คืนจันทร์เพ็ญ เด่นสง่า บนฟ้าสูง
แต้มแสงปรุง จรุงนวล ชวนหลงไหล
เช่นหมายปอง น้องหน้ามน คนอยู่ไกล
สิทธิ์ฝันใฝ่ ได้แค่มอง เหมือนจองจันทร์
ทำให้นึก ถึงหัวอก นนทกาล
ที่อาจหาญ ฝันปองเจ้า สาวสวรรค์
ไม่ดูตัว มัวเขตห้าม คิดข้ามขั้น
จึงโทษทัณฑ์ พลันอดสู จุติลง
แล้วตัวเรา เหมาหมายจันทร์ สวรรค์ฟ้า
เมื่อไหร่หนา จะได้สม ดั่งประสงค์
เอื้อมไม่ถึง ซึ่งน้องนาง นวลอนงค์
ศักดิ์เจ้าหงส์ คงไม่ควร มวลหมู่กา
แหงนมองจันทร์ แล้วหวั่นไหว ใจเศร้าสร้อย
ดวงเดือนลอย เหมือนดวงใจ อาลัยหา
ไม่มีสิทธิ์ คิดครอบครอง น้องกานดา
เหมือนจันทรา ที่ฟ้าครอง ส่องแสงนวล
