ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไม่รู้ใจ]

โอ้ ชีวิตของฉัน ณ วันนี้
มันไม่มีช่องทางจะอ้างฝัน
คิดสิ่งใดไม่สมอารมณ์พลัน
ดั่งสวรรค์ลองใจไร้ปรานี

ก็จะขอสู้ไปให้หมดฤทธิ์
กลืนยาพิษลงคอพอใช้หนี้
ดั่งหมาหิวตามล่าคร่าชีวี
คงจะมีสักวันฝันเรืองรอง

จะขอทำวันนี้ดีที่สุด
แม้จะหลุดความหวังหมดทั้งผอง
ชั่งมันเถิดขอใช้กรรมตามครรลอง
จะไม่ร้องสักคำมันจำเป็น

จะอยู่ได้กี่ปีไม่มีรู้
แต่จะสู้หยดสุดท้ายใจยังเต้น
ชั่งมันเถิดชีวิตติดลำเค็ญ
จะไม่มีวันเพ็ญบ้างช่างปะไร

จะขอใช้ชีวิตที่ยังเหลือ
พลีเลือดเนื้อสู้งานไม่หวั่นไหว
จะได้รู้ยังสามารถไม่ขาดไฟ
สู้ด้วยใจรักงานต้องรานรอน

อยากจะมาบ้านเราใจจะขาด
ใบประกาศรออยู่ผู้รับต้อน
จะขอลุ้นขุ่นเข้มเต็มขั้นตอน
ถ้าเดือดร้อนไม่ได้มาอย่าว่ากัน

เพราะอาจถูกหมา*กัดจนขัดเขิน   *(กรรมเก่า)
ก้มหน้าเดินใช้กรรมที่ตามกั้น
ยามมีสุขสุขล้นพ้นคืนวัน
ทุกข์ก็ตามมาทันเข้าขั้นกลาง

เชิญเถิดหนาฟ้าเอ๋ยเคยพิโรธ
จะลงโทษอย่างไรไม่ขัดขวาง
ขอเพียงใครบางคนบนเส้นทาง
อย่าจืดจางจุนเจือเผื่อเป็นจริง


"ปรางค์  สามยอด"




 
ป๋อ ล๋อ คิดถึงเพื่อนพ้อง น้องพี่ ลูกหลานมากๆเลยนะ
ขอบใจทุกๆคนที่เป็นห่วงและคิดถึง
ลุงปรางค์ สบายดี แต่ติดภาระกิจ จึงไม่มีเวลาแต่งกลอนเลย
คิดฮอดทุกๆคนหลาย เด้อ

[hort39]

ถึงจะอยู่ซีกไหนในผืนโลก
จะทุกข์โศกไปไยให้เกรงกริ่ง
ถึงเหนื่อยหนักพักใจได้แอบอิง
นี่คือสิ่งที่ฝันรำพันกลอน

ถึงอยู่กลางทรายร้อนจนอ่อนล้า
ให้รู้ว่ามีคนรอต่ออักษร
ถึงเปลวแดดแผดเผาจนร้าวรอน
ขออย่าอ่อนแรงล้าอย่าถอดใจ

โลกใบเล็กใบนี้มีเพื่อนพ้อง
ร่วมร้อยกรองรอท่าทุกวันใหม่
โลกอักษรกลอนกานท์บ้านกลอนไทย
ยังห่วงใยห่วงหาเอื้ออาทร

 

[สมนึก นพ]

คิดถึงผู้ อยู่ห่าง ต่างประทศ
อาณาเขต ทะเลทราย ไกลสยาม
เว็ปบ้านกลอน หายไป หลายโมงยาม
เฝ้าติดตาม ผลงาน นานแล้วนา

ในวันนี้ ดีใจ ที่ได้อ่าน
ข้อความผ่าน ไม่รู้ใจ หมายเสาะหา
ติดต่อกัน หลังไมค์ ได้แจ้งมา
มีเหว่ว้า เงียบเหงา เศร้าระคน

เหมือนถูกทิ้ง เดียวดาย กลางทรายร้อน
ยามพักผ่อน ทรมาน มันสับสน
อ้างฟ้าโกรธ พิโรธเคือง แต่เบื้องบน
เสียงลุงบ่น ไร้สุข ทุกคืนวัน

จงรับรู้ ความนัย จากใจหลาน
ขอลงผ่าน บ้านกลอนไทย ส่งไปนั้น
และผมก็ คิดถึง อยู่เช่นกัน
ความสัมพันธ์ บ้านนี้ มีติดตรึง

ขอจงสู้ อยู่ต่อ อย่าท้อถอย
ความหวังคอย อยู่ใกล้ เอื้อมได้ถึง
กำลังใจ จากจิต คิดคำนึง
จากก้นบึง ความห่วงใย ให้ลุงปรางค์.

[yotaga]

ขอลุงปรางค์อย่าได้ระทดท้อ
มีคนรอต่อกลอนวอนอย่าห่าง
มัชฌิมาปฏิปทาอย่าได้วาง
แวะเวียนบ้างบางวันที่ฝันไกล

หากแม้มีอารมณ์ชื่นระรื่นจิต
คิดประดิษฐ์กลอนขึ้นจนลื่นไหล
ก็เข้ามาโพสต์ไว้บ้านกลอนไทย
ศิษย์น้อยใหญ่จะได้ชมคารมลุง

หากวันใดไม่มีเวลาว่าง
จะเหินห่างบางครั้งเพราะยังยุ่ง
จิตวุ่นว้ามาประดังจนนังนุง
ก็ผดุงรุ่งเรืองจิตสัมฤทธิ์เทอญ

[จ้อง เจรียงคำ]

ขอมอบหนึ่งแรงใจไว้ตรงนี้
เชื่อมไมตรีอาปรางค์ยามห่างเหิน
ระยะทางกี่ไมล์เหมือนไกลเกิน
แต่ก็เดิน..ถึงทั่วด้วยหัวใจ

ความห่างเหินห่างหายเมื่อทายทัก
เหมือนความรักร่นเรายิ่งเข้าใกล้
ความคิดถึงทักท้วงว่าห่วงใย
ความอาลัยแย้มว่าห่วงอาทร

ถึงอาปรางค์..ที่เฝ้าเคารพรัก
อุปสรรคหนักหนาที่ล่าต้อน
เหล่าพี่น้องหลานรักเพื่อนนักกลอน
ขออวยพรส่งใจ..ให้ด้วยรัก

ความอบอุ่นมีอยู่รับรู้ได้
แม้บางใครหลายผู้ไม่รู้จัก
แต่กลอนมอบสหายให้ทายทัก
และประจักษ์ไมตรี..มีอยู่จริง



อาร์ตี้ 

[Music]

๐ ลุงอย่ากลัวเดินเดี่ยวอยู่เปลี่ยวเปล่า
ฟังคำกล่าวยากเลยจะเฉยนิ่ง
คนเมืองไทยรอตักให้พักพิง
หวั่นช่วงชิงกันยุ่ง..ถ้าลุงมา

๐ หว่านคาถาหรือมนต์ดลเสน่ห์
ต่างทุ่มเทห่วงใยระไห้หา
พอตัวผมห่างหาย..ไร้ราคา
เพราะวาจาอ้อนใจมีไม่พอ

๐ หวังจะเป็นลูกศิษย์ติดอันดับ
ช่วงลุงกลับสอนบอกการหลอกล่อ
อยากมีใครไหลหลั่งแลรั้งรอ
เคียงลูกคอต่อกลอน..อ้อนไม่เป็น

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ลุงปรางค์จ๋ามาแล้วอย่าแจวหนี
อย่ารอรี่มีกลอนอ้อนไหมหนอ
รีบมาวางทางนี้มีเคลียคลอ
จะพะนอต่อกลอนวอนขอลุง

พระอาทิตย์อัสดง

[ทอฝัน]

...เห็นลุงหลาน...ขานไข...หัวใจหนาว
นึกถึงคราว...แรกเจอ...ยังเพ้อหา
เดินเตาะแตะ...ล้มลุก...คลุกคลานมา
ยลวาจา...ช่ำชื่น...ระรื่นใจ

...อาจไม่หวาน...คารม...ที่พรมพลิ้ว
อาจไม่ลิ่ว...หลักการ...มาขานไข
หากแนบแน่น...แก่นลึก...ผนึกใน
คือน้ำใส...ใจจริง...ที่นิ่งนาน

................//ทอฝัน

[masapaer]

<a href="http://www.youtube.com/v/7AYsk0n5Qpw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/7AYsk0n5Qpw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

จะให้กล่าวอย่างไรไขได้หมด
กานท์ประพจน์ใดเอื้อนเลื่อนผสาน
จะสื่อถึงรู้สึกตรึกในมาน
ว่าเหตุการณ์เปลี่ยนแปลกแยกฉันเธอ

ได้แต่นั่งนอนนึกระลึกถึง
ใจรำพึงเงียบงันกลัวฝันเก้อ
ระยะทางขวางไว้ไม่อาจเจอ
ก็ยังหวังเสมอเธอกลับมา

รู้เพียงเสี้ยวต่างถิ่นดิ้นฮึดสู้
ไม่อาจรู้ใดมากยากเกินกว่า
เพื่อบางอย่างต่างรนขนเงินตรา
แบกกายาเพื่อใครใจรู้ดี

วัฏจักรมนุษย์สุดเวียนว่าย
ต่างขนขวายต่อสู้กู้ศักดิ์ศรี
สิ่งประทะคละเคล้าเร้าชีวี
ใจจะหม่นป่นปี้นี้เท่าใด

สำหรับใครบางคนผู้ด้นดั้น
ต่างฟ้ากั้นนั้นทุกข์สุขแค่ไหน
สิ่งที่ฉันมอบส่งคงแรงใจ
ฝากผ่านฟ้ารุ้งไกลส่งให้กัน

ดาวดวงน้อยนำพรร่อนมาฝาก
คิดถึงมากห่วงใยแม้ในฝัน
รัก คิดถึง ห่วงใย ไปทุกวัน
ขอผ่าฟันพ้นได้ในบัดดล..นะคะลุง


มะสะแปเป็นกำลังให้อีกแรงนะคะ..ห่วงใยให้กันเสมอ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ..

[บอม ซอง ดุ๊ก]

คิดถึงลุงครับ

แม้นตะวันผันวนคนละช่วง
แต่ความห่วงหน่วงพลอดสอดผสาน
แม้นจันทร์เพ็ญเห็นพ้องมิคล้องกาล
แต่บทหวานสานเกี่ยวเกี้ยวคืนวัน

แม้นวารีขึ้นลงมิคงเท่า
แต่ลำเนาเงารักประจักษ์มั่น
แม้นโกสุมพุ่มบานมิสานกัน
แต่สัมพันธ์กลั่นแย้มผลิพร่างวิไล

แม้นเมฆาฟ้าไกลมิไหลย้อน
แต่อักษรค้อนวงด้วยหลงไหล
แม้ความห่างสร้างผืนให้ยืนไกล
แต่สายใยตรึงมั่นมิสั่นคลอน

หากตรงนั้นเหนื่อยล้าหรือว้าวุ่น
ทอดกายหนุนอุ่นบ้านหลานมีหมอน
หากตรงนั้นหวั่นไหวไร้อาทร
ทอดบทกลอนร้อนปรับหลานรับฟัง

หากตรงนั้นลุงเหงาเศร้าหม่นหมอง
ทอดตามองยังมีหลานสานสิ่งหวัง
หากตรงนั้นลุงย่ำเพียงลำพัง
ทอดมองหลังยังมีหลาน..อยู่ข้างใจ

มอบบทกลอนสอนสั่งเหมือนครั้งก่อน
มอบอาทรอ่อนหวานเช่นกานท์ไข
มอบทำนองคล้องวรรคสลักไอ
จากฟ้าไกล....เพื่อหลาน....สานดำรง

O

บทกลอนนี้ มอบให้ลุงปรางค์ครับ คิดถึงและห่วงใยลุงเสมอครับ

หลานชาย บอม ซอง ดุ๊ก

[ไม่รู้ใจ]

ยามจากไกล พาให้ ใจโหยหา
โปรดรู้ว่า หลานนี้ ที่เป็นห่วง
อย่าท้อแท้ ลืมกัน มันเศร้าทรวง
มิหลอกลวง รอกานท์ วางบ้านกลอน

มีหลายคน คอยลุ้น หนุนลุงอยู่
ซึ่งเหมือนครู ผู้นำ คำสั่งสอน
ช่วยตักเตือน ให้เห็น เป็นขั้นตอน
เอื้ออาทร ด้วยจิต มิตรดีงาม

[ฉันเอง]

ขอเป็นแรงใจให้ลุงปรางค์ด้วยอีกคนครับ


เห็นผู้คนขับขานกล่าวฝันถึง

ผู้ที่ซึ่งอยู่ไกลให้ห่วงหา

ความคิดถึงส่งมอบไปใจตอบมา

มีนามว่าลุงปรางค์บ้านกลอนไทย


ตัวผมเองมาใหม่ใครรู้จัก

เขียนกลอนทักลุงปรางค์บ้างได้ไหม

เคยอ่านกลอนลุงแล้วประทับใจ

อยากเขียนได้อย่างลุงจึงเฝ้าชม


เห็นลำบากต่างแดนแสนเศร้านัก

น้อยคนที่รู้จักมักขื่นขม

ตัวคนเดียวเปลี่ยวกายในสายลม

วางหน้าชื่นอกตรมเพราะถมงาน


กำลังใจอันน้อยผมคอยให้

สู้ต่อไปไม่นานได้กลับบ้าน

จะเฝ้ารอด้วยใจใสเบิกบาน

บ้านกลอนไทยใจจดจ่อเพราะรอลุง


รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

ฉันเอง..

[masapaer]

ใครบางคนงานหนักชักไม่แน่
หรืออ้างแค่หายห่างทางคนเศร้า
ทิ้งคำลาคราเบื่อเหลือเพียงเงา
แล้วหายเข้าเมฆาลับตากัน

คงสาสมแก่ใจใช้เสน่ห์
หลากร้อยเล่ห์ลมรสพจน์เสกสรร
ให้สาวน้อย-ใหญ่หลงดงจำนรรจ์
กระหยิ่มหยันสะใจก็ไกลลา

มองสาวน้อยกลอยใจคล้ายกบเขียด
ระงมเบียดร้องครวญรัญจวนหา
โหยหวนแว่วแล้วไยไม่เห็นมา
ฝากวาจาหว่านล้อมตะล่อมใจ

อยากจะเคืองเรื่องใหญ่ใจไม่อาจ
มิสามารถตัดทิ้งชิงชังได้
บทขึ้นโกรธลดลงเหตุปลงไว
เพราะน้ำคำเขาใส่คล้ายเวทมนต์

เขียนคำส่งฝากไว้ก็ไม่ตอบ
เราก็ลอบรอคอยแทบถอยร่น
อยากจะวัดรู้สึกส่วนลึกคน
จะมากล้นเพียงใดไขมาที

ไม่อยากเชื่อวาจาอันว่านัก
ว่างานหนักหรือใจใคร่ชิ่งหนี
จำใจเชื่อคำอ้างอย่างโดยดี
เพราะเหตุมีคือไกลไม่เห็นกัน

นึกใบหน้าคราเขาเฝ้าคอยยิ้ม
ที่กระหยิ่มในใจไม่มีฉัน
หรือสำราญผ่านใจไปวันวัน
ที่ใครฝันเพ้อพร่ำรำพึงไป

เห็นกบเขียดเบียดร้องก้องโหยหา
รอเวลาต้มแกงซดแกงใหญ่
อร่อยลิ้นยินหูดูไฉไล
แต่หัวใจกบน้อยพลอยเหี่ยวลง..  (คงต้องตาย  อิอิ )


มาด้วยรักเคารพ และคิดถึงนะค๊า...   ลุงปรางค์จ๋า...   สู้ ๆค่า   

[ไม่รู้ใจ]

คนสวยสวยทำไมใจเสาะนัก
ทำทึกทักว่าลุงมุ่งให้หลง
ทั้งสาวแก่แม่หม้ายคล้ายงวยงง
ดั่งประสงค์หว่านเสน่ห์ด้วยเล่ห์กล

จะเข้าโลงวันไหนยังไม่รู้
ยังจะทำเจ้าชู้ดูเหี่ยวย่น
สาวคนไหนจะมาเป็นกังวล
หรือแกล้งบ่นให้ลุงดีใจตาย (ฮา ฮา)

 มันคิดถึงก็บอกว่าคิดถึง
ไม่มีหนึ่งไม่มีสองปองมั่นหมาย
มีคนเดียวคือแม่ของลูกชาย
คงจะคอยเคียงกายมาหลายปี

 อยากจะเป็นนกกระสาหากบเขียด
มานอนเบียดคลายเหงาเอาอีหลี (จริงๆ)
แต่แข้งขาหมดแรงแห้งแล้วซี
จะดูดีเพียงภาพที่ฉาบทา

 ขอบใจเจ้านักหนามาทายทัก
ก็จะรักลูกหลานวานคอยท่า
เหอะ สักวันไม่ตายกรายผ่านมา
ขอสบตาซึ้ง ซึ้งสักครึ่งวัน (เนาะ)

 แล้วอย่าลืมอ่อมเขียดกับแกงกบ
เผื่อมาพบลูกหลานจารสุขสันต์
มาล้อมวงร่ายกลอนอ้อนดวงจันทร์
มาแบ่งปันความเศร้าที่เร้ารุม

มาหัวเราะต่อกระซิกระริกรี้
นานได้มาพบกันทีมีมวยซุ่ม
อยากจะเจอเมฆามาชุมนุม
เจอเจ้าบูม(บอม) ดอนซุค สนุกจัง

 เอาเถิดน่าไม่ตายคงได้เห็น
แม้มันจะลำเค็ญเย็นใจหวัง
คงอบอุ่นซาบซ่านผ่านคนดัง (อิอิ)
เรามานั่งล้อมวงชงกลอนกานท์
 

"ปรางค์  สามยอด"

ลูกหลานของลุงปรางค์เอ๋ย ไม่ได้เอ่ยชื่อทุกคน
อย่าเสียใจ เพราะบ้านกลอนหลังใหญ่ ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง
ลูกหลานลุงปรางค์ทั้งนั้น คิดถึงทุกๆคนเลย เน้อ