บทอัศจรรย์
โสมอร่าม ท่ามกลางดาว สกาวฟ้า
เหมันต์มา พาลมหนาว กว่าคราวก่อน
โอบน้องนวล ชวนน้องยา มาร่วมนอน
มีเพียงหมอน เป็นพยาน การกาเมฯ
สองมือยก ประคอง รองบนอก
เช่นปีกนก นวลนุ่มไซร้ ไม่หักเห
เล้าโลมเล่น ลวนลาม ไม่รวนเร
ทั้งทุ่มเท จินตา มาบนมือ
ปากแนบชิด สนิทใกล้ ไซ้คอน้อง
อย่างช่ำชอง มองพิศ ไม่คิดถือ
เฉกมะเส็ง เลื้อยตาม นามระบือ
ถึงสะดือ วาดลาย หมายรสกาม
วางจมูก ไปตามปาก หลากหลายรส
น้องประชด จรดไว้ ในคำถาม
ว่าเจ้าชอบ มอบใจ ไม่ห้ามปราม
ยังลวนลาม ซกซอก ทั้งนอกใน
ส่วนแผ่นหลัง ยังไม่เว้น เล่นอยู่นั่น
น้ำแข็งนั้น น้ำตาเทียน สับเปลี่ยนให้
กุญแจมือ ถือแซ่ น้องทรามวัย
อุปกรณ์ไซร้ หลายหลาก กระชากทรวง
บัณฑิตเมืองสิงห์
