ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

(.................................)

 

หากประพจน์ประพันธ์อันด้อยค่า
จะตรึงตราเป่ามนตร์คนช่างฝัน
หรือผ่อนคลายความล้าแต่ละวัน
จึงอยากกลั่นจากใจไว้อย่างดี

สร้างด้วยรักถักรวงห่วงเสมอ
ส่งถึงเธอด้วยใจให้เต็มที่
มาลัยคำนำใส่ร้อยไมตรี
ความหมายนี้มีรักฉันถักทอ

ใส่ด้วยอิ่มรู้สึกระลึกถึง
เธอจะซึ้งแค่ไหนไม่เอ่ยขอ
หากคำน้อยด้อยค่าทว่ารอ
จะตั้งต่อด้วยใจให้ถึงเธอ

เธอได้ยินบ้างไหมใครถามถึง
เฝ้ารำพึงห่วงใยไปเสมอ
มิใช่เพราะหลงรูปจูบละเมอ
มิใช่เพ้อเพราะเหงาหรือร้าวราน

ด้วยรู้สึกเต็มตื่นที่ชื่นนัก
ด้วยรู้สึกเต็มรักจักไขขาน
มิใช่เพียงชั่วครู่แต่อยู่นาน
มิใช่เกิดเพียงวานแล้วผ่านไป

รับเอาไว้เถอะนะอย่าส่งกลับ
หากพอซับ ล้า,กร่อน,ความอ่อนไหว
อาจเพียงแค่เท่าที่มีแรงใจ
ส่งแทนความห่วงใยถึงใจกัน...

 

ด้วยใจจริงจากใจ..ให้เธอนะ

[ดิษฐา]

(.................................)

 

หากประพจน์ประพันธ์อันด้อยค่า
จะตรึงตราเป่ามนตร์คนช่างฝัน
หรือผ่อนคลายความล้าแต่ละวัน
จึงอยากกลั่นจากใจไว้อย่างดี

สร้างด้วยรักถักรวงห่วงเสมอ
ส่งถึงเธอด้วยใจให้เต็มที่
มาลัยคำนำใส่ร้อยไมตรี
ความหมายนี้มีรักฉันถักทอ

ใส่ด้วยอิ่มรู้สึกระลึกถึง
เธอจะซึ้งแค่ไหนไม่เอ่ยขอ
หากคำน้อยด้อยค่าทว่ารอ
จะตั้งต่อด้วยใจให้ถึงเธอ

เธอได้ยินบ้างไหมใครถามถึง
เฝ้ารำพึงห่วงใยไปเสมอ
มิใช่เพราะหลงรูปจูบละเมอ
มิใช่เพ้อเพราะเหงาหรือร้าวราน

ด้วยรู้สึกเต็มตื่นที่ชื่นนัก
ด้วยรู้สึกเต็มรักจักไขขาน
มิใช่เพียงชั่วครู่แต่อยู่นาน
มิใช่เกิดเพียงวานแล้วผ่านไป

รับเอาไว้เถอะนะอย่าส่งกลับ
หากพอซับ ล้า,กร่อน.ความอ่อนไหว
อาจเพียงแค่เท่าที่มีแรงใจ
ส่งแทนความห่วงใยถึงใจกัน...

 

ด้วยใจจริงจากใจ..ให้เธอนะ

ใจหวิวหวั่นสั่นร้อน กลอนแสนหวาน
ถักประสานขานเอย ดั่งเคยฝัน
สื่อกระแสแผ่จิต ประชิดชัน
อยากขอปันฝันบ้าง อ้างถึงใคร

กลอนไร้ชื่อสื่อกลาง นำวางมอบ
สู่คำตอบหอบรัก ให้จักใกล้
คนไร้นามยามนี้ คงดีใจ
ส่งมอบไว้ในคำ ลอยลำวาง

กลอนหวานหอมพร้อมรัก เข้าทักท้วง
เจ้าของห่วงหวงคำ ย้ำเคียงข้าง
ใจแอบยิ้มลิ้มรส .. มดเดินทาง
ใจที่อ้างว้างนัก คงผลักไกล

เปล่าอิจฉาตาร้อน หรือย้อนกลับ
เพียงเข้าทักรักหวาน เจือจานใกล้
ด้วยไพเราะเพราะพริ้ง ดิ่งลงใจ
กลอนที่ไร้ชื่อนี้ ดั่งมีมนต์

[ฉันเอง]

ด้วยใจจริง..


ไม่เอ่ยชื่อ  คนรับสาร  ฉันเองรับ

พร้อมสดับ  รับฟัง   สำเนียงหวาน

ทีเว้าวอน  ใสซื่อ   จากดวงมาน

เธอขับขาน  เอ่ยวจี    ที่เปรยมา


ประหนึ่งรัก  คิดถึง  เป็นยิ่งนัก

ไม่อยากทัก  เขาก่อน  อ้อนวอนหา

เหมือนเกิดรัก  แรกพบ  ยามสบตา

แล้วฝันหา  ว่าเขา  นั้นเป็นใคร


มันเหมือนฉัน  ยามเจอเธอ  พร่ำเพ้อนัก

สำเนียงกลอน   เธอมาทัก   รักฉันไหม

เพียงแค่อ่าน  ไม่กี่ตอน  ต้องถอนใจ

แล้วเม้มท์ให้  คราใด  ที่เจอะเจอ


อยากจะเป็น  ฉันเอง   ที่เธอคิด

ทั้งชีวิต  มอบให้  ได้เสมอ 

แทบล้มไป  เมื่อได้อ่าน  กลอนของเธอ

อยากสวมรอย  คนคอยเธอ  เสียเหลือเกิน



ฉันเอง

[ทอฝัน]

(.................................)

 

หากประพจน์ประพันธ์อันด้อยค่า
จะตรึงตราเป่ามนตร์คนช่างฝัน
หรือผ่อนคลายความล้าแต่ละวัน
จึงอยากกลั่นจากใจไว้อย่างดี

สร้างด้วยรักถักรวงห่วงเสมอ
ส่งถึงเธอด้วยใจให้เต็มที่
มาลัยคำนำใส่ร้อยไมตรี
ความหมายนี้มีรักฉันถักทอ

ใส่ด้วยอิ่มรู้สึกระลึกถึง
เธอจะซึ้งแค่ไหนไม่เอ่ยขอ
หากคำน้อยด้อยค่าทว่ารอ
จะตั้งต่อด้วยใจให้ถึงเธอ

เธอได้ยินบ้างไหมใครถามถึง
เฝ้ารำพึงห่วงใยไปเสมอ
มิใช่เพราะหลงรูปจูบละเมอ
มิใช่เพ้อเพราะเหงาหรือร้าวราน

ด้วยรู้สึกเต็มตื่นที่ชื่นนัก
ด้วยรู้สึกเต็มรักจักไขขาน
มิใช่เพียงชั่วครู่แต่อยู่นาน
มิใช่เกิดเพียงวานแล้วผ่านไป

รับเอาไว้เถอะนะอย่าส่งกลับ
หากพอซับ ล้า,กร่อน.ความอ่อนไหว
อาจเพียงแค่เท่าที่มีแรงใจ
ส่งแทนความห่วงใยถึงใจกัน...

 

ด้วยใจจริงจากใจ..ให้เธอนะ

[/quote]

ใจหวิวหวั่นสั่นร้อน กลอนแสนหวาน
ถักประสานขานเอย ดั่งเคยฝัน
สื่อกระแสแผ่จิต ประชิดชัน
อยากขอปันฝันบ้าง อ้างถึงใคร

กลอนไร้ชื่อสื่อกลาง นำวางมอบ
สู่คำตอบหอบรัก ให้จักใกล้
คนไร้นามยามนี้ คงดีใจ
ส่งมอบไว้ในคำ ลอยลำวาง

กลอนหวานหอมพร้อมรัก เข้าทักท้วง
เจ้าของห่วงหวงคำ ย้ำเคียงข้าง
ใจแอบยิ้มลิ้มรส .. มดเดินทาง
ใจที่อ้างว้างนัก คงผลักไกล

เปล่าอิจฉาตาร้อน หรือย้อนกลับ
เพียงเข้าทักรักหวาน เจือจานใกล้
ด้วยไพเราะเพราะพริ้ง ดิ่งลงใจ
กลอนที่ไร้ชื่อนี้ ดั่งมีมนต์

...ยั้งหัวใจ...ไม่ลง...คงไฝ่ฝัน
กลอนรำพัน...สรรวจี...ช่างมีผล
คลอนเขย่า...เร้าจิต...คิดร้อนรน
อยากเป็นคน...เคยซึ้ง...คะนึงวอน

...เธอจะรู้...บ้างใหม...ว่าใครรัก
มานานนัก...หนักอก...มิยกถอน
ละเมียดคำ...พร่ำพจน์...ใส่บทกลอน
หวังสะท้อน...สื่อสม...อารมณ์ปอง

...กุหลาบผลิ...เผยช่อ...ล้อลมหนาว
ละออพราว...ขาวงาม...ยามแสงส่อง
บรรจงจูบ...ลูบกลีบ...รีบประคอง
สองมือรอง...ดอกใบ...ก็ไหวตาม

...ทุกวลี...วางเรียง...ที่เคียงคุ้น
อวลกลิ่นกรุ่น...อุ่นแนบ...แอบไหวหวาม
แทรกซอนซึ้ง...รึงรัด...ระบัดความ
ให้ติดตาม...ถามไถ่...ในสัมพันธ์

...ยามแดดแรง...แฝงคลื่น...ผ่านผืนฟ้า
ฝากวาจา...แสนเชย...เคยร่วมกลั่น
กลอนไร้ชื่อ...ถือสิทธิ์...มิตรจำนรร
จาก"ทอฝัน"...ถึงคนงาม...นาม"มะแปร์"

.........................//ทอฝัน

[จ้อง เจรียงคำ]

เธอจะรู้หรือไม่..ใครคิดถึง?
ความคำนึงครึ่งกลางทางกระแส
นั้นเรื่อยไหลทุกวันมิผันแปร
ทอเป็นแพ-กลอนสายเพื่อทายทัก

ความละมุนละไมความไหวอ่อน
ฉันแอบซ่อนแทรกใส่ไว้แน่นหนัก
เพียงเท่ากับหัวใจ..มีให้ภักดิ์
และเท่ากับความรัก..มีให้เพ้อ

อาจอักษรอ่อนเสียงสำเนียงเสนาะ
อาจจะเพราะอ่อนคำนำเสนอ
แต่ไม่เคยอ่อนล้า..โหยหาเธอ
โดยสม่ำเสมอ..บำเรอไว้

ถึงวันนี้เยียบเย็น…ใต้เพ็ญพร่าง
มองเห็นร่างเงาดำ..เหมือนร่ำไห้
เอนบนหญ้าลำพัง..วังเวงใจ
ไม่เป็นไรหรอกเงา..เราเหมือนกัน

เธอจะรู้หรือไม่..ใครคอยห่วง
กำหนดค่าเท่าห้วงดวงใจฉัน
ยิ่งคืนนี้เย็นเยียบยิ่งเงียบงัน
ยิ่งคิดถึงเธอนั้น..เหนือบรรยาย

ถ้าเห็นกลอนไร้ชื่อ..เป็นสื่อรัก
เธอคงจะประจักษ์..กระแสสาย
รัก,คิดถึง,ห่วงหา ค่ามากมาย
เพราะคุณค่าทั้งหลาย..หมายถึงเธอ



อาร์ตี้   

[ดอกกระเจียว]

วะวาบหวามหวั่นไหวในเนื้อเรื่อง
ไว้ต่อเนื่องถ้อยคำนำเสนอ
สะท้อนลึกจากในจิตใจเธอ
เช่นคนเซ่อผู้รานร้าวอยู่เปล่าดาย

ความสนุกปลุกใจมิให้นิ่ง
คิดทอดทิ้งจากงานอันมุ่งหมาย
ในเบื้องลึกถ้อยพจน์ลูกผู้ชาย
รักมากมายตอบรับทุกไมตรี

ความคิดเก่งเกินกว่าเหมือนบ้าคิด
ไม่หมายมิตรต่อใครหรือใช่ที่
แต่เพื่อนเอ๋ยต่างจิตรานานามี
อย่างกวีสะท้อนเห็นความเป็นตน

เพียงเข้าใจรับรู้อย่างผู้รับ
และซึมซับความนัยใส่เหตุผล
จะสับซ้อนเพียงใดไม่มืดมน
เอาใจตนใส่ใจเขาเท่านั้นดี

แสงกระจ่างทางฝันช่างไกลนัก
เหมือนความรักคราวร้อนรนเมื่อป่นปี้
เหมือนทุกสิ่งศิวิไลที่ไม่มี
เหมือนความดีอยูที่ใครมิใช่เรา

วะวาบหวามหวั่นไหวกวีรัก
มาทายทักหัวใจเมื่อยามเหงา
ฉันคิดอย่างสดใสคนวัยเยาว์
กลอนบทนี้จึงปนเศร้า..เพียงเข้าใจ