ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

กับคนอื่น เป็นอย่างไร ฉันไม่รู้
กับฉันเธอ เป็นพี่ผู้ เอ็นดูให้
กับคนอื่น เธอนั้นกล้า เกินกว่าใคร
กับฉันเธอ จะมิใช่ เช่นนั้นเลย

กับถ้อยคำ พร่ำหมุนเวียน ที่เอียนหวาน
กับรำคาญ เธอซักไซ้ สิ่งไม่เผย
กับตลอด ความคิดถึง ซึ่งแสนเชย
กับความเฉย ไม่รู้ร้อน อ้อนประจำ

กับความจริง สิ่งที่ซ่อน เมื่อก่อนนั้น
กับตัวฉัน ไม่เข้าใจ จึงได้ขำ
กับเวลา ที่ผันผ่าน การกระทำ
กับสิ่งที่ เธอพูดซ้ำ ทำให้คิด

กับการมอง สองด้านดู จึงรู้เห็น
กับการเป็น ตัวตนจริง ยิ่งสนิท
กับความเหงา เร้ารุมใจ อยากได้มิตร
กับสักนิด พ่อไก่แจ้ เพื่อแก้เซ็ง

กับพฤติ-กรรมที่เธอ แสดงออก
กับคำบอก ของใครบ้าง ช่างเหมาะเหม็ง
กับคนใหม่ เธอชอบหนา เพ่งตาเล็ง
กับตัวเต็ง เธอชอบหลี หากมีใจ

กับชื่อเสียง ที่ร่ำลือ เธอคือเสือ
กับความเชื่อ เธอนั้นแย่ มาแต่ไหน
กับคนอื่น เขาจะเห็น เป็นอย่างไร
กับฉันแล้ว จะบอกให้..."เธอไม่เลว".

"กานต์ฑิตา"

๖ มกราคม ๒๕๕๔

***กลบทบุษบงแย้มผกา***

[ฉันเอง]

แม้อย่างไรไม่เคยเปลี่ยนใจ



แม้อดึตยากกลับไปให้แก้ไข

แม้หัวใจชอกช้ำไกลใฝ่เกินฝัน

แม้ผ่านรักผ่านใคร่หลายใครกัน

แม้ผ่านว้นที่ทุกข์ตรมถมวิญญา


แม้ชีวิตต้องตามติดลิขิตผอง

แม้หม่นหมองทุกคราวไปใจใฝ่หา

แม้ชีวินไม่เคยสิ้นกลิ่นน้ำตา

แม้นชีวาไร้เส้นทางกุหลาบโรย


แม้ขวากหนามอุปสรรคคอยกางกั้น

แม้ด้นดั้นฝันไม่ถึงพึงระโหย

แม้ใครใครหมายจ้องหวังกอบโกย

แม้โอดโอยโหยอดีตที่คิดลืม


แม้จะผ่านสิ่งใดมาหาใดต้อง

แม้จะมองอย่างไรไม่ได้ขืน

แม้จะรู้อดีตขมที่ข่มกลืน

แม้ต้องฝืนให้เธอรัก"พี่จักทำ"




ฉันเอง..

[+**+.+*+...หนอนน้อย....บนใบชา...+**+.+*+.]

ใครจะว่าเธออย่างไรฉันไม่สน
ใครจะกร่นด่าเธอฉันไม่ว่า
ใครจะไล่เธอไปฉันไม่ลา
ฉันจะพาเธอสู่ฝันนิรันดร์

แม้หมื่นโกรธพันเกลียดก็ช่างเขา
ใช่ตัวเราเป็นดั่งเขาใส่ความนั่น
เพียงแค่ใจสองเราสื่อสารกัน
เพียงแค่นั้นตัวเราเป็นสุขใจ
                         
                                      (กวีปาแปง)