ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาลครั้งหนึ่ง..นานมาแล้ว...]

อยากปรึกษา  หาความ  ตามที่กล่าว
อยากจะเล่า  ให้ฟัง  ทั้งเหตุผล
ว่าทำไม  รักเรา  ต้องหมองมน
เกิดเป็นคน  ทำไมรัก  หักทรวงใน
เพราะหน้าตา  ไม่หล่อ  หรือพ่อห้าม
หรือใจทราม  เลยไม่รัก  น่าสงสัย
อันไหนดี  ไม่ดี  ก็ว่าไป
นี่อะไร  ไม่บอก  หลอกกันมา
เอาหัวใจ  เราไป  ไม่เคยบ่น
หากสุดทน  ขอคืน  ได้ใหมหนา
อย่าทำให้  กล้ำผืน  กลืนน้ำตา
รักนำพา  ใจร้าว  เฝ้าอาวรณ์

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เมื่อไมตรีที่ให้มันไร้ค่า
ก็จงอย่าทนฝืนโปรดคืนส่ง
เมื่อหัวใจไม่รักภักดิ์ใจจง
สิ้นสุดลงยินดีไม่มียื้อ

เมื่อความเข้าใจกันแปรผันแล้ว
ก็ไร้แววร่วมทางต่างยึดถือ
เมื่อรักสิ้นสุดสอยก็ปล่อยมือ
ป่วยการดื้อดึงดันกันต่อไป

เมื่อคำหวานพาลขมอารมณ์ขื่น
ก็อย่าฝืนเกี่ยวข้องหม่นหมองไหม้
เมื่อมันจบมิเหลือแม้เยื่อใย
หยุดหัวใจเถิดหนอ...จึงขอคืน.

"กานต์ฑิตา"

๗ มกราคม ๒๕๕๔

[คนเผาถ่าน]

หากหัวใจของพี่ คือสิ่งของ
ใครหมายปองรับรอง พี่จัดให้
แต่นี่หรือมันคือ ก้อนหัวใจ
จะคืนได้อย่างไร กายต้องมี

คือความรักนั่นดอก บอกใจรัก
ต้องประจักษ์รักแท้ มิแปรหนี
เพียงกระทบกระทั่ง บ้างบางที
ใช่วันนี้ที่จะอยู่ เพียงครู่เดียว

อันว่าความรักนั้น ฉันมีให้
ออกจากใจไร้รูป ให้แลเหลียว
มันเป็นการรับรู้  ดั่งคู่เกลียว
ต่างแม้เสี้ยวเศษฟัน ขันไม่ลง

เมื่อต่างรู้คู่กัน เพียงฝันหวาน
เหมือนน้ำตาลไหม้มอด เป็นผุยผง
ก็ต่างคนต่างไปให้คิดปลง
ไม่ประสงค์คืนใจ ทางใครทางมัน

คนเผาถ่าน

[อัศจรรย์จิต]

เพราะสุภาพเพียงพอจึงขอกลับ
ไม่หยิบจับคืนที่ก็ดีถม
ใจดวงด่างดวงด้อยอย่าลอยลม
เมื่อไม่สมค่าเธออย่าเผลอทิ้ง

เก็บไว้เก่าเน่าไปใครจะสน
อย่าเป็นคนหวงก้างแล้ววางหิ้ง
หัวใจนี้มีที่หมายคือชายจริง
คนเพียงหน้าค่าลิงฉันทิ้งลง

[เพรางาย]

เจ้ากิ้งก่าเปลี่ยนสีอยู่ที่ไหน
คนลักใจไวยิ่งทิ้งถังผง
เทศบาลหมู่บ้านช่างซื่อตรง
เก็บขยะไปส่งลงกองแล้ว

คุ้ยดูสิเจ้าหมาใหญ่ออกแรงขุด
เผื่อสะดุดใจแหลกแตกเป็นแก้ว
คงเหม็นคลุ้งเปื่อยเน่าเขาเบื่อแนว
ไม่แจ่มแจ๋วเตะตาราคาลด

เจ้าหนูเหม็นเห็นไหมหาให้หน่อย
คนสำออยจังงังนั่งสลด
อกเปิดอ้าใจหายร้ายรันทด
เดือดร้อนบทมดงานสมานใย

นกกระจอกตาไวเห็นใจหนึ่ง
ร้องอื้ออึงดึงยุดหลุดมาได้
ประหลาดนักยังเห็นเต้นต่อไป
ทั้งบางเสี้ยวเกรียมไหม้ไฟเผาดำ

“ใจของฉัน! ขอคืน...ยื่นมาเถิด
แม้เคยเกิดเรื่องร้ายใจถลำ
ควักให้เขาว่าเหมาะเพราะหลงคำ
จะขอนำกลับมารักษาเอง”

[รพีกาญจน์]

แวะมาดูผู้ชายแพ้พ่ายรัก
ถูกผู้หญิงทิ้งผลักเศร้าหนักหนา
ทำหน้าเหินเดินไปไม่พูดจา
แล้วเอ่ยว่าน้ำตาคลอขอรักคืน

ควรสำรวจตรวจทั่วตัวเองบ้าง
ว่าเคยสร้างอะไรกับใครอื่น
มีไหมเอ่ยเคยทำหญิงกล้ำกลืน
ความขมขื่นแน่นอนย้อนมากิน

รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยช่วยไม่ได้
ความจริงใจดีกว่าวาทศิลป์
หรือเที่ยวเตร่เฮฮาเป็นอาจิณ
สุรารินฟ้าสางมิสร่างซา

แล้วจะโกรธโทษใครอะไรเล่า
คนใจเบาเท่านั้นจะฝันหา
นี่ว่าคิดมิตรบ้านกลอนจึงร่อนมา
ถึงจะช้าหลายวันคงทันเทียบ

สานงานงาน สานใจใจ ไปสักพัก
คนรักรัก คนใหม่ใหม่ มาให้เสียบ
หญิงจริงจริง หญิงดีๆ มีอีกเพียบ
อยู่เงียบเงียบ อยู่นิ่งนิ่ง หญิงมาเอง

[(ฟ้า) มารสุรา]

ในเมื่อรักหักสะบั้นพลันขมขื่น
จงหยัดยืนขึ้นใหม่ทำใจแข็ง
หากดื้อดึงขึงขาดอาจหมดแรง
รักทิ่มแทงแกล้งเหน็บให้เจ็บทรวง

เมื่อเธอไม่ใยดีลี้หลบหลีก
อะไรอีกจะกล้ำกลืนฝืนหวงห่วง
หรือจะทนบนความจริงยิ่งหลอกลวง
จงปล่อยล่วงผ่านไปในเวลา

หากมองตนฉันคนนี้ดีพออยู่
จงยิ้มสู้ตามหารักสักครั้งหนา
ขออวยชัยให้บุพเพเหหันมา
อาละวาดอีกครา..สาธุเอย

สู้ๆๆๆๆครับท่าน  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว