ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

เปิดใจ....ดูจึงจะรู้สิ่งที่เห็น
เข้าใจ....เป็นสิ่งทีเห็นนั้นเช่นไหน
เห็นใจ....คือสิ่งที่เห็นนั้นเป็นไป
รู้ใจ.......ใคร่รู้ได้ให้เปิดดู



ฉันเอง..

[ฉันเอง]

รักหรือเลิกช่วยบอกที


เปิดใจเธอใคร่รู้ให้ดูหน่อย
ฉันเฝ้าคอยรอเธอรักตอบไหม
เนิ่นนานแล้วผ่านมานะแก้วใจ
รักหรือไม่ฉันจะได้ไม่เฝ้ารอ

หรือว่าเธอมีใครอยู่อีกคู่ชื่น
จะหยัดยืนถึงไหนพี่ใคร่ขอ
บอกสักคำจะได้ย้ำช้ำเกินพอ
จะให้รอหรือเลิกเลือกกันไป



ฉันเอง..

[yotaga]

แม้จะมีใครอื่นสักหมื่นพัน
อยู่ในใจเธอนั้นฉันไม่ว่า
เพียงเธอเปิดประตูใจให้ฉันมา
ค้นคว้าหาใจเศร้าเศร้าเอากลับคืน
หัวใจเธอดวงนั้นจะได้ว่าง
เปิดเส้นทางหัวใจให้ใครอื่น
เข้าไปอยู่ด้วยความสุขสดชื่น
ไม่ต้องฝืนกลืนกล้ำทนช้ำใจ
ขอให้เธอมีสุขไร้ทุกข์โศก
อยู่กับโลกอันสดใสในปีใหม่
มีดอกรักผลิบานเต็มหทัย
มีคนที่เธอหลงใหลอยู่ข้างกาย
ปล่อยให้ฉันอยู่กับฝันอันว่างเปล่า
ไม่นานเนาความเศร้าคงจางหาย
เหมือนรอยเท้าที่เธอเหยียบบนผืนทราย
ผลสุดท้ายทรายคงกลบให้ลบเลือน

[Kotchanan]

ขอเปิดใจให้จำมานำฝาก
คิดถึงมากอยากเปลี่ยนไปเรียนใหม่
ห่างเชิงกานท์นานวันเหมือนฝันไป
เลยอ่อนในน้ำกลอนสะท้อนทรวง

ความรู้น้อยด้อยลงในดงป่า
เขียนภาษาค่านิดยากติดสรวง
แต่คิดถึงจึงมาอย่าว่าลวง
ใจทั้งดวงแด่ชนคนบ้านกลอน.



 

[ดิษฐา]

แค่แวะเวียนมาบ้าง แม้บางครั้ง
อย่าชิงชังห่างหาย หน่ายอักษร
มวลหมู่มิตรคิดถึง จึงเว้าวอน
ทั้งอาวรณ์ป้อนคำ นำถึงเธอ

รู้สึกเหงาเฝ้ามอง  จดจ้องผ่าน
เคยประสานอ่านกลอน ตอนพร่ำเผลอ
หายอย่านานนักนะ จะมาเจอ
ปล่อยรอเก้อรึเปล่า เจ้า(แม่)กชนันท์

 

[Kotchanan]

แค่แวะเวียนมาบ้าง แม้บางครั้ง
อย่าชิงชังห่างหาย หน่ายอักษร
มวลหมู่มิตรคิดถึง จึงเว้าวอน
ทั้งอาวรณ์ป้อนคำ นำถึงเธอ

รู้สึกเหงาเฝ้ามอง  จดจ้องผ่าน
เคยประสานอ่านกลอน ตอนพร่ำเผลอ
หายอย่านานนักนะ จะมาเจอ
ปล่อยรอเก้อรึเปล่า เจ้า(แม่)กชนันท์

 

ด้วยเพราะงานปานเขากองเท่าตึก
แม้นยามดึกนึกอยากไปฝากฝัน
นั่งเขียนกลอนอ้อนส่งบรรจงปัน
แต่ทุกวันดันไกลเน็ตไม่มี

แสนคิดถึงหนึ่งคนอยู่บนบ้าน
หายไปนานวานดูเด็กหนูผี
น้องอุ้มจ๋าอย่าให้ใครมาตี
เขียนจากพี่ที่รัก....โลกนักกลอน



สวัสดีปีใหม่แด่มิตรรักบ้านกลอนทุกท่านค่ะ
และคิดถึงน้องอุ้มเสมอค่ะ อย่าลืมที่ฝากเด็กโข่งไว้คนนึ่ง

 

[สุวรรณ]

บางคราวเข้าอ่านกลอนนั้นยากนัก
จึงนั่งพักสักคราวเผื่อเข้าฝัน
ตามขอบโค้งกระทู้อู้อีกวัน
แล้วค่อยดั้นด้นร้อยเก็บรอยกลอน

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ปิ๊งป่อง~


ก๊อกก๊อกก๊อก!!!....นั่นใคร ในเบื้องหลัง
ปังปังปัง!!!........คือคุณ ที่วุ่นใหม
ตึกตึกตึก!!!.......คุณเศร้า ดูเหงาใจ
ใช่ใช่ใช่!!!.....เพื่อนยา มารับฟัง

นี่นี่นี่!!!.....เปิดแผ่ แผลที่ยอก
ป๊อกป๊อกป๊อก!!!....บอกเรา เล่าความหลัง
แต๊กแต๊กแต๊ก!!!....แลกสุข ทุกข์ประทัง
ยังยังยัง!!!....นายยังมี ที่ระบาย

เฮ้เฮ้เฮ้!!!...จะช่วย นายคลายโซ่
โหลโหลโหล!!!....เปิดเผย เลยสหาย
เอ้าเอ้าเอ้า!!!....ลุกขึ้น ยืนท้าทาย
นายนายนาย!!!....เปิดหน่อย เราคอยนาน

กริ๊งกริ๊งกริ๊ง!!!......สิ่งใหน ไส่ลงวรรค
ปั่กปั่กปั่ก!!!.....ถักคล้อง ลองประสาน
อ๊อดอ๊อดอ๊อด!!!...พรอดพร่ำ นำสู่กานท์
ขานขานขาน!!!...เชื่อมโคลง โยงสัมพันธ์

เราเราเรา!!!....เราคือกลอน เราคือกัน
ฉันฉันฉัน!!!....ฉันคือเธอ เธอคือฉัน
คุณคุณคุณ!!!....คุณเป็นใคร ไม่สำคัญ
กลั่นกลั่นกลั่น!!!...กรองกรองกรอง!!!.....ร่วมพ้องเรา

O

 emo_26เอ้อ มันส์ดีแฮะ กลอนแปลก+คนเขียนหน้าแปลก


บอม ซุก ดอง








   

[ปรางทิพย์]

เปิดประตูสู่ใจยามไร้รัก
ถอดสลักทักถามถึงความเหงา
ว่ายังเจ็บเหน็บหนาวหรือผ่าวเบา
เพราะนานเนาเราสองเคยต้องมนต์

จึงซมซานผ่านฝนจนเข้าหนาว
เรื่องรักร้าวคราวหลังยังสับสน
ยามมืดมัวหัวใจไร้ตัวตน
ฤาต้องทนหม่นนักเมื่อรักรา

ณ วันนี้ที่แง้มเปิดแย้มฝัน
หมายใครนั้นปั้นแต่งแสวงหา
แล้วก้าวข้ามความช้ำเช็ดน้ำตา
ปลอบอุราอย่าโศกในโลกย์กลม

เถิดชีวิตผิดพลาดวาสนา
คงไม่ช้าพาสุขลืมทุกข์ขม
ด้วยแรงใจให้กันอย่าหวั่นตรม
จะภิรมย์สมหมายไม่สายเกิน....

 

[ฉันเอง]

เปิดประตูสู่ใจยามไร้รัก
ถอดสลักทักถามถึงความเหงา
ว่ายังเจ็บเหน็บหนาวหรือผ่าวเบา
เพราะนานเนาเราสองเคยต้องมนต์

จึงซมซานผ่านฝนจนเข้าหนาว
เรื่องรักร้าวคราวหลังยังสับสน
ยามมืดมัวหัวใจไร้ตัวตน
ฤาต้องทนหม่นนักเมื่อรักรา

ณ วันนี้ที่แง้มเปิดแย้มฝัน
หมายใครนั้นปั้นแต่งแสวงหา
แล้วก้าวข้ามความช้ำเช็ดน้ำตา
ปลอบอุราอย่าโศกในโลกย์กลม

เถิดชีวิตผิดพลาดวาสนา
คงไม่ช้าพาสุขลืมทุกข์ขม
ด้วยแรงใจให้กันอย่าหวั่นตรม
จะภิรมย์สมหมายไม่สายเกิน....

ข้อความโดย: ปรางทิพย์

 

อาจมีท้อแท้บ้างในบางครั้ง
แต่ก็ยังยิ้มได้ไม่ขัดเขิน
หากไม่คิดมัวเมาจนหลงเพลิน
เส้นทางเดินยังเปิดกว้างทางใจเรา

อยากเปิดกว้างทางใจให้ชีวิต
แม้น้อยนิดเพียงน้ำใจเพื่อให้เขา
อาจจะผ่อนทุกข์หนักจักคลายเบา
ประหนึ่งเฝ้าฟังสัญญาณที่ขานมา

แม้วันนี้เส้นทางเดินยังไม่ชัด
แต่ไม่ขัดใจเราเฝ้าห่วงหา
ถึงปลายทางต้องใช้แรงและเวลา
สุดปลายฟ้าจะดั้งด้นค้นให้เจอ

ขอแรงใจสักน้อยคอยถามไถ่
เพิ่มพลังได้มากมายใคร่เสนอ
เปิดประตูรอรับพี่ด้วยนะเธอ
อย่าได้เผลอไปรับใครเดี๋ยวใจตรม


ฉันเอง..