ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

กระแสเชี่ยวกรากโกรกโยกสลับ
เรื่องตก-อับ ดี-ร้าย แค่ปลายลิ้น
ระหว่างทางอาจซมล้มคลุกดิน
เป็นอาจินต์จำเจ..นั่นเพทุบาย

คือ..วัคซีนต่อต้านอาการแพ้
ความผันแปรแห่งชีวิตมิตร-สหาย
ถ้าเปลือกหุ้มเบาบางก็วางวาย
ด้วยโลกนี้โหดร้ายแหละลึกล้ำ

กว่าจะถึงฝั่งฝันอันไกลลิบ
เลือดซิบซิบรอบกายเป็นลายจ้ำ
หาใช่ผลงานพ่วงของบ่วงกรรม
หากแต่ผล..การกระทำแห่งตนเรา

สายนทีโลกยะจะแปรผัน
ทยอยวัน เดือน ใหม่ ไม่หวนเก่า
มรสุมล้นหลากทั้งหนัก-เบา
คอยสาดซัดชีพเจ้าก้าวล่วงวัย

คนก็เหมือนเรือขับรับลมคลื่น
ละแรงเกลียวม้วนกลืนถึงลำใต้
จนลำทรุดมุด,โหม่ โผล่แต่ใบ
คัดหางเสือไม่ไหวก็วายปราณ

แม้ทะเลราบเรียบเงียบสงัด
วิสัยทัศน์แจ่มกระจ่างกว้างไพศาล
ยังคำเตือนของผู้เฒ่าแต่เบาราณ
ใต้บาดาลยามนี้สิหวั่นนัก

อาจมีคลื่นทอร์นาโดมโหระทึก
ก่อกำลังครามครึกอย่างหน่วงหนัก
ภายน้ำนิ่งไหลเชี่ยวดุจเกลียวชัก
พึงตระหนักดูความอย่าย่ามใจ

ยามออกเรือลิ่วแล่นแม้นประมาท
ฝีพายขาดสติมั่นโดยหวั่นไหว
ท่ามแรงโหมลมเห่ทะเลไกว
คงโล้ได้ไม่นานมักพลันจม

เรือชีวิตท่องภวังค์ถ้าพลั้งพลาด
กิเลสสาดเขลาซัดก็บัดล่ม
ชนตะกรันหินโตรกสำโหรกตม
สาแหรกแห่งอารมณ์กระจัดกระจาย

อย่าดูเบาสหายข้าฯเพลาน้อย
สายกาลใดเล่าคอยจะพลอยสาย
อุตส่าห์เทียวโล้จ้ำกระหน่ำพาย
กี่ล้มคว่ำขมำหงายจงพลิกเรือ

ชิงร่องน้ำกางใบขึ้นให้สุด
ไปตอกหมุดปักธงตรงดาวเหนือ
ใต้หย่อมย่านเมฆคลุ้มที่คลุมเครือ
เร่งตีกรรเชียงเรือเพื่อคว้าชัย

ขอบพระคุณภาพ โดย คุณ ปุณ จากบล็อก oknation ค่ะ

[ฉันเอง]

ดั่งเรือน้อย


ดั่งเรือน้อยลอยล่องท้องฟ้ากว้าง
การเดินทางไม่สิ้นสุดที่จุดไหน
ทำได้เพียงเหนื่อยก็พักแวะเรื่อยไป
ไร้ที่หมายใครพึ่งพิงหยิ่งตนเอง

ทางชีวิตทุกคนมีที่ลำบาก
ฝ่าทุกข์ยากคลื่นลมที่ข่มเหง
พายุใหญโถมกระหน่ำไม่ยำเกรง
ลัดเลาะเลงเรื่อยไปเอาใบลง

รู้จักคิดรู้จักกลัวเอาตัวรอด
บ้างเทียบจอดถามหาว่ากลัวหลง
แล้วไปต่อเตรียมเสบียงเลี่ยงบรรจง
อีกไม่นานคงถึงฝั่งที่ตั้งใจ


ฉันเอง...

[เพรางาย]

เร่กางใบไปกลางคลื่นฝืนมุ่งหน้า
ฝันหมายว่าฝ่าลมโหมโถมแรงใส่
ทุ่มแรงเรี่ยวรุกคืบหน้าล้าเพียงใด
ลองพุ่งไปไกลเท่าที่มีแรงพอ

เหมือนรอบด้านพาลล้อมรุมคุมข่มเหง
ค่ำคืนเกรงเพลงใจหยุดสุดร้องต่อ
ซ้ายหรือขวาหน้าหรือหลังดังลอยคอ
ด้นลำรออรุณกรายแย้มปลายฟ้า

ยังแปลบรอยร่องปรักไม้หักพาด
เมื่อหนขลาดหวาดดวงจิตผิดทิศา
พ้นทางหลงคงรอยพลาดให้บาดตา
หากบ่มใจย้ำไว้ว่าอย่าหลงซ้ำ

ยังแล่นเรือเหนือยอดคลื่นขืนมุ่งหน้า
คิดหมายท้าพายุพ่นฝนกระหน่ำ
ฝ่ากรอบฟ้าครอบสมุทรสุดระกำ
ส่งเรือลำสู่ที่หมายตราบหายใจ

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

ภาพจาก bloggang h@-more

สุดคะเนวารีที่เห่โหม
บุกตะโบมตะบันคลื่นอย่างขื่นเข็ญ
กี่คะมำค้ำถ่อคอเป็นเอ็น
ฝ่ากระเซ็นพรายฟองของผืนคราม

ทวนกระแสระบัดลมพัดสอบ
ไร้คำตอบวัน-คืนอันหื่น,ห่าม
กว่าจะถึงฝั่งฝันอันงดงาม
ต้องถ่องท่ามย่านท่ากี่ท้าทาย

เรือมนุษย์ลำนี้คือชีวิต
ที่ไม่มีเข็มทิศแห่งจุดหมาย
มีแต่ความตรากตรำคอยทำนาย
ผ่านริ้วลายลึกตื้นของผืนเนื้อ

เวิ้งชลาเป็นครูเป็นผู้สร้าง
มีแพรบางแผ่นฟ้าเป็นผืนเสื่อ
ความพ่ายแพ้เป็นไม้ใช้พายเรือ
ฮึดกับเหงื่อพรูพราวและคาวเค็ม

หากร่องน้ำอำนวยช่วยให้รอด
ท้อง’เลปลอดคลื่นเกลียวที่เรียวเข้ม
ให้เรือพักตลิ่งเลาะได้เซาะเล็ม
ชมเดือนเต็มดวงต่ำยามค่ำคืน

ขอพักหลบสักย่านที่ผ่านย่ำ
อยากดื่มด่ำสุขสงัดสักหนึ่งตื่น
ทว่า..ฝีพาย ล้าเกินกว่ายืน
เถิด..ลมคลื่นกลืนกลึง ลงบึ้ง’เล

ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมแจมค่ะ...พระจันทร์ฯ

[ดาวนำทาง]

โคลงเคลงจนเหลือเชื่อ–เรือชีวิต
ลอยหลงทิศหลงทาง ไม่เห็นฝั่ง
ยิ่งดั้นด้นค้นหายิ่งเซซัง
กับชีวิตพะรุงพะรัง  ในวันนี้!
.

มือวักพายแทนพายลงสายน้ำ
ระยิบแดดเริงระบำสะท้อนคลี่
ฤ ชัดแจ้งโปร่งใสในเวิ้งนที
คลื่นวิถีเบื้องหน้า -อาจพายุ!
.
.
...........