ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บักหำทะยานฟ้า]

    หากน้องเจ้า เกิดเหงา หรือว่าเจ็บ
ขอจงเก็บ อารมณ์นั้น ห้ามเขาเห็น
ถึงยามทน ไม่ไหว ใจลำเค็ญ
พี่ขอเป็น ที่พักใจ ให้ทุกครา
      น้ำตาน้อง แนบไว้ ในอุ่นอก
ไม่หยิบยก เรื่องเขา มาต่อว่า
ขอแต่เพียง ยามเจ้า เสียใจมา
อย่าลืมว่า ยังมี พี่คนเดิม

["ลม..เหงา"]

                                   พ้นราตรียังมีแดดรำไร
                           มิท้อใจเริ่มใหม่ได้ดอกหนา
                           เมื่อรักเก่าทำเจ้าเสียน้ำตา
                           ขอจงอย่าทนเศร้าให้ร้าวทรวง

[จ้อง เจรียงคำ]

พี่ไม่หวังอยู่ในหัวใจน้อง
เพียงชายมองเป็นทางเลือกบางช่วง
ถึงอ้อมแขนแม้นมาดไม่อาจควง
แต่อ้อมใจคล้ายบ่วงควงใจน้อง

แม้นดวงตาคู่นี้พี่เมินสบ
ดวงใจพี่มิหลบ..สบใจจ้อง
แต่เมื่อใดเขาพลั้งห่างชั่งทอง
พี่หมายปองทูนหัวสักชั่วคราว 

[ปาระ]

มิอาจแทนแฟนเก่าของเจ้าได้
แต่ขอให้ไออุ่นเมื่อเหน็บหนาว
ไม่อาจขอให้อยู่กันเนินนานเนา
แต่ขอเฝ้าเคียงข้างไม่ห่างเธอ

[เพรางาย]

หากเหนื่อยหนักพักนั่งฟังเรื่องเล่า
ยอดไม้เย้าแหย่เมฆเสกภาพเกร่อ
ฟ้าโรยเกล็ดดาวหลงดงละเมอ
มีกระต่ายมาเจอและเอ่ยจอง

เบื่อดวงจันทร์แสงแจ่มหลายใจรัก
ขอหนึ่งดาวฟูมฟักภักดิ์สนอง
ทางซ้อนซับพัลวันหลงครรลอง
ใช้ใจกรองเลือกก้าวร้าวพอแล้ว

ดอกราตรีโรยหอมสูดหอมหน่อย
ยิ้มบ่อยบ่อยค่อยสุขปลุกใจแป้ว
พลาดไปครั้งพลั้งไปหนจนรู้แกว
อาจแว่วแว่วคำรักจากบางคน
 

[จ้อง เจรียงคำ]

พี่ไม่หวังนั่งอยู่เป็นชู้รัก
พี่ไม่ห่วงตวงตักดอกสักหน
แค่ไม่อยากเห็นน้องหมองกมล
จึงอาสาเป็นคน..แอบบนใจ

หลังเขาหว่านน้ำตาบนหน้าเปื้อน
หลังเขาเบือนหน้ายักษ์แล้วผลักไส
หลังช่องว่างเหว่ว้า..เปิดอ้าไว้
พี่ขอเอาอุ่นไอเข้าไปเติม

ให้น้ำตามาตกเถอะอกพี่
เนื้อที่นี้มีให้เอาไว้เสริม
น้ำตาไม่อาจตกที่อกเดิม
เชิญแนบเพิ่มอกพี่ยินดีซับ

มือนิ่มนุ่มกุมเก็บความเจ็บล้า
เถอะยื่นมาทางนี้ให้พี่จับ
มือกุมกันบรรเทาเศร้าระงับ
กระซิบเรียกขวัญกลับรับขวัญน้อง

ความขื่นขมถมทับเกินรับรู้
ระบายสิข้างหูหากหม่นหมอง
เสียงเครือสั่นโศกช้ำเสียงร่ำร้อง
จะประคองเคียงข้างจนสร่างซา

หากเขาไม่ไยดี..เยี่ยงที่รัก
อย่าลืมตักน้อยน้อยพี่คอยท่า
แต่ต้องดูฤกษ์วันปลอดภรรยา
หากสุ่มสี่สุ่มห้า..ถูกฆ่าตาย..อิอิ

[ฉันเอง]

พลั้งเผลอใจ..


มันเป็นความพลั้งเผลอผิดใหญ่หลวง

ที่ไปมอบใจทั้งดวงไม่หวงแหน

ไม่คืนกลับและไม่รับสิ่งใดแทน

ยืดอกแอ่นเพราะมั่นใจในคำ..รัก


ไม่เคยรักคิดถึงใครมากเท่านี้

ถึงกับยอมพลีได้ให้ประจักษ์

หลงในเสียงเว้าวอนออดอ้อนนัก

ลีลารักปักใจหลงพะวงครวญ


เหมือนหัวอ่อนใครปั่นนั้นต้องได้

รสรักใหม่อยากใคร่ลองของหอมหวล

จมดิ่งลึกเสน่หาของนางนวล

ครวญหาให้ยามลืมตาทุกนาที


เหมือนผีห่าซาตานตนใดหนอ

ดึงรั้งรอมองไม่เห็นยากหลีกหนี

ถูกเธอสูบเลือดหมดกายเท่าที่มี

แล้วทิ้งพี่ในสุสานของคนเป็น




ฉันเอง..