ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

“สัญญาทราย..สัญญาใจ”

คลื่นเย้าหยอกเม็ดทรายริมชายหาด
พรายฟองสาดเกลียวกลึงดึงแนบซบ
เหมือนอาลัยใครอยู่มิรู้จบ
กี่ล้านทบกลืนรอยดุจคอยรอ

เฝ้าเห่กล่อมทรายขาววับวาวดื่น
ประโลมคลื่นเพลงระลอกเข้าหยอกล้อ
กี่ช่วงแดงแสงเดือนมาเคลื่อนคลอ
คลื่นยังออแอบทรายคล้ายสัญญา

ตราบ..กงล้อสายกาลแปรผ่านช่วง
คล้อยลับห้วงแห่งทะเลสิเน่หา
แต่คำรักเคยพร่ำย้ำวาจา
จะตรึงตรารอยทรายไม่คลายเกลียว

ต่อกระแสมรสุมเข้ารุมรุก
ถาโถมบุกคุกคามน้ำวนเชี่ยว
คลื่น ฤา หลงพะวงชู้เพียงผู้เดียว
มิเคยเหลียวลอบเร่เห่กล่อมใคร

จวบแสงสูรย์ส่องพร่างกระจ่างหน
ทาบแสงบนผืนธารเป็นม่านไหว
คลื่นยังซวนซบทรายมิกรายไกล
หาก..อกใจยามนี้สิรัญจวน

คะนึงคอยครวญครางจนสางตรู่
ความหดหู่คลุมครอบรอบกำสรวล
เกรงสัญญาแห่งรักจักเรรวน
ยากย้อนทวนอีกหนเช่นคนเคย

ยามยลคลื่นหยอกล้อพะนอหาด
เหมือนภาพวาดปลุกหวั่นจนสั่นเผย
คนทางนี้เหว่ว้าเกินกว่าเปรย
สุดเอื้อนเอ่ยเว้าวอนอุทรคำ-

สามคำ,ฝากลอยไปถึงใครหนึ่ง
ซึ่งเคยซึ้งหวานหยดปานรสล้ำ
คำสามคำรัดรึงบึ้งทรงจำ
คือ.สามคำ”รักนิรันดร์”แห่งฉันทา

คลื่นยังคลออทรายมิวายเว้น
ใยรักเล่นแอบซ่อนจนอ่อนล้า
บั่นเยื่อใยแปรผันผิดสัญญา
พรากเพียงชั่วพริบตาก็ลืมกัน

คลื่นหยอกเย้าเม็ดทรายริมชายหาด
คล้ายปรามาสบางใครใจเหหัน
ยามคลื่น-ทรายเทียวบรรจบอยู่ทบทัน
เหมือนสั่งลาจำนรรจ์..นิรันดร์กาล

[ระบายจันทร์]

หากแม้นได้รู้ว่าเพียงมาพบ
แล้วถูกขีดเส้นจบ..ลบเลยผ่าน
จะไม่ก่อรักสร้างทางร้าวราน
คงพ้นด่านน้ำตาแห่งอาวรณ์

ปล่อยหัวใจลอยล่องครรลองเศร้า
ใต้ฟ้าครึ้มทึมเทา..อย่างถ่ายถอน
ร้าวเผยให้ประจักษ์เมื่อรักจร
หวังเวลาอาทรช่วยผ่อนคลาย

พรหมมิเคยเนรมิตให้ชิดชื่น
รอยสะอื้นจึงหลากยากเหือดหาย
เอกานั้นอ้างว้างเจียนวางวาย
ผู้มิเคยเดียวดาย..หรือจักรู้

[ฉันเอง]

สัญญาใจที่หายไป..


เหมือนชายหาดขาดคลื่นที่เคยซัด

เงียมสงัดแม้แต่ลมยากเคลื่อนไหว

ดั่งทุกสิ่งย้อนลับกลับเปลี่ยนไป

เริ่มต้นใหม่ก่อนเก่าเราสัมพันธ์


ท้องทะเลก็ยังเป็นเช่นสีฟ้า

หาดทรายขาวทอดมาสู่ห้วงฝัน

กลิ่นทะเลที่เคยคุ้นอุ่นไอกัน

แสงแดดนั่นสัมผัสให้ร้อนรุ่มกาย


ก่อนประคองคล้องแขนบอกแสนรัก

ดอกไม้ปักแซมผมชมไม่หาย

เดินลัดเลาะชายหาดปาดผิวทราย

กอดก่ายกันในน้ำแลปูปลา


วันเก่าเก่าเหล่านั้นเหลือเพียงฝัน

ความสัมพันธ์มั่นหมายอย่าได้หา

มันลางเลือนหลบไหลไม่ลอยมา

เธอมาเลิกร้างลาหน้าหาดทราย


ฉันเอง..

[ดอกกระเจียว]

รักเหมือนทรายหมายก่อเพื่อรอคลื่น
ผ่านเพียงคืนรักก็เคลื่อนลบเลือนหาย
สุดจะหวังสิ่งใดให้มากมาย
คงทะลายลงแท้อย่างแน่นอน

นึกใจหายคราวคลื่นหวนคืนฝั่ง
คงกลบฝังซากรักอันหักกร่อน
ซ้ำเหน็บหนาวคราบน้ำตาให้อาวรณ์
เป็นละครฉากเศร้าปวดร้าวทรวง


 

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

หากแม้นได้รู้ว่าเพียงมาพบ
แล้วถูกขีดเส้นจบ..ลบเลยผ่าน
จะไม่ก่อรักสร้างทางร้าวราน
คงพ้นด่านน้ำตาแห่งอาวรณ์

ปล่อยหัวใจลอยล่องครรลองเศร้า
ใต้ฟ้าครึ้มทึมเทา..อย่างถ่ายถอน
ร้าวเผยให้ประจักษ์เมื่อรักจร
หวังเวลาอาทรช่วยผ่อนคลาย

พรหมมิเคยเนรมิตให้ชิดชื่น
รอยสะอื้นจึงหลากยากเหือดหาย
เอกานั้นอ้างว้างเจียนวางวาย
ผู้มิเคยเดียวดาย..หรือจักรู้ (ระบายจันทร์)



แต่บุพเพปางบรรพ์กลับพันพ่วง
ตามเป็นห่วงคล้องศอให้รออยู่
มิอาจพรากพล่าผลาญรานเอ็นดู
ยังก้องกู่เพรียกขวัญทวงสัญญา

หากมั่นคงถูกเข่นด้วยเป็นอื่น
ดั่งเกลียวคลื่นพัดเพเสน่หา
จนสิ้นเยื่อขาดใยปลายมรรคา
ก็จงบั่นชีวาให้บรรลัย(พระจันทร์สีน้ำเงิน)



เหมือนชายหาดขาดคลื่นที่เคยซัด
เงียบสงัดแม้แต่ลมยากเคลื่อนไหว
ดั่งทุกสิ่งย้อนลับกลับเปลี่ยนไป
เริ่มต้นใหม่ก่อนเก่าเราสัมพันธ์

ท้องทะเลก็ยังเป็นเช่นสีฟ้า
หาดทรายขาวทอดมาสู่ห้วงฝัน
กลิ่นทะเลที่เคยคุ้นอุ่นไอกัน
แสงแดดนั่นสัมผัสให้ร้อนรุ่มกาย

ก่อนประคองคล้องแขนบอกแสนรัก
ดอกไม้ปักแซมผมชมไม่หาย
เดินลัดเลาะชายหาดปาดผิวทราย
กอดก่ายกันในน้ำแลปูปลา

วันเก่าเก่าเหล่านั้นเหลือเพียงฝัน
ความสัมพันธ์มั่นหมายอย่าได้หา
มันลางเลือนหลบไหลไม่ลอยมา
เธอมาเลิกร้างลาหน้าหาดทราย(ฉันเอง)



เมื่อรูปรอยจำจดลบหมดแล้ว
จึงวี่แววรานแหลกแตกสลาย
แต่อาลัยยังอยู่ห่อนรู้คลาย
สลักลายอาวรณ์ปริ่มค่อนทรวง

คล้ายกระซิบเกลียวคลื่นในคืนเหงา
หลงคว้าเงาเคลื่อนคล้อยที่ลอยล่วง
โดยจริตภาพซ้อนตามหลอนลวง
เป็นบาศก์บ่วงล้อมกมลคนเดียวดาย(พระจันทร์สีน้ำเงิน)



รักเหมือนทรายหมายก่อเพื่อรอคลื่น
ผ่านเพียงคืนรักก็เคลื่อนลบเลือนหาย
สุดจะหวังสิ่งใดให้มากมาย
คงทะลายลงแท้อย่างแน่นอน

นึกใจหายคราวคลื่นหวนคืนฝั่ง
คงกลบฝังซากรักอันหักกร่อน
ซ้ำเหน็บหนาวคราบน้ำตาให้อาวรณ์
เป็นละครฉากเศร้าปวดร้าวทรวง(ดอกกระเจียว)



ซากรักฤาลบได้ด้วยสายคลื่น
แม้โถมครืนบ่าคลั่งอย่างใหญ่หลวง
หากอาทรยังโชนเปี่ยมล้นดวง-
หทัยแห่งแหนหวงจะนำพา

สู่เวิ้งใจอ้างว้างเพราะห่างเห
ด้วยคลื่นโหมลมเห่เสน่หา
ระบัดซับรอยช้ำเปื้อนน้ำตา
แทนสัญญามั่นภักดิ์ฝากรอยทราย(พระจันทร์สีน้ำเงิน)



ขอบคุณทุกท่านที่มาช่วยแจมค่ะ
ป.ล.กว่าจะเข้ามาตอบกลอนได้ เล่นเอาเหงื่อตก เข้ายากมากๆ