พัดผ่านแผ่ว แผ่วผ่าน ธารลมหนาว
ลิ่วแววพราว พราวแวว แก้วงามใส
ยะเย็นเยือก เยือกเย็น มิเว้นใคร
แต่จะใช่ ใช่จะ เสมอกาล
ลิ้วลมหนาว หนาวลม พาห่อจิต
อย่าเพียงคิด คิดเพียง เสียงประสาร
โอ้ความเหงา เหงาความ ตามวิญญาณ
จงหักหาญ หาญหัก สลัดพลัน
หยุดได้แล้ว แล้วได้ พบวันเปลี่ยน
บุปผาเวียน เวียนผา ประดาฝัน
เกล็ดละออง อองละ คละรำพัน
เมื่อสิ่งนั้น นั้นสิ่ง ดิ่งโปรยปราย
คือดอกไม้ ไม้ดอก ใช่ดอกไม้
แล้วรินร่าย ร่ายริน ถวิลหมาย
จะโปรยปะ ปะโปรย โรยระบาย
เกล็ดแก้วร่าย ร่ายแก้ว แพรวดวงใจ
คือนามนั้น นั้นนาม ตามหิมะ
คลอคลุ้งคละ คละคลุ้ง จรุงใส
เป็นลมหนาว หนาวลม ซึ่งอุ่นไอ
ประดุจไฟ ไฟดุจ โชติกลางจินต์
