ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~แด่บ้านกลอนไทย~


พบธารใจ ไหลหลั่ง ประดังถ้อย
บ้านกลอนน้อย คอยกั้น กันแดดฝน
กลอนทุกบท รสหวาน ปานมีมนต์
ไทยสร้างชน ชาติงาม สยามเรา

ด้วยเพราะกร้าน ด้านดึง รำพึงพจน์
ใจจึงหด หมดค่า ด้วยว่าเขลา
อ่อนเชิงถ้อย ด้อยกานท์ มานานเนาว์
ล้าแรงเฝ้า ฝึกเขียน เรียนกวี
 
หลับกลางห้วง ช่วงเดิน เผชิญฝัน
ใต้ตะวัน อันแดง ส่งแสงสี
ชายคนหนึ่ง ซึ่งไร้ ใครปรานี
คาข้ามปี ที่นอน สัญจรไกล

เมตตาเอ๋ย เผยพัด สะบัดร่าง
ตาสว่าง อย่างแจ้ง เห็นแสงใส
ทอดกายตื่น ฟื้นตัว พร้อมหัวใจ
เงาบ้านใหญ่ ให้พัก สำนักกลอน

สั่งสอนตัว กลัวใจ จะไหวอีก
สมกับหลีก หลบมา หาอักษร
คมคำงาม ตามครู ทุกผู้ตอน
ศิลป์สะท้อน กลอนไทย ในทุกวัน

ทั่วทุกถ้อย ร้อยลง ตรงกระดาษ
ถิ่นที่ปราชญ์ วาดพจน์ จารจดฝัน
แดนบ้านกลอน ย้อนแวะ ร่วมแนะกัน
เราผูกพัน วันนี้ เพราะมีเธอ

ผ่อนอารมณ์ ข่มเหงา แบ่งเบาทิ้ง
กายทอดนิ่ง อิงกลอน ป้อนเสนอ
หายหมองหม่น บนทาง ที่ย่างเจอ
เศร้าเคยเอ่อ  เจอแต่ แค่เสียงใจ

จึงขอบคุณ บ้านนี้ ที่มีรัก
เล่าเพื่อทักทายแจ้ง แถลงไข
สู่เพื่อนพ้อง น้องพี่ ผู้หนีไกล
ฟังความไว้ ให้ย้อน....... บ้านกลอนเรา


O


อยากขอบคุณบ้านกลอน ทุกวันนี้ใจผมสงบมาก ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เขียนกลอน ขอบคุณครับ


แบบว่า...จากอดีตจิ๊กโก๋ ไม่รู้จักกลอน บอม ซอง ดุ๊ก


 

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

กลอนอ่อนหวาน ขานนำ คำไพเราะ
อ่านเสนาะ เพราะพริ้ง จริงจริงหนอ
บอม ซอง ดุ๊ก ร่ายกลอน อ้อนถักทอ
บรรจงก่อ บทกานต์ ขานให้รู้

ผมเห็นด้วย ช่วยเสริม เติมแต้มหนา
บ้านกลอนไทย ผมมา อาศัยอยู่
ได้รุ่นพี่ พ้องเพื่อน เตือนดั่งครู
ทั้งวิญญู ผู้เตือนตัก ทักกลอนกานท์

บัณฑิตเมืองสิงห์

[ปรางทิพย์]

เคยแอบอ่านกานท์กลอนเมื่อตอนเหงา
นานวันเข้าเฝ้าฝึกสำนึกเขียน
ถอดความฝันวันวานที่ผ่านเวียน
คำติเตียนเรียนตามบทความครู

จึ่งได้มีที่หมาย ณ ปลายฝัน
ร้อยรำพันสรรสร้างอย่างเลิศหรู
บ้านกลอนไทยในจิตพินิจดู
หลากหลายผู้อยู่เย็นเป็นเพื่อนใจ

อีกลุงเวปเก็บเกี่ยวและเคี่ยวเข็ญ
แก้ประเด็นเห็นรักมิผลักไส
ความอบอุ่นจุนเจือที่เกื้อนัย
ขอเก็บไว้ไม่ลืมปลาบปลื้มทรวง

อีกเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ร่วมบ้าน
คอยขับขานสานต่อพะนอหวง
มิตรไมตรีคลี่บานสราญบวง
มิหลอกลวงห่วงหาทุกนาที...

งานมอบรางวัลให้ลุงเวปท่านค่ะ เป็นฮีโร่เลย...อิอิ...
และสวัสดีปีใหม่กับทุก ๆ ท่านค่ะ

[ฉันเอง]

หากจะมีบ้านที่พักสักหลังหนึ่ง

ที่ที่ซึ่งได้ปล่อยใจฝันใฝ่หา

ความรู้สึกนึกคิดติดอุรา

ให้นำพาจากความคิดสู่มิตรกลอน


คงไม่มีที่แห่งไหนไปกว่านี้

เป็นซึ่งที่คอยพร่ำเขียนเรียนอักษร

มีน้องพี่ต่างเกื้อกูลหนุนอาทร

อยู่บ้านกลอนหลังนี้มีสุขจริง



ขอขอบคุณทีมงานบ้านกลอนไทยทุกท่าน

และลุงเวปผู้ใจดี เป็นอย่างสูง

จากใจครับ


ฉันเอง..

[สุวรรณ]

จากรู้น้อยค่อยค่อยฝึกนั่งนึกเขียน
หมั่นพากเพียรเรียนไปตามใจขาน
ฟังถ้อยความชี้แนะแนวกาพย์กานท์
ของทุกท่านมั่นไว้ไม่เสื่อมคลาย

มาวันนี้ รู้ได้ไม่หมดสิ้น
ดั่งน้ำที่ไหลรินไม่เหือดสาย
ยังคงจารหมึกรดทุกหยดปลาย-
ปากกาหมายลายลักษณ์ถักร้อยกรอง

ขอบพระคุณบ้านหลังใหญ่ที่ให้พัก
และมีหลักกานท์กลอนสอนสนอง
ได้ทราบทางวางถูกตามครรลอง
หาดผิดบ้าง ขอร้องโปรดอภัย

สวัสดีปีใหม่ และขอบพระคุณทีมงานบ้านกลอนไทย
มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ณ.บ้านกลอนไทย~


คล้ายแสงเทียน เพียรจุด มิหยุดสิ้น
คล้ายธารศิลป์ รินหยาด มิขาดสาย
คล้ายบรรเลง เพลงพู่  อยู่มิคลาย
คล้ายดั่งร่าย มนต์วาง มิบางเบา

ประสานพ้อง คล้องโคลง จรรโลงรักษ์
ประสานหลัก ภักดิ์ฉันท์ กลั่นเสลา
ประสานแนว  แก้วกรอง ก้องนานเนาว์
ประสานเหย้า เกลากาพย์ ตราบนิรันดร์

ศรัทธาชน ล้นเพิ่ม เติมกิ่งก้าน
ศรัทธาทาน บานเบ่ง เปล่งสีสัน
ศรัทธาโรย โปรยหยด รสรำพัน
ศรัทธามั่น มวลมิตร สฤษฎ์กลอน

บ้านกลอนไทย ไร้เขต เวศม์กว้างขวาง
บ้านกลอนกาง เงาร่ม วางพรมหมอน
บ้านกลอนรับ ขับสู้ ผู้สัญจร
บ้านกลอนป้อน น้ำใจ ด้วยไมตรี

เริ่มมาหนึ่ง พึงชัก หลักนำร่อง
เริ่มมาสอง ป้องกฎ บทวิถี
เริ่มมาสาม ตามขับ ลับกวี
เริ่มมาสี่  ชี้งาม ตามครรลอง

ณ.ถิ่นนี้  มีมิตร จิตมุ่งมั่น
หากถิ่นนั้น วุ่นว้า มาเถิดผอง
ณ.ถิ่นนี้  ที่สุข ทุกทำนอง
มาขับร้อง ก้องกานท์ ที่บ้านเรา


O


บอม ซอง ดุ๊ก

 

[ไม่รู้ใจ]

ได้มาเจอ พี่น้อง และผองเพื่อน
ผู้เป็นเหมือน มิ่งมิตร จิตใฝ่ฝัน
บ้านกลอนไทย ใช่ไหม ได้แบ่งปัน
ร่วมสร้างสรรค์ งานกวี ที่มั่นคง

อีกทั้งมี ความรัก เป็นหลักให้
คอยใส่ใจ มองเฝ้า เราอย่าหลง
อยากจะเอื้อน เอ่ยคำ เจตจำนงค์
นำมาลง ว่าชอบ ขอขอบคุณ

ไม่รู้ใจ

[สมนึก นพ]

ขอฝากเนื้อ ฝากตัว ร่วมด้วยหนา
หลงทางมา ได้รับ สนับสนุน
เหมือนพ่อค้า ล่มสลาย ได้หมดทุน
ท่านการุญ รับช่วย ด้วยเมตตา

เข้าบ้านกลอน ตอนนั้น ฉันก็เก่ง
ยังอวดเบ่ง เขียนวาง กางแผ่หรา
มีหลายท่าน ติติง อิงสอนนา
สัมผัสหน้า หลังนั้น มันมิควร

ที่รู้เก่า ทิ้งไป หัดใหม่หมด
สมุดจด เขียนอ่าน กันผันผวน
ถึงได้รู้ กลอนใช้ หลายกระบวน
เป็นสำนวน โคลงสี่ ก็มีมา

*คือบ้านกลอนท่านได้ สอนนา
เริ่มแต่กลางสิงหา ผ่านพ้น
จากการไม่รู้มา เก่าก่อน
จึงเร่งหาอ่านค้น เริ่มรู้ เรียบเรียง*

มีกลอนแปลก แทรกอยู่ อ่านดูขำ
ท่านยังนำ มาให้ ได้เล่นเสียง
*แมวมุดไม้ หมาหมอบ มามองเมียง
แล้วหลบเลี่ยง หลีกลา คลาไคล*

กลบท ก็มี ที่ได้เห็น
ก็อยากเล่น ด้วยนา ว่าแบบไหน
*จึงหัดดู ดูเห็น เป็นเข้าใจ
จึงหัดดู ดูไป ก็ง่ายดี*

บทดอกสร้อย ขึ้นเอ๋ย เอยจบท้าย
เล่าเรียนง่าย หลากหลาย ไม่หน่ายหนี
แต่ละวรรค แปดคำ บังคับมี
สังเกตที่ วรรคแรก มีแปลกไป

*ดอกเอ๋ยดอกสร้อย
อย่าริคอย เร่งบาน นั้นรู้ไหม
เพียงสามเดือน จำนอง ได้สองใบ
เป็นแบ็งค์ใหม่ สองพัน นั้นรับมา

อย่าเพิ่งขาด ก่อนหนอ รอห้าเดือน
ไม่แชเชือน ถอนไถ่ ได้ทันหนา
แต่ไหงดอก เบ่งบาน เห็นทันตา
ก็ก้มหน้า จำทน เพราะจนเอย*