ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระบายจันทร์]

ดอกยังไม่ทันเผยเลยต้นรัก
กิ่งก็หักใบเร่ลอยเวหา
แต่รากฝังลึกรู้พสุธา
คล้ายกับว่ารากรักฝังปักใจ

ภาพระเรื่อปากอิ่มยิ้มน้อยน้อย
ที่บรรจงถักร้อยถ้อยสาไถย
เฝ้าหมุนย้อนมาเย้าให้ร้าวใจ
กว่าสิ่งใดหมายคว้ามาแนบชิด

เจ็บร้าวสักเพียงไหนไม่เคยเข็ด
ยินยอมให้รักเท็จเด็ดดวงจิต
ไม่รู้รักปักจินต์..หรือสิ้นคิด
จึงไม่ปิดใจปลงลงสักที

[ฉันเอง]

สับสนปนรัก..


เสน่หาพาใจให้ร้าวลึก

กว่ารู้สึกพึงยากหักไถ่ถอน

ต้องระบายมันออกมาเป็นคำกลอน

เพื่อจะอ้อนเอ่ยคำพร่ำฝากลา


มองนภาพาใจเฝ้าครุ่นคิด

จะถูกผิดส่งใจให้ไปหา

ความคิดถึงส่งไปแล้วนะแก้วตา

ช่วยนำพารักย้อนที่ยอกใจ


จะรู้ไหมว่าใครเฝ้าคิดถึง

สุดคนึงพึงรักยากเฉไฉ

ทนไม่ได้ถ้าเธอนั้นมาแยกไป

เพราะพี่ฝากหัวใจไว้กับเธอ


ฉันเอง...

[ปาระ]

เสน่ห์รักม่านหลงมิปลงปิด
เมื่อแนบชิดเชยชู้คู่เคียงหวาน
ตอนก่อนเก่าเงารักยังชื่นบาน
สุขสำราญหวานซึ้งถึงดวงแด

รากรักลึกสุดลึกนึกหวนหา
ลึกเกินกว่าถอนถอดในลอยแผล
คนเคยรักกลับมาไม่เหลียวแล
ขาดคนแคร์ข้างๆ อ้างว้างใจ

แม้นจะเจ็บเหน็บหนาวต้องร้าวรวด
ทนนอนปวดลอยร้าวน้ำตาไหล
หากเธอกลับลับถิ่นที่หัวใจ
ฉันยอมได้ทุกอย่าง....เธอสั่งมา

[ดิษฐา]

ในม่านหม่นวันวาน แห่งกาลก่อน
ทุกภาพย้อนเวียนวน เกินทนไหว
บทบาทเก่าเล่าความ ตามเป็นไป
สะท้อนให้ไหลหลั่ง พังน้ำตา

มีความเหงาเล่าอ้าง วางเคียงคู่
ความหดหู่ลู่ลม ห่มเข้าหา
ฟ้ามืดลง ตรงนี้ มีคำลา
ตอบแทนค่า ว่ารัก อย่าผลักไกล

ตรงที่เดิม ใจเก่า ยังเหงาอยู่
เกินรับรู้สู้โลก ใจโบกไหว
ฟ้าสีเดิมเริ่มเศร้า ไม่เบาไป
มีเพียงใจไร้รัก พักที่เดิม

[ดาวนำทาง]

ปิดระบบจอมใจอหังการ์
ในม่านหม่นสิเน่หาโศกสลด
เห่เพลงหวังเพื่อวันอันระทด
สังเวยรักฉ่ำรสพิสดาร

เสมือนโลกสลายแทบปลายเท้า
ปากอวบอิ่มเอ่ยเล่าคำสังหาร
เงื้อมือมัจจุราช ฤ อาจทาน
ในสับสนหม่นม่านเปล่งขานเธอ!