รู้แต่เพียง ไม่มี ที่อีกแล้ว
คงไม่แคล้ว อ่อนล้า ยิ่งพาหมอง
เมื่อก่อนนี้ มีเธอด้วย ช่วยประคอง
มิอยากลอง ตอกย้ำ ให้ช้ำใจ
ต้องการปล่อย วางจิต ที่ติดบ่วง
อย่าคิดลวง หลอกล่อ ขอได้ไหม
ทิ้งความเศร้า เหงาหงอย ให้ลอยไป
ยากเพียงไร ไยหวั่น ฉันสู้เอง.........ไม่รู้ใจ
.........................................................
บ่นท้อใจ ใยเล่า เช้าวันนี้
ความปรานี มีให้ ใช่ข่มเหง
เสมอภาค รู้อยู่ สู่กันเอง
ยังกริ่งเกรง เอาใจ ไม่เว้นวัน
แค่ผิดพลาด พลั้งบ้าง ดังอ้างถึง
แล้วใยจึง ไม่แก้ ความแปรผัน
มารวบรัด บอกปัด ตัดสัมพันธ์
ลิ้นกับฟัน กระทบได้ ใช่เจตนา
นะ...........อย่าหมอง ครองความเศร้า
เพียงสองเรา ปรึกษาดู รู้ปัญหา
กว่าเข้าใจ กันนี่ กี่เวลา
ซึ้งคุณค่า ความดี มีมานาน
หนึ่งสองสาม สี่ห้า ช้าช้านับ
หรือจะหลับ ตาด้วย ช่วยประสาน
ขวัญเอ๋ยขวัญ กลับมา อย่าพ้นผ่าน
ขอสาบาน ไม่เป็น เช่นคิดไป
หรืออ่อนล้า พาจิต คิดสับสน
เกิดวกวน เอาเถิด เตลิดไหน
จงพักผ่อน เถอะหนู ไม่รู้ใจ
จะคอยใกล้ ปรนนิบัติ ทั้งพัดวี
ริ้นไม่ไต่ ไรไม่ตอม ต้องยอมผละ
อย่ามานะ รบกวน นวลฉวี
หลับตาพริ้ม อมยิ้ม อยู่ในที
ขอฝันดี ถึงผมบ้าง ไม่ห่างคุณ.
