ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ไยหนอลูกผูกจิตไม่คิดถึง
ไยไม่ซึ้งอกอุ่นพระคุณแม่
ไยหนอลูกผูกพันมาผันแปร
ไยหนอแลเมินหมางระหว่างกัน

ไยหนอเกิดเปิดใจจะได้รู้
ไยจึงอยู่เหมือนไม่มีใครนั่น
ไยบัดนี้มีแต่ความเงียบงัน
ไยสัมพันธ์ลูกแม่จึงแย่ลง

ไยแสดงแปลงเปลี่ยนการเรียนต่ำ
ไยมืดค่ำกลับบ้านมาพาลส่ง
ไยคำถามลามใหญ่ได้แต่งง
ไยตอบตรงมิได้ต้องประชด

ไยลูกเห็นเป็นอื่นให้ขื่นขม
ไยทับถมเน้นย้ำแม่กำหนด
ไยพูดจาพาทีไม่มีลด
ไยคิดว่าถูกกดกำหนดทาง

ไยยกเพื่อนเหมือนว่าเหนือกว่าแม่
ไยอะไรแล้วแต่ว่าแม่ขวาง
ไยไม่เห็นเป็นห่วงคนลวงพราง
ไยลูกกร่างมั่นใจว่าไม่กลัว

ไยคำสอนวอนลูกจึงถูกย้อน
ไยคนก่อนลูกรักจึงชักมั่ว
ไยปล่อยจิตติดเพื่อนเสมือนตัว
ไยพันพัวนัวเนีย...แม่เสียใจ.

"Kanthita"

๒๗ ธ.ค.๒๕๕๓

[ฉันเอง]

โอ้..ลูกรัก



เป็นแค่พ่อไม่เอาไหนใส่ใจลูก

แค่คนปลูกฝังเมล็ดเด็ดพันธ์ให้

คอยพรวนดินรดน้ำเช้าค่ำไป

คอยห่วงใยไล่แมลงที่แฝงมา


หมั่นใส่ปุ๋ยเพื่อให้โตทันใจเจ้า

ไม่ได้เฝ้ารอร่มเงาเจ้าดอกหนา

เพียงอยากเห็นเจ้าพ้นภัยจากแร้งกา

พายุถาโถมใส่ไม่กังวล


เติมโตแล้วพ่อเลี้ยงเจ้าได้เท่านั้น

ความสัมพันธ์คงลดน้อยด้อยอีกหน

ลูกคงมีโลกของลูกสัดส่วนตน

ขออีกหนคนดีพอพ่อภูมิใจ


ใช้ชีวิตอย่าประมาทอาจพลาดพลั้ง

เป็นพลังให้ความดีไม่ที่ไหน

รักตัวเองให้มากอย่าขอใคร

จงจำไว้ที่พ่อสอนก่อนจากลา




ฉันเอง..

[hort39]

ไยหนอลูกผูกจิตไม่คิดถึง
ไยไม่ซึ้งอกอุ่นพระคุณแม่
ไยหนอลูกผูกพันมาผันแปร
ไยหนอแลเมินหมางระหว่างกัน

ไยหนอเกิดเปิดใจจะได้รู้
ไยจึงอยู่เหมือนไม่มีใครนั่น
ไยบัดนี้มีแต่ความเงียบงัน
ไยสัมพันธ์ลูกแม่จึงแย่ลง

ไยแสดงแปลงเปลี่ยนการเรียนต่ำ
ไยมืดค่ำกลับบ้านมาพาลส่ง
ไยคำถามลามใหญ่ได้แต่งง
ไยตอบตรงมิได้ต้องประชด

ไยลูกเห็นเป็นอื่นให้ขื่นขม
ไยทับถมเน้นย้ำแม่กำหนด
ไยพูดจาพาทีไม่มีลด
ไยคิดว่าถูกกดกำหนดทาง

ไยยกเพื่อนเหมือนว่าเหนือกว่าแม่
ไยอะไรแล้วแต่ว่าแม่ขวาง
ไยไม่เห็นเป็นห่วงคนลวงพราง
ไยลูกกร่างมั่นใจว่าไม่กลัว

ไยคำสอนวอนลูกจึงถูกย้อน
ไยคนก่อนลูกรักจึงชักมั่ว
ไยปล่อยจิตติดเพื่อนเสมือนตัว
ไยพันพัวนัวเนีย...แม่เสียใจ.

"Kanthita"

๒๗ ธ.ค.๒๕๕๓

เป็นเพราะลูกหลงไปในแสงสี
เป็นลูกไม่รักดีที่เหลวไหล
เป็นเวรกรรมทำร้ายแม่แย่กว่าใคร
เป็นเช่นไรหนอคนรนหาความ

เป็นลูกที่ไม่รู้คุึณพ่อแม่
เป็นได้แค่เดียรฉานอันหื่นห่าม
เป็นชีวิตขยะสุดจะทราม
เป็นคำถามไร้คำตอบที่ปลอบใจ

เป็นเพราะสังคมเสื่อมและเหลื่อมล้ำ
เป็นกระแสชี้นำทำหวั่นไหว
เป็นโลกแห่งตัณหาชักพาไป
เป็นไปได้อยากให้ลูกเดินถูกทาง...

@@@ hort39 @@@

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

อ่านบทกลอน อ้อนเอ่ย เฉลยแจ้ง
มีความแฝง น้อยใจ ในตัวบุตร
เศร้าระทม ขมขื่น สะอื้นทรุด
โศกประดุจ จิตนึก ให้ตรึกตรอง

อันความรัก ของบิดา มารดานั้น
ประเสริฐสรรค์ ดังเห็น ไม่เป็นสอง
ประพฤติต่อ ลูกรักอัน ตามครรลอง
ประคับประคอง ชีวิต นิจนิรันดร์

ผมก็เป็น ลูกคนหนึ่ง ซึ้งด้วยรัก
ผมประจักษ์ รักแท้ ไม่แปรผัน
ผมรับทราบ กราบเท้า พระคุณอัน
ดั่งสวรรค์ กลั่นมา ให้อาลัย

อย่าน้อยใจ ไปเลย นะพ่อแม่
ลูกไม่แย่ ดั่งที่คิด วินิจฉัย
อาจจะพลั้ง พลาดบ้าง สร้างอภัย
ความในใจ รักสอนสั่ง ดั่งชีวิน

บัณฑิตเมืองสิงห์

[บ้านริมโขง]

"คิด..ของลูก"

คิดถึงเราคราก่อนตอนเป็นเด็ก
คิดตอนเล็กแต่สนุกทุกข์อยู่ไหน
คิดไม่มากอยากทำก็ทำไป
คิดตามใจตนเองได้เก่งเกิน

คิดถูกผิดไม่เป็นเห็นแต่ได้
คิดอย่างไงต้องสมไม่ขมเขิน
คิดดื้อรั้นฉันกล้าบ้าเผชิญ
คิดก้าวเดินจากไปใจลำพอง

คิดจนแม่ตามตีมีที่ไหน
คิดน้อยใจให้เศร้าเราหม่นหมอง
คิดตอนโตโถเราเข้าทำนอง
คิดสนองคุณแม่แต่น้ำตา

คิดวันนี้คิดสำนึกตรึกพระคุณ
คิดเกื้อหนุนบุญกรรมพร่ำรักษา
คิดสนองคุณบิดรและมารดา
คิดขึ้นมาสะอื้นขมขื่นนัก

คิดเกือบช้าเกินไปในชีวิต
คิดอุทิศทุกอย่างต่างทอถัก
คิดตอบแทนบุญคุณอุ่นไอรัก
คิดแน่นหนักทั้งชีวิตคิดแทนคุณ

คิดในยามตามเห็นตอนเป็นลูก
คิดให้ถูกเอาว่าอย่าเหหุน
คิดปล่อยบ้างตามประสาความการุณ
คิดบุญคุณให้เขา..คิดเอาเอง.

บ้านริมโขง

28/12/2553