ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พริฎฐา]

เพราะใคร

ผิดที่เขา เข้ามา ช้อนตาส่ง
เชื่อมใจลง ตรงวัน เธอหวั่นไหว
หรือประเด็น เป็นความ ฉันย่ามใจ
จะครั้งไหน ไม่ง้อ งัดข้อเธอ

เพราะใจหญิง หยิ่งนัก เรื่องศักดิ์ศรี
ถือความดี ที่ใจ คงไม่เก้อ
ขาดจริต คิดขน คำปรนเปรอ
เมื่อเธอเผลอ เจอเขา จึงเข้าทาง

ฉันเป็นฉัน ขวัญใจ ใครคนเก่า
แล้วเธอเล่า เอาใจ ออกไกลห่าง
นึกน้อยใจ ไยดับ ฝันอับปาง
รักเลือนราง จางค่า เพราะว่าใคร

[บ้านริมโขง]

เพราะใคร

ผิดที่เขา เข้ามา ช้อนตาส่ง
เชื่อมใจลง ตรงวัน เธอหวั่นไหว
หรือประเด็น เป็นความ ฉันย่ามใจ
จะครั้งไหน ไม่ง้อ งัดข้อเธอ

เพราะใจหญิง หยิ่งนัก เรื่องศักดิ์ศรี
ถือความดี ที่ใจ คงไม่เก้อ
ขาดจริต คิดขน คำปรนเปรอ
เมื่อเธอเผลอ เจอเขา จึงเข้าทาง

ฉันเป็นฉัน ขวัญใจ ใครคนเก่า
แล้วเธอเล่า เอาใจ ออกไกลห่าง
นึกน้อยใจ ไยดับ ฝันอับปาง
รักเลือนราง จางค่า เพราะว่าใคร

เป็นคำถามตามมาเมื่อฟ้าปิด
ถามมวลมิตรหรือแฟนแสนหวั่นไหว
ถามตนบ้างต่างเทียบเปรียบกันไง
คำตอบใครไหนเล่าเท่าตอบเอง

เพราะมัวหยิ่งในศักดิ์จนรักหลุด
รักสะดุดหยุดไปใดข่มเหง
รักมีบ้างออดอ้อนวอนบรรเลง
รักกันเองใยระอาถ้าปรนเปรอ

เมื่อมีรักต้องหมั่นรำพันเฝ้า
อย่าปล่อยรักให้เหงาเศร้าเสมอ
ต้องรดน้ำให้ยาพาบำเรอ
รักของเธอไม่ดู...ชู้เลย อม...อิ อิ

บ้านริมโขง

[พริฎฐา]

เป็นคำถามตามมาเมื่อฟ้าปิด
ถามมวลมิตรหรือแฟนแสนหวั่นไหว
ถามตนบ้างต่างเทียบเปรียบกันไง
คำตอบใครไหนเล่าเท่าตอบเอง

เพราะมัวหยิ่งในศักดิ์จนรักหลุด
รักสะดุดหยุดไปใดข่มเหง
รักมีบ้างออดอ้อนวอนบรรเลง
รักกันเองใยระอาถ้าปรนเปรอ

เมื่อมีรักต้องหมั่นรำพันเฝ้า
อย่าปล่อยรักให้เหงาเศร้าเสมอ
ต้องรดน้ำให้ยาพาบำเรอ
รักของเธอไม่ดู...ชู้เลย อม...อิ อิ

บ้านริมโขง

รักคือไว้- ใจกัน นั่นคือรัก
มั่นสมัคร ภักดี มิมีขม
อันยอดหญิง วิ่งไล่ ไม่น่าชม
ยอมซึมซม ข่มเศร้า ไม่เอาคืน

ถึงตักน้ำ ฉ่ำหยด รดตอไม้
คิดหรือได้ ไม้งาม กลิ่นหวามชื่น
คนไม่พอ ง้อรัก เหมือนหักฟืน
ใจหยาบยื่น ตื้น-ลึก พึงตรึกตรอง

หากชู้รัก ควักใจ เอาไปหมด
สนองรส ตัณหา ธรรมาพร่อง
ขอหลีกลี้ หนีหาย มิหมายจอง-
เป็นคู่ครอง ของตน คนเยี่ยงนี้...



 "สวัสดีค่ะ"...

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ถ้าหากหญิง คิดเช่นนั้น เหมือนกันหมด
คงสิ้นรส ร้อนแรง  แข่งศักดิ์ศรี
การช่วงชิง  หญิงชาย  คงไม่มี
ทำโลกนี้   ให้ดูกร่อย   น้อยเมื่อไร

การลคร  ตอนตบ  ระบบเก่า
ก็คงเฉา   ไร้ตัวอย่าง  ให้สร้างได้
นางเอกเมิน ให้พระเอก  ปล่อยเบรคไป
นางผู้ร้าย เสวยสุข  ทุกเลิฟซีน

การแย่งผัว  ชาวบ้าน  งานสะดวก
เหมือนหั่นหยวก ง่ายดี  ไม่มีศีล
เห็นหนามงิ้ว งามตา ดูน่าปีน
ดุจหนังจีน ให้ผู้ชาย มีหลายเมีย

อยากชี้ชวน หญิงสาว ซึ่งหนาวรัก
กลับใจปัก รู้จักหึง ซึ่งผัวเสีย
อย่าปล่อยให้ ใครก็ตาม มาลามเลีย
คิดยัวเยีย สวามี  แต่นี้ไป.......

 

[บ้านริมโขง]

รักคือไว้- ใจกัน นั่นคือรัก
มั่นสมัคร ภักดี มิมีขม
อันยอดหญิง วิ่งไล่ ไม่น่าชม
ยอมซึมซม ข่มเศร้า ไม่เอาคืน

ถึงตักน้ำ ฉ่ำหยด รดตอไม้
คิดหรือได้ ไม้งาม กลิ่นหวามชื่น
คนไม่พอ ง้อรัก เหมือนหักฟืน
ใจหยาบยื่น ตื้น-ลึก พึงตรึกตรอง

หากชู้รัก ควักใจ เอาไปหมด
สนองรส ตัณหา ธรรมาพร่อง
ขอหลีกลี้ หนีหาย มิหมายจอง-
เป็นคู่ครอง ของตน คนเยี่ยงนี้...



 "สวัสดีค่ะ"...

"สวัสดีครับ"

ความรักคือ “ห่วงหา” อาลัยเจ้า
คอยรบเร้าเฝ้าฝันวันสุขศรี
อยากชิดใกล้อาลัยในพาที
อยากออดอ้อนวอนฤดีมีมารยา

ความรักคือ “อ่อนหวาน” ผสานจิต
อยากจุมพิตชิดชมดมบุบผา
อยากสัมผัสอุ่นไอในแววตา
อยากหล่อหลอมศรัทธามารวมกัน

หากเอารักมาไว้เพียงใจมุ่ง
มาพยุงยึดไว้ไม่แปรผัน
แล้วเอากาลเวลามาเดิมพัน
แต่ละวันล้วนเปลี่ยนหมุนเวียนไป

อนิจจังสังขารกาลกำหนด
ล้วนปลิดปลดหมดรูปซูบไฉน
หากยืนกรานเพียงสัญญาไม่ว่าไร
คนไว้ใจ..ใครเล่า...เรายังลืม.

บ้านริมโขง

[ฉันเอง]

เพราะใคร..



เป็นเพราะใครใช้คำที่ล้ำล่วง

เป็นเพราะใครให้คำลวงร่วงถลำ

เป็นเพราะใครหลอนหลอกล่อรอระกำ

เป็นเพราะใครสอนให้จำคำรักลวง


หรือร่วงแล้วรักเราเฝ้าถนอม

รักแรมลอมล้อมหัวใจให้เฝ้าหวง

มาชอกช้ำกับคำเธอเผลอตำทรวง

เหมือนคลายบ่วงเคยคล้องใจให้หายไป




ฉันเอง..