ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พริฎฐา]

  รอบกองไฟ

คืนฟ้าหนาว ดาวสวย ขอผวยห่ม
วอนแรงลม พรมค่อยค่อย- หน่อยหนูหนาว
รอผู้เฒ่า เล่านิทาน สานเรื่องราว
ค่ำยังยาว หนาวหนัก หนาวนักเนื้อ

แม่เก็บฟืน ก่อไฟ ขับไล่หนาว
กลุ่มควันขาว พราวแน่น สวมแทนเสื้อ
ฝันอิ่มหนำ สำราญ การจุนเจือ
ของเหลือเหลือ เผื่อเศษ ความเมตตา

กอดกายนิด ชิดเธอ นะ-เกลอรัก
ขอหนุนตัก สักตื่น แทนผืนผ้า
รอแดดเช้า เข้าฉาย ชิดปลายฟ้า
ตามยถา ค่าคน ขัดสนทรัพย์

นักท่องเที่ยว เกรียวกราว ลมหนาวพัด
รถทัวร์ทัศนาจร เพลินร่อนขับ
อยากให้หนาว ยาวกว่า คณานับ
มิรู้รับ กับขื่น ค่ำคืนนี้

รอบกองไฟ ในค่ำ ชื้นน้ำค้าง
ดาวรางชาง พร่างขับ ระยับถี่
นักเดินทาง ต่างยิ้ม- กริ่มเปรมปรีดิ์
แต่หนูมี สีหน้า ล้า-อิดโรย

[ฉันเอง]

มีแค่ไฟในตัวเจ้าที่ร้าวลึก

มากรู้สึกว่าสิ่งไหนใครเฉลย

ไว้ประหารเหล่าแมลงแฝงชิดเชย

แล้วร่วงเลยสู่กองไฟอันไหม้เกรียม



แจมหน่อยนึงนะ  ไม่ค่อยเข้าบรรยากาศรอบกองไฟเท่าไหร่อ่ะ
 



ฉันเอง..

[ดาวระดา]

เสียงแตกแยกฟืนตื่นตระหนก
เพลิงยกเปลวพุ่งรุ่งไสว
แดงส้มลมลู่เสียงฟู่ไฟ
นั่งใกล้กอดเข่าหนาวกาย

กองฟืนคืนนี้หนอคงหมด
ไฟลดแรงลาเมื่อฟ้าสาย
ก่อไฟกองฟืนคืนเดียวดาย
ตายายโดดเดี่ยวไร้เหลียวแล

[คนเผาถ่าน]

ท่ามลมหนาวดาวเดือน  เกลื่อนฝากฟ้า
ท้องนภาเจือหมอก  บอกความหนาว
ณ ราตรีแห่งนี้  ที่แสนยาว
อาจปวดร้าวหนาวเนื้อ  เมื่อค่ำคืน

เก็บไม้เก่าในพง  พนาสัณฑ์
เลือกเอาอันทีแห้ง  จากแรงชื้น
เอามากองรวมไว้  ใช้เป็นฟืน
ก่อไฟยืนล้อมวง สนทนา

กลิ่นควันไฟสีเทา  เผามัน-เผือก
เป็นสิ่งเลือกยามนี้  ดีหนักหนา
ถึงลมหนาวต้องกาย  หลายครั้งครา
ในอุรายังอบอุ่น  เป็นทุนเดิม

ถึงเปลวไฟอ่อนล้า  คราใกล้มอด
เอาฟืนสอดอีกครั้ง  ดังช่วยเสริม
เป็นแรงไฟแรงใจ  ให้ต่อเติม
เป็นจุดเริ่มสัมพันธ์  อันอำไพ

คนเผาถ่าน

[จ้อง เจรียงคำ]

เสียงแตกแยกฟืนตื่นตระหนก
เพลิงยกเปลวพุ่งรุ่งไสว
แดงส้มลมลู่เสียงฟู่ไฟ
นั่งใกล้กอดเข่าหนาวกาย

กองฟืนคืนนี้หนอคงหมด
ไฟลดแรงลาเมื่อฟ้าสาย
ก่อไฟกองฟืนคืนเดียวดาย
ตายายโดดเดี่ยวไร้เหลียวแล

จากปีเก่าก้าวข้ามตามศกใหม่
เหมือนกาลย่ำเหยียบให้หัวใจแม่
คลุกเถ้าถมจมถ่านร้อนรานแด
ลูบหนังหน้าย่นแก่แค่ลำพัง

บนดินดานลานแข็งคือแอ่งหลุม
สักหนึ่งกลุ่มก่อขึ้นข้างพื้นนั่ง
ซับน้ำซึมแห้งสายอยู่หลายครั้ง
ต้นสายหลั่งไหลหล่นตาหม่นลอย

ขดตัวนั่งตั้งป้อมลมซ้อมซัด
กระโจนกัดกร่อนเร้าผู้เหงาหงอย
สะท้านสั่นสะทกหัวอกคอย
เมื่อเศษหวังเล็กน้อย..ทยอยลา

ถึงไม่ใช่น้อยหนที่ทนหนาว
ถึงมีไฟร้อนผ่าวซัดเข้าหน้า
ไม่อาจเทียบเปรียบเท่าเงาลูกยา
ทอดสู่ลานสานตา..ผู้ล้าแรง

แม่หรือเหมือนหนึ่งฟืนเคยยืนหยัด
เมื่อไฟกาลกร้านกัด..กำหนัดแสง
อีกนานไหมไฟหรี่ฟืนสีแดง
จะเปลี่ยนแปลง..เป็นเถ้า..เฝ้าลานดิน

อีกกี่วารผ่านเวียนแดดเปลี่ยนทิศ
จะถึงคราแม่ปลิดชีวิตสิ้น
จะมีไหมที่ว่าน้ำตาริน
เพราะลูกชายได้ยิน..แม่คร่ำคราญ

จะมีไหม ที่ว่าน้ำตาริน
เพราะเห็นลูก..คืนถิ่น..นะแม่คอย

อาร์ตี้

[Music]

lQFm0


๐............ข้ามฟ้ามาร้องไห้...............๐



http://www.youtube.com/watch?v=lw5Ep-lQFm0 (External Embedding Disabled)