินดำ..เมื่อน้ำชุ่ม
มาโอบอุ้ม..สอดใส่..ความไหวหวั่น
ภาพสะท้อน..ย้อนคิด..เราชิดกัน
อย่ารำพัน..ข้ามคืน..ตื่นก็ไป

[ดิษฐา]

สะท้อนฉายปลายฟ้า แสงพร่าผ่าน
ไหลประสานปานสรวง ดั่งห้วงฝัน
ระยิบพราวราวฟ้า ทุกคราครัน
หมื่นร้อยพันจันทร์ส่อง ดาวล่องลอย

แสงสีนวลกระพริบ เอื้อมหยิบฟ้า
ด้วยแววตาล้าแรง  แสงถดถอย
สุดแขนขาคว้าลม เข้าพรมคอย
เพียงดินกร่อยด้อยค่า คิดคว้าเกิน

[ฉันเอง]

ดังเลื่อนลั่นสนั่นฟ้าแหละครานี้

ปัฐพีไหวโยกโอนเอนใส่

ฟ้ากับดินมาบรรจบเพื่อคบไกว

ดาวน้อยใหญรีบกลับสรวงสู่ห้วงพลัน


ด้วยแรงรักผลักดันผืนฟ้านี้

ผืนปัฐพีก็มีรักยากพลิกผัน

สองแรงรักเขย่าโลกโศรกโลกันต์

ดับตะวันทั้งเดือนดาวคราวราตรี


จบกัน..




ฉันเอง..

[ดอกกระเจียว]

ดอกดินคอยดาวดวงเจ้าล่วงหล่น
รักเสียจนเพ้อหานิจจาเอ๋ย
สู้โสดสร้างอย่างดินถิ่นคุ้นเคย
จะล่วงเลยรักใครแล้วไม่มี

เห็นดาวงามวามวับหวังจับต้อง
มาสมปองดั่งในหัวใจนี้
ทั้งรู้ตัวความแตกต่างห่างความดี
แต่ฤดีห้ามเท่าไรก็ไม่ฟัง

รักข้าเถิดดวงดาวสกาวใส
สงสารใจน้อยน้อยคอยเฝ้าหวัง
หล่นลงมาสู่พื้นอย่าชิงชัง
ข้าจะนั่งคอยดาวแม้ร้าวใจ

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ไม่มีทาง~


สองสัมพันธ์ มั่นคง ดำรงค้ำ
จากดินต่ำ สู่ฟ้า ราตรีหวาน
จากดาวสูง สู่ดิน สิ้นกัปกาล
สืบผสาน มานภักดิ์ ประจักษ์จินต์

บทกวี กลั่นถ้อย ร้อยระรื่น
ให้ค่ำคืน งดงาม ตามถวิล
เสกสรรเรื่อง เรืองรอง คล้องดาวดิน
ในอาจิณ กลิ่นร้อน ซ่อนเป็นเงา

รู้ใหมว่า? ดาวน้อย ลอยละล่อง
มิเคยมอง ดินแร้น ผู้แสนเหงา
แม้นคู่เคียง เพียงกาล ร่วมนานเนาว์
แต่สองเรา ห่างเหิน เกินคว้ายล

วันเมฆดำ ล้ำกลืน ทั่วผืนฟ้า
ดินเช่นข้า  เพียรเฝ้า จนเบาฝน
วันหมอกโปรย โรยตัว ทั่วสกล
ดินยังทน บ่นเพ้อ เพื่อเจอกัน

ขนานเคียง เพียงภาพ ตราบเช่นนี้
ถึงล้านปี  งดงาม แค่ความฝัน
เพราะสองใจ ไม่บรรจบ พบทางตัน
นิจนิรันดร์  จนสิ้น...ดินและดาว


O


บอม ซอง ดุ๊ก






   

[ปรางทิพย์]

ดาวสูงส่งคงฉายประกายจ้า
จากห้วงฟ้าคราเห็นไร้เพ็ญแสง
คืนฟ้ามืดจืดเทาเจ้าแสดง
หลายดวงแข่งแจ้งเจิดเพริดพิไล

แสงวิบวับจับจิตยิ่งพิศหลง
ห่วงพะวงสงสารดินซ่านไหว
เฝ้าชะแง้แลมองจากห้องใจ
รู้หรือไม่ใครพ้อเรียกขอชม

ยามเมฆาล่าถอยแล้วคล้อยเคลื่อน
จันทราเยือนเกลื่อนแสงแสร้งขื่นขม
ให้ดินเพ้อเหม่อฝันกลั่นระทม
หวังปรารมภ์สมใจในค่ำคืน

เสียงคำวอนก่อนสางหว่างถวิล
ครวญจากดินกลิ่นรักแม้จักฝืน
ด้วยความหวังยังฝันเพียงขวัญยืน
แม้ดึกดื่นตื่นตามองฟ้าไกล...

[GreenMonkey]

ดาวนั้นสูงพราวพร่างกลางเวหา
ส่องแสงจ้าเจิดจรัสประภัสร์ผ่อง
เปรียบเช่นเธอเลอฟ้าน่าหมายปอง
ยากจะครองไขว่คว้าลงมาชม

ดินนั้นต่ำสิ้นไร้ในคุณค่า
ห่างไกลฟ้ายากอยู่เป็นคู่สม
แต่ผืนดินแน่นหนักจักอุดม
ด้วยเพาะบ่มรักแท้มอบแด่เธอ

หากหยิบดินปั้นมาเป็นห้าแฉก
มิอาจแปลกเปลี่ยนไปได้เสมอ
ถึงรูปดาวแต่พราวพรายมิหมายเจอ
คงละเมอเพียงฝันอันทาบทอ

ขอเพียงค่ำคืนนี้ไม่มีฝัน
ให้พบกันในความจริงเป็นสิ่งขอ
วอนแสงดาวพราวพร่างอย่างที่รอ
ช่วยเติมต่อแสงรักไว้กลางใจดิน

.. GreenMonkey ..

[Music]

ดาว... ....ดิน


แม้..อยู่ห่างต่างภพยังรบเร้า
ถ้า..ใจเราฝักใฝ่ให้ถวิล
รัก..ข้ามฟ้าข้ามน้ำยังหลามริน
จริง..ด้วยจินต์กำหนด.ยากบดบัง

นับ..แต่เธอเพ้อใฝ่มีใจภักดิ์
ประสา..รักเหนี่ยวนำทำ..ที่หวัง
อะไร..อ่อนชอนไชเมื่อใจชัง
ดินกับดาว..จริงจัง..แข็งดังใจ

[ไพร พนาวัลย์]

เฝ้ามองดาวพราวฟ้ายามว้าเหว่
อยากกล่อมเห่เพลงหวานจากมานใส
ดาวกระพริบวิบวับแสนจับใจ
ฝากทรวงในให้ดาวจากชาวดิน

รู้ตัวว่าต่ำต้อยน้อยใจนัก
ก็ยังภักดิ์พร่ำเพ้อเผลอดีดดิ้น
คิดว่าดาวมองมาน่ายลยิน
ใฝ่ถวิลอาวรณ์อยากอ้อนดาว

ดวงตาใสกระพริบถี่นี่ใครหนอ?
ยังเฝ้ารออยู่ไหมยามใจหนาว
คิดจะหักใจลาน้ำตาพราว
ตาแวววาวราวรออย่าท้อเลย

ถ้าบุญเคยสร้างสมภิรมย์สอง
ขอหมายปองร่วมเรียงเคียงเขนย
ขอสร้างตัวเทียมทันหวั่นอกเอย
เกรงทรามเชยเฉยชามาชิงชัง

โอ้ดาวเอ๋ยรอก่อนจะได้ไหม?
ขอดวงใจสุดปลื้มอย่าลืมหลัง
ขอคนดีช่วยเสริมเพิ่มพลัง
เพื่อความหวังสองเราดาวรักดิน

แม้นว่าดาวเมตตาปรานีตอบ
จะขอมอบรักนี้มิสูญสิ้น
ขอเพียงดาวดวงน้อยลอยรวยริน
โอบชีวินถิ่นทรายที่หมายปอง



"ปรางค์  สามยอด"

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

มองดูดาวพราวพร่างที่กลางฟ้า
ร้าวอุรายิ่งนักประจักษ์ได้
ดาวกระพริบริบหรี่อยู่ที่ใจ
มิรู้ว่าเมื่อไหร่มืดดับลง

เราต่ำต้อยน้อยบุญเป็นทุนตั้ง
จะกี่ครั้งความรักถูกผลักส่ง
มิเคยมีนิรันดร์ความมั่นคง
แม้บรรจงร้อยเรียงมิเสี่ยงรัก

หยาดน้ำตาบ่าไหลทำไมหนอ?
ช่างทดท้อในทรวงแสนหน่วงหนัก
คิดขึ้นมาคราใดช้ำใจนัก
มิรู้จักจำจดสลดเลย

เรามันดินเขาดาวสกาวหรู
มิควรคู่ร่วมเรียงเคียงเขนย
ไยมิเจียมเทียมทันต่างกันเอย
ดาวฤาจะมาเชยชื่นชมดิน

ดาวควรอยู่คู่ฟ้าสง่าสม
มิควรตมคลุกคลีธุลีหิน
ดาวควรอยู่คู่ฟ้าไร้ราคิน
รอยมลทินดินอยู่เคียงคู่เรา

ขอเจียมใจไม่หวังคอตั้งแหงน
แม้สุดแสนรักให้ยอมใจเหงา
ดาวดินรวมร่วมเรียงได้เพียงเงา
เรากับเขาเฝ้าถวิลเพียงดินดาว.

"กานต์ฑิตา"

๙ มกราคม ๒๕๕๔

[masapaer]

จะไป..สอยดาว

 

พิศเพียงแสงจำรัสประภัสสร
อาบสะท้อนเงาตาพาถวิล
ท้าแสงงามยามจ้องปองประทิน
แนบดวงจินต์ปิ่นฟ้าดาราราย

เอื้อมมือหวังแหวกฟ้าเพื่อคว้าเจ้า
กลัวรุ่งเช้าเข้ามาดักฟ้าสาย
สุริยาจะกลบลบแสงพราย
สิ้นนวลฉายหายจางลางเลือนดาว

ก่อนราตรีหนีจากฟากฟ้าหม่น
ก่อนใจคนชาวดินกินกลืนหนาว
ก่อนจะสิ้นใจขาดพลาดชมยาว
ส่องแสงพราวนำทางกลางราตรี

อยู่ตรงนั้นดาวน้อยคอยกระพริบ
ส่องระยิบพริบพราวเจ้าอย่าหนี (นะ)
ฉันจะไปคว้าดาวดูเข้าที
รอฉันอยู่ตรงนี้ที่ของเธอ

หนึ่งประพจน์จดไว้ใช้เรียงร้อย
เป็นกานท์ถ้อยร้อยกาพย์รับเสนอ
เป็นบันไดไต่ตั้งหวังได้เจอ
ด้วยกลอนงามบำเรอให้เธอยล

หนึ่งก้าวข้ามห้ามฟ้าอย่าพึ่งสาง
ขอก้าวย่างทางสั้นนั้นเพียงหน
ทุกก้าวผ่านธารหมอกระลอกวน
เถิดเพียงผลถึงดาวชาวดินปอง

รู้ว่าเป็นดินดำดูต่ำค่า
แต่ทว่าใจนี้สิผยอง
มีรักล้นเพื่อมอบตอบประคอง
มอบดาวคล้องห้องยศตามบทใจ

เรียงวลียาวไกลใช้สอยเจ้า
เมฆาเย้าบังบดมิสดใส
เขี่ยเขี่ยทิ้งชิงชังบังดาวไกล
ถอยออกไปเมฆาอย่ามาบัง

จะถึงแล้วดาวส่องพิศมองเด่น
ตะวันเล่นกลใดใคร่หักหลัง
ดินจะแล้งแห้งตายไร้พลัง
หากว่ายังสอยดาวเอาไม่ทัน....

ตะวันมา ดาราเลือน..อิอิ   

[+**+.+*+...หนอนน้อย....บนใบชา...+**+.+*+.]

    เธอคือดาวพร่างพราว ณ ปลายฟ้า
ดั่งเทวาเสกสรรค์ประดับไว้
แต่พรหมมาท่านใยไม่เห็นใจ
ลิขิตให้เธออยู่บนฟากฟ้า

เราเป็นเป็นเพียงก้อนหินดินกรวดทราย
มิอาจหมายดารากรอันสูงค่า
อยู่บนดินเห็นดาวพราวนภา
มองเห็นหมาร้องให้อยู่บนดิน

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เกิดเป็นดิน  ถิ่นอาศัย ให้มนุษย์
ได้เหยียบย่ำ  ไม่หยุด  สุดจะฉาว
รองรับเศษ  โสมม   สังคมคาว
 มิใช่ดาว   บนฟ้า   ที่น่าเชย

ได้แต่แหงน  มองฟ้า  เวลาค่ำ
ดาวงามล้ำ  เด่นดวง  บนสรวงเผย
แสงสดใส   งามตา  เปรียบฟ้าเปรย
ว่าดาวเอ๋ย  สุดสูง  กว่ายูงทอง

พวกมนุษย์ กลับเห็น  เน้นคุณค่า
ดาวบนฟ้า  เด่นดี   ไม่มีหมอง
เหลิงลืมดิน  ถิ่นอวย  ช่วยประคอง
ซ้ำคะนอง  หยามหมิ่น  ว่าดินทราม

ดินมีคุณ  แค่ไหน   ใครก็รู้
แต่พวกอยู่  อาศัย  กลับไม่ถาม
เกิดบนดิน  ตายบนดิน  สิ้นทุกนาม
ไยติดตาม  เพียงแต่ดาว หรือเจ้าลืม.

    โดย  Mayawin
ขอมาแบบฉีกแนวละกันครับ...  ดินร้องทุกข์