ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เปรียบชีวิตเหมือนเรือลอยละล่อง
ไปตามท้องทะเลเห่หาคลื่น
อุปสรรคหนักโถมดังโครมครืน
แทบจะล้มทั้งยืนยามคลื่นแรง

ถ้าถอดใจไม่สู้คือรู้แน่
ว่าต้องแพ้แดดิ้นสิ้นกำแหง
เหมือนดังเรือจมน้ำคว่ำตะแคง
ความฝันแห่งชีวิตถูกปิดตาย

ต้องเผชิญเดินหน้าหาทางแก้
ไม่ยอมแพ้จนกว่าชีวาสลาย
ดุจดังเรือโต้คลื่นฝืนจ้ำพาย
สู่จุดหมายปลายฝันอันเปรมปรีด์

 

[hort39]

พรุ่งนี้เป็นอย่างไรใครจะรู้
วันนี้อยู่สู้ชะตาอย่าหน่ายหนี
ตั้งใจทำทุกวันให้มันดี
เพราะโลกนี้มีไว้ให้ชื่นชม

ขณะที่ทุกข์ใจและไหวหวั่น
โลกก็พลันพังครืนสุดขื่นขม
โลกทั้งใบใยเหงาดูเศร้าซม
เพราะอารมณ์ปรุงแต่งแห่งจิตตน

พรุ่งนี้เป็นอย่างไร้ไม่รู้แน่
ขอเพียงแค่หัวใจไม่หมองหม่น
ปลุกใจเศร้าให้ฟื้นตื่นผจญ
ที่ทุกข์ทนคงคลายมลายจาง

จะขอเป็นแรงใจในวันเศร้า
หากเธอเหงาแบ่งปันให้ฉันบ้าง
หากว่าเธอเหนื่อยนักพักใจวาง
ฉันจะคอยเคียงข้างไม่ห่างเลย

 

[บอม ซอง ดุ๊ก]

กลบทยัติภังค์...~ฝันติดไฟ ถ้าไม่ไร้ทรัพย์~(เดี๋ยวนี้โลกเป็นแบบนี้จริงๆ )


พ่อแม่มอบ มอบตน ขึ้นบนโลก
โลกพัดโบก โบกบิน จากถิ่นฐาน
ฐานความคิด คิดย่าง สร้างวิมาน
มานดักดาน ดาลดล  เอ่อล้นใจ

ใจเดียงสา สาธยาย หมายแห่งฝัน
ฝันร้อยพัน พันผูก ลูกต้องไข
ไขความทุกข์ ทุกข์ท้อง ต้องสิ้นไป
ไปเพื่อใหญ่ ใหญ่คับ ค่อยกลับคืน

คืนวันผ่าน ผ่านพ้น ยังทนเที่ยว
เที่ยวเก็บเกี่ยว เกี่ยวกอด ทอดกายฝืน
ฝืนบากหน้า หน้ายิ้ม ปริ่มกล้ำกลืน
กลืนบทยื่น ยื่นอาบ คราบน้ำตา

ตาหม่นเศร้า เศร้าโศก กลางโลกกว้าง
กว้างเข้าขวาง ขวางกั้น ชั้นยศฐา
ฐานันดร ดอนทุ่ง อย่ามุ่งมา
มาเทียบหน้า หน้าเนื้อ เชื้อมั่งมี

มีเพียงมือ มือน้อย ที่ต้อยต่ำ
ต่ำค่าย้ำ ย้ำเครียด เบียดศักดิ์ศรี
ศรีษะก้ม ก้มหน้า อย่าย่ำยี
ยียวนจี้ จี้จุด ต้องหยุดเดิน

เดินจากเมือง เมืองฟ้า ข้าแตกต่าง
ต่างที่ร่าง ร่างด้อย รอยห่างเหิน
เหิรเคียงฟ้า ฟ้าฝัน นั้นยากเกิน
เกินจะเดิน เดินแพร่ง แย้งกมล

มนหน้าซื่อ ซื่อสัตย์ ไม่กัดลิ้น
ลิ้นดกดิ้น ดิ้นดัน นั้นกับสน
สนตะพาย พายเลือด เชือดคนจน
จนเพียงค้น..ค้นชีวิต..อย่าปิดทาง


O

ลองดูครับ..กำลังเห่อและเมามันส์...อิอิ


บอม ซอง ดุ๊ก

[ดอกกระเจียว]

เพื่อความฝันดั้นด้นและค้นหา
มิย่นต่อชะตาคิดท้อถอย
อุปสรรคหนักใจไม่สำออย
เฝ้ารอคอยราชรถปรากฎเกย

มือสองมือขาสองขายังกล้าแกร่ง
มีเรี่ยวแรงหรือหยุดนิ่งพักพิงเฉย
ทางข้างหน้าลำบากไหมไม่รูัเลย
แต่ไม่เคยอยู่เปล่าพึ่งเหล้ายา

คิดลำเค็ญชีวิตว่าต่ำต้อย
หรือนึกน้อยดวงใจไร้วาสนา
แต่กลับแสนยินดีที่เกิดมา
พร้อมไขว่คว้าโอกาสเพื่อเรืองรุ่ง

เสียงนกกาแว่วซ้ำว่าต่างชั้น
ก็ฟังมันให้เพราะมิยากยุ่ง
เหมือนเพลงไพรเสนาะรับมาปรับปรุง
ด้วยหมายมุ่งสู่ฝันนั้นเลิศนัก

สูงขึ้นไปไม่หวั่นในวันหนึ่่ง
คงล่วงถึงแห่งหมายได้ประจักษ์
คำประมาททั้งปวงเคยท้วงทัก
จะแตกหักลงพลันไม่คำนึง

เสียงบรรเลงเพลงร้องของชีวิต
ยังตรึงติดดวงใจให้นึกถึง
ปลุกเร้าโลมหัวใจอยู่อื้ออึง
อยู่ก้นบึ้งแห่งฤทัยว่า สู้ สู้