ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

" สิ้นความหวานคนเซ่อ...เธอก็ลา "

 

เห็นภาพเก่าครั้งก่อนตอนเธอใกล้
กอดประคองนวลไว้ในลมหนาว
สองมืออุ่นไล้แผ่วแนวผมยาว
ใต้ฟ้าพราวดาวเห็นเป็นพยาน

เธอคอยมองแววตาหาความหมาย
กลับต้องอายไหวหวามยามประสาน
ส่งรู้สึก..ผ่านสัมผัส..ชัดยาวนาน
ดื่มความหวานของใจเมื่อใกล้กัน

ลมหายใจแผ่วเบาเคล้าอุ่นรัก
ไล้ดวงพักตร์สองแก้มแย้มไฟฝัน
กับห้วงรักใต้กาลผ่านคืนวัน
รักนิรันดร์สัญญา..วาจาชาย

หลับตาลบเลือนภาพขนาบจิต
ก่อนจริตหัวใจใกล้สลาย
กับอดีตขีดไว้คล้ายทำลาย
บดทำร้ายทะลวงเพราะบ่วงใจ

มิอาจลบภาพเก่าเฝ้ากัดกร่อน
ที่หลอกหลอนวิญญาณ์ปร่าหมองไหม้
ทะลวงลึกแผลร้ายคล้ายพิษไฟ
เธอสร้างไว้ซ้อนกลคนโง่งม

มือลูบไล้กายนี้ที่รู้สึก
สัมผัสลึกครั้งเก่าเขาสาสม
เผยทาสแท้หัวใจ..เพียงสายลม
หลอกคนโง่เพื่อชม..สมใจเธอ

เป็นเพียงภาพมายาคราเธอสร้าง
เป็นข้ออ้างเพื่อลวงถ่วงคนเผลอ
ไม่ทันเกมหัวใจไปบำเรอ
สิ้นความหวานคนเซ่อ...เธอก็ลา

 

~masapaer~

[ฉันเอง]

เมื่อสิ้นหวาน..



ลิ้มอ้อยตาลหวานหายแล้วคายซาก

ให้ลำบากตรากตรำช้ำสุดแสน

เหมือนรักใครอื่นไม่ได้ในดินแดน

คำว่าแฟนเปลี่ยนเป็นแค้นแทนรักไป


ทิ้งฉันไปเหมือนคายซากหลังเคี้ยวขบ

สิ่งที่พบในความจริงที่ผลักไส

คำว่ารักไม่มีเหลือในหัวใจ

ช่างทำได้อย่างง่ายดายไม่เหลียวแล


อาจเป็นเพราะหลงเคลิ้มเติมรูปลักษณ์

ที่เธอมักฝักใฝ่ไม่แยแส

ไม่สนใจใยดีที่จะแคร์

ทำได้แม้คนที่รักภักดิ์ดีเธอ


แต่ก็ดีให้มันจบพบเพื่อจาก

ไม่เรื่องมากหากต้องการได้เสมอ

แม้ชาตินี้เวลาน้อยคอยได้เจอ

ชาติหน้าเผลออย่าเสนอมาเจอกัน




ฉันเอง..

[ตัวฉัน*]

๐หวานเป็นลมขมเป็นยาเธอว่างั้น   
เลี่ยนเกินใจตัวเธอนั้นจะรับไหว
เผ็ด,แซบซ่า,เปรี้ยว,มัน,เค็มเอารสใด 
ฉันเปลี่ยนให้ถ้าต้องการนั้นบอกมา

๐จะเลิกหวานคายซากอ้อยแล้วโยนทิ้ง 
จะสวยปิ๊งเป็นคนใหม่นะเธอจ๋า
แล้วอย่างนี้อย่าว่าหวานแล้วก็ลา   
อย่ามาบ้าอ้างโน่นนี่คิดทิ้งกัน

 

ตัวฉัน*
๓ ม.ค.๒๕๕๔

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~เธอเป็นใคร..บอกมา??~


ก่อนชี้นก ยกไม้  ไม่เคยแย้ง
ก่อนแสดง บทใด ดูใช่หมด
ก่อนกายกก อกแนบ แทบยกซด
ก่อนถ้อยสด พจน์หวาน น้ำตาลปน

แต่วันนี้  ชี้ลม  ยังข่มค้าน
กี่ประการ ต้านคิด ปิดสนน
แค่เดินเคียง เลี่ยงกาย ว่าอายคน
พลางพูดบ่น ปนเสียด เครียดระคาย

เธอคนก่อน อ่อนโยน โดนเปลี่ยนร่าง
ใครหนอพราง ล้างจิต ให้คิดร้าย
คำก็ร้อง สองก็ย้ำ ว่า"ทำลาย"
คงเบื่อหน่าย มากนัก รักของเรา.....

จำได้ไหม?? ครั้งก่อน ย้อนวันแรก
สองสาแหรก แตกต่าง ร่างเปลี่ยวเหงา
เธอแนวนอน ฉันแนวตั้ง ชั่งบรรเทา
จนจูนเงา เข้ารวม ร่วมวิมาน

พ่อเคยแย่ แม่เคยยับ เรารับได้
ฝันยิ่งใหญ่ ใจวัด สัตย์ประสาน
แม้นฟ้าหมอง สองเรา เฝ้าทะยาน
ด้วยรากฐาน ความรัก และภักดี

หรือฉันเก่า เน่าเนิ่น เกินไปแล้ว
หรือเธอแน่ว แนววาง หาทางหนี
หรือฉันหลับ ทับใจซ่าน มานานปี
หรือเธอนี้  มีใหม่  ให้บอกมา

อย่ายืนเคียง เพียงร่าง ที่ร้างรัก
อย่าจมปัก ชักแยบ แนบปัญหา
อย่าเกรงใจ ในอดีต หากคิดลา
อย่ามองตา ฉันอีก ช่วยหลีกไป

ที่รักฉัน ไม่ใช่ คนคนนี้
คนนั้นดี ไม่รุ่มร้อน ไม่อ่อนไหว
ฉันไม่รู้  ว่าเธอ...นั้นเป็นใคร?
อย่ามาใกล้!! ใจโลเล..ผีเล่ห์ลวง...ชิ้วๆ


  เชอะ!!


บอม ซอง ดุ๊ก
  

[ไพร พนาวัลย์]

ถึงจะเซ่อแค่ไหนใจก็รัก
ขอจมปลักรักเจ้าเฝ้าห่วงหา
ไร้จริตจะก้านม่านมายา
เพียงสบตาซื่อ ซื่อ คือรักจริง

จะถนอมคนดีที่เซ่อซ่า
ใครจะว่าชั่งเขาเราอยู่นิ่ง
รักเพียงน้องนางเดียวเกี่ยวแอบอิง
จะไม่ทิ้งตัวเจ้าให้เหงาใจ

จงสบายใจเถิดเกิดมาแล้ว
ดั่งดวงแก้วแสนงามยามชิดใกล้
เรารักกันเข้าใจกันอย่าหวั่นใด
คนฉลาดที่ไหนอย่าไปแคร์

รักคนซื่อคนเซ่อเสมอนะ
ไม่ลดละความรักปักใจแน่
ขอเพียงน้องมั่นใจใฝ่ดูแล
มอบรักแท้แก่กันนิรันดร

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ระบายจันทร์]

...ยามหวานเลือน...

หรือมิได้ถูกขีด..เป็นคู่สร้าง
ต้องจำร้างยามกาลเดินผ่านถึง
สองแขนอ่อนรอนล้าเกินคว้าดึง
ให้เขากลับซาบซึ้งเรื่องวันวาน

เมื่อวสันต์ร้างเลือนไม่เยือนดิน
ก็สร่างสิ้นฉ่ำหอมทุกหย่อมย่าน
ประดุจอกรุ่มร้อนจักรอนราน
เมื่อแล้งหวาน..ย้อมเจือต้นเยื่อใย
.............

แล้วรักที่ยื้อดึง.ก็ถึงดับ
หลังประคับประคองต่อไม่ไหว
ข้อเสนอเธอยื่น..หมาย..คืนใจ
ฉันสนองกลับให้..ด้วยใจร้าว