ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

.....ในฝัน..(มี ฉัน มีเธอ)......


...ยามราตรี...มาเยือน...เดือนจรัส
เงียบสงัด...นภากว้าง...ยังแจ่มใส
มีดวงดาว...พราวแสง...แฝงอำไพ
แต่คนเศร้า...เหงาใจ...คล้ายมืดมน

...เหมือนมีเมฆ...บดบัง...ยังมืดมิด
ลมระรวย...ช่วยพิศ...จิตสับสน
ขอราตรี...คืนนี้...ที่ช่วยดล
ฝันถึงคน...ทีคะนึง...ซึ้งมิวาย

...เพียงในฝัน...นั้นเธอ...แนบสนิท
เคียงคู่ชิด...สุขสม...ภิรมย์หมาย
จะหลับอยู่...อย่างนั้น...ฝันมิคลาย
ฝันสลาย...ให้ขมขื่น...เมื่อตื่นมา

...ไม่มีเธอ...เคียงกาย...ดั่งในฝัน
ใยสวรรค์...ใจร้าย...ให้โหยหา
ใครคนนั้น...ฝันถึง...ติดตรึงตรา
อยากจะฝัน...อีกชั่วฟ้า...ถ้ามีเธอ

“สุนันยา”

[มานพ]

แม้เพียงฝัน ฉันหนอ ก็สุขใจ
ชื่นละมัย คลายทุกข์ สุขเสมอ
จะหลับฝัน ครั้งใด ใจละเมอ
ฝันว่าเธอ เคียงคู่ อยู่เคียงกาย

ไม่มีเธอ เคียงใกล้ ใจแทบขาด
สายสวาท คลาดไป ใจพี่หาย
ใครคนนั้น คือเธอ เพ้อมากมาย
รักมิวาย กังวน ทนทุกข์ใจ

[ดิษฐา]

ขอพริ้มหลับนับแกะ  ลูกแพะเล่น
ปล่อยใจเอนแล่นร่วง  สู้ห้วงห้าว
ฟ้าพร่างพรายปลายฟ้าพร่าหมู่ดาว
ใจพริ้มพราวหนาวร้อน ให้อ่อนใจ

ทุกสัมผัสปัดเป่า กี่คราค่ำ
นิทรานำรำร่าย กล่ำกลายใกล้
รับอีกหนึ่งดึงท้วง เข้าทรวงใน
โปรยยิ้มใสให้ฝัน จากวันวาน

ขอเก็บเกี่ยวเหนี่ยวดึง ตราตรึงเก็บ
กลั้นกรองเหน็บเก็บไว้ ในความหวาน
 เพียงภาพฝันผันผ่าน นานชั่วกาล
อดีตสาน ขานขับ จับนิทรา

[บอม ซอง ดุ๊ก]

รอก่อนนะจ้ะ

เมื่อราตรี  พลีกาล  มานสะพรั่ง
ล่วงภวังค์  ลังลอง ต้องมนต์ไข
สู่ธานิน  นิทรา  ฟ้าอำไพ
เร้นเรืองไร  ไซร้ซัก  สลักกาย

O

แผ่วเพลงพราย  พริ้วพรรณ  บรรเลงรื่น
กี่ร้อยคืน  ชื่นรัก  ประจักษ์หมาย   
สุขสกาว  พราวฟ้า  ดาราพราย 
ตราบจันทร์ฉาย ชายชิด สถิตแดน

O

แสงอุษา  กระกรุ่น  อรุณแย้ม
เห็นสองแก้ม  เลือนไป  อาลัยแสน
ต้องลาแล้ว  ยุพิณ  ถิ่นเมืองแมน
ฟ้าไม่แร้น  ดินไม่กลบ.....คงพบกัน

  
 
บอม ซอง ดุ๊ก

[สุนันยา]

แม้เพียงฝัน ฉันหนอ ก็สุขใจ
ชื่นละมัย คลายทุกข์ สุขเสมอ
จะหลับฝัน ครั้งใด ใจละเมอ
ฝันว่าเธอ เคียงคู่ อยู่เคียงกาย

ไม่มีเธอ เคียงใกล้ ใจแทบขาด
สายสวาท คลาดไป ใจพี่หาย
ใครคนนั้น คือเธอ เพ้อมากมาย
รักมิวาย กังวน ทนทุกข์ใจ

ในความฝัน ฉันอยู่ ไม่รู้ห่าง
แต่ความจริง อ้างว้าง เธอรู้ไหม
คิดคำนึง หวาดหวั่น สะท้านใน
ดวงฤทัย หม่นหมอง ถูกจองจำ

คงทำได้ แต่ฝัน  หวังวันชื่น
แม้ความจริง ขมขื่น สุดกลืนกล้ำ
ไม่มีรัก หวานวาง ช่างระกำ
มีแต่ช้ำ และเศร้า คอยเข้าคลุม...


“สุนันยา”


 

[สุนันยา]

ขอพริ้มหลับนับแกะ  ลูกแพะเล่น
ปล่อยใจเอนแล่นร่วง  สู้ห้วงห้าว
ฟ้าพร่างพรายปลายฟ้าพร่าหมู่ดาว
ใจพริ้มพราวหนาวร้อน ให้อ่อนใจ

ทุกสัมผัสปัดเป่า กี่คราค่ำ
นิทรานำรำร่าย กล่ำกลายใกล้
รับอีกหนึ่งดึงท้วง เข้าทรวงใน
โปรยยิ้มใสให้ฝัน จาวันวาน

ขอเก็บเกี่ยวเหนี่ยวดึง ตราตรึงเก็บ
กลั้นกรองเหน็บเก็บไว้ ในความหวาน
 เพียงภาพฝันผันผ่าน นานชั่วกาล
อดีตสาน ขานขับ จับนิทรา

   

รอเวลา ถึงกาล ที่หวานชื่น
คือช่วงคืน เยี่ยมกราย เฝ้าใฝ่หา
สายลมเยือน เคลื่อนรับ กลับเวลา
เป็นสัญญาณ ผ่านฟ้า ม่านราตรี

นอนหลับตา พักพริ้ม ยิ้มรอฝัน
จะพบกัน ด้วยจิต ไม่คิดหนี
ส่งดวงใจ สัมพันธ์ ฝันเปรมปรีดิ์
ชื่นฤดี มีรัก ให้พักพิง

เพียงความฝัน ช่วงคืน ก็ชื่นสุข
ไม่อยากปลุก จากฝัน อันสุขยิ่ง
แต่ความฝัน ต่างกัน กับความจริง
เพราะทุกสิ่ง ที่แท้ ไม่แน่นอน...

“สุนันยา”



 

[สุนันยา]

รอก่อนนะจ้ะ

เมื่อราตรี  พลีกาล  มานสะพรั่ง
ล่วงภวังค์  ลังลอง ต้องมนต์ไข
สู่ธานิน  นิทรา  ฟ้าอำไพ
เร้นเรืองไร  ไซร้ซัก  สลักกาย

O

แผ่วเพลงพราย  พริ้วพรรณ  บรรเลงรื่น
กี่ร้อยคืน  ชื่นรัก  ประจักษ์หมาย   
สุขสกาว  พราวฟ้า  ดาราพราย 
ตราบจันทร์ฉาย ชายชิด สถิตแดน

O

แสงอุษา  กระกรุ่น  อรุณแย้ม
เห็นสองแก้ม  เลือนไป  อาลัยแสน
ต้องลาแล้ว  ยุพิณ  ถิ่นเมืองแมน
ฟ้าไม่แร้น  ดินไม่กลบ.....คงพบกัน

  
 
บอม ซอง ดุ๊ก

ตะวันฉาย สาดแสง แกล้งให้ช้ำ
ซ้ำกระหน่ำ รักเราคราวร่วนฝัน
ตื่นผวา คับแค้น แสนจาบัลย์
โอ้สวรรค์ พลันล่ม จมธานิน

รอยสลัก พักทรวง ในบ่วงรัก
ดังศรศักดิ์ หักหาย ไม่ถวิล
ฝันสลาย  ไกลสรวง แห่งดวงจินต์
โฉมยุพิน เหลือเพียงเงา ที่เฝ้าเคียง

เศร้าสลด รันทดใจ อาลัยฝัน
สายสัมพันธ์ จากจินต์ สูญสิ้นเสียง
น้ำตาปรอย คอยคู่ ที่อยู่เรียง
สิ้นสำเนียง เสียงรัก...ฝันจากลา...

“สุนันยา”

[คนเผาถ่าน]

<a href="http://www.youtube.com/v/jracVg5v8UE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jracVg5v8UE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ในค่ำคืนเดือนดาวสกาวฟ้า
ดั่งเทวาร่ายมนตร์ดลใจฝัน
ภาพนวลน้องต้องแสงแห่งดวงจันทร์
สุดผ่องพันงามแท้แม่ยุพิน

เยื้องย่างกายปรายตามาทายทัก
ให้หลงรักพักตร์เธอเพ้อถวิล
เพียงอยู่ใกล้นวลน้องต้องใจจินต์
ให้ลืมสิ้นสิ่งใดในโลกา

ประคองกอดแนบชิดสนิทเนื้อ
ใต้แสงเรื่อเรืองรองส่องเวหา
ท่ามน้ำค้างลมหนาวที่พัดพา
แต่ชีวาครานี้มีอุ่นไอ

เสียงกระซิบข้างหูคู่แก้มกรุ่น
หอมละมุนซ่านกายคลายหวั่นไหว
ราตรีนี้มีเพียงเสียงหัวใจ
กับแสงไฟแห่งรักจักวาบวาว

เสียงนกน้อยจ้อยแจ้วแว่วในโสต
แสงรุ่งโรจน์เมื่อคราฟ้าสีขาว
ดวงตะวันทอแสงแจ้งแพรวพราว
ใจเหน็บหนาวไร้เธอ....เพ้อฝันไป
คนเผาถ่าน

[สุนันยา]

ในค่ำคืนเดือนดาวสกาวฟ้า
ดั่งเทวาร่ายมนตร์ดลใจฝัน
ภาพนวลน้องต้องแสงแห่งดวงจันทร์
สุดผ่องพันงามแท้แม่ยุพิน

เยื้องย่างกายปรายตามาทายทัก
ให้หลงรักพักตร์เธอเพ้อถวิล
เพียงอยู่ใกล้นวลน้องต้องใจจินต์
ให้ลืมสิ้นสิ่งใดในโลกา

ประคองกอดแนบชิดสนิทเนื้อ
ใต้แสงเรื่อเรืองรองส่องเวหา
ท่ามน้ำค้างลมหนาวที่พัดพา
แต่ชีวาครานี้มีอุ่นไอ

เสียงกระซิบข้างหูคู่แก้มกรุ่น
หอมละมุนซ่านกายคลายหวั่นไหว
ราตรีนี้มีเพียงเสียงหัวใจ
กับแสงไฟแห่งรักจักวาบวาว

เสียงนกน้อยจ้อยแจ้วแว่วในโสต
แสงรุ่งโรจน์เมื่อคราฟ้าสีขาว
ดวงตะวันทอแสงแจ้งแพรวพราว
ใจเหน็บหนาวไร้เธอ....เพ้อฝันไป

คนเผาถ่าน
**********

ดอกราตรีกลิ่นระรวยช่วยคลายเหงา
ทิวาเศร้า เรายังซึ้ง ถึงเรื่องไหน
มีฝันดี ให้ชื่น ระรื่นใน
 ยังมีไอ...กรุ่นรัก สลักทรวง

กระซิบแผ่ว แว่วหวาน ยังซ่านซึ้ง
สุขตราตรึง  ถึงวัน ฝันติดบ่วง
ฝันว่าสุข สมหวัง ทั้งแดดวง
สุรีย์สรวง สาดสาย.. ฝันหายพลัน

สู่โลกแห่งความจริงสิ่งมองเห็น
อาจไม่เป็น ดั่งหวัง แต่ยังมั่น
จะมีฝัน ที่เป็น นิจนิรันดร์
คือฝันนั้น เราหา...มาด้วยรัก

จะเก็บฝัน วันนี้ มีเราอยู่
ประคองคู่ ด้วยใจ ไม่ไสผลัก
ให้เป็นจริง  เราสอง ต่างปองภักดิ์
สมในรัก ใช่เพียงฝัน ....วันที่รอ...

“สุนันยา”


 

[ฉันเอง]

ในฝัน..


หากในฝัน  ฉันมีเธอ  ให้คิดถึง

ใยฉันจึง  ไม่มีเธอ   ที่เพ้อหา

ชีวิตจริง  ชาดสิ่งหนึ่ง   คือแก้วตา

ได้แต่พร่ำ   เพ้อพา  ยามราตรี


โอ้ชีวิต  หนอชีวิต  ลิชิตไว้

ยากหลบได้  หายไป  หรือหน่ายหนี

เหมือนความรัก   ยากถอนกลับ  จากคนดี

ชั่วชีวี   มีแต่เพิ่ม  เติมรักเรา


เธออยู่ไหน  ทิ้งฉันไว้   ไม่หวลกลับ

ให้ฉันนับ   วันเวลา  พาใจเศร้า

ร้างหัวใจ  มีแต่ทุกฃ์  มิใช่เบา

มัวแต่เฝ้า  ถึงราตรี   ที่มีเธอ



ฉันเอง..

[สุนันยา]

หากในฝัน  ฉันมีเธอ  ให้คิดถึง

ใยฉันจึง  ไม่มีเธอ   ที่เพ้อหา

ชีวิตจริง  ชาดสิ่งหนึ่ง   คือแก้วตา

ได้แต่พร่ำ   พึ่งพา  ยามราตรี


โอ้ชีวิต  หนอชีวิต  ลิชิตไว้

ยากหลบได้  หายไป  หรือหน่ายหนี

เหมือนความรัก   ยากถอนกลับ  จากคนดี

ชั่วชีวี   มีแต่เพิ่ม  เติมรักเรา


เธออยู่ไหน  ทิ้งฉันไว้   ไม่หวลกลับ

ให้ฉันนับ   วันเวลา  พาใจเศร้า

ร้างหัวใจ  มีแต่ทุกฃ์  มิใช่เบา

มัวแต่เฝ้า  ถึงราตรี   ที่มีเธอ



ฉันเอง..

ไม่มีเธอ ไม่มีฉัน ในวันเหงา
รักของเรา เพียงฝัน เท่านั้นเหรอ
โอ้ดวงใจคงได้ แต่ละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อ ครวญคร่ำ ช้ำดวงแด

ทุกเวลา คราค่ำ ช้ำสะอื้น
เคยสุขชื่น กลืนกลับ ซับรอยแผล
รักเจ้าเอย มิเคยคิดเปลี่ยนแปร
ยังคอยแต่ ห่วงหา ยอดยาใจ

ขอฝากคำ พร่ำวอน มาอ้อนฟ้า
จันทร์ดารา แดนสรวง ดวงไสว
ช่วยนำรัก รวยรื่นชื่นทรวงใน
จากฝันให้ กลับกลาย....ได้เป็นจริง...

[มานพ]

คงทำได้ แต่ฝัน  หวังวันชื่น
แม้ความจริง ขมขื่น สุดกลืนกล้ำ
ไม่มีรัก หวานวาง ช่างระกำ
มีแต่ช้ำ และเศร้า คอยเข้าคลุม...


“สุนันยา”


 

ในความฝันเธออยู่ ไม่รู้ห่าง
มิจืดจาง ดวงใจ อย่าไปกลุ้ม
คิดคำนึง ถึงรัก มักร้อนรุม
คิดถึงหนุ่ม รักสาว เรารักกัน

ถึงแค่ฝัน จะปั้น มั่นทุกสิ่ง
เป็นความจริง สักครา น้องอย่าหวั่น
พี่จะรัก พักพิง ยิ่งอนันต์
เห็นสวรรค์ ข้างหน้า อย่าตกใจ

"มานพ"

[สุนันยา]

ในความฝันเธออยู่ ไม่รู้ห่าง
มิจืดจาง ดวงใจ อย่าไปกลุ้ม
คิดคำนึง ถึงรัก มักร้อนรุม
คิดถึงหนุ่ม รักสาว เรารักกัน

ถึงแค่ฝัน จะปั้น มั่นทุกสิ่ง
เป็นความจริง สักครา น้องอย่าหวั่น
พี่จะรัก พักพิง ยิ่งอนันต์
เห็นสวรรค์ ข้างหน้า อย่าตกใจ

"มานพ"

คือความฝัน ใช่จริง เป็นสิ่งซ่อน
ถึงออดอ้อน เพียงคำ ทำอ่อนไหว
ต้องขมขื่น คราตื่น สะอื้นใน
ดวงฤทัย สุดหัก เมื่อรักลา

จะหวังปั้น ฝันจริง ก็ยิ่งยาก
ไม่อาจพราก ดวงใจ ใครห่วงหา
เธอมีเขา เชยชื่น เมื่อตื่นมา
ฉันไม่กล้า คิดไกล ให้ใจตรม...

"สุนันยา"