ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

เสียงสกุณาร่ำร้องให้คืนค่ำ

ให้คืนคำค่ำแล้วเจื้อยแจ้วใส

ในค่ำคืนทนฝีนดูหดหู่ใจ

มันช่างสวยนี่กระไรน้ำใจนาง


อยากเก็บภาพค่ำคืนที่คมคิด

ให้จมติดตาไปใกล้สว่าง

จะได้เผยให้เห็นว่าเป็นทาง

บรรจงวางคดเคี้ยวไปในใจเธอ



ฉันเอง..

[ดิษฐา]

สกุณาโบยบิน จากถิ่นก่อน
ฝากคำอ้อนวอนเว้า เย้าเสนอ
ระโหยอ่อนป้อนคำ ฝากย้ำเจอ
ใช่เพียงเผลอเพ้อฝัน ให้บั่นทอน

ภาพใดใดไล่ร่วง จากห้วงเก่า
แม้บางเบาเล่าความ ตามที่ป้อน
บรรจงถ่างทางเผื่อ เอื้อคนจร
ไม่ไหลย้อนเวียนหลง เดินตรงทาง

 

[ฉันเอง]

เหมือนต้องมนต์กลใดให้ไหลหลง

ใฝ่พะวงหลงเจ้าเป็นหนักหนา

หากย้อนไปในค่ำคืนของเวลา

คงไม่อยากหันหน้ามาเจอกัน


ภาพติดตาหวลให้ใฝ่ปองคิด

ยากหักจิตหมุนเวียนเปลี่ยนแปรผัน

มองเห็นภาพแต่หน้าเธอเพ้อกลางวัน

คืนหลับฝันฉันคอยเฝ้าแต่เงาเธอ



ฉันเอง..

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

สกุณาโบยบิน จากถิ่นก่อน
ฝากคำอ้อนวอนเว้า เย้าเสนอ
ระโหยอ่อนป้อนคำ ฝากย้ำเจอ
ใช่เพียงเผลอเพ้อฝัน ให้บั่นทอน

ภาพใดใดไล่ร่วง จากห้วงเก่า
แม้บางเบาเล่าความ ตามที่ป้อน
บรรจงถ่างทางเผื่อ เอื้อคนจร
ไม่ไหลย้อนเวียนหลง เดินตรงทาง

 

คิดถึงนักรักเอ๋ยที่เคยฝัน
ผ่านคืนวันครั้งหนึ่งถึงเรือนร่าง
ในอ้อมอกจุมพิตสนิทปรางค์
ไม่เคยห่างให้น้องต้องหมองใจ

แต่บัดนี้ไม่มีคนดีแล้ว
พี่ใจแป้วหดหู่เจ้ารู้ไหม
คิดถึงน้องคนดีที่จากไกล
ยังอาลัยเพรียกหาเป็นอาจิณ.

     Mayawin

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

สกุณาถลาร่อนค่อนเวหา
เพียงนภาฟ้าใสไร้เมฆฝน
ว่อนผกผินบินขวับกับสายลม
ทิ้งอาจมลงพื้นครึกครื้นครัน

เอ่ยปากของ้อนกวิหคน้อย
หากเจ้าลอยนำรักมาปักฉัน
จะเลี้ยงดูปูเสื่อทุกเชื่อวัน
ขอเจ้านั้นจงคิดประสิทธิ์รัก

บัณฑิตเมืองสิงห์

[GreenMonkey]

สกุณา ถลาบิน จากถิ่นกว้าง
ยามแดดจาง ตะวันลับ ใกล้ดับแสง
ปีกน้อยน้อย ค่อยล้า เริ่มราแรง
จากหนแห่ง บินร่อน ในดอนดง

เสียงเพรียกหา อาหาร กังวานก้อง
เหล่าลูกร้อง ในรังรัก แม่จักส่ง
ดับความหิว ความเศร้า ทุเลาลง
ภาพนี้คง เป็นเช่นนี้ ทุกวี่วัน

.. GreenMonkey ..