ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“คำสารภาพ..ของชายในมุมมืด?”~

๐

๐ สิทธิ์แค่รักในหลืบไม่คืบหน้า
ส่งสายตาก็คล้ายกายต้องซ่อน
เพียรระดมจมล่วงบ่วงอาทร
แล้วนั่งถอนหายใจใต้เงาจันทร์

๐ เงาที่ทอดจากกายชายคนเศร้า
รับรู้ความหงอยเหงาที่เข้าบั่น
เห็นกายในมุมมืดวืดรักพลัน
ไม่ขบขันคอยเข้าเย้าปลอบใจ

๐ เจ็บอย่างมีพยานการรับรู้
คือน้ำตาที่พรูจู่รินไหล
ล้าซึ่งความทรมานแผ่ซ่านไป
ครอบคลุมในร่างนี้ที่อ่อนแอ

๐ รักในฟากโลกหม่นคนมุมมืด
ไม่อาจยืดอกได้ในร่างแห
รู้สำนวนส่วนเกินเมิน-ไม่แคร์
ชินกับการเลียแผลและเดียวดาย

๐ เคยน้อยใจยถาชะตารัก
ร่ำไห้กับอุปสรรคหนักทั้งหลาย
โมงยามเคลื่อนเหมือนคลื่นตื่นกระจาย
คลื่นน้ำหายผิวนิ่งอิงรักเธอ

๐ สิทธิ์แค่รักในหลืบที่คืบครอบ
รุมล้อมกรอบมิให้ใจเผยอ
นั่งปรับทุกข์กับเงาราวเพื่อนเกลอ
ยามหม่นเหม่อปวดปร่าน้ำตาริน../

ระนาดเอก

[บอม ซอง ดุ๊ก]

คำสารภาพ..จากใจทะนง

เอาเถิดหนา..อ้ายหนอ..บ่กั้นเจ้า
พึงจะเอา..อันใด..ไม่ขัดดอก
อยากอุ้มสม..ข่มร้าย..ชายบ้านนอก
แค่เพียงบอก..ออกมา..บ่ว่าเลย

แค่อยากถาม..เพียงนิด..ก่อนคิดจาก
ไยมักมาก..อย่างนี้..ช่วยชี้เผย
ขัดเพียงนิด..อ้ายหนอ..ก็บ่เคย
ความเฉยเมย..เยี่ยงนั้น..มันร้ายแรง

หรือนางแกล้ง..หยอกเล่น..เห็นว่าโง่
เลยโยกโย้..โลเล..เล่ห์กินแหนง
ช่วยไขข้อง..ถ่องแท้..แม่คำแพง
ว่าเจ้าแบ่ง..ให้ไผ..ไปหรือยัง...

o

Oo..เพียงแค่ถาม..ในใจ..ไปเช่นนั้น
ทุกทุกวัน...อ้ายยังคับ..กับความหลัง
ถ้าวันนั้น..ไซ้ซัก..รักหรือชัง
คงไม่นั่ง..ชอกช้ำ..และกล้ำกลืน

ความทะนง..หนักแน่น..จนแค้นอก
คอยเพ้อพก..ถกตน..จนสุดฝืน
ยากจะคว้า..สิทธิ์นั้น..ให้ผันคืน
ยากจะขืน..ความจริง..ที่ทิ้งไป

มีสิ่งหนึ่ง..ที่อ้าย...อยากบอกเจ้า
กลางคืนเหงา..เงาจันทร์..อันหวั่นไหว
มีคนหนึ่ง..รักเจ้า..สุดหัวใจ
ให้อภัย..คนโง่..เถิดแก้วตา

o

บอม ซอง ดุ๊ก

[ฌลา]

From5 สีเขียวเข้ม

...ในเงามืดตรงนั้น...
ใครแอบมองแอบฝัน...ฉันรู้ทั้งสิ้น..
สายตาคู่นั้น...ฉันเห็นมัน..จนคุ้นชิน
แต่คำว่ารักจากปลายลิ้น....ฉันไม่เคยได้ยิน...จากใคร..

...มองมาจากเงามืด..ทุกวัน...
แต่ไม่เคยว่ารักกัน...ให้หวั่นไหว...
เธอเพียงมองมา...แต่ไม่เคยบอกว่า...คิดอะไร?
ฉันเองก็ไม่อาจมั่นใจ...ว่าสิ่งที่เราคิดไว้....ตรงกัน...

[สุนันยา]

๐ สิทธิ์แค่รักในหลืบที่คืบครอบ
รุมล้อมกรอบมิให้ใจเผยอ
นั่งปรับทุกข์กับเงาราวเพื่อนเกลอ
ยามหม่นเหม่อปวดปร่าน้ำตาริน../

ระนาดเอก
******
เมื่อเธอมี ใครอื่น ชื่นสนิท
จึงหมดสิทธ์ คิดคล้อย รอยถวิล
น้ำตาชาย หลั่งล้น ท้นท่วมจินต์
โอ้...ยุพิน ซาบซึ้ง ถึงดวงใจ

รู้ผิดชอบ ขอบเขต เลศมิแฝง
คำชี้แจง ทุกคำ ช้ำไฉน
เกิดรักซ้อน  กร่อนทรวง เป็นบ่วงไฟ
จะเผาไหม้ ใจตน หากทนรัก..


"สุนันยา"
เห็นกลอนท่าน ระนาดเอก เพราะๆ
มากมายค่ะ แต่สุยังไม่กล้าแจม ด้วยยังอ่อนหัดนัก
วันนี้ขอ อาจหาญ แจมด้วย สักนิด นะคะ..
ชี้แนะด้วยค่ะ


 

[ระนาดเอก]

๐ สูญเสียความมั่นใจในแต่แรก
อกเจียนแยกท่วมท้นจนกระอัก
หวังลมลมแล้งแล้งส่งแรงภักดิ์
ทุกวันวักน้ำตาล้างหน้าตน

๐ ร่างเหนื่อยล้าตาโรยแรงโหยอ่อน
ถูกพิษศรรักเต็มอย่างเข้มข้น
รักในเงามืดมัวตัวร่าง-คน
เหมือนผจญนรกตกทั้งเป็น../

ปล.ขอบพระคุณ คุณสุนันยาที่กรุณาให้เกียรติครับ

ระนาดเอก