ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

คลาดรัก

เมฆาเคลื่อน เลื่อนมา นภามืด
ใจจางจืด หมองหม่น ทนไม่ไหว
สายธารหลั่ง ชโลมชล คนห่างไกล
อึดอัดใน อุรา มาพรากกัน

เป็นดั่งป่า น่าอนาถ เพราะขาดไม้
สลดใจ เหมือนคน อับจนฝัน
เพียงนางฟ้า มาขาด คลาดเทวัญ
ฟ้าปิดกั้น เราสอง เหมือนลองเชิง

บัณฑิตเมืองสิงห์

["สายธารศรัทธาธรรม"]

ไม่อาจคลาดความรักเมื่อมีทุกข์
รักมีสุขยิ้มใสใจหว่งหา
เหตุฉะไหนพลัดพรากจากไกลตา
รินหลั่งลาจำยอมสุดตรอมตรม

มีเพียงเราเงากายที่เคียงคู่
สองคนรู้กล้ำกลืนให้ขื่นขม
ฟ้าเคยสวยยวนเย้าน่าชื่นชม
วันนี้จมดับหายทั้งกายใจ

---พลังศรัทธา---

พระพุทธองค์ตรัสว่า
"ไม่ควรปล่อยตนให้ตกอยู่ภายใต้อำนาจแห่งความรัก
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักเป็นเรื่องทรมาน
และเรื่องที่จะบังคับมิให้พลัดพรากก็เป็นสิ่งสุดวิสัย
ทุกคนจะต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง"

[ชมพูไพร]

ในปลักตม จมดิ่ง อิงความเหงา
ถึงวันเก่า เศร้าตรม ระทมหมอง
แสนขมขื่น ตื่นมา น้ำตานอง
เคยคู่สอง มองไป ไร้แววเธอ
ระหว่างเรา เท่านี้ ที่มาได้
จะเก็บใจ คิดถึง อยู่เสมอ
จากเริ่มต้น จนจุดจบ ที่พบเจอ
ระหว่างเธอ ระหว่างฉัน ระหว่างเรา

[สายใย]

 

ไม่อาจลืมปลื้มใครในวันก่อน
ไม่อาจซ่อนโศกศัลย์ในวันเหงา
ไม่อาจแม้แต่คิดสนิทเนา
ไม่อาจเล้าโลมจิตสนิทใจ

อาจไม่ใช่คนนั้นที่หวั่นนัก
อาจไม่สักนาทีที่หวั่นไหว
อาจเป็นเพียงเสียงบ่นของคนไกล
อาจเสียงใจกลัดหนองของคนเกิน
 

[ชมพูไพร]

โหยหารัก ฤดู ที่แสนหวาน
เพื่อลบกาล ฤดูเก่า เขาห่างเหิน
จะมีไหม ฤดูรัก ที่ทักเชิญ
พาเพลิดเพลิน เดินไป ในทรงจำ
ไม่อยากตั้ง คำถาม กับความรัก
ว่ารู้จัก มันดี หรือแค่ขำ
เพราะต่างคน ต่างใจ ในกระทำ
จะหาคำตอบไป ใช่สำคัญ
ฤดูรัก ทางฉัน มันว่างเปล่า
มีรอยเท้า สับสน บนทางฝัน
ทั้งอดีต อนาคต ปัจจุบัน
หวังมีวัน คืนสุข บ้างบางครา
แด่คนดี ที่ปลื้ม ในวันก่อน
ท่านลงกลอน ซ่อนใจ ให้ค้นหา
ติดคำไม่ ติดคำอาจ จึงคลาดลา
จึงเหว่หว้า ตามกาล ฤดูเวียน
ฤดุกาล ผ่านไป ใช่ยืนยาว
มีร้อนหนาว ก้าวไป ดังใจเขียน
กว่าจะรู้ สึกตัว ก็จวนเจียน
ฤดูเปลี่ยน ใจเปลี่ยน ธรรมดา

[ดอกกระเจียว]

ฤดูหนาวคราวนี้ไร้ที่รัก
ฤดูก่อนยิ่งหนาวหนักเป็นนักหนา
ฤดูไหนเราสุดเหงาเศร้าอุรา
ฤดูหน้าหวังพบใครไว้คู่เคียง

คูข้างคลองหนองบึงมีนกร่อน
คู่เคียงจรโฉบเฉี่ยวเฝ้าส่งเสียง
คู่ของของเราแม้นหมายอย่าอายเอียง
คู่รองเรียงร่วมห้องหวังครองคู่

คงไม่มีคู่แล้วเพราะแคล้วคลาด
คงเป็นวาสนน้อยพลอยอดสู
คงสักวันฝันไปใครคิดดู
รึเป็นคู่ของเราคนนั้นเอย