...ประทับกานท์จูบอักษรกลอนสัมผัส
เข้าเรียบลัดเลาะส่งให้ตรงหมาย
ฝากคำแว่วเป็นแนวแล้วทักทาย
ให้กระจายทั่วฤทัยใครคนคอย
...พ.ศ.เปลี่ยนเวียนขยับปรับเขยื้อน
เวลาเคลื่อนเลยผ่านพานเหงาหงอย
เขาตีจากฝากให้แผลแช่เป็นรอย
คำลวงซอยหทัยช้ำกระหน่ำแทง
...นับวันคอยให้ลืมยืมกาลลบ
นับวันจบจากใจอย่าให้แฝง
นับวันสิ้นกลิ่นน้ำตาพาแสดง
หมดสิ้นแรงเพราะรักร้างจบจางไป
...รอเวลามาพรากจากอกนี้
ลืมเขาทีครั้งหนึ่งก่อนตรึงไหว
ความทรงจำฝังลึกจารึกใจ
คอยวันไหนก็ไม่มีที่จะลืม...อยากพึ่งเหล้า ดับกลุ้ม ที่สุมอก
ได้เพียงยก แก้วมา ทำท่าดื่ม
นึกขึ้นได้ ขวดเหล้า เขาเคยยืม
สิ้นสุดปลื้ม เหล้าหมด ต้องอดชิม
หวังฟังเพลง คลายเหงา ที่เศร้านัก
ให้ตายชัก มีเพียง แต่เสียงขิม
ปนด้วยเสียง สวดคาถา พระกวนอิม
แทบหน้าทิ่ม สร่างเศร้า ที่เหงาใจ
เลยเปิดคอมฯ ของเรา เพื่อเข้าเว็บ
หวังได้เสพ กลอนฉันท์ ที่หวั่นไหว
เคยได้อ่าน ผ่านตา ในคราใด
ต้องเจ็บใจ ไฟรัก มันมักลาม
อ่านบทกลอน ตอนเศร้า ว่าเหงาจิต
พาชีวิต ล้มลุก เหมือนทุกข์ถาม
อ่านบทกลอน คิดถึง คนึงตาม
พาให้ความ เดียวดาย ย่างกรายมา
อยากหากลอน บทไหน เพียงได้อ่าน
ที่สื่อผ่าน สิ่งพิมพ์ แล้วยิ้มร่า
ขจัดเหงา เศร้าบ้าง ให้สร่างซา
เฝ้ารอหา หลายปี ไม่มีเลย.
