ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

รอกลอนเธอ..

ห่างหายไปไหนเหรอ..เธอที่รัก
ไม่มาถักกลอนกาพย์ฉันท์ให้ลุ่มหลง
อยู่ว้าวุ่นคิดถึงนางอย่างยืนยง
เฝ้าพะวงนามปากกาพาพจน์..ริน

ถิ่นแดนสรวงห้วงไหนไม่โหยหา
เพียงบทกลอนหนึ่งพาให้ถวิล
ไม่ได้อ่านกลอนกานท์ผลานชีวิน
ตรมตรอมสิ้นไม่เคยลับหลับตาลง

วอนเถอะนะคนดีอย่าผลักไส
แบ่งน้ำใจจรดปากกาพาให้หลง
ขาดไม่ได้ใจคนกลอนก่อนบรรจง
อย่าให้เพ้อพะวงเฝ้าเช้าจรดเย็น

ฉันเอง..

[my smile]

รอกลอนเธอ..


ห่างหายไปไหนเหรอ..เธอที่รัก

ไม่มาถักกลอนกาพย์ฉันท์ให้ฉันหลง

ใจว้าวุ่นคิดถึงนางจากใจจง

พะวงเฝ้านามปากกาพาพจน์..ริน


ถิ่นแดนสรวงห้วงไหนไม่โหยหา

เพียงบทกลอนหนึ่งพาให้ถวิล

ไม่ได้อ่านกลอนกานท์ผลานชีวิน

ตรมตรอมสิ้นไม่เคยลับหลับตาลง


วอนเถอะวอนคนดีอย่าผลักไส

แบ่งน้ำใจจรดปากกาพาให้หลง

ขาดไม่ได้ใจคนแต่งกลอนบรรจง

อย่าให้เพ้อพะวงเฝ้าเช้าจรดเย็น


ฉันเอง..

ยังรอคำ..บรรยาย..ความในใจ
ข้อความ..สื่อออกมาอย่างไร..อยากเห็น
บอกความเป็นเธอ..ทุกความรู้สึก..ที่เป็น
กลอนเน้นเน้น..บทความใสเย็น..มีคนนึง เฝ้ารอ

[เศษเหล็ก//]

[

รอจนเบรอ

ได้แต่รอเธอคนนั้นทำฉันเจ็บ
เลยต้องเก็บ ความใน ใจลึกๆ
ความทรงจำดีๆ ฉันเคยรู้สึก
ทำให้นึก ถึงเรื่องราว ที่ผ่านมา

เพียงแค่หวังฝันเพ้อลมๆแล้งๆ
ถูกกลั่นแกล้ง ให้เจ็บช้ำนักหนา
จากฉันไป มิทัน ได้กล่าวลา
หลั่งน้ำตา ต่อหน้าแฟนใหม่ของเธอ

อกหักอย่างนี้แสนเจ็บปวด
เหล้าสักขวด คงมิหายเพ้อ
ทุกๆวัน ได้แต่ฝันละเมอ
เลยต้องรอเก้อ..คิดถึงเธอมิเสื่อมคลาย

..................เศษเหล็ก.

[masapaer]

"รอเธอ..เสมอ"


รอเธออยู่รู้ไหมใจร่ำร้อง
ร้างพจน์คล้องของเธอเพ้อใจหาย
รอเวลาประพันธ์สรรรำบาย
อันเฉิดฉายร่ายมนต์คนอ่านกลอน

เธอไม่เคยห่างนานจนฉันหวั่น
ปล่อยไฟฝันหายห่างอย่างแต่ก่อน
รอเธอมาสร้างฝันอันบวร
รอเธอย้อนออนไลน์นั้นเรื่อยมา

จะให้ฉันเฝ้ารอท้อแค่ไหน
รู้หรือไรใครคอยละห้อยหา
สิ้นแล้วหรือกานท์ขวัญจำนรรจา
จึงร้างลาจากไกลไม่ใยดี

หรือสนุกปลุกคำอันล้ำสรวง
เพียงเพื่อลวงให้หลงดงวิถี
แห่งผลงานสานใส่ในวลี
เพื่อย้ำชี้ผลงานกานท์ประพันธ์

เธอห่างลาเหตุใดไม่อาจรู้
ยังเฝ้าดูกลอนใจไต่ความฝัน
รอร้อยกรองคล้องใจในทุกวัน
รอเธอมาสร้างสรรค์กานท์เหมือนเคย

~masapaer~

ใครที่รู้ตัวว่าห่างหายไปน่ะ...รีบกลับมารายตัวด้วยนะคะ..ไม่ลงกลอนก็มาเช็คชื่อให้เห็นว่าออนก็ยังดี..หนอ
ทำให้คนคิดถึงเป็นบาป...บาปตัวเท่าบ้าน!


  ล้อเล่นน่ะ

[[Pink Carnation*]]

คิดถึงเธอ.. ทั้งน้ำตา
ทั้งทั้งที่รู้ว่าการกลับมา "มันเป็นไปไม่ได้"
ทั้งทั้งที่รู้ว่ารัก "รักเกินห้ามหักใจ"
ทั้งทั้งที่รู้ความเป็นไป "ว่าเธอไม่กลับมา"

แต่ฉันก็ยังยืนอยู่ที่เก่า
ยังคงผูกพันธ์ คิดถึงคำว่าเราเหมือนเก่าก่อนนี้
ที่ที่ยังคงมีเรา .. ทุกทุกนาที
ที่ที่เพ้อรำพันได้แค่คำนี้ ..

"ฉันยังรอ"

[พรายม่าน]

รอ
การรอคอยด้อยค่าเมื่อมาพบ
การบรรจบกลบงามของความหวัง
ภาพที่ใจให้สีมีพลัง
กว่าความจริงที่ยังไม่มาเยือน

สุดท้ายพบจบลงที่ตรงจาก
เหมือนกระชากใจกรีดเอามีดเฉือน
ยิ่งหนักหนากว่าคอยที่คล้อยเลือน
ยังได้หวังฝังเตือนเป็นเพื่อนรอ

โลกจะให้ใจอิ่มได้ยิ้มบ้าง
ก่อนจะวางทางเหลือเป็นเหยื่อต่อ
เพื่อให้กลืนใจหมองได้คล่องคอ
หลังจากรอเศษซากจากพรากใจ

คงเลือกรอขอตามแต่ความหวัง
จะขมขื่นฝืนกำลังคงยังไหว
ดีกว่าพบสบพรากแล้วจากไกล
จะเหลือใจไหนต่อให้พอทน

พรายม่าน
สันทราย
๒๓.๑๒.๕๓

[ฉันเอง]

คงเลือกรอขอตามแต่ความหวัง
จะขมขื่นฝืนกำลังคงยังไหว
ดีกว่าพบสบพรากแล้วจากไกล
จะเหลือใจไหนต่อให้พอทน

พรายม่าน
สันทราย
๒๓.๑๒.๕๓



ได้สดับรับรู้ดั่งครูสอน
ลำดับตอนสอนแฝงทุกแห่งหน
มืดสลัวเท่าไหร่ในใจตน
ก็หลุดพ้นมาได้ใช้ใจมอง

ขอบคุณท่านพรายม่านมากครับ

ขอน้อมรับด้วยความนับถือ

ฉันเอง..

[ฉันเอง]

"รอเธอ...เสมอ"

เธอห่างลาเหตุใดไม่อาจรู้
ยังเฝ้าดูกลอนใจไต่ความฝัน
รอร้อยกรองคล้องใจในทุกวัน
รอเธอมาสร้างสรรค์กานท์เหมือนเคย

~masapaer~



ยามได้อ่านซ่านใจใคร่รู้จัก
อยากไปทักเธอเป็นใครใคร่เฉลย
ช่างเขียนมาเหมือนแลกใจให้กันเลย
ขอจงเผยอยากเห็นหน้าอย่าหนีไกล

เป็นกลอนกานท์ขานคำที่ฉ่ำหวาน
ทุกคำพจน์หยดดวงมานผสานไข
ใครได้อ่านหรือได้ยินแทบสิ้นไป
ห้วงสวรรค์ชั้นไหนไหนไม่เปรียบเปรย


กลอนไพเราะมากครับ คุณ มะสะแป

ขอบคุณที่สร้างสรรมาให้อ่านครับ

 

ขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมแจมกันครับ

ฉันเอง..

[กาแฟดำ]

"
~masapaer~

ใครที่รู้ตัวว่าห่างหายไปน่ะ...รีบกลับมารายตัวด้วยนะคะ..ไม่ลงกลอนก็มาเช็คชื่อให้เห็นว่าออนก็ยังดี..หนอ
ทำให้คนคิดถึงเป็นบาป...บาปตัวเท่าบ้าน!


  ล้อเล่นน่ะ

บาปตัวใหญ่ใครหนอจะรอรับ
ต้องรีบจับปากกามาลงชื่อ
มะสะแปร์เจ้าแม่ใหญ่ลงลายมือ
ใครที่หือหรือหนีห่าง..ต่างรับไป(อิ..อิ)

.

.
บาปตัวใหญ่จริง ๆ ..แต่กาแฟดำรอดแล้ว 555+ (แวะมาแซวครับ)

[ฉันเอง]

ห้วงเวลาผันผ่านเนิ่นนานแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วหายไกลไปกับฝน
ผันผ่านหนาวร้าวรานสุดทานทน
ในกมลมีแต่เธอไม่เผลอลืม

เข้าหน้าร้อนวอนเธอส่งเสียงหา
เรียกศรัทธาคืนกลับอย่าหลับฝืน
ทนไม่ไหวร้อนหนาอย่าเร่งฟืน
สุดกล้ำกลืนมอดไหม้ให้ใจตรม

ส่งสำเนียงเรียงร้อยถ้อยคำหวาน
สู่ดวงมานสักหน่อยค่อยหายขม
ขอเพียงนิดสักหน่อยถ้อยคารม
ให้งามสมห่มใจได้เฝ้ารอ

 emo_79นะนะ

ฉันเอง..

[bpmoon]

ใจคนรอยังรอเธออยู่ตรงนี้
มีคนดีในใจฉันคนเก่า
ใจของฉันยังมีเราและเรา
ภาพวันเก่าชัดเจนไม่เลือนลาง

ห้วงเวลาพาคำนึงนึกถึงเธอ
หวังว่าเสมอเจอกันอยู่เคียงข้าง
นึกถึงวันล่วงเลยไม่ละวาง
ผิดที่ต่างวันนี้มี...ฉันนั่งรอ

[ฉันเอง]

ใจคนรอยังรอเธออยู่ตรงนี้
มีคนดีในใจฉันคนเก่า
ใจของฉันยังมีเราและเรา
ภาพวันเก่าชัดเจนไม่เลือนลาง

ห้วงเวลาพาคำนึงนึกถึงเธอ
หวังว่าเสมอเจอกันอยู่เคียงข้าง
นึกถึงวันล่วงเลยไม่ละวาง
ผิดที่ต่างวันนี้มี...ฉันนั่งรอ

ถ้อยคำนึงถึงพี่ฤดีหวาน
สูดวงมานปักตรึงพี่พึงขอ
เก็บเอาไว้ใส่คิดถึงคนึงคลอ
รักนี้หนอพอใจแค่เพียงเธอ

ยามอาทิตย์ลับลงพี่คงเหงา
ใจมันเฝ้ารักคิดถึงพึงเสมอ
ไม่ห่างหายจากใจที่ใคร่เจอ
ไม่อยากเผลอห่างไกลที่ใฝ่ปอง


ฉันเอง..

[bpmoon]

ใจคนรอยังรอเธออยู่ตรงนี้
มีคนดีในใจฉันคนเก่า
ใจของฉันยังมีเราและเรา
ภาพวันเก่าชัดเจนไม่เลือนลาง

ห้วงเวลาพาคำนึงนึกถึงเธอ
หวังว่าเสมอเจอกันอยู่เคียงข้าง
นึกถึงวันล่วงเลยไม่ละวาง
ผิดที่ต่างวันนี้มี...ฉันนั่งรอ

ถ้อยคำนึงถึงพี่ฤดีหวาน
สูดวงมานปักตรึงพี่พึงขอ
เก็บเอาไว้ใส่คิดถึงคนึงคลอ
รักนี้หนอพอใจแค่เพียงเธอ

ยามอาทิตย์ลับลงพี่คงเหงา
ใจมันเฝ้ารักคิดถึงพึงเสมอ
ไม่ห่างหายจากใจที่ใคร่เจอ
ไม่อยากเผลอห่างไกลที่ใฝ่ปอง


ฉันเอง..

โอ้ชีวิตติดตรึงนึกถึงพี่
ยินฤดีคำหวานจะพานขอ
บอกกับใจของน้องห้องเดียวพอ
ใจคนรอจะขอเพียงเท่านี้

ได้ยินคำย้ำย้ำซ้ำในจิต
ได้เพ่งพิศผินพักตร์รักแต่พี่
ได้หลับลงคืนค่ำย้ำใจดี
ได้ฟังคำใจนี้ดีที่รอ...

 

[Peony]

แง้มบานประตูคู่นั้นเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอจะนึกได้ว่า
ยังมีคนหนึ่งคน รอเธอกลับมา
และพร้อมที่จะบอกว่า ยังให้อภัย

ไม่ว่าวันเวลาจะพ้นผ่าน
ทำให้การรอคอยนี้เนิ่นนาน ไปสักปานไหน
แต่ตราบเท่าที่ฉันยังมีลมหายใจ
รักที่ให้เธอไป ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เพียงแรกเจอฉันก็ตะลึง
เฝ้าคิดถึงอยู่ทุกวัน
จิตใจฉันมัดแน่นผูกพัน
ดั่งสวรรค์สรรค์สร้างเธอมา

เธอเป็นใครมาจากไหนกัน
เป็นความฝันหรือความจริง
เธอสุดสวยสมเป็นยอดหญิง
ฉันยิ่งหลงละเมอ......

เป็นนางฟ้าหรือไร
หรือภูติผีพรายฉันใคร่อยากพบเจอ
อย่าให้ฉันฝันเก้อ
เฝ้าครวญละเเมอเธออยู่แห่งไหน

ฉันรอเธออยู่.....
อยากเคียงคู่  อยากอยู่ชิดใกล้
หากแม้นวันใดที่เธอต้องไกล
ฉันจะไปหาเธอ......

สุดขอบฟ้าก็จะตาม.....
สุดแผ่นน้ำจะให้เจอ
สุดแผ่นดินใกล้ถิ่นเธอ....
อาจเจอะเจอเข้าสักวัน.....

โปรดอย่าทิ้งฉันไว้ในความฝัน
โปรดนำฉันสู่ความจริง
หากรักเราได้แอบอิง
จะรักจริงจนตาย................

ปล. เพลงประกอบละคร เรื่อง หัวใจในสุญญากาศ
แต่งโดย คุณ ชัยรัตน์  เทียบเทียม

[ฉันเอง]

แง้มบานประตูคู่นั้นเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอจะนึกได้ว่า
ยังมีคนหนึ่งคน รอเธอกลับมา
และพร้อมที่จะบอกว่า ยังให้อภัย

ไม่ว่าวันเวลาจะพ้นผ่าน
ทำให้การรอคอยนี้เนิ่นนาน ไปสักปานไหน
แต่ตราบเท่าที่ฉันยังมีลมหายใจ
รักที่ให้เธอไป ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง
ข้อความโดย: Peony

เหมือนรอฝนหล่นพรำทุกค่ำเช้า
ดั่งรอเจ้าเร้าหัวใจให้แอบแฝง
เหมือนต้นข้าวที่รอฝนทนร้อนแรง
ประหนึ่งแกล้งใจคนรอร้อนพอกัน

หากขาดเจ้ารสสวาทอาจพลันหาย
ข้าวล้มตายหากขาดน้ำมาเสกสรรค์
ขาดไม่ได้ทั้งสองอย่างต้องจาบรรณ์
อย่าหุนหันเก็บเกี่ยวก่อนวอนดวงใจ


ฉันเอง..

[มานพ]

มาบ้านกลอนเขียนกลอนแล้วออนไลน์
ซึ้งดวงใจไมตรีเอื้อน้องเกื้อหนุน
ไมตรีจิตมิตรมอบไว้ได้เป็นทุน
รักอบอุ่นละมุนหวานซ่านชีวี

มีเพื่อนเพื่อนแสนดีมีพี่น้อง
รักปองดองสุขใจไม่หน่ายหนี
มาต่อถ้อยร้อยเรื่องราวข่าวร้ายดี
รักที่มีมิหนีร้างห่างบ้านกลอน

[ฉันเอง]

มาบ้านกลอนเขียนกลอนแล้วออนไลน์
ซึ้งดวงใจไมตรีเอื้อน้องเกื้อหนุน
ไมตรีจิตมิตรมอบไว้ได้เป็นทุน
รักอบอุ่นละมุนหวานซ่านชีวี

มีเพื่อนเพื่อนแสนดีมีพี่น้อง
รักปองดองสุขใจไม่หน่ายหนี
มาต่อถ้อยร้อยเรื่องราวข่าวร้ายดี
รักที่มีมิหนีร้างห่างบ้านกลอน

มีเพื่อนดีที่รู้จักมักเกื้อหนุน
เพื่อเป็นทุนแรงใจให้ช่วยสอน
ก็ยินดีมีใจในบทตอน
แล้วค่อยผ่อนตอบกลับบ้างไม่ร้างเลือน

ยามทุกข์เศร้าเหงารักพักตรงนี้
ตรงที่ที่มีเพื่อนใจใฝ่เสมือน
ยามท้อแท้ผิดอย่างไรเพื่อนคอยเตือน
ถึงร้างเลื่อนอย่างไรได้กลับมา


ฉันเอง..

[กัลมลี*]

หากชีวาตม์ของฉันมันสั้นนัก
รอเธออีกสักพักคงห่างหาย
รัตติกาลนี้อาจ...คืนสุดท้าย
มีลางร้ายครอบงำ...คือน้ำตา

เมื่อฉันรอเธอนานมิพานพบ
ฉันขอจบทุกเสี้ยวความห่วงหา
ไปพร้อมกับน้ำค้างรินพร่างฟ้า
ที่สร่างซายามต้อง...แสงทองเช้า

บอกลาทางช้างเผือก...ดาวน้อยใหญ่
เคยหรือเปล่าเห็นใจ...คนขี้เหงา
คนที่รอขอคำรักเบาเบา
แต่รอแล้วรอเล่า...เท่ากับลืม

[ฉันเอง]

หากชีวาตม์ของฉันมันสั้นนัก
รอเธออีกสักพักคงห่างหาย
รัตติกาลนี้อาจ...คืนสุดท้าย
มีลางร้ายครอบงำ...คือน้ำตา

เมื่อฉันรอเธอนานมิพานพบ
ฉันขอจบทุกเสี้ยวความห่วงหา
ไปพร้อมกับน้ำค้างรินพร่างฟ้า
ที่สร่างซายามต้อง...แสงทองเช้า

บอกลาทางช้างเผือก...ดาวน้อยใหญ่
เคยหรือเปล่าเห็นใจ...คนขี้เหงา
คนที่รอขอคำรักเบาเบา
แต่รอแล้วรอเล่า...เท่ากับลืม

รัติกาลผันเปลี่ยน เวียนให้พบ
คือจุดจบครั้งสุดท้าย หาใช่ฝืน
ดุจเสาหลักตั้งมั่น ยันหลักยืน
ได้รักคืนพร้อมเธอ เพ้อสุดใจ

มีเวลามากพอ ขอรับรัก
ได้แรงผลักจากดวงดาว พราวฟ้าใส
ส่งมาหาจากห้วงของ เวลาไกล
ขอรับไว้ให้ประจักษ์รักดวงมาน

เหมือนแสงทองส่องมา จากฟากฟ้า
ดวงดาราน้อยใหญ่ ให้กล่าวขาน
ดาวสรวงร่วงดิน ถิ่นกันดาร
เพื่อสืบสานลานรัก ให้ถักทอ


ฉันเอง..