ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

ชีวิตคนวนเวียนเหมือนเขียนอ่าน
ต้องตรวจทานให้ดีอาจมีผล
ก้าวผิดพลาดพลั้งไปใจทุกข์ทน
สาละวนครุ่นคิดหนักจิตเรา

ตัวหนังสือเขียนผิดลิควิดป้าย
แก้ไขง่ายสบายใจไม่หมองเศร้า
แต่ชีวิตผิดพลาดยากคาดเดา
จะลบเอาง่ายๆคงไม่มี

เขียนชีวิตมันยากลำบากแท้
เขียนแล้วแก้ทุกครั้งพังป่นปี้
เขียนชีวิตเพียงไรไม่ได้ดี
เขียนเท่าที่เคราะห์กรรมจะนำไป............


 

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ชีวิตคนวนเวียนเหมือนเขียนอ่าน
ต้องตรวจทานให้ดีอาจมีผล
ก้าวผิดพลาดพลั้งไปใจทุกข์ทน
สาละวนครุ่นคิดหนักจิตเรา

ตัวหนังสือเขียนผิดลิควิดป้าย
แก้ไขง่ายสบายใจไม่หมองเศร้า
แต่ชีวิตผิดพลาดยากคาดเดา
จะลบเอาง่ายๆคงไม่มี

เขียนชีวิตมันยากลำบากแท้
เขียนแล้วแก้ทุกครั้งพังป่นปี้
เขียนชีวิตเพียงไรไม่ได้ดี
เขียนเท่าที่เคราะห์กรรมจะนำไป............


 

ชีวิตคนหม่นเศร้าก็เรานี้
จะสุขศรีก็เพราะเราเอาแบบไหน
ก้าวที่ย่างทางเดินเผชิญไป
เปรียบดังไมล์ชีวิตที่ติดตัว

หากลื่นพลาดมาดหมายตะกายลุก
อย่าเจ่าจุกทุกข์ครองกองท่วมหัว
เขียนไปเลยเขียนไปไม่ต้องกลัว
ดีหรือชั่วตัวเราเข้าใจตน.

"Kanthita"

27 พ.ย. 2553

[ดิษฐา]

ชีวิตมีดีชั่ว อย่ามัวคิด
ตรองตรึกพิศ คิดอ่าน ร้อยล้านหน
จะขีดเขียนเพียรรู้ ดูปะปน
ใช่หลุดพ้น บนเคราะห์ที่เกาะใจ

ถ้าแก้ไขได้ง่าย คงคล้ายว่า
ชีวิตหาท้าทาย เดียวดายไหม?
ขาดสีสันทันที ดีหรือไร
ทุกข์ช่วยให้ใจสู้ รู้อดทน

[masapaer]

"ภาพวาดชีวิต"


เมื่อสนามชีวิตลิขิตแล้ว
อาจหม่นแววเส้นทางร้างสับสน
ผิดเพราะเขียนเพียรต่างผิดอย่างคน
หรือจะพ้นรอยร้าวคาวมลทิน

เขียนกลอนกานท์ขานผิดลิขวิดลบ
ยังอาจพบรอยด่างต่างไม่สิ้น
หากจะเปลี่ยนเขียนใหม่ในรอยดิน
ยังพบรอยราคินดินเปลี่ยนแปลง

เอายางลบอย่างดีที่มีลบ
รอยดินสอหาจบลบแขนง
ยังคงแผลรอยช้ำความเคลือบแคลง
เป็นจุดด่างแสดงแห่งงานนั้น

เหมือนวาดภาพสิ่งใดในชีวิต
เส้นอาจผิดเพี้ยนต่างอย่างแปรผัน
เกิดผิดถูกขัดใจไม่ต่างกัน
เหลือรอยอันหมองมัวสลัวมาน

เมื่อเขียนผิดตีตราว่าเป็นบาป
ใจหมองคราบผิดพลาดมิอาจหาญ
ปรับให้ได้เท่านั้นจะทันการณ์
อาจแก้งานเปลี่ยนทิศชีวิตเดิน

อาจมิงามสวยหรูดูซึ้งซาบ
ยังได้ภาพล้ำค่า..น่าสรรเสริญ
เป็นรางวัลภูมิใจใหญ่เหลือเกิน
เมื่อเผชิญดั้นด้นผ่านพ้นไป

อาจไม่เป็นภาพวาดดังตั้งจิต
แต่ชีวิตก็งามล้ำเด่นได้
แม้ยังมีรอยเปรอะเลอะข้างใน
แต่ก็ยังภูมิใจที่ได้ทำ

สิ่งดี...ที่สำเร็จ


 

[เพรางาย]

ทุกริ้วสายลายสึกลึกรอยหน้า
บอกเวลาล่วงกายหลายฉนำ
ผจญสุขทุกข์โศกโลกเคี่ยวกรำ
บาดแผลย้ำทางเฉเคยเซซวน

จารึกมีชีวิตผลิตงานสอน
กำแพงขาววันก่อนถูกขีดข่วน
เจ้าดอกไม้กลีบอ่อนวอนทบทวน
อย่ารีบด่วนร่วงซบกลบผิวดิน

ใครรับเขียนทางใครที่ไหนได้
คนเลือกไปใจนำทำทั้งสิ้น
หวังนิทานขานไขเจ้าได้ยิน
ช่วยเจ้าเขียนชีวินตามจินตนา…

[ทอฝัน]

"เขียนฝัน...ด้วยชีวิต...!!!"


...เคยออกแบบ...ชีวิต...ลิขิตเขียน
มิให้เพี้ยน...แนวทาง...สร้างคุณค่า
เร่งพากเพียร...เรียนร่ำ...กรำวิชา
หวังวันหน้า...ได้สม...อารมณ์จินต์

...ทุกย่างก้าว...พราวเพริศ...ล้วนเลิศเด่น
แม้ลึกเร้น...ยากอยู่...ก็รู้สิ้น
เรียบเรียงร้อย...รอยทาบ...อาบชีวิน
ได้ยลยิน...ถ้วนทบ...ครบจำนง

...เขียนแล้วเดิน...ตามไป...ใจฉงน
คิดวกวน...เวียนจริง...สิ่งประสงค์
อะไรหนอ...รอทำ...ที่ย้ำตรง
ผนึกคง...ลึกพราง...อยู่กลางใจ

...จึงลองพลิก...บิดเบือน...เคลื่อนชีวิต
แม้ถูกผิด...ไม่สน...พอทนไหว
บนทางยาว...ก้าวย่าง...แม้ร้างไกล
ย่ำเดินไป...เรียนรู้...สู้ชะตา

...หวังให้เป็น...บทเรียน...เขียนให้ซึ้ง
คอยตามตรึง...รอยเดิน...เผชิญกล้า
ทุกสิ่งพบ...สบเห็น...เป็นตำรา
บันทึกค่า...แห่งตน...บนเส้นทาง

.....................//ทอฝัน

[ฉันเอง]

บทชีวิต


บทชีวิต  หากผิด  จากที่เขียน

ในสังเวียน   จำต้องสู้   ให้รู้เห็น

จะต้องแพ้   หรือชนะ   ก็ต้องเป็น

ไม่ยากเย็น   หากทำใจ   ยอมรับมัน


หลังจากนั้น   เราก็เวียน  เขียนใหม่ได้

จะให้เป็น   ทิศทางได   ตามใจฝัน

ล้มลุกบ้าง   ขออย่าท้อ   ก็แล้วกัน

ขอเธอฉัน  มองให้ไกล   ฝันใฝ่จริง


แม้ทางรัก   ต้องตรากตรำ   และลำบาก

มันอาจยาก   เปลี่ยนเส้นทาง  ยุ่งยากขิง

หนีไม่พ้น  ครหา  มาติติง

นั่นคือสิ่ง   ต้องพบเจอ   เธอสุดทาง



ฉันเอง..

[hort39]

เขียนชีวิตลิขิตคำนำมาเล่า
บางครั้งเศร้าทุกข์ทนหม่นหมองหมาง
บางคราวซึ้งตรึงจิตคิดถึงนาง
บางอารมณ์อ้างว้างร้างแรมลา

เขียนจากใจใส่ชีวิตจิตพันผูก
เขียนผิดถูกก็ตัวเราเฝ้าค้นหา
เขียนมาครึ่งชีวิตอนิจจา
ดินกลบหน้าเขียนจบพบความจริง...

[yotaga]

ชีวิตเรามีเราเป็นเจ้าของ
เฝ้าประคองกายใจไม่ทอดทิ้ง
กายของตนใจของตนทนพักพิง
เฝ้าแอบอิงให้อุ่นไอกับใจตน
แม้ว่าร่างกายนี้จะขี้เหร่
ก็ทุ่มเทดูแลไปไม่สับสน
ดูแลใจให้คู่กายจนวายชนม์
ดวงกมลพ้นจากจิตคิดชิงชัง
เฝ้าลิขิตชีวิตให้คิดรัก
ให้รู้จักภักดีมีความหวัง
ให้รู้จักความรักอย่างจริงจัง
ไม่กักขังหน่วงเหนี่ยวใจให้ระทม
รักโลกนี้ที่มีแสงสว่าง
ส่องเป็นทางให้เดินอย่างเหมาะสม
รักจันทร์นวลยวนเย้าเร้าอารมณ์
รักสายลมผสมกลิ่นบุษบา
รักทุกอย่างที่สร้างมาเป็นโลก
แม้อับโชคไร้ซึ่งวาสนา
ไม่อาจอยู่คู่เคียงเรียงดารา
เป็นแค่เพียงพสุธาให้คนเดิน