ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

~..ใครสักคน ?..~


ใจที่เต้นอ่อนล้าเหมือนว่าท้อ
กับเหตุก่อกองไฟในโทสา
กายที่อ่อนดูเปลี้ยเพลียโรยรา
เพราะงานท้ารุมเร้าเหมือนเผาไฟ

สิ่งประทะที่หนักมิหักลบ
อารมณ์สบมิสุขหรือรุกไหว
ความกลัดกลุ้มรุมผลักกระชากใจ
อกสะอื้นขื่นในใครเห็นมัน

ยามพลาดพลั้งพ่ายแพ้แก่ทุกสิ่ง
เมื่อต่อสู้โลกจริงสิ่งผกผัน
ความล้มเหลวตอกย้ำกระหน่ำพลัน
ความอัดอั้นของใจ..หรือ? ใครรู้ !

มือที่กำจนแน่นข่มแค้นเจ็บ
ความหนาวเหน็บดวงมานอันอดสู
มีหรือใครสักคนทนเฝ้าดู
ซับอณูความเหงาเข้าบาดทรวง

เมื่อใจร้าวหนาวสั่นขั้นเจ็บลึก
ความโดดเดี่ยวผนึกศึกหนักหน่วง
ปานคมกริชกรีดย้ำซ้ำทะลวง
เข้าถึงแก่นของห้วงดวงใจล้า

เสี้ยวรู้สึกโหยหาใครมาทัก
เพียงประจักษ์ซับใจให้ห่วงหา
ใครสักคนปลอบเราเฝ้าเยียวยา
เพียงสักครา..ผ่อนปลดลดระทม

~ มะสะแปค่ะ ~

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

หากเมื่อยล้าเหนื่อยใจไยไม่พัก
ทิ้งงานหนักสักหนสนตัวหนอ
เดี๋ยวโรคภัยไข้เจ็บมาหยุดรอ
เตรียมตัวจ่อเข้าทรวงทะลวงมาน

พักสักนิดจิตแจ่มใสดวงใจชื่น
อย่าด้นฝืนหน่วงนักชะงักหาญ
รักษาตัวเร็วพลันสร้างสรรค์กานท์
แฟนคลับอ่านชื่นใจไม่วังเวง

บัณฑิตเมืองสิงห์

[ฉันเอง]

มีไหม...ใครสักคน



แม้นชีวิตฟันฝ่ามามากนัก
พบความรักไม่จริงแท้แม้สักหน
เหมือนโดดเดี่ยวในโลกไร้ตัวตน
ไร้ผู้คนให้มองเห็นเป็นฉันใด

อยู่เงียบเงียบกับความเหงาเศร้าเหลือแสน
หลงดินแดนร้างรักอย่างผลักไส
เฝ้าหม่นหมองมองดูรักที่จากไป
อย่างโหยไห้ระทมร้าวคราวรักลา

เหมือนดังใจเบาบางใสคล้ายกระดาษ
กระทบขาดเพียงนิดหน่อยละห้อยหา
ความเจ็บปวดรวดร้าวเคล้าน้ำตา
จนชินชาเหมือนดังว่าจะขาดใจ




ฉันเอง..

[my smile]

เหมือนโลก..กว้าง
เก็บเพียงแต่..ความอ้างว้าง..เท่านั้น
หัวใจอาจเจ็บ..จนไม่อยาก..ไขว่คว้ามัน
ความสุขที่ใคร..ต่างมอบให้กัน..ไม่มี

สักคน
บนหนทางที่สับสน..บนโลกนี้
ที่ว่างยังเหลืออยู่..ว้าเหว่เต็มที
หรือไม่มี..สักคนดี..ที่ปลอบโยน

[ดิษฐา]

เพียงหนึ่งใจในวัน อันเคว้งคว้าง
บนเส้นทางหนาวสั่น และหวั่นไหว
เหงื่อหยาดหยดรดริน แทบสิ้นใจ
เลือกทางไหนก้าวพลาด ยังหวาดเกิน


ขอเพียงมือหนึ่งจับ กระชับมั่น
คอยแบ่งปันสรรสร้าง ไม่ห่างเหิน
ทางลาดชันฟันฝ่า ร่วมท้าเดิน
อยู่เผชิญไม่ห่าง และร้างกลัว

 

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

~..ใครสักคน ?..~


ใจที่เต้นอ่อนล้าเหมือนว่าท้อ
กับเหตุก่อกองไฟในโทสา
กายที่อ่อนดูเปลี้ยเพลียโรยรา
เพราะงานท้ารุมเร้าเหมือนเผาไฟ

สิ่งประทะที่หนักมิหักลบ
อารมณ์สบมิสุขหรือรุกไหว
ความกลัดกลุ้มรุมผลักกระชากใจ
อกสะอื้นขื่นในใครเห็นมัน

ยามพลาดพลั้งพ่ายแพ้แก่ทุกสิ่ง
เมื่อต่อสู้โลกจริงสิ่งผกผัน
ความล้มเหลวตอกย้ำกระหน่ำพลัน
ความอัดอั้นของใจ..หรือ? ใครรู้ !

มือที่กำจนแน่นข่มแค้นเจ็บ
ความหนาวเหน็บดวงมานอันอดสู
มีหรือใครสักคนทนเฝ้าดู
ซับอณูความเหงาเข้าบาดทรวง

เมื่อใจร้าวหนาวสั่นขั้นเจ็บลึก
ความโดดเดี่ยวผนึกศึกหนักหน่วง
ปานคมกริชกรีดย้ำซ้ำทะลวง
เข้าถึงแก่นของห้วงดวงใจล้า

เสี้ยวรู้สึกโหยหาใครมาทัก
เพียงประจักษ์ซับใจให้ห่วงหา
ใครสักคนปลอบเราเฝ้าเยียวยา
เพียงสักครา..ผ่อนปลดลดระทม

~ มะสะแปค่ะ ~

<a href="http://www.youtube.com/v/MMSWK3AVc8o&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/MMSWK3AVc8o&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เจ็บฉกรรจ์วันพลั้งสิ้นหวังวาด
ครรลองชีพเฝื่อนฝาดรสชาดขม
แผ่วแรงพร่าเลือนหายพร้อมสายลม
จิตจ่อมจมโลกแคบอันแยบเย็น

ไฟอารมณ์สุกใส โอ..ใกล้มอด
ราวสวมกอดอากาศว่างอย่างซ่อนเร้น
ทุกศรัทธาป่นปี้ผีคนเป็น
รอบตื่นเต้นแห่งมนุษย์คล้ายหยุดจร

ปรารถนาไหลหลับเพื่อดับขันธ์
ล้วนเบื่อแล้วดวงวันอันเร่าร้อน
อยากยลยวงรวงดำฑิฆัมพร
แลแสงนวลเงินอ่อนวงจันทรา

ไม่ต้องการใครดอก ณ วันนี้
ไม่พบเลยดิบดีที่เสาะหา
ไม่เจอเลยคู่ขวัญไร้มารยา
พบแต่อสัตยาเล่ห์อุบาย

หากเธอทุกข์ทนจำนนโลก
สรรพสิ่งไหวโยกจนเหนื่อยหน่าย
กี่ค้น.ที่คว้าหาเพื่อนตาย
สักคำ..เธอได้อะไรมา

สบตาตัวเองสิ..ที่รัก
นั้นแหละเขามีตักให้พักล้า
ผู้เห็นเธอพลาดพลั้งช่างธรรมดา
สักคำ..รู้.ใช่ไหมว่า.คือใครกัน

[yotaga]

ใครสักคนที่ค้นหาในโลกกว้าง
สุดอ้างว้างทางเดินช่างเงียบเหงา
มองหาใครไม่เจอแม้แต่เงา
จึงต้องเศร้ามองดูเขาเคล้าคลอกัน

ชีวิตจริงเป็นยิ่งกว่านิยาย
สิ่งที่หมายหายไปในความฝัน
ชั่วเวลาผันผ่านไม่นานวัน
ความจริงนั้นผันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม

อนิจจาใจคนวกวนนัก
ทำเป็นรักชักใยให้ฮึกเหิม
แล้วก็ปล่อยทิ้งขว้างไม่ต่อเติม
ไม่ส่งเสริมเพิ่มเยื่อให้เหลือใย

จะอย่างไรใจเรายังเหลืออยู่
จึงต้องดูแลไปไม่หวั่นไหว
ไม่ให้ใจไปยึดติดกับผู้ใด
เก็บสุขไว้ข้างในใจของเรา

[ดอกกระเจียว]

นานๆจะเจอทั้งสามท่านสามนางอยู่ร่วมกระทู้เดียวกัน มะสะแปร์ พี่บัว(ป้าบัวกชชนัน) เจ้ดิษฐา ที่ผมมั่นใจว่าจะต้องเป็นคนที่ผมรูู้จักแหงๆ ฮ่า รวมทั้งท่านอื่นๆๆ  แบบว่ามาวว์ ตอบกระทู้ไม่เป็นภาษากลอนอ่ะ...

[ปรางทิพย์]

ขอสักคนบนทางที่ร้างเหงา
ช่วยแบ่งเบาเศร้าสร้อยละห้อยหา
ณ วันนี้มีช้ำและน้ำตา
ที่ไหลบ่าล้ารินแทบสิ้นใจ

รอยแผลเป็นเห็นอยู่อดสูนัก
ด้วยประจักษ์หักหาญสุดทานไหว
ดั่งพายุคุหมุนยากดุนไป
จึงลาไกลไม่ขอและง้อคืน

จึ่งซมซานผ่านโลกย์ที่โศกศัลย์
ทิ้งความฝันวันเก่าเคล้าสะอื้น
เจ็บแสนเจ็บ...เก็บไว้ใจกล้ำกลืน
จำต้องฝืนขืนร่างไม่สร้างปม

จะมีใครไหนบ้างเป็นอย่างฉัน
คืนและวันหันหาพาขื่นขม
ได้แต่บอกหลอกตัวพันพัวตม
เหมือนสั่งสมตรมทุกข์ที่รุกลาญ

[ไพร พนาวัลย์]

  ใครสักคนนั้นหนอขอแนบข้าง
ไม่จืดจางห่างหายคลายสมาน
เฝ้าปลุกปลอบดวงใจให้ทนทาน
เพื่อต่อต้านอุปสรรคที่ปักวาง

เขาอยู่ในกระจกคอยปกป้อง
ดั่งคอยจ้องดูใจไม่เหินห่าง
ลุยเถิดหนางุ่มง่ามไปตามทาง
เดินสายกลางต่อไปไม่อีนัง

คงสักวันพบคนบนทางโลกย์
คงมีโชคบ้างหนาอย่ากักขัง
คิดทางบวกผนวกใจให้จริงจัง
สุขสมหวังรออยู่อย่าวู่วาม

มีมากมายหลายคนบนทางผ่าน
ที่ซมซานซอกซอนดั่งคอนข้าม
เขาก็ยังต่อสู้อยู่ทุกยาม
ขอคนงามถามในดวงใจตน

"ปรางค์ สามยอด"  

[จ้อง เจรียงคำ]

คนที่เป็นแรงใจอยู่ไม่ห่าง
มิกล้าย่างใกล้ชิดสนิทสนม
เลือกเฝ้ามองไกลไกล.. ในวันล้ม
เจ็บทับถมทั้งเหงาเท่าเท่าเธอ

เคยมองเห็นหรือไม่? ใครคนนี้
เป็นคนที่ห่วงหามาเสมอ
มิกล้าถามความในยามได้เจอ
แค่ละเมอเพ้อฝันอย่างหวั่นใจ

เหนื่อยงานหนักพักหน่อยปล่อยภาระ
ยิ้มเถอะนะ.. อย่าหมอง อย่าร้องไห้
ฉันหยิบวางทุกยามความห่วงใย
แม้ตระหนักว่าไม่ใช่ใครคนนั้น.


 

ใครสักคน(ของเธอ)..บ่อยเผลอคิด
ได้เพียงนี้ น้อยนิดคือสิทธิ์ฉัน
ภาพความรักล้วนสร้างเป็นรางวัล
เพียงกำนัลฝันเฟื่อง...ในเบื้องลึก

เธออ่อนล้า,โรยแรง,หน่ายแหนง,ท้อ
คนอย่างฉันนั้นก็พอรู้สึก
ภาวนานำผ่าน..เพียงการนึก
มิกล้าทึกทักอย่างคนข้างกาย

คนที่เขาควรคู่..จะอยู่ข้าง
ในวันนี้มีบ้างเขาห่างหาย
มิใช่คน..น้อยสิทธิ์..คิดก็อาย
หนอกระต่ายหมายมั่น..เพ็ญจันทร์นวล

ทุกคราเธอหดหู่เธอรู้ไหม?
ฉันยิ่งเจ็บเจียนใจฉันไห้หวน
ยิ่งตอกย้ำตำหู..ไม่คู่ควร
ยิ่งเชิญชวนหัวใจให้ระทม

เถอะเธอสบพบชายที่หมายมาด
ตระกูลชาติ ฐานันดร์..เหมาะกันสม
ชายต่ำต้อยด้อยวรรณฝันลมลม
จะยิ้มทั้งขื่นขม..ถมน้ำตา

ใครสักคนตรงนี้...มิอาจเอื้อม
เพราะล้ำเหลื่อมจึงขาดวาสนา
เสียงเห่าหอนวอนบอก..เธอ!ดอกฟ้า
คงเบากว่า..หัวใจ เธอได้ยิน


อาร์ตี้..

[jt]

ใครสักคน มาดลใจ เติมไฟฝัน
ใครคนนั้น ที่เฝ้ารอ มาต่อเสริม
ใครบางคน เพียงผ่านมา เวลาเดิม
ใครจะเริ่ม เติมเต็มใจ ให้สักที

ใครใครใคร คือคนไหน ใครช่วยตอบ
พร้อมจะมอบ ความรักให้ ไม่หลีกหนี
เพียรเฝ้ารอ ขอผูกจิต มิตรไมตรี
แต่ป่านนี้ ไม่เห็นใคร ใกล้เคียงเลย

[กาแฟดำ]

.
.

ใครสักคนเคียงใกล้ยามใจล้า
กอดคอท้าทายฝันร่วมกันค้น
สู่สุดสายปลายฝันกันสองคน
ร่วมผจญประจันไม่หวั่นใด

ใครสักคนเคลียคลอยามท้อแท้
ร่วมกันแก้แกะปมระทมให้
ลุล่วงลับสลายสบายใจ
สร้างทางใหม่ให้เดินเพลินร่วมกัน

ใครสักคนร่วมสุขยามทุกข์สร่าง
สราญร่างอย่างใจที่ได้ฝัน
สำราญรื่นชื่นใจในสัมพันธ์
ถึงนิรันดร์มั่นคงตรงต่อใจ

.
.

ขอแจมด้วยคนครับ

[อัศจรรย์จิต]

ใครสักคนทนเราให้เท่าพ่อ
ยอมงอนง้อขอคืนไม่ยื่นขาด
ยอมรับรู้กู้หน้าเวลาพลาด
และเป็นทาสรักฉันไม่ผันแปร

ขอเพียงแค่นี้หนาอย่าตำหนิ
และอย่าริอาจหาญต้านกระแส
คุณสมบัติขัดใจฉันไม่แคร์
เพราะรักแท้ต้องทน...บ่นทำไม