แลแดดร่มลมบ่ายเหนือชายทุ่ง
ผลผักบุ้งลอยล่องในหนองหนา
ทั้งกระจับจอกแหนแลชื่นตา
เห็นเงาฟ้าผิวน้ำงามนักแล
คิดถึงน้องบัวคลี่ที่จรจาก
ยามน้ำมากเจิ่งนองหนองแสม
เคยเล่นน้ำหนองนี้กับศรีแพร
ร่มสะแกนาหนอเราคลอเคลีย
สุขของชนบนฐานลานนารัก
ทุ่งทองถักรักเราไม่เน่าเสีย
รีบคืนถิ่นมาทีก่อนพี่เพลีย
นั่งป่นเปลี้ยหัวใจใกล้หนองนั้น
หากวิญญาณเรียมขวัญเทวัญเฝ้า
ช่วยดลเงาเขามาข้าอกสั่น
หวิวอุราพาทรวงติดห่วงครัน
หนาวสะบั้นปัญหาเริ่มมารุม
วอนผักหนองคลองยาวสาวน้องกลับ
อย่าทิ้งรักลืมลับติดกับหลุม
โอ้ยามนี้บัวกอบานช่อชุม
แต่ปทุมน้องยาหายหน้าไป
อย่าให้ทองนั่งร้องจนคลองแห้ง
จนถึงแล้งอีกคราข้าไม่ไหว
รอบัวคลี่บัวงามแม่ทรามวัย
จะยอมให้ขึ้นเกยเป็นเขยเรือน
