ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

เดินทาง

แสงจันทร์นวล ชวนหลงใหล ในคืนนี้
ยามราตรี หมู่ดาว กราวเวหา
สาดแสงนิด ส่องแสงหน่อย ค่อยเบาตา
เดินทางมา ครึ่งคืน ฝืนถ่างนัยน์

เส้นทางรถ คดเคี้ยว เปลี่ยววนวก
มองข้างทาง ผ่านกระจก ฝนตกใส่
ตามถนน หนทาง อยู่กลางใจ
ท้องป่าใหญ่ ไร้คน อลเวง

มีทางราบ ทางชัน ชั้นภูผา
ดูตื่นตา ตื่นใจ ใช่โหลงเหลง
ชลธาร ทางน้ำ นำครื้นเครง
มีเสียงเพลง บรรเลง อยู่ในจินต์

จอกแหนลิ่ว ลอยล่อง ท่องท้องน้ำ
กลางคืนค่ำ เหนือบน ชลสินธุ์
ตามจังหวะ บรรเลง เสียงเพลงพิณ
พร้อมกับกลิ่น บุพผา ยามราตรี

บัณฑิตเมืองสิงห์

[จ้อง เจรียงคำ]

บนแพขนานยนต์นั่งขนลุก
ลมหนาวทะลวงบุกไปทุกที่
สั่นจากใจไหวจนล้นฤดี
สะท้านถี่สะเทือนทั้งเรือนกาย

มือหนึ่งกอดสอดไขว้ใต้มือหนึ่ง
แต่ลมตรึงหนาวตอมไม่ยอมหาย
กระชับล้อมอ้อมแขนแน่นให้ตาย
ก็มิคลายหนาววอดเพราะกอดตน

ลมหอบริ้วคลื่นหมอกระลอกใหม่
ปะทะใส่ไฟส่องละอองข้น
กระทบผิวผ่องนวลเนื้อส่วนบน
สองแก้มจนหนาวชาใบหน้าตึง

สัมผัสลมหนาวเย็นเป็นระลอก
สัมผัสหมอกโอบเคล้าอย่างเข้าถึง
กะเทาะเปลือกยึดถือ..ที่ดื้อดึง
ของผู้พึ่งอำลา..คำว่ารัก

จำนวนก้าวเริ่มไกล..ไปเรื่อยลับ
ไกลเท่ากับไกลผู้เคยรู้จัก
อีกกี่ไกลใจจึงถึงที่พัก
กี่ตระหนักหนอใจ..ใช้ลืมเลือน

นับจากนี้..นับหนึ่งถึงตลอด
ฉันขอกอดธรรมชาติแม้คลาดเคลื่อน
แทนสองคนคล้ายมิตรแต่บิดเบือน
คนหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งแฟน...ที่แสนรัก


อาร์ตี้..

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ท้ายสุดของการเดินทาง~



เก็บความสุข ห่อรัด ยัดกระเป๋า
รวมความเศร้า ถ่วงลง ตรงแม่น้ำ
เก็บความหมาย แพ็คไว้ ใต้ทรงจำ
กวาดความช้ำ ลงถัง ฝังใต้ดิน

เปิดประตู หัวใจ ไส่ความกล้า
ย่างออกมา แผ่อก พร้อมผกผลิน
สยายปีก ฉีกม่าน ซ่านชีวิน
ลมไม่สิ้น ข้าจะบิน ดิ้นตะบัน

เพียงก้าวแรก แหวกเท้า มันเร่าร้อน
ฟ้ารอนรอน สะท้อนสี ชี้ทางฝัน
ต่อจากนี้!! ดีหรือร้าย ได้รู้กัน
จิตจะมั่น หรือหลุด...สุดท้าทาย

ย้ำคำสอน แม่พ่อ ยามท้อถอย
แล้วย้อนรอย เริ่มใหม่ ไม่เคยสาย
ตามแสงส่ง  บ่งสรร วันวุ่นวาย
ตามจุดหมาย คลายสะอื้น คืนระกำ

การเดินทาง สร้างตน ผจญโลก
ยามเศร้าโศก ท่านชุบ อุปถัมภ์
ล้มกายทรุด ท่านฉุด หลุดด้านดำ
ท่านคอยพร่ำ เพรียกพร สะท้อนไกล

Oo..ถึงที่สุด ก็คงหยุด ในอ้อมอก
จากนรก สวรรค์ ที่สั่นไหว
เหลือเพียงรัก ถักร้อย รอยเยื่อใย
แม้นหนใด ใจเฝ้านับ เพื่อกลับรัง


O

รักจากพ่อแม่..คือสิ่ง..ที่จริงแท้


บอม ซอง ดุ๊ก

 

[ไพร พนาวัลย์]

การเดินทางแต่ละก้าวเจ้าจะรู้
นั่นคือการต่อสู้ดั่งปูผ้า
รอยเท้าย่ำด่ำธารกาลเวลา
ทิศเบื้องหน้ารออยู่ลูกผู้ชาย

อย่าเพิ่งคิดวิตกอกจะแตก
ยังไม่ถึงทางแยกอย่าแบกค่าย
ดี ไม่ดีรออยู่ผู้,ท้าทาย
พร้อมใจกายยิ้มรับไปกับมัน

ถ้ามันยากนั่นคือสองมือเจ้า
ต้องคลุกเคล้าสมองลองด้นดั้น
แล้วจะรู้ว่าง่าย,พ่าย,งงงัน
สิ่งสำคัญคือใจต้องไม่กลัว

 "ปรางค์  สามยอด"