ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

~*กลอนของเธอ*~


ตามอ่านกลอนอ่อนหวานมานานแล้ว
ลอบเห็นแววแปลกหม่นปนสงสัย
ดูแฝงเร้นคล้ายกลอนเธอซ่อนนัย
คืออะไรใคร่นึกตรึกนัยกลอน

กลอนเธองามเสกสรรบรรจงแต่ง
คำแสดงแฝงนัยใส่คำสอน
สื่อไมตรีที่งามล้ำบวร
มีนัยซ่อนลึกซึ้งตรึงมนตรา

กลอนเธอล้ำจินตนาครั้งจารึก
คมผลึกอักษรสะท้อนค่า
แห่งกวีศรีปราชญ์รัตนา
ดั่งร่ายมนต์มายาล่าใจคน

กลอนเธอเศร้าอ่อนไหวให้รู้สึก
สัมผัสลึกภาษาน่าฉงน
บางเรื่องราวลึกลับจับกมล
หรือกลอนเธอมีกล..ดลดวงมาน

กลอนเธอหวาน,สุข,เศร้า,เหงา,หัวเราะ
ล้วนเสนาะเพราะนักอักษรสาส์น
ช่างดื่มด่ำคำศิลป์ประทินกานท์
ฤาเทพขานกานท์ส่งลงฤทธี

ตามอ่านกลอนอ่อนหวานมานานนัก
ต้องมนต์รักกลอนคมอันโฉมศรี
หรือหลงผู้เรียงร้อยถ้อยวลี
เพียงพจีที่วางอย่างไรกัน

ตามอ่านกลอนอ่อนหวานมานานแล้ว
กลอนฉายแววเรืองรองผ่องเฉิดฉันท์
แต่ความนัยทุกกลอนซ่อนจาบัลย์
ความนัยนั้นคือใดในกลอนเธอ


~มะสะแป~

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~โปรดรอก่อน~

คอยติดตามยามเจ้าเล่าคำร่าง
แผ่ใจวางยามยลมนต์อักษร
ทอดอารมณ์จมล่วงสู่ห้วงกลอน
แอบอิงซ่อนกลืนหัวใจ...ในภวังค์

ทุกบทวรรคสลักร้อยซึ่งรอยฝัน
มีรำพันอาดูรสูญสิ้นหวัง
มีสุขสมรมณ์รื่นชื่นพลัง
และทุกครั้ง..ข้าเพลิดเพลิน..เดินร่วมไป

ข้าอยากแย้มแต้มกลอนย้อนคืนกลับ
เพื่อตอบรับคำถามยามหวั่นไหว
แต่ข้านี้ด้อยวลีที่อำไพ
มิอาจไขใส่รำพึงไปถึงนาง

ต้องรันทดอดสูอยู่ตรงนี้
เพราะไม่มีช่องใดให้สะสาง
หากสักครั้งได้ถักถ้อยร้อยร่วมทาง
ข้าจะกลางหัวใจ..ให้เจ้ายล

Oo..อย่าหายหน้าลาเลือนทิ้งเพื่อนเก่า
เพราะข้าเฝ้าต่อบทจดสนน
ข้าจะฝึกเพียรร่างอย่างอดทน
เพื่อดาลดล กลอนรักเอื้อ..มอบเพื่อเธอ


O

บอม ซอง ดุ๊ก

[ฉันเอง]

**กลอนของฉัน**

ในนิมิต  เธอลิขิต  วนเวียนให้
ในหัวใจ  คลายเหงา  จึงเฝ้าเขียน
ในภวังค์   ตัวหนังสือ   ยังวนเวียน
ในดวงจิต  ไม่คิดเปลี่ยน  คำบางคำ

คำคิดถึง   เขียนเสมอ  ให้เธอภักดิ์
คำว่ารัก   จับเขียนแน่  แม่คมขำ
คำห่วงใย   ส่งจากใจ   ให้ประจำ
คำสามคำ   มักลงท้าย  ฉันรักเธอ

ทุกบทกลอน  ไม่เคยขาด  คำเหล่านี้
เหมือนวจี   ออกจากใจ  ให้เสมอ
ลิขิตฟ้า   มากำหนด   อดพบเจอ
นำเสนอ   ให้ได้เห็น  เป็นเพียงกลอน


ฉันเอง..

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

ปลูกดอกไม้กลางกลอนอักษรสาส์น
บรรณาการจากภวังค์ใช่พลั้งเผลอ
จงอบอวลหอมฟุ้งปรุงบำเรอ
นำเสนอเงื่อนงมอารมณ์ครวญ

หาใช่ปราชญ์เมธีวจีลึก
บริบทหยดหมึกหยาดจากส่วน-
มโนภาพฉาบฉายปลายรัญจวน
ถ้อยกระบวนบ้างไร้ซึ้งใจความ

ยึดเอาลานสุนทรีเป็นที่ตั้ง
บ่อยหลายครั้งหมิ่น มุ,ลุ หยาบหยาม
ตระบัดคำสำนวนจวนเกินงาม
ผสมทรามบ้าบิ่นภายอินทรีย์

คราวเคยหวานจับจินต์อย่างศิลปะ
สร้างพันธะบ่วงบรรณวงวรรณศรี
เกิดเป็นรักปักทรวงดวงกวี
เกินฤดีถอนถ่ายหรือหน่ายคลอน

สาระพันท่วงเถลิงเริงวิจิตร
นิรมิตร่ายคำลำนำฟ้อน
ทั้งรัก โลภ โกรธ พ-วง หลงแง่งอน
อารมณ์กลอนครืนครั่นบันดาลดล

วจนะมายายามปรากฏ
ขอประณตน้อมนาบกราบทั่วหน
วางมาลัยอักขรานำพายล
ผูกกมลรับขวัญนิรันดร์เทอญ..(กาล)

[ทอฝัน]

...อ่านกลอนเธอ...เพ้อฝัน...รำพันถึง
เพียงเสี้ยวถ้อย...ร้อยตรึง...คะนึงหวาน
เวียนอ่านซ้ำ...ย้ำคิด...ติดดวงมาน
เผลอสะท้าน...ขานตอบ...ลอบประลอง

...หลายครั้งเพียร...เขียนไป...ตามใจคิด
เตลิดจิต...ปลิดไกล...ไปสนอง
อาจพลั้งพลาด...ขาดงาม...ยามเธอมอง
จึงต้องดอง...เก็บไว้...ไม่ให้ยล

...แรงบันดาล...ดลใจ...ในกลอนนั้น
ยังเคียงฝัน...มั่นหมาย...คล้ายตอนต้น
เธอจะรู้...หรือไม่...ในกมล
ยังรอใคร...บางคน...เสมอมา

...ฝากลำนำ...คำเชย...มาเผยบอก
แม้นนอกคอก...ออกลู่...ยังรู้ค่า
กลอนเธอนำ...ล้ำแนว...ในแววตา
แนบสำนึก...ลึกกว่า...ยากลาลับ...

.....................//ทอฝัน

[สายใย]

กลอนเธอแฝง ความนัย น่าใฝ่ค้น
เหมือนเด็กซน ซ่อนหา ให้คว้าจับ
พลิ้วคารม คมคาย คล้ายซึมซับ
แล้วก็กลับ เป็นโกรธ ลงโทษทัณฑ์

ประเดี๋ยวครวญคร่ำว่าเธอว้าเหว่
ดังเรือเร่ ชเลโลก สุดโศกศัลย์
แสนอนาถ วาสนา เศร้าจาบัลย์
อ่านแล้วอั้น สะอื้น กลืนน้ำตา

รินถ้อยทำพร่ำพจน์หวานหยดย้อย
ใจดวงน้อย พันพ่วง หลงห่วงหา
หากอีกใจ จืดจาง คิดร้างลา
ใจที่ล้าเกินรับ อาจดับลง

กลอนเธอแฝงแรงฤทธิ์พิศวาส
กลอนเธอบาดใจหนุ่มจนลุ่มหลง
เพราะนักกลอนอ่อนไหวไม่รู้ปลง
กลอนจึงส่งใจหนึ่งถึงปลายทาง

 

[masapaer]

กลอนของเธอบรรเลงเพลงศิลป์ล้ำ
ขลังทุกคำเพียงกลอนซ่อนบางอย่าง
คือความนัยใดหรือสื่อเลือนราง
นัยลึกซึ้งแผ่วบางเหมือนตั้งใจ

กลอนเธอคล้ายถ่ายทอดอ้อมกอดรัก
ส่งเข้าทักคนอ่านมานอ่อนไหว
เธอเริงร่ายเพลงกลอนอ้อนผู้ใด
หรือเพียงเติมเชื้อไฟให้คนตาม

อ่านกลอนเธอทุกครั้งใจพลั้งเผลอ
หลงว่าเธอเอ่ยนัยใช้คำถาม
ลวงเราตอบต่อใจไปทุกยาม
หลงว่าเธอสื่อความ ถาม..คือเรา

กลอนของเธอทุกบทต้องจดไว้
ถวิลในเนื้อกลอนที่ซ่อนเหงา
สื่อความนัยใคร่รู้ดูบางเบา
คล้ายแทนเงา..เราหรือใคร..ในกลอนเธอ


 

[สายใย]

 

อ่านกลอนพร่ำรำพันจิตหวั่นไหว
เกิดสงสัยไยเล่าเราเสนอ
กับบางกลอนซ่อนซึ้งคิดถึงเธอ
แอบละเมอเพ้อครวญปั่นป่วนใจ

พรหมลิขิตผิดหวังรักครั้งแรก
คงไม่แปลกปล่อยจิตพิสมัย
แต่คงผิดตรงที่เธอมีใคร
จึงสายใยเจียนขาดอนาถนัก

[ฉันเอง]

กลอนของเธอ..

กลอนของเธอดื่มด่ำชุ่มฉ่ำหวาน
เหมือนน้ำตาลโรยไว้ในคำขาน
แสนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มาเจือจาร
เพื่อสืบสานงานเขียนวลีกลอน

จะหาคำบรรจบพบยากนัก
จกคำหักลึกซึ้งยากลืมถอน
หักมุมซ้ายไปขวาสุดอาทร
กวีกลอนขับขานบ้านกลอนไทย

 

ฉันเอง..

[masapaer]

กลอนของเธอลึกล้ำดูด่ำดื่ม
แอบหลงปลื้มกลอนเธอเพ้อหวั่นไหว
รอเวลาเธอเพียรเขียนเมื่อใด
จะวางกลอนลงใจในทุกวัน

อ่านกลอนเธอครั้งเผ็ดก็เด็ดนัก
ประชดรักครั้งใดใจต้องสั่น
เหมือนเธอแกล้งจงใจพ้อให้กัน
คือตัวฉันหรือไร..คิดไปเอง

กลอนของเธอแววยูงสูงเกินต่อ
จึงต้องท้อต่อไปเราไม่เก่ง
ได้แต่ลอบตามอ่านกานท์บรรเลง
อันเหมือนเพลงเธอแต่งเพื่อแกล้งเรา

เธอจะไขใดหรือที่สื่อถึง
ที่ลึกซึ้งเกินเผยเปรยมาเล่า
บอกฉันสิสิ่งใดไขเบาเบา
ฉันคือเงาตามงานกานท์ของเธอ..( นะ )

 

~ ด้วยความปรารถนาดี  มะสะแปค่ะ ~

[yotaga]

เฝ้าติดตามอ่านกลอนเธออ้อนรัก
ได้ประจักษ์แก่ตามาเสมอ
ได้รับรู้ว่าฉันอยู่ในใจเธอ
จึงละเมอเยื้องกายไปทายทัก

กลอนของเธอช่างตัดพ้อและต่อว่า
เหมือนอุราร้าวระบมระทมหนัก
ทำให้รู้ความในสายใยรัก
ยังสลักปักแน่นตรงแผ่นใจ

เป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิต
ให้ชีวิตพิศวงให้หลงใหล
เพียงพานพบสบพักต์รักทันใด
เก็บไว้ในใจนี้ไม่มีเลือน

แม้โลกนี้จะหมุนไปไม่มีหยุด
ไม่อาจฉุดใจดวงน้อยให้คล้อยเคลื่อน
แม้ว่าวันผ่านไปเป็นปีเดือน
ไม่อาจเฉือนใจฉันให้ไกลจากเธอ

[พริฎฐา]

ด้วยคารม คมคำ นั้นฉ่ำหวาน
พอได้อ่าน งานกลอน ออดอ้อนหญิง
อรรถรส พจนา พาประวิง
สะกดนิ่ง ทุกห้วง แห่งดวงใจ

จึงตามอ่าน กานท์กลอน อันอ่อนช้อย
ดั่งฝันลอย คล้อยตาม จิตหวามไหว
มิเห็นหน้า วาจา พาฝันไกล
เคลิ้มหลงใหล ใฝ่ฝัน สัมพันธ์จริง

ยามเธอหยอก บอกรัก ว่าภักดิ์มั่น
หัวใจนั้น ขวั้นเกลียว มาเกี้ยวหญิง
หรือแค่คำ พร่ำพรอด แล้วทอดทิ้ง
เป็นมิตรมิ่ง จริงแท้ หรือแค่ลวง

ปลูกต้นรัก สักต้น นะคนเขียน
โปรดแวะเวียน เพียรร้อย ถ้อยคำห่วง
สานไมตรี ที่ส่ง หยาดลงทรวง
กลอนทั้งปวง พ่วงซึ้ง คิดถึงกัน

ไม่สงวน ท่าที แล้วที่รัก
เมื่อตระหนัก ปักใจ ว่าใฝ่ฝัน
เฝ้าฝึกฝน ค้นคำ มารำพัน
ค้ำจุนฉัน ปันรัก สักนิดนะ

[กาแฟดำ]

.
.

กลอนของเธอเสมอจันทร์อันผุดผ่อง
ยามที่ส่องแสงนวลชวนให้ฝัน
หลากหลายบทพจมานหวานจำนรรจ์
เธอเสกสรรค์ให้ฝันไกลดั่งใช้มนต์

แอบชื่นชมภิรมย์กลอนเธอวอนเว้า
แอบคอยเฝ้าเข้าอ่านกานท์เธอด้น
อยากต่อกลอนแต่อ่อนใจให้อับจน
ฉันมันคนไม่เก่ง..เซ็งเลยเรา

.
.

[masapaer]

ฝึกคารมคมกานท์เป็นงานหลัก
ด้วยอยากทักต่อคำที่ตามเฝ้า
พจน์ประพันธ์ไม่เด่นเร้นแค่เงา
แอบกานท์เขาคอยอ่านนั้นเรื่อยมา

หากไม่มีโอกาสจะวาดฝัน
ต่อประพันธ์สรรสร้างอย่างล้ำค่า
พจนีย์นี้น้อยด้อยราคา
จะปรายตาจากเธอคงเก้อนาน

สิ่งที่ฝันใช่กานท์เฝ้าสานแต่ง
สิ่งที่แฝงข้างในใคร่เปิดม่าน
คือหัวใจนัยแฝงแสดงมาน
ที่ซ่อนปมคมกานท์งานของใจ

อ่านกลอนเธองานเด่นที่เน้นอยู่
ตรึกตรองดูสิ่งเร้นเป็นงานใหญ่
อยากรู้ซึ้งแก่นกลอนที่ซ่อนนัย
หมายถึงใครใคร่รู้ดูใจเธอ

จังเลย..


 

[จ้อง เจรียงคำ]

อยากจะรู้ความนัยใจเธอนัก
-
-
กลอนของใครไพเราะ...อาจเพราะว่า
เฟ้นลีลา..ลึกล้ำนำเสนอ
ร่ายชดช้อยร้อยเชิดเรียงเลิศเลอ
ให้หลงพร่ำคำเพ้อละเมอตาม

แต่ก็มิอาจเหมือน..กับเงื่อนของ
การเรียงถ้อยร้อยกรองเฉียดห้องหวาม
อย่างกลอนเธอเลอพจน์กลั่นงดงาม
เพราะเนื้อความเคลือบแคลงแฝงนัยยะ

คงเพราะใครสักคนดลอักษร
เธอถึงป้อนกลอนหนักอักขระ
ถึงอารมณ์ถมทรวงห้วงวาระ
ถักพันธะละมุนด้วยสุนทร

อยากจะรู้ความนัยใจเธอนัก
ยามขับเคลื่อนเงื่อนรักด้วยอักษร
คนที่มาปรากฏในบทกลอน
สักหนึ่งตอนมีไหมใครคนนี้

บทรำพึงถึงเดือนเอื้อนถึงดาว
บทถึงคราวม่านหมอกเปิดออกคลี่
เทพบุตรผุดผ่องของฤดี
ไหมหนอมีเสี้ยวหนึ่งเอ่ยถึงกัน

หรือมีเพียงเสียงแผ่วแว่วกระซิบ
แล้วเงียบกริบไปกับบทดับฝัน
ถูกถอดออกนอกเนื้อเมื่อประพันธ์
เหตุถอดฉันนั้นออกนอกฤทัย

หรือกลอนเธอที่ว่าลีลาเด็ด
ด้วยคำเผ็ดแสบทรวงทะลวงไส้
ถ้อยคารมคมเหมือนเชือดเฉือนใคร
เธอจงใจฟาดฟันฉันโดยตรง..

อยากจะรู้ความนัยใจเธอนัก
หรือทั้งรักทั้งเกลียดยัดเยียดส่ง
แต่หลังกลอนตอนนี้..ที่จบลง
อยากขอโทษแม้คง..สายเกินไป


ถ้าเธออ่านให้ครบ...เมื่อจบลง
รู้เถอะฉันยังคง..คิดถึงเธอ