...จากกันด้วยดี…เถอะที่รัก...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
28 พฤศจิกายน 2024, 12:22:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ...จากกันด้วยดี…เถอะที่รัก...  (อ่าน 7940 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
20 ธันวาคม 2010, 08:41:PM
ภู กวินท์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 364
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 383


สนสามใบ กับใครหลายคน


« เมื่อ: 20 ธันวาคม 2010, 08:41:PM »
ชุมชนชุมชน






ฉันเหม่อมองเธอร้องไห้จนคลายคลี่
ท่ามกลางความหวังดี, ที่หดหู่
ความหวั่นไหวชำแรกแปลกฤดู
เอ่ยรับรู้ซ้ำซาก…จากสายตา

แหล่ะนั่นคือหนทางที่วางไว้
อาจร้องไห้คร่ำครวญจนชวนบ้า
ความอ่อนแอไม่เหลือเมื่อจากลา
เหม่อมองฟ้าสีมัว…กับตัวเรา

จงคิดว่าเป็นฝันสักวันเถิด
อย่าให้เกิดค้อนเคืองกับเรื่องเก่า
เมื่อความรักสีจางเริ่มบางเบา
สิ้นทำเนาเศร้าหม่น…ของคนจริง

มันก็คือชีวิตครั้งผิดพลาด
บรรยากาศช่วยฉุดให้หยุดนิ่ง
เมื่อไม่มีความรักให้พักพิง
จงละทิ้งความจำ…อย่าซ้ำเติม.

 ลาตายดีกว่าตู


ภาพจากอินเตอร์เน็ต






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : .

ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
21 ธันวาคม 2010, 12:07:AM
พระจันทร์สีน้ำเงิน
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 73
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 66



« ตอบ #1 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2010, 12:07:AM »
ชุมชนชุมชน



แรกพบกันวันใสวัยสนุก
แสงแห่งสุขแวววามตามส่งเสริม
พอช่วงกาลหมุนเวียนเปลี่ยนคนเดิม
เรากลับเจิมแผลใจให้แก่กัน

เอาเชื้อฟืนจุดไฟยืนให้จับ
เกินยิ้มรับปวดร้าวเศร้าโศกศัลย์
ลุอัตตาเปิดฉากลิ้นกับฟัน
เข้าห้ำหั่นเฉือนซ้ำกระหน่ำแด

ในที่สุดเดินทางถึงกลางแพร่ง
มีเส่นแบ่งสองแฉกแยกกระแส
เราสองคนดูไปเหมือนไม่แคร์
ต่างหวดแส้โบยสาดเข้าฟาดฟัน

เถิดสะบั้นเยื่อใยในวันนี้
สักนาทีอ่อนข้อไม่ขอฝัน
ท่ามคืนจันทร์คืนใจให้แก่กัน
วอนเหมันต์พัดพาอย่าหวนคืน

แม้ดวงมาลย์เก็บกอบทุกรอบสุข
แต่ท่วงทุกข์ทับถมสุดข่มฝืน
หมดสิ้นความศรัทธาจนล้ายืน
แม้หยาดชื่นจะไม่หลั่งเพื่อสั่งลา


 ซึ้งจัง









ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : .

ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
21 ธันวาคม 2010, 05:43:PM
สายใย
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,700


ช่างเขาเฮอะ


เว็บไซต์
« ตอบ #2 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2010, 05:43:PM »
ชุมชนชุมชน


 
แม้ไม่เหลือเยื่อใยแล้วใจนั้น
ขอจากกันรับได้ใช่ปัญหา
ขอบคุณครับกับข่าวคำกล่าวลา
ขอโทษถ้าล่วงล้ำก้ำเกินใคร


 
[center
ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
23 ธันวาคม 2010, 01:45:PM
จ้อง เจรียงคำ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 405
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 636



« ตอบ #3 เมื่อ: 23 ธันวาคม 2010, 01:45:PM »
ชุมชนชุมชน


ความท้าทาย 2 ทาง..ยืนวางท่า
แกร่งพอกล้าพาก้าวเพื่อเข้าใกล้
1.คือแยกแตกเยื่อเพื่อตัดใย
2.ทนใช้ทางหินสายชินชา

"ตัด"ก็หนักรักนั้นยังพันธะ
"ทน"ก็เกินฝันจะแสวงหา
เค้นคำตอบข้างต้นควานค้นตา
ความประหม่าแทะเล็มแทบเต็มแวว

ทำไมจะไม่เหลือ..ใยเยื่อรัก
แต่เหมือนหลักเราแยกเริ่มแตกแถว
ถ้าเราต่างเห็นจุดสิ้นสุดแล้ว
จากทุกแนวทางหม่นผ่านพ้นมา

เราจากกันด้วยดี..เถอะ"ที่รัก"
เหนื่อยไหมอุปสรรคอันหนักหนา?
จบเถอะสิ่งซ้ำซาก..เถอะจากลา
เราต่างรู้ดีว่า...เราปราชัย

ดันทุรังทั้งนั้นเพราะพันผูก
ใครผิดถูกเปล่า-เปลืองใช่เรื่องใหญ่
วันเวลาเพิ่มพูนเราสูญไป
แต่หัวใจ..อิสระ..จะทดแทน

น้ำตาเธอเอ่อไหลในวันนี้
เพื่อสิ่งดี..ทั้งปวงอย่าหวงแหน
แค่ความรักถูกเขียนให้เปลี่ยนแกน
จะเป็นแฟนหรือเพื่อน..รักเหมือนเคย

ฉันเจ็บไหม?..ปวดไหม?..ฉันไม่พูด
ความรักนี้พิสูจน์..ผ่านความเฉย
อย่าจมปลักรักนั้น..ที่ฉันเลย
แค่กระเทย..เท่านั้น..ทิ้งฉันไป(เถอะ ฮ้า.. เวรกรรม เจงๆ)


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : .

ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s