ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลมหนาว]

วันที่ยี่สิบหกตกหลุมรัก
เดือนทีมักใจลอยคอยห่วงหา
ปีที่เหงาเฝ้าคิดถึงกานดา
............................

ถึงคนดีพี่นี้แสนคิดถึง
ใจคนึงถึงเธอเสมอหนา
เพียงครั้งแรกที่พบสบสายตา
ก็รู้ว่าหลงรักเธอเพ้อเหม่อลอย

ขอเอื้อนเอ่ยเผยความนัยให้เธอรู้
I Love Youหัวใจให้เต็มร้อย
จากมานานไม่เจอเพ้อเหม่อคอย
ใจละห้อยหงอยเหงาเศร้าฤดี

[สะเลเต]

ถึง...เธอที่รัก ... / มีเพียงความคิดถึง....ซึ่งแนบมา 

บ้านเช่าไร้เลขที่
ต.ผาเดียวดาย  อ.หมางเมิน
จ.นองหน้าน้ำตาริน 

วัน..พระ  เดือน..หงาย  ปี..กระต่าย

จดหมายนี้น้องเพียรเปลี่ยนหลายหน
น้ำหมึกปนน้ำตาคราเขียนนั่น 
ท้ายกระดาษขาดวิ่นไร้ชิ้นอัน
แทรกเหว่ว้าจาบัลย์กลั่นสาส์นใจ

ถามคนดีที่รักเป็นอักษร
รู้เธอนั้นสั่นคลอนเริ่มอ่อนไหว
แค่อยากถามความรู้สึกลึกข้างใน
"เคยมีฉันบ้างไหมในสายตา"?

โปรดตอบมาขอเน้นเป็นจดหมาย
คนที่ผาเดียวดาย......ใจพร่ำหา
รอจดหมายชายที่รักปักอุรา
ตรงหน้าผาเดียวดายกายใจช้ำ

รักที่สุด.....สุดที่รัก
---สะเลเต---

[ไพร พนาวัลย์]

เขียนที่ ผาวิ่งชู้
วันที่เลือน เดือนที่รอ พอศอที่ลืม

นั่งก้มหน้าผาวิ่งชู้อดสูนัก
คนที่รักจากไปใจครวญคร่ำ
หลายปีแล้วอยู่ไหนคนใจดำ
ยังไม่หนำหัวใจใช่ไหมเธอ?

มองนภาฟ้ากว้างใร้ทางรัก
คงถูกผลักให้พ้นเราคนเซ่อ
อยากโดดลงหน้าผาให้มาเจอ
คงรอเก้ออีกนานขอวานที

ฝากจดหมายพ่ายรักไว้ดักน้อง
เผื่อมามองบ้านกลอนวอนเร็วรี่
อีกสามวันไม่ตอบมอบชีวี
ผาวิ่งชู้แห่งนี้ขอพลีกาย

 
"ปรางค์  สามยอด"

[ภู กวินท์]

บ้านเลขที่หนึ่งทับสองไม่ปองสุข
ตำบลมีแต่ทุกข์เข้าพลุกพล่าน
อำเภอความผิดหวังยังรุกราน
จังหวัดผ่านความเศร้า, และเหงาใจ

...............................................

ถึงคนดี…ที่รักและมักคุ้น
ยามเธอยิ้มละมุนอุ่นไม่หาย
เขียนด้วยมือของตนที่หม่นดาย
อธิบายก่อนจาก, ฝากอำลา

เธอคือหญิงงดงามตามวิถี
แลศักดิ์ศรีสูงส่งเกินหงส์ฟ้า
ส่วนตัวฉันรู้ดีแค่อีกา
จึงต้องมาระบาย, ก่อนหายไป

ทุกชีวิตติดหลงวงจรโลก
ฉันคงโศกเธอคงเศร้าเหงาหวั่นไหว
ติเตือนตนว่าต่างห่างกันไกล
อย่าร่ำไรอาวรณ์, แต่ก่อนเลย

ของให้เธอมั่นคงอยู่ตรงฟ้า
อย่าหันมาตอกย้ำถ้อยคำเอ่ย
ความสัมพันธ์ร้าวรอนแต่ก่อนเคย
โอ้อกเอ๋ยเกินคาด, ใจขาดแล้ว!!


 

[Music]

จ่าหน้าซอง

เขียนที่บนเนินทราย.ที่ปลายหาด
ส่ง....คนซื่อมือสะอาดที่ขาดหาย
จาก...คนที่น้ำตาหล่นอยู่บนทราย
ถึง....ยอดชายนายตัวดีที่หนีไป

===================

หยิบปากกา...มาวางกลางกระดาษ
แล้วต้องปาดน้ำตาอย่าหล่นไหล
"คิดถึง"ใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกล
บอกด้วยใจ...เป็นเพลงบรรเลงเบา

ไหน?...จะอยู่ด้วยกันจน"วันแก่"
เป็นเพียงแต่การหลอกที่บอกเล่า
เอาคำรักเธอไป...ฉันไม่เอา
เพลงของเราหยุดยั้งเรื่องทั้งปวง

หยิบปากกา...มาวางกลางกระดาษ
น้ำหมึกขาดเขียนจาง...ไปบางช่วง
หาความหมายไม่เจอ เมื่อเธอลวง
เขียนมาทวง...."หัวใจ.ช่วยให้คืน"

<a href="http://www.youtube.com/v/PtlKm4Au7Gc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/PtlKm4Au7Gc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

<a href="http://www.youtube.com/v/OLKHN3attSo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/OLKHN3attSo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ถึง..~


วันที่ ๓๕  กะด๊อกกะแด๊กกะดาคม พ.ศ. ๒๕๕๔



ส่ง...จากนายดำเกิง..เพิงหมาแหงน
เลขที่แคลนทับข้น..ถนนหิว
บางแห้งแล้ง..ตำบลจนตัวปลิว
อำเภอกริ่ว จังหวัดไร้อัตรา

ถึง...อาเสี่ยบารมี..ศรีกระเดื่อง
เลขที่เรืองหมู่ล้นถนนล่า
บางกรอบโกย..ตำบลปล้นเขามา
อำเภอซ่า..จังหวัดมัดนั่งยาง

สวัสดี..นายใหญ่เป็นไงมั่ง
พอเลือกตั้งพ้นผ่านท่านเริ่มห่าง
ก่อนเคยเที่ยวเทียวโม้โชว์พุงกาง
บอกจะสร้างนู่นนี่..มีครบครัน

งานท่านยุ่งมากไปหรือไงครับ
ถึงหายลับหายเลยไม่เคยหัน
ก่อนเจอหน้าตาเจ๊กทุกเจ็ดวัน
บอกจะสรรนั่นนี่...ดีแค่ลม

ก่อนพนมก้มตัวหัวจิ้มพื้น
ก่อนพูดรื่น..ได้ครับพี่ดีครับผม
ก่อนแนบซ้ายหนีบขวายิ้มตากลม
บอกจะถมทางตัด..จัดน้ำไฟ

ผมเชื่ออกยกสิทธิ์ให้ติดแสง
คอยหน้าแห้งรอป๋ามาแก้ไข
ผ่านวันแล้วเดือนเล่าเริ่มเข้าใจ
ว่าท่านไม่สัตย์จำ..คำสัญญา

ฝนปีนี้มันแล้งน้ำแห้งขอด
คงไม่รอดผ่านพ้นหนอต้นกล้า
ฝายก็ตันกั้นเก็บไว้ไม่พอนา
แถมข้าวปลาค่าเพิ่ม..เริ่มไม่พอ

ช่วยกระเตงเบ่งพุงเยือนทุ่งหน่อย
มีคนคอยใจหวังตั้งคำขอ
ช่วยดูดำดูดีคนที่รอ
มาสานต่อสัญญา..เพื่อคนจน

หากแก้ไข..สมัยหน้าเลือกป๋าแน่
หากไม่แลไม่ดู...คงรู้ผล
เลือกท่านไปให้เกื้อเพื่อผู้คน
ผู้แทนชนแทนชาติ..ช่วยอาจอง

ท้ายสุดนี้..ขอป๋าเรืองหน้าที่
มารไม่มีศรีเด่นงามเช่นหงส์
พุงสะบัดสัตย์ซื่อถือมั่นคง
แล้วก็ส่งงบผ่าน..บ้านหนองจน


ดำเกิง เพิงหมาแหงน




ด้วยรักแลและแคร์ป๋า


 

บอม ซอง ดุ๊ก

[สล่าผิน]

ถึง...เธอที่รัก ... / มีเพียงความคิดถึง....ซึ่งแนบมา 

บ้านเช่าไร้เลขที่
ต.ผาเดียวดาย  อ.หมางเมิน
จ.นองหน้าน้ำตาริน 

วัน..พระ  เดือน..หงาย  ปี..กระต่าย

จดหมายนี้น้องเพียรเปลี่ยนหลายหน
น้ำหมึกปนน้ำตาคราเขียนนั่น 
ท้ายกระดาษขาดวิ่นไร้ชิ้นอัน
แทรกเหว่ว้าจาบัลย์กลั่นสาส์นใจ

ถามคนดีที่รักเป็นอักษร
รู้เธอนั้นสั่นคลอนเริ่มอ่อนไหว
แค่อยากถามความรู้สึกลึกข้างใน
"เคยมีฉันบ้างไหมในสายตา"?

โปรดตอบมาขอเน้นเป็นจดหมาย
คนที่ผาเดียวดาย......ใจพร่ำหา
รอจดหมายชายที่รักปักอุรา
ตรงหน้าผาเดียวดายกายใจช้ำ

รักที่สุด.....สุดที่รัก
---สะเลเต---

ใต้กุฎิหลวงตา
แห่งวัด.ชี้นางบวช
ต.รอเธอ  อ.ด่านรันทด จ.พิสุจน์รัก

แรม15ค่ำ เดือนพี่  ปีขาล

อ่านจดหมายหลายหนของคนหมอง
น้ำตานองปนมาพากลืนกล้ำ
สงสารแท้แต่พี่นี้ต้องทำ
ต้องประจำใต้กุฎิริบวชพราหมณ์

ที่ถามมาว่ามีเธออยู่หรือไม่
ขอบอกไปว่ารักหนักใจห้าม
ยังอยากมีรักไว้ในนิยาม
จำทำตามแม่บอกให้บวชไง

คนที่ผาเดียวดายชายสงสาร
มิมองผ่านจักขอรอได้ไหม
จะบวชก่อนตอนสึกนึกจะไป
เริ่มต้นใหม่กับน้องหวังครองเรือน

รอก่อนนะคนดีอย่าหนีหน้า
โปรดรักษารักหน่อยอย่าคล้อยเคลื่อน
อย่าได้ลืมตัวพี่ ไม่กี่เดือน
จะมาเยือนรักเราเฝ้าประครอง

รักมากๆ( แต่พระบอกว่าให้ตัดรัก)

สล่าผิน

[ระนาดเอก]

~ถึง..~

วันที่ ๓๕  กะด๊อกกะแด๊กกะดาคม พ.ศ. ๒๕๕๔


ส่ง...จากนายดำเกิง..เพิงหมาแหงน
เลขที่แคลนทับข้น..ถนนหิว
บางแห้งแล้ง..ตำบลจนตัวปลิว
อำเภอกริ่ว จังหวัดไร้อัตรา

ถึง...อาเสี่ยบารมี..ศรีกระเดื่อง
เลขที่เรืองหมู่ล้นถนนล่า
บางกรอบโกย..ตำบลปล้นเขามา
อำเภอซ่า..จังหวัดมัดนั่งยาง

สวัสดี..นายใหญ่เป็นไงมั่ง
พอเลือกตั้งพ้นผ่านท่านเริ่มห่าง
ก่อนเคยเที่ยวเทียวโม้โชว์พุงกาง
บอกจะสร้างนู่นนี่..มีครบครัน

งานท่านยุ่งมากไปหรือไงครับ
ถึงหายลับหายเลยไม่เคยหัน
ก่อนเจอหน้าตาเจ๊กทุกเจ็ดวัน
บอกจะสรรนั่นนี่...ดีแค่ลม

ก่อนพนมก้มตัวหัวจิ้มพื้น
ก่อนพูดรื่น..ได้ครับพี่ดีครับผม
ก่อนแนบซ้ายหนีบขวายิ้มตากลม
บอกจะถมทางตัด..จัดน้ำไฟ

ผมเชื่ออกยกสิทธิ์ให้ติดแสง
คอยหน้าแห้งรอป๋ามาแก้ไข
ผ่านวันแล้วเดือนเล่าเริ่มเข้าใจ
ว่าท่านไม่สัตย์จำ..คำสัญญา

ฝนปีนี้มันแล้งน้ำแห้งขอด
คงไม่รอดผ่านพ้นหนอต้นกล้า
ฝายก็ตันกั้นเก็บไว้ไม่พอนา
แถมข้าวปลาค่าเพิ่ม..เริ่มไม่พอ

ช่วยกระเตงเบ่งพุงเยือนทุ่งหน่อย
มีคนคอยใจหวังตั้งคำขอ
ช่วยดูดำดูดีคนที่รอ
มาสานต่อสัญญา..เพื่อคนจน

หากแก้ไข..สมัยหน้าเลือกป๋าแน่
หากไม่แลไม่ดู...คงรู้ผล
เลือกท่านไปให้เกื้อเพื่อผู้คน
ผู้แทนชนแทนชาติ..ช่วยอาจอง

ท้ายสุดนี้..ขอป๋าเรืองหน้าที่
มารไม่มีศรีเด่นงามเช่นหงส์
พุงสะบัดสัตย์ซื่อถือมั่นคง
แล้วก็ส่งงบผ่าน..บ้านหนองจน


ดำเกิง เพิงหมาแหงน


ด้วยรักแลและแคร์ป๋า

บอม ซอง ดุ๊ก

..สำนวนนี้พี่ให้ ๒ บวกนะครับน้องรัก..

 

[ไพร พนาวัลย์]

เขียนจากใต้ถุนรัดถะสะพา(รัฐสภา)
จดหมายเปิดผนึก
ถึง ดำเกิง เพิงหมาหอน เอ๊ย เพิงหมาแหงน

ใจเย็นเย็น ดำเกิง อย่าเพิ่งจี้
กำลังขอเก้าอี้มารองก้น
อุตส่าห์ไปเมืองนอกเพื่อบอกคน
อย่าเล่นกลกันเองเดี๋ยวเท่งทึง

เรื่องรับปากเอาไว้ไม่ต้องห่วง
รอให้ห้วงเวลานั้นมาถึง
บ้านหนองจนแห่งนี้พี่ต้องดึง
ขุดห้วย,หนอง,คลอง,บึง,ในครึ่งปี

บ้านหนองจน สิ้นชื่อที่ลือลั่น
ต้องรวยกันถ้วนหน้าขายนา,ที่
อิสานเขียวเหลียวไปป่าไม่มี
สนามก๊อล์ฟแทนที่รีสอร์ทตาม

จะซื้อรถปิ๊คอัพให้ขับเล่น
เที่ยวตระเวณเมืองกรุงกินกุ้งก้าม
พาเที่ยวคลับเที่ยวบาร์หาสาวงาม
ให้เดินตามก้นพี่ทุกวี่วัน

ณ วันนี้จงอยู่เฉย เฉยก่อน
อย่าใจร้อนก้อนข้าวเอามาปั้น
ชื่อพี่ยังถูกแขวนมันแบนกัน
รอพี่นั้นเดี๋ยวเดียว นะเสี่ยวเกลอ

 
"ปรางค์  สามยอด"

ว่าที่ สส. ใหม่

[ลมหนาว]

วันที่ยี่สิบเก้าเฝ้าคิดถึง
เดือนที่ซึ้งตรึงตราพาหวั่นไหว
ปีที่หลงนงเยาว์เหงาฤทัย

ถึงคนดีพี่คิดถึงจึงเขียนมา
ทุกเวลานาทีพี่หงอยเหงา
ใจเหม่อลอยคอยคะนึงถึงแต่เจ้า
ทุกค่ำเช้าเฝ้าอาลัยใจอาวรณ์

จากวันพบสบตาคราครั้งนั้น
เก็บไปฝันวันทั้งคืนตื่นยังหลอน
หลงรักเธอเออจริงแท้แม่งามงอน
ดั่งถูกพรศรรักปักดวงใจ

[--ณัชชา--]

เขียนจากห้องเก่าเก่าเต่าล้านปี
วันที่ง่วง เดือนที่เหงา
ปีที่หาวเป็นดาวเป็นเดือน

ภายในห้องแคบแคบต้องแอบเขียน
เฝ้าพากเพียรอาศัยแสงแห่งเทียนไข
กระดาษเก่าคร่ำคร่าหยิบมาไว
น้ำหมึกแห้งหายไปใช้น้ำตา

คืนที่ตาแทบปิดเพราะฤทธิ์ง่วง
อยู่ในช่วง"แอดเทน"แทบเป็นบ้า
มันช่างง่วงชะมัดเชียวณัชชา
อยากหลับตาเหลือเกินบังเอิญเวร
 
natcha

[บ้านกลอนไทย]

๏ บรรจงจับทับทาบภาพนิมิต
ปรุงประดิษฐ์ประดาจินต์ประทินถอน
ฟั่นฝันฟื้นคืนค่าอย่างอาวรณ์
ออกเป็นกลอนเก่าเก่า..เขาน่ะเอง

๏ ชอบมาป่วนกวนกันยามฉันหลับ
ฤา ว่าคับข้องขมอยากข่มเหง
ฤา เพราะฉันฝันมั่วมิกลัวเกรง
ฤา ว่าเพลงพันผูก...ยังผูกพัน..




แบบว่า...ถึงคุณนั้นแหละครับ ไม่ได้แต่งนาน เอิ๊กๆ ^_^

   

[บ้านริมโขง]

เขียนจากบ้านกลางสวนถ้วนเลขหมาย
วันที่คล้ายเลือนลาพาเดือนหลบ
ถึง..คนดี ของฉัน เคยฝันพบ
สิ่งแนบจบ...กลอนอำลาพาระทม

จากวันนั้นถึงวันนี้ที่เคยทัก       จากวันรักถึงวันร้างสร้างขื่นขม
จากวันฉ่ำวันชื่นคืนเชยชม          จากมานม-นานแล้วไร้แววคำ

ฉันอาลัยเธอนักที่รักจ๋า          ถวิลหาเธอครองน้องงามขำ
ทั้งท่วงทีกิริยาผวานำ                 เสียงระส่ำข้างหูยามอยู่เคียง

ฉันรอเธอหวนหามาชวนชื่น       อย่ากลายอื่นเลยหนอขอส่งเสียง
ให้เจ้ายินลำนำทำสำเนียง        ร้อยรักเรียงเพียงเจ้าที่เฝ้าตาม

กลางวสันต์สั่นสะท้านมานร้าวรวด       คืนเจ็บปวดหนาวฝนปนวาบหวาม
เจ้าอยู่ดีหรือไรใจนงราม          โอ้..คนงาม ยามนี้พี่ระทม

จบจดหมายฝากลาน้ำตาหลั่ง        จบอีกครั้งรักข้าพาขื่นขม
จบแล้วจาก-จากจบ ขบระบม        จบเศร้าตรม..ผมพ่าย ตายทั้งเป็น.

จาก...

"บ้านริมโขง"

๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๔

[Music]

พบจดหมายเศร้าหม่นเหมือนคนส่ง
ไม่ประสงค์จ่าหน้า..มาให้เห็น
จากหัวใจชอกช้ำแสนลำเค็ญ
คงยากเย็นเขียนชื่อ..ว่าคือใคร?

จึงมิอาจส่งข่าวให้สาวทราบ
สิโรราบลุ่มหลง..น่าสงสัย
ชีพจรแตกซ่านประการใด
หรือหัวใจเต้นอ่อน..เพราะกลอนรวน

อยากแนบหูที่อก.อย่าปกปิด
กระแสจิตส่งคลื่น.ยากคืนหวน
อารมณ์ช่างหวั่นไหวไร้ขบวน
อยากเชิญชวนขอรักษา..อย่าว่ากัน

มิได้หวังจับจองหรือครองคู่
ศึกษาดู..เคส.ขมถูกข่มขวัญ
ถ้าหากรับ..ยาถึง..ไม่ดึงดัน
แถมประกันตลอดชีพ...(ไม่ได้จีบน๊า..!!!)

...... ......

[รพีกาญจน์]

 

       ...ยิ้มก่อนอ่าน ตาหวานก่อนเปิด
          ยิ้มก่อนเถิด แล้วเปิด จอ มอ...

       ถึง...คำมูล  รักของข้า

       เขียนที่...ข้างกองไฟ ใกล้คอกหมู
       นั่งเฝ้าดู อีบัวผัน มันตกลูก
       ข้าดีใจ พูดออก บอกไม่ถูก
       อ้วนกะปุ๊กลุก ลูกออกมา 15 ตัว

       เอาถ่านดำ จดความ ตามข้างฝา
       แรม 5 ค่ำ ตี 5 ฟ้าสลัว
       กงวันพุธ เดือนยี่ ท้ายปีงัว
       5 หม่นมัว 5 ดำปี๋ 5 สีลาย

       ข้ากะไว้ เลี้ยงขัง มันทั้งหมด
       สู้ออมอด ต่อไป ไม่ยอมขาย
       ใช้พืชผัก ปนรำ ยำกับปลาย-
       ข้าว อาหาร เรี่ยราย ที่เหลือกิน

       จะเลี้ยงดู หมูรุ่น ขุนอย่างดี
       คอยพัดวี ฟาดฟาย เหลือบไรริ้น
       กองฟางหญ้า สุมไฟ ไล่ยุงบิน
       จนถึงสิ้น เดือน 5 ปลายกุมภา

       ออก 1 ค่ำ เดือน 6 โฉลกศรี
       ฤกษ์ยามดี วันเฮง เอ็งกะข้า
       ผูกข้อมือ เข้าประตู สู่วิวาห์
       ตามสัญญา ให้ไว้ ใต้ต้นตาล

       ป. ล. ขอบอกนิด ข้าคิดถึง
       นึกซาบซึ้ง คืนวัน อันแสนหวาน
       จะเชิญแขก มาเยือน ทุกเรือนชาน
       ทำอาหาร ล้มหมู เลี้ยงผู้คน...

       รักสุดชีวิต  จาก...ทิดแก้ว

[Music]

๒..๘..๒๕๕๔

ถึงเธอ.....อันเป็นที่รัก


เขียนถึงคน.คุ้นเคย.แบบเผยรัก
อยากเว้นวรรค.ไว้นิด.จะผิดไหม?
ตั้งแต่เรา.คบกัน.เหมือนฝันไป
มีเยื่อใย.อบอุ่น..(ไม่ลุ้นเลย)

ทั้งพ่อแม่.แคร์เจ้า.ว่าเข้าท่า
พยักหน้า.คงได้.ยกให้เฉย
เจอเช้า-เย็น.เป็นบุญ.จนคุ้นเคย
แค่พูดเปรย.สิ่งใด.เอาใจ.ทำ

มีตักเตือน.สอนสั่ง.ดั่งกับแม่
มีอ้อแอ้.ออดอ้อน.ซ่อนให้ขำ
มีนวดเฟ้น.เส้น.ข้อ.หมอประจำ
มีลำนำ.อ่านกลอน.ทุกตอนเย็น

มันซ้ำซ้ำ.พร่ำเพื่อ.น่าเบื่อแล้ว
อยากคลาดแคล้ว.ลับตา.มาไม่เห็น
โทรฯไม่รับ.กลบเกลื่อน.เหมือนเพื่อนเป็น
น้ำตากระเซ็น.โหยหา.สักนาที

มาห่างกัน.สักพัก.ที่รักจ๋า
สร้างปัญหา.แชเชือน.แล้วเบือนหนี
อยากมีลุ้น.มีล่อ.มีพอดี
หรืออาจมี.เลิกลา...ก็น่าลอง..นะ..นะ

จาก...คนเดิม.ถูกเติมเต็ม.....

[สล่าผิน]

 
เลขที่ห้า
ซอยข้าวเม้า ถนนข้าวฟ้าง
ต.อ้างว้าง  อ.ตาลโทน จ.คนเดียว

ถึง เก๊กซิม ที่รัก

เก๊กซิมจ๋า ท่าหน่อย คอยอีกนิด
โปรดเตรียมจิต เตรียมใจไว้พี่ถึง
ในตอนนี้ มีงาน การมากจึง
ต้องรุมทึ้ง งานไป ให้เสร็จงาน

พี่คิดถึง คนดี สุดที่รัก
แต่ยากนัก งานพี่นี้ไม่ผ่าน
จำต้องทำ กรำต่อ รอไม่นาน
คงถึงกาล เราสอง ได้ครองเคียง

เก๊กซิมจง คงมั่น อย่าหันห่าง
จงอย่าจาง ใจรัก หักใจเลี่ยง
ไปครานี้ พี่ยา หาซื้อเตียง
เอาที่เสียง ไม่ดัง เหมือนครั้งนั้น

เก๊กซิมจำ ครั้งเก่า เราหรือไม่
ที่เตียงได้ หักลง ตรงสวรรค์
พี่ยังซึ้ง ตรึงใจ ไปทุกวัน
จึงคิดหัน หาเตียง ไม่เสี่ยงภัย

แล้วเจ้าด่าง เจ้าเด่น เป็นไรบ้าง
ยังอยู่อย่าง สุขศรี ดีอยู่ไหม
จะหาซื้อ ถืออาหาร สารเร่งไป
จะเอาให้ เจ้าหมา ผาสุขจินต์

ขอเก็กซิม พิมใจ อย่าได้ทุกข์
จงอยู่สุข หรรษา อย่าดิดดิ้น
อยู่กับหมา ไปก่อน วอนยุพิน
คงจะสิ้น เดือนนี้ พี่จะมา

รักเกีกซิม เท่าเจ้าด่างเจ้าเด่นจ้า.....
สล่าผิน

[บอม ซอง ดุ๊ก]

เขียนจากใต้ถุนรัดถะสะพา(รัฐสภา)
จดหมายเปิดผนึก
ถึง ดำเกิง เพิงหมาหอน เอ๊ย เพิงหมาแหงน

ใจเย็นเย็น ดำเกิง อย่าเพิ่งจี้
กำลังขอเก้าอี้มารองก้น
อุตส่าห์ไปเมืองนอกเพื่อบอกคน
อย่าเล่นกลกันเองเดี๋ยวเท่งทึง

เรื่องรับปากเอาไว้ไม่ต้องห่วง
รอให้ห้วงเวลานั้นมาถึง
บ้านหนองจนแห่งนี้พี่ต้องดึง
ขุดห้วย,หนอง,คลอง,บึง,ในครึ่งปี

บ้านหนองจน สิ้นชื่อที่ลือลั่น
ต้องรวยกันถ้วนหน้าขายนา,ที่
อิสานเขียวเหลียวไปป่าไม่มี
สนามก๊อล์ฟแทนที่รีสอร์ทตาม

จะซื้อรถปิ๊คอัพให้ขับเล่น
เที่ยวตระเวณเมืองกรุงกินกุ้งก้าม
พาเที่ยวคลับเที่ยวบาร์หาสาวงาม
ให้เดินตามก้นพี่ทุกวี่วัน

ณ วันนี้จงอยู่เฉย เฉยก่อน
อย่าใจร้อนก้อนข้าวเอามาปั้น
ชื่อพี่ยังถูกแขวนมันแบนกัน
รอพี่นั้นเดี๋ยวเดียว นะเสี่ยวเกลอ

 
"ปรางค์  สามยอด"

ว่าที่ สส. ใหม่

~ตอบ!!~


จดหมายเปิดผนึกพร้อมโรยแป้งสปริงซองหอมกรุ่น

ถึง..อาเฮีย บารมี ศรีกระเดื่อง ผู้เลื่องชื่อ


เขียนจากนายดำเกิง..เพิงหมาแหงน
ถึงผู้แทนเป๋าหนักรักเสมอ
หลังประชุมสุมหัวครัวฉันเธอ
แล้วร้องเหวอวี๊ดวิ้ว..สยิวไป

จากข้อความช่วงท้ายบรรยายเรื่อง
ดั่งย้ายเมืองสู่ทุ่ง..ยุ่งไปไหม
อยากบอกท่านส.ส.บ่เป็นไร
ข้อยเกรงใจอิหลี..ที่เปล่าเปลือง

กลัวลุงดวงควงโคโยตี้ไปตีกล์อฟ
แล้วนอนหมอบกลางนาเพราะฟ้าเหลือง
กลัวยายน้อยห้อยวิคตองเที่ยวท่องเมือง
แล้วลุงแนบแอบเคืองเรื่องวุ่นวาย

ถ้าท่านเปลี่ยนทุ่งนาเป็นพารากอน
แล้วทุ่งดอนเก่าแก่แลเลือนหาย
แล้วไอ้ทุยนั่งค้อนงอนเจ้านาย
กลัวสุดท้ายกลายกลับเป็นอับจน

ขอแค่เพียงลอกฝายขยายเขื่อน
หรือมาเยือนทุ่งน้อยคอยฟ้าฝน
แล้วแกว่งพุงปรุงสุขคลายทุกข์ทน
ให้ผ่านพ้นข้นเข็ญก็เป็นพอ

หลังจากนั้น..เรื่องอะไรเกิงได้หมด!!
จะแจกรถแถมเมีย..ตามเฮียขอ
จะพิตตี้รีสอร์ท..จร์อจจะรอ
โอ้ละพ่อ...ช่วยก่อน เกิงร้อนใจ

หากอาเฮียเคลียร์ปรับรับคำร้อง
รมต...เท่าที่มอง..ครองใสใส
พุงกระเพื่อมเลื่อมสดอนาคตไกล
เพียงท่านไม่ทิ้งกัน..เท่านั้นแล

เดี๋ยวจะอ่อม..ปลาคอใหญ่(ช่อนบิ๊ก)ไว้รอป๋า
แล้วเล่นน้ำกลางนาพาทอดแห
พร้อมน้องหวึ่งสุดสวยช่วยเทคแคร์
ขอเพียงแน่..สัตย์มั่นคำสัญญา

สุดท้ายนี้..ขอป๋าจงรุ่งโรจน์
พร้อมแก้โจทย์ปากท้องมองปัญหา
ให้บิ๊กเบิ้มเกริมแกร่งแฝงจรรยา
พร้อมนำพาตาเจ็ก..เช็คคนจน


ด้วยปลาทูและจูจุ๊บ



ดำเกิง เพิงหมาแหงน

ที่สำคัญ..ต้องขอขอบพระคุณลุงปรางค์..ครูระนาดเอก..และน้ำใจจากเพื่อนๆทุกคนครับ..ที่ช่วยสนับสนุน ดำเกิง ขอบคุณครับ