ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

มหาวิทยาลัยในชีวิต
เหล่าบัณฑิตดิ้นรนกระสนกระสาย
ดำผุดยุดแย่งแฝงลวดลาย
เป้าหมายเกียร์ตินิยมคือเงินตรา

พร้อมอำนาจ บารมี แลศรีศักดิ์
ยุทธจักรฝูงแร้งแสวงหา
หลักสูตรอำมหิตอวิชชา
สำเร็จล่วงกามาอันถาวร

คร่ำเคร่ง เรียนผูก ไร้ถูก-ผิด
ดุษฎีวิปริตสโมสร
กิเลสล้นชลธีสีทันดร
จมดิ่งบรรณจถรณ์อเวจี

วิทยานิพนธ์ปนหยาดเหงื่อ
ลายสือฟั่นเฝือเหยื่อวิถี
ซึ่งขนานคุณงามหรือความดี
ปริญญา เอก โท ตรี ที่สะใจ

สวมมงกุฏดอกส้มอย่างขมขื่น
ทนฝืนยิ้มร่า ข้าฯ ยิ่งใหญ่
เหนือแล้วผู้คนสกลใด
แท้น้ำตาตกใน..ใครจะรู้

มหาวิทยาลัยในชีวิต
ค่าหน่วยกิต คือ แรงแห่งนักสู้
ยอมเสียสัตย์แทนเฟื้องเครื่องยกครู
เพื่อเกษียรเวียนสู่ เชิงตะกอน (เท่านั้นหรือ)

[เพรางาย]

แค่พออ่านออกบอกเล่า          เรื่องเขียนฝากเขา
อาศัยไหว้วานกันไป

คิดถึงคนที่ห่างไกล                กริ๊งกร๊างเสียงใส
เท่านี้ก็คุยยืดยาว

หิวหาของหวานของคาว          พริก  ข่า  มะนาว
ร้านไหนถูกแพงย่อมรู้

ผักผลไม้มองดู                         กุ้ง  หอย  ปลา ปู
เลือกเป็นเลือกปราดชิ้นดี

ถนนหนทางมากมี                   ทางไหนควรลี้
ควรจร  ควรเลี่ยง  เจนทาง

หน้าไหนใครโวโอ่อ้าง                คูคูข้างข้าง
เชื่อได้เท่าใดกรองเป็น

ปัญหาประสบพบเห็น                ผ่านร้อนผ่านเย็น
รู้แก้  รู้เก็บ  รู้จำ

เดินตามครรลองครองธรรม         สร้างบุญหนุนนำ
ช่วยค้ำช่วยคุ้มช่วยกัน

ยังคงร่ำเรียนแข็งขัน                        ร่วมสถาบัน
มหา’ลัยแห่งชีวิต

[ดอกกระเจียว]

ครุงายเจ๋ง.. ช่วงนี้งานหนัก  กินเหล้าหนักจนไม่มีสมองจาเขียนกลอน

[บอม ซอง ดุ๊ก]

เปิดเทอมแล้ว^ ^

ลืมตาขึ้นมา  ครูใหญ่ชี้หน้า  ว่าเราตื่นสาย.....(พ่อ)
ท่านรองทักทาย  ว่าเราแต่งกาย  ไม่ค่อยเหมาะสม....(แม่)
พอมาทานข้าว  แล้วเปิดข่าวดู  พบครูสังคม.....(ทีวี)
แล้วไปชมรม  พบครูคณิต  คิดเลขประชัน.....(ตีรัมมี่กะเพื่อน)

o

แค่เพียงไม่นาน  ครูสอนกฎหมาย  ทลายเข้ามา....(ท่านตำรวจ)
จึงเปลี่ยนวิชา  มาเป็นพละ  วิ่งคละแข่งขัน......(หนีวุ่นวายตับแล่บ)
ดั่งค่ายลูกเสือ  เกื้อตนในป่า  หาทางรอดกัน......(ไปหลบในป่า)
เพราะความดื้อรั้น  ครูสอนพุทธนั้น  จึงเทศน์ธรรมา.....(โดนพ่อแม่เพื่อนอบรม)

o

พบครูช่างยนต์  ท่านสอนท่านโอ้  เรื่องโมดิฟ ายด์....(ช่างแต่งมอ"ไซด์)
ครูฟิสิกย้าย  คลี่คลายอะตอม  แล้วซ่อมปัญหา.....(ต๋อย เพื่อนซิ่ง)
ยึกยักร่ำไร  ครูภาษาไทย  จึงไส่เข้ามา....(ป้าข้างบ้านท่านรำคาญเสียงท่อ)
เราจึงปรึกษา  คุณครูแนะแนว  จะแอ่วทางใด?....(เอ เพื่อนผู้มีหนทางไปเสมอ)

o

จึงแบกกีตาร์  แล้วรีบไปหา  อาจารย์ดนตรี....(พี่เอ็กซ์ นักร้องผลับเพื่อชีวิต)
เอาให้อิ่มหมี  หนีเรียนเกษตร  ตกเกรดไม่ใหว....(แม่ใช้ตัดหญ้า หนีมาเที่ยว)
กลับมาถึงบ้าน  อาจารย์ศิลปะ  ก็ละเลงไป......(โดนบิดเนื้อเขียว คล้ายงานศิลป์)
ไปนั่งเสียใจ  กับครูพยาบาล  ให้ท่านดูแล.....(น้องสาวมาทายาหม่องให้)

OOO

 

จบภาคเรียน

บอม ซอง ดุ๊ก.....มาคร้าบ!!
   

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

คุณ บอม'บดินทร์ ดุ๊ก นี้อารมณ์ขันร้ายนัก

อดไม่ไหว เอาไป 1แต้มค่ะ คริคริ

[ฉันมันก็แค่นี้]

คุณ บอม'บดินทร์ ดุ๊ก นี้อารมณ์ขันร้ายนัก

อดไม่ไหว เอาไป 1แต้มค่ะ คริคริ

ผมก็คิดว่างั้นครับป๋ม แต่ผมสิ
มุกแป๊กตลอดเลยอ่ะ  

[เมฆา...]

…คนบ้านทุ่ง…

 

...ข้าขุดดิน ถางหญ้า ทำนาไร่
จับคันไถ ไล่จิก พลิกนาสวน
อยู่กระท่อม พร้อมทุย ตะกุยพรวน
ตามสมควร อัตภาพ กลิ่นสาบจน

...ตื่นก่อนไก่ ไขขัน นั้นเสียอีก
ด้วยรีบปลีก หลีกฝัน อันหมองหม่น
จะง่วงหงาว หาวนำ จำต้องทน
ดิ้นทุรน ก่อนสาย ฉายอรุณ

...ต้องเร่งมือ ถือมั่น ขยันเข้า
เดี๋ยวไม่ทัน ฝนเค้า เราจะวุ่น
หากไถแปร แลช้า นาจะพรุน
เกิดพิรุณ ท่านพิโรธ ลงโทษทัณฑ์

...แกล้งทิ้งช่วง ลวงล่อ ส่อแห้งแล้ง
เกลือจะแพง แร้งจะทึ้ง  บึงจะผัน
ด้วยคำแม่ สอนมา ว่าจำนรรค์
ให้ตื่นก่อน แสงตะวัน นั้นแหล่ะดี

...แบกคันไถ ไล่ต้อน อ้อนทุยสู้
ข้ายังอยู่  คู่แก ไม่แพ้หนี
ขอเพียงเอ็ง เร่งลุก รุกเต็มที
ตะพายนี้ ข้าขอสน อย่าบ่นไป

...จับเชือกไส ในมือ และถือมั่น
หยาดเหงื่อหยด ช่างมัน อย่าหวั่นไหว
อีกประเดี๋ยว ก็คงซับ ดับกลิ่นไอ
แต่รอยไถ ซิแน่ แผ่แพรวพราว

...หากว่าเสร็จ ก่อนสาง จะวางไถ
พาเอ็งไป รับลม ชมคู่หนาว
ที่ริมหนอง คลองมะเดื่อ มะเขือยาว
เอ็งจีบสาว ข้าเก็บผัก จักเตรียมแกง

...แต่ตอนนี้ เอ็งจงสู้  รู้วิถี
เสร็จบิ้งนี้ มีอีก ซีกดอนแสง
เร็วเข้าหว่า อย่าช้าเลย จะเคยแรง
เดี่ยวฟ้าแดง แม่มา  จะด่าข้า..ว่าเป็นเอ็ง!

 

***เมฆา...***

[บอม ซอง ดุ๊ก]

นิสิตแห่งปัญญา


มหา'ลัย ชีวิต ลิขิตสร้าง
ทอดแนวทาง วางไว้ ให้สั่งสม
วิชารัก หนักสุข ทุกข์ระทม
จะคอยบ่ม พรมจิต บัณฑิตจร

ตั้งสติ พิเคราะห์ เสาะความรู้
ยกคุณครู เป็นใจ ไว้สั่งสอน
ใช้ตำรา เป็นสมอง ร้องอุทธรณ์
อุทาหรณ์ คือวิชา ฟ้าประทาน

เรียนเท่าไหร่ เพียงใหน ไม่จบสิ้น
จนกว่าดิน กลบกาย คลายสังขาร
เชื่อในเงา-เคารพ-ประสบการณ์
จากวันวาน..สู่วันนี้..ชี้ตัวตน

เก็บหลักสูตร สัตย์ซื่อ ถือคงมั่น
คอยบากบั่น กูลเกื้อ เพื่อสนน
กั้นเล่ห์หลอก ปลอกเปลื้อง เบื้องกมล
ยกเหตุผล เป็นหลัก พำนักใจ

มีผู้ใฝ่ ไต่ตาม ถามทางทิศ
เอาดวงจิต ชี้ล่อง ครรลองใส
ฉุดผู้ร่วง ห่วงช่วย ด้วยเยื่อใย
พร้อมก้าวไป สู่ฝัน อันงดงาม

เกียรติบัตร อันใด ไม่เทียบเท่า
เท่าเกียรติเรา และแววตา น่าเกรงขาม
พร้อมรอยยิ้ม ปริ่มล้น บนนิยาม
ดั่งผู้ข้าม...นทีทุกข์...สุขปัญญา

O


บอม ซอง ดุ๊ก