ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านกลอนไทย]

๏

๏ จังหวะช่วงดวงใจที่ไหวหวั่น
เหมือนโลกมันสั่นครืนสะอื้นเดี่ยว
มองฟ้าไกลใจเหงาเศร้าจริงเชียว
เหมือนจะเหี่ยวแห้งตายจากกายเดิม

๏ นับวันคอยน้อยใจในบางช่วง
สัญญาลวงหน่วงดึงเหมือนหนึ่งเสริม
ดูทุกสิ่งจริงดั่งที่ฝังเจิม
แท้กลับเพิ่มพูนช้ำตรงคำรอ

๏ สัญญาแจ้งแถลงไว้ปีใหม่กลับ
ไยเจ้าปรับเปลี่ยนบทของกฎหนอ
เดือนปีผ่านนานไหมหรือไม่พอ
รักจนท้อทรมานสงสารที

๏ เคยต่อกลอนป้อนส่งบรรจงเสก
เธอเป็นเอกเฉกดาวพราวแสงสี
แต่ชอบหายคล้ายใจมิไยดี
บ้านกลอนนี้มีเธอเสมอมา

๏ กลับได้ไหมใจเอ๋ยอยากเอ่ยรัก
กลับคืนทักทายกันด้วยฝันหา
กลับเยือนดินถิ่นเก่าที่เราฮา
กลับเถิดหนาอย่าไร้หัวใจเลย

๏ ด้วยคิดถึงดึงโยงโค้งฟ้าขอบ
มัดเป็นหอบมอบส่งบรรจงเผย
ถึงทุกท่านบ้านนี้รักมีเปรย
ร่วมชิดเชยเชิดชู….ครูกลอนเรา



แบบว่า…เขียนถึงสมาชิกบ้านกลอนไทยทุกท่านที่หายไปนานครับ.... คิดถึงครับ
จากนะโม…เขียนเมื่อ 1/01/11


     

. .. แป้งเอาlineรูปกบของคุงพี่ออก . ..
แล้วเอาlineรูปรถไฟ่ใส่ให้แทนนะค่ะ . ..
มั่ยได้ไปยุ่งกับกลอนคุงพี่ . . จริงๆนะ
(แป้งน้ำฮับป๋ม ｡◠‿◠｡) 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

พี่นะโม...มาแต่งกลอนหาใครหรอค่ะ อิอิ เดียวน้อง อัด ดง ดูก่อนใครหาย

มีอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม สงสัยจะไม่ว่าง เนื่องจากติดงานกัน....แต่ยังไงก็คิดถึง.....
0.พี่สุวิจักขณ์(ดาวระดา)
0.พี่กชนันท์
0.พี่มหาชัง
0.น้องเกล็ดนาคา
0.panomwan
0.คนไร้ค่า
0.⊹⊱⋛⋋ รักครั้งสุดท้าย⋌⋚⊰⊹
0.หลวงปู่โต้ง

ต่อด้วย...

1. พี่พิมพิลาไลย  (คนฉวยของน้องดง)
2. พี่นารา (สาวสวยรวยเสน่ห์)
3. พี่ปีศาจสุรา (ไม่มีวันไหนพี่แก่ไม่เมา)
4. ลุงปรางค์ แต่ลุงเวปทำใหม่เล้วลุงปรางค์คงเข้าได้แล้ว เหมือน น้องดง
5. นายติ๊งต๊อง (ผู้ตั้งกระทู้ กลอนพันบท)
6. ฟ้า (มารสุรา)
7. พี่ใบชา ไร้หนอน (นักกลอนเปล่าวว)
8. @บทเพลงเศร้าใต้เงาจันทร์@
9. chaipan1999
10.Goldfish
11.I Wanna Love You
12.ป้ากุล (กระทู้มือทอง หายเลยทั้งที่เห็นทุกวันหลังอาหาร อิอิ)
13.jt
14.knight_95
15.N
16.nangfamusic
17.nasmok
18.note16026
19.เหมันต์กาล
20.robozo
21.Zhyphires
22.~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~
23.~MAYSA~
24.กริชอักษร
25.กวีพเนจร
26.คนผิงดาว
27.คนรักษ์ถิ่น
28.คนสาธารณะ
29.แงซาย
30.เซียนสุรา

ปล.ยังมีอีกเยอะที่อัสดงเห็นแล้วหายตัวไป ประกาศหน่อย กลับมาหน่อย เค้าคิดถึง.........

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

31.ปากะญอ
32.ไผ่เดียวดาย
33.พิกุลแก้ว
34.พุทธศรัทธา
35.มนฤทธิ์
36.มารเงา
37.รัศมีธรรมส่องทาง
38.สารพัด*เพี้ยน
39.สุภาพบุรุษทรชน
40.สุวรรณ
41.หนึ่งหยดพิรุณ
42.หนุ่ม นิยมไพร
43.อัศจรรย์จิต
44.เอกชัย ดำรงสกุลชัย
45.พี่เตื่อย (ฉันมันก็แค่นี้ )

[ตะวันฉาย]

...ร้อยอักษรเป็นมาลัยใส่ใจผอง
ท่วงทำนองกลอนบรรเลงคล้ายเพลงเศร้า
บทประพันธ์ไม่ซึ้งให้ตรึงเนาว์
เพียงรูปเงามิหอมหวานเข้าหว่านทรวง

...คำสัญญาลืมหรือไรใครเลยบอก
ฤา เพียงหลอกให้คอยบนรอยหวง
วาจาเอ่ยเผยนำคำกานท์ลวง
เข้ามาทวงพจนีฤดีจำ

...กลับมาเถิดคนรอพอมีหวัง
กลับมานั่งผันอักษรกลอนเช้าค่ำ
กลับมาเถิดเปิดประตูปูทางนำ
จะเก็บคำทุกถ้อยร้อยใส่เติม

...เพราะคิดถึงจึงใช้สื่อถือเข้าหา
ขึ้นทิวาวันใหม่หวังเข้าเสริม
เห็นชื่อพี่,น้อง,เพื่อน,เคลื่อนประเดิม
เข้ามาเจิมเพิ่มกลอนแว่วเป็นแนววาง

...เคยแต่งเหย้าหยอกล้อคลอเคลียเคล้า
เคยแต่งเนาว์ความนัยมิไกลห่าง
เคยแบ่งปันฉันมิตรมิคิดจาง
ไฉนเลยเหลือทางเก่าให้เฝ้ามอง...

ปล...ขอทวงสัญญาด้วยคนจ๊ะ เพราะคิดถึงสมาชิกบ้านกลอนไทยทุกๆท่าน
ที่หายไปนาน จนพานให้ใจคิดถึง...

จากใจ...ตะวันฉาย   ฉัตรบงกช
๒ มกราคม  ๒๕๕๔

[Kotchanan]

ยินเสียงกานท์หวานย้อยเรียงร้อยบท
รักจารจดรดรินให้สิ้นหมอง
ทวงสัญญาคราเก่ายามเหงาครอง
จดให้ห้องหัวใจจริงไหมเธอ

รักคิดถึงซึ้งมากอยากจะบอก
อยู่บ้านนอกออกกรุงยุ่งเสมอ
เสร็จงานนะจะกลับไปรับเกลอ
มิได้เจอเธอนานคนบ้านกลอน



คิดถึงพี่น้องบ้านกลอนเสมอค่ะ เน็ตพี่บัวไม่ค่อยดีค่ะ ต้องคลานไปตลอด
ตะวันฉาย,น้องอัสดง,หนูนะโม คงสบายดีนะค่ะ
ขอบคุณที่เรียกหา เลยขอถือโอกาสรายงานตัวต่อจากบทกลอนตะวันฉายจ๊า..

 

[ดาวระดา]

แว่วคำวอนเว้าวากย์ออกจากจิต
ซึ้งมิ่งมิตรคิดครวญ....สวนอักษร
เอื้อนคำเอ่ยเชยชิดสัมฤทธิ์รอน
ส่งสะท้อนสะท้านแทรกลานทรวง

หอบคำหอมห่อหิ้วละลิ่วล่อง
สู่เพื่อนพ้องน้องพี่....คราปีล่วง
ขอเชยเคียงเรียงข้างพลางพร่างพวง
ยังรักหวงห่วงหา...สัญญาจำ

ขอขอบพระคุณ ในความรักความคิดถึงที่ยังส่งสื่อส่งสาร
ถึงผมเสมอ  ซึ้งในน้ำใจทุกๆท่านครับ
น้องนะโม, น้องตะวันฉาย ,น้องอัสดง ฯลฯ
ก็เข้ามาทักทาย ต่อจากคุณบัวครับ
มาพร้อมกันหายพร้อมกันอิอิ

[พริฎฐา]

มวลหมอกโปรย โรยผ่าน หมองม่านฟ้า
เหมือนม่านตา คราใจ เธอหน่ายหนี
คนเขียนกลอน  อ้อนคำ  ช้ำฤดี
มองเมฆี สีเทา แสบเหงาทรวง

หากถึงครา ลาจาก วอนฝากฝัง
คนข้างหลัง ยังรอ ท้อและห่วง
อย่าสัญญา ถ้าหาก ลมปากลวง
มันถมถ่วง หน่วงใจ ให้ใฝ่รอ

อยากให้เป็น เช่นฝัน เหมือนวันก่อน
แม้ไม่ย้อน ห่อนหวน ทวนรอยต่อ
รู้..เวลา นาที มิมีพอ
แค่อยากขอ ข้อหนึ่ง นึกถึงกัน

 

สวัสดีค่ะ
บทกลอนไพเราะยอดเยี่ยมสมกับที่เป็นผู้ดูแลระบบค่ะ

[ไพร พนาวัลย์]

แว่วเสียงทวงสัญญาอย่าห่างหาย
ปีเก่ากรายใหม่มาพาสุขี
เข้าบ้านกลอนได้แล้วแก้วคนดี
ลุงเวบมีมานะพยายาม

เอื้ออาทรคนไกลให้มีสุข
เอาความทุกข์มาเล่าเข้าฟ้าข้าม
เอาน้ำตามาให้ได้ติดตาม
ทุกโมงยามคิดถึงจึงรีบมา

พบน้องใหม่หลายหน้าเข้ามาคู่
ล้วนทุกผู้มากมายกรายเริงร่า
ทุกบทกลอนแสนหวานซ่านวิญญาณ์
เชิญเข้ามาแบ่งปันทุกวัน เน้อ

 

"ปรางค์  สามยอด"

[สุดสาย]

หนึ่งดวงใจของคนห่างยังวางอยู่
เข้ามาดูอยู่เสมอใช่เผลอไผล
ในวันที่ต้องห่างเหินเดินทางไกล
เหตุผลใดยากจะกล่าวเล่าให้ฟัง

อาจเป็นเพราะงานที่หนักเกินพักได้
หรือเป็นเพราะความอ่อนไหวเกินใจหวัง
หรือเป็นเพียงไร้ความแกร่งแห่งพลัง
เลยต้องยั้งเดินทางต่อพอแล้วใจ

ในวันนี้อาจไม่มาเพราะล้าหนัก
แต่ยังรักในทุกช่วงห้วงความใฝ่
ถึงวันนี้แม้มีบ้างที่ห่างไกล
แต่ไม่เคยจะลืมใครในบ้านกลอน

ทุกถ้อยคำที่ร้อยเรียงเพียงเพราะรัก
ยังคงภักดิ์ด้วยหัวใจยากไถ่ถอน
ความคิดถึง และ ห่วงหาคราจากจร
วางไว้ก่อนเผื่อลาลับ ( ไม่ ) ได้กลับมา

..nara..



แทนความคิดถึง และ ห่วงใย ( จากใจนารา ) ค่ะ

[อ้อนจันทร์]

จันทร์เจ้าขา
เวลา ล่วงไป
เรียนรู้ สิ่งใหม่
ก้าวไป ชีวิต
บากบั่น ฟันฝ่า
ชะตา ลิขิต
แต่ใจ ยังคิด
ถึงมิตร บทกลอน
หนทาง ข้างหน้า
เหนื่อยล้า แสนอ่อน
หวังเพียง บทกลอน
โอนอ่อน ปลอบโยน
แวะพัก ยามล้า
โยนชฏา หัวโขน
บ้านเก่า ปลอบโยน
เพิ่มโผน แรงบิน

[เมฆา...]

   


                  


                      ๐ คิดถึง ๐

                         

๐   ครั้งนั่ง..สงบนิ่ง       ในใจจริงก็เกิดถวิล
ความหลังเริ่มหลั่งริน      เป็นสำเนียงเริ่มเรียงราย

๐   คิดถึงครั้งหนึ่งนั้น     เคยร่วมกันสร้างเส้นสาย
อักษรและกลอนกลาย     ประดุจด้ายมัดไมตรี

๐   ต่อกลอนอักษรกลิ้ง   เป็นระวิงระหว่างนี้
หัวเราะก็เพราะดี            เพลินวิถีชี้แนวทาง

๐   ถ้อยคำก็ล้ำลึก         มิรู้สึกตะขิดขวาง
น้ำใจไม่ไหลจาง            เฉกน้ำค้างมิร้างลา

๐  เช้าค่ำหรือย่ำพลบ     ก็ประสบปะพบหน้า
ร่ายรักบ้างสักวา             บ้างเสภาสาระเพ

๐  เล่นกันฉันท์พี่น้อง     ร่ำเรียนร้องซ้องสรวลเส
ทรงค่าล้วนฮาเฮ            มิทับเกมิเทกัน

๐  นั่นหนอขอรู้สึก          ในสำนึกมโนฉัน
เป็นบ้างในบางวัน          ที่คิดพลันก็พลุ่งมาฯ

                       
 
              ๐ คิดฮอด ๐