ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Kotchanan]

ชิงช้า



โล้ชิงช้า รับลม ชมดอกไม้
กรุ่นละไม ไอดิน หอมกลิ่นหญ้า
เท้ากวัดแกว่ง ไหวไหว ไม้ระฟ้า
โน้มกิ่งมา ระดิน เราบินตาม
...                ...

เขียวใบไม้ ทอดเงา แต่เช้าตรู่
พลิ้วร่วงพรู ปลิดไป จากไม้ง่าม
เพียงวาระ เชื่อมโยง ของโมงยาม
พาเราท่อง ไปท่าม ความผูกพัน

เพื่อให้เธอ แหวกว่าย ไปสุดฟ้า
เอื้อมเก็บดวง ดารา ซึ่งตาฝัน
มือกวัดไกว สุดแรง เราแบ่งปัน
ถึงตาฉัน ท่องธาตุ อากาศไป

เสียงหัวเราะ หยอกเย้า เราแย้มยิ้ม
ปุยเมฆริม ขอบฟ้า เหมือนว่าใกล้
เสียงหัวเราะ ดังกลบ ทั่วภพ,ไพร
ชิมน้ำหวาน ดอกไม้ หวานไหวนัก

จนอาทิตย์ เริ่มแผด ดอกแดดจัด
สาดแสงตัด แมกไม้ เย้าใบกวัก
ละลาย น้ำค้างฟ้า ใส,น่ารัก
ไปผ่อนพัก ค้างฟ้า รอมาดิน
 
มือที่ผลัด จับโซ่ โล้ชิงช้า
ก็โบกลา ก้าวไป ในทุ่งถิ่น
ชิงช้า.. ขนานคลอ ธรณิน
รอโบยบิน เคียงฟ้า อีกคราครั้ง
...               ...

เท้าเตะฝุ่น เคลื่อนขับ ขยับชิงช้า
สีท้องฟ้า เขียวคราม เหมือนความหลัง
ชิงช้าโยน โหนกิ่ง ใกล้ผุพัง
โซ่สนิม ร้องดัง อยู่วังเวง. 

แก้ไขโพสต์โดยผู้ดูแลระบบ

[ดิษฐา]

ร่องรอยเก่าเคล้าคลุ้ง ฟุ้งกลิ่นหญ้า
เลือนลับลานานนับขยับเคว้ง
ภาพครั้งก่อนย้อนเล่าเหงาบรรเลง
สำเนียงเพลง แสนเศร้า คลุกเคล้าใน

ภาพเดิมเดิมเริ่มฉาย ขยายซ้ำ
วนเวียนย้ำนำร่วง ช่วงสดใส
วิ่งหยอกล้อ กวัดแกว่งแข่งกันไป
ชิงช้าไหวใสสด วันงดงาม

ผ่านคืนวันเวียนเปลี่ยน จนเจียนลับ
ชิงช้านับวันคอย เฝ้าลอยถาม
เหงาแสนเหงาเศร้าซึม พึมพำตาม
ฟ้าสีครามยามนี้ จึงสีเทา

[masapaer]

ชิงช้า



โล้ชิงช้า รับลม ชมดอกไม้
กรุ่นละไม ไอดิน หอมกลิ่นหญ้า
เท้ากวัดแกว่ง ไหวไหว ไม้ระฟ้า
โน้มกิ่งมา ระดิน เราบินตาม
...                ...

เขียวใบไม้ ทอดเงา แต่เช้าตรู่
พลิ้วร่วงพรู ปลิดไป จากไม้ง่าม
เพียงวาระ เชื่อมโยง ของโมงยาม
พาเราท่อง ไปท่าม ความผูกพัน

เพื่อให้เธอ แหวกว่าย ไปสุดฟ้า
เอื้อมเก็บดวง ดารา ซึ่งตาฝัน
มือกวัดไกว สุดแรง เราแบ่งปัน
ถึงตาฉัน ท่องธาตุ อากาศไป

เสียงหัวเราะ หยอกเย้า เราแย้มยิ้ม
ปุยเมฆริม ขอบฟ้า เหมือนว่าใกล้
เสียงหัวเราะ ดังกลบ ทั่วภพ,ไพร
ชิมน้ำหวาน ดอกไม้ หวานไหวนัก

จนอาทิตย์ เริ่มแผด ดอกแดดจัด
สาดแสงตัด แมกไม้ อาบใบผัก
ละลาย น้ำค้างฟ้า ใส,น่ารัก
ไปผ่อนพัก ค้างฟ้า รอมาดิน
 
มือที่ผลัด จับโซ่ โล้ชิงช้า
ก็โบกลา ก้าวไป ในทุ่งถิ่น
ชิงช้า.. ขนานคลอ ธรณิน
รอโบยบิน เคียงฟ้า อีกคราครั้ง
...               ...

เท้าเตะฝุ่น เคลื่อนขับ ขยับชิงช้า
สีท้องฟ้า เขียวคราม เหมือนความหลัง
ชิงช้าโยน โหนกิ่ง ใกล้ผุพัง
โซ่สนิม ร้องดัง อยู่วังเวง. 

พลิ้วระลอกลมสายรำบายทุ่ง
ฟ้าสีรุ้งว่างเปล่าเงาโหรงเหรง
แผ่วเสียงก้องร้องขับรับบทเพลง
ธรรมชาติบรรเลงเพลงเก่ากาล

ลมทายทักไล้แก้มแซมรู้สึก
ห้วงรำลึกนึกถึงซึ่งวันหวาน
รอยยิ้มผาดเสียงชื่นระรื่นยาม
ใต้ฟ้าครามยามนั้นวันรื่นรมย์

คือภาพหวานฉายอาบกับความฝัน
ฟ้ามิกั้นคิดถึงคะนึงข่ม
เอื้อมรับกลีบใบปลิวระลิ่วลม
พลิ้วน่าชมยามโล้โซ่ชิงช้า

เสียงโซ่กรีดสะท้อนหลอนความเหงา
ลมพัดพลิ้วแผ่วเบาเย้ายอดหญ้า
เงาทิวไม้ทอดผ่านละลานตา
เพียงเวลาเปลี่ยนไปให้เลือนแล้ว.

"มะสะแปค่ะ"

"ขออนุญาตนะคะ..หายไปนาน คิดถึงค่ะ.."

แก้ไขโพสต์โดยผู้ดูแลระบบ

[ทอฝัน]

ร่องรอยเก่าเคล้าคลุ้ง ฟุ้งกลิ่นหญ้า
เลือนลับลานานนับขยับเคว้ง
ภาพครั้งก่อนย้อนเล่าเหงาบรรเลง
สำเนียงเพลง แสนเศร้า คลุกเคล้าใน

ภาพเดิมเดิมเริ่มฉาย ขยายซ้ำ
วนเวียนย้ำนำร่วง ช่วงสดใส
วิ่งหยอกล้อ กวัดแกว่งแข่งกันไป
ชิงช้าไหวใสสด วันงดงาม

ผ่านคืนวันเวียนเปลี่ยน จนเจียนลับ
ชิงช้านับวันคอย เฝ้าลอยถาม
เหงาแสนเหงาเศร้าซึม พึมพำตาม
ฟ้าสีครามยามนี้ จึงสีเทา

...โยนกายโย้...โล้รุก...สนุกเหลือ
ต่างจุนเจือ...เอื้อรัก...พักรอยเหงา
ชิงช้าเคลื่อน...เพื่อนมุ่ง...พยุงเรา
ผลักเพียงเบา...เย้ายั่ว...กลั้วสัมพันธ์

...เสียงโซ่ฝืด...ครืดคราด...คล้ายมาดหมาย
ขยับย้าย...คลายคล่อง...รอยคล้องนั่น
กิ่งไม้เก่า...เขย่าใบ...ไหวตามกัน
สัญญาญอัน...เริงร่า...มาถึงแล้ว...

....................//ทอฝัน

[Kotchanan]

พลิ้วระลอกลมสายรำบายทุ่ง
ฟ้าสีรุ้งว่างเปล่าเงาโหรงเหรง
แผ่วเสียงก้องร้องขับรับบทเพลง
ธรรมชาติบรรเลงเพลงเก่ากาล

ลมทายทักไล้แก้มแซมรู้สึก
ห้วงรำลึกนึกถึงซึ่งวันหวาน
รอยยิ้มผาดเสียงชื่นระรื่นยาม
ใต้ฟ้าครามยามนั้นวันรื่นรมย์

คือภาพหวานฉายอาบกับความฝัน
ฟ้ามิกั้นคิดถึงคะนึงข่ม
เอื้อมรับกลีบใบปลิวระลิ่วลม
พลิ้วน่าชมยามโล้โซ่ชิงช้า

เสียงโซ่กรีดสะท้อนหลอนความเหงา
ลมพัดพลิ้วแผ่วเบาเย้ายอดหญ้า
เงาทิวไม้ทอดผ่านละลานตา
เพียงเวลาเปลี่ยนไปให้เลือนแล้ว.

"มะสะแปค่ะ"

"ขออนุญาตนะคะ..หายไปนาน คิดถึงค่ะ.."

สายลมพัด โอบไล้ ทั่วไม้หมู่
ทิวหญ้าลู่ เอนไหว ไปแผ่วแผ่ว
เคล้าฝุ่นดิน เลื่อนไล่ ไปสุดแนว
ดอกน้อยแพรว กำจาย ไปท่องฟ้า

เหมือนเสื้อสวย เธอใส่ ในวันนั้น
พลิ้วรับพลัน ยามลม พรมเสื้อผ้า
ผมเผ้าเธอ ม้วนมวย สวยงามตา
กลับรุงรัง ปรกหน้า โต้ฝ่าลม

พวงดอกไม้ ร่วงพร้อย นับร้อยดอก
โรยกลีบหยอก ต้องเนื้อ ทั้งเสื้อ, ผม
เธอดูราว นางฟ้า น่าชื่นชม
สูดกลิ่นดม ดอกไม้ มือไล่คว้า
...                      ...

กับน้ำเสียง ใสใส ในวันนั้น
จะพบกัน บ้างไหม ในวันหน้า
โคนไม้ซึ่ง จดจำ คำสัญญา
กับชิงช้า ตัวเก่า ของเรานี้.



คิดถึงน้องมะสะแปเช่นกันค่ะ  ชิงช้าของมะสะแปบรรยากาศดีจัง 
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างแต่ง ชิงช้าพี่บัวเลยแกว่งฝืดๆ ฮ่าๆ   

[Kotchanan]

ร่องรอยเก่าเคล้าคลุ้ง ฟุ้งกลิ่นหญ้า
เลือนลับลานานนับขยับเคว้ง
ภาพครั้งก่อนย้อนเล่าเหงาบรรเลง
สำเนียงเพลง แสนเศร้า คลุกเคล้าใน

ภาพเดิมเดิมเริ่มฉาย ขยายซ้ำ
วนเวียนย้ำนำร่วง ช่วงสดใส
วิ่งหยอกล้อ กวัดแกว่งแข่งกันไป
ชิงช้าไหวใสสด วันงดงาม

ผ่านคืนวันเวียนเปลี่ยน จนเจียนลับ
ชิงช้านับวันคอย เฝ้าลอยถาม
เหงาแสนเหงาเศร้าซึม พึมพำตาม
ฟ้าสีครามยามนี้ จึงสีเทา

ดิษฐา

...โยนกายโย้...โล้รุก...สนุกเหลือ
ต่างจุนเจือ...เอื้อรัก...พักรอยเหงา
ชิงช้าเคลื่อน...เพื่อนมุ่ง...พยุงเรา
ผลักเพียงเบา...เย้ายั่ว...กลั้วสัมพันธ์

...เสียงโซ่ฝืด...ครืดคราด...คล้ายมาดหมาย
ขยับย้าย...คลายคล่อง...รอยคล้องนั่น
กิ่งไม้เก่า...เขย่าใบ...ไหวตามกัน
สัญญาญอัน...เริงร่า...มาถึงแล้ว...

....................//ทอฝัน

สลับกัน ห้อยโหย เหนือโคนไม้
ทะยานไล่ ระดับ  ขยับแถว
ยิ่งสูงยิ่ง นัยน์ตา ร่าเริงแวว
เปล่งเสียงแจ้ว ราวเหิน เหยียบเนินรุ้ง

พลันสมมุติ ว่าบิน ถึงถิ่นนก
ปล่อยมือ..ตก! จากฟ้า มาสู่ทุ่ง
ขวัญกระเจิง เพื่อนพลาง ต่างมามุง
มือพยุง ปลอบขวัญ สู่กันเกรียว

ใครเป่า..เพี๊ยง!..เสียงลั่น ปลุกขวัญเพื่อน
บ้างสั่งเตือน เสียงเอ็ด ให้เข็ดเขี้ยว
น้ำตาหยด ยิ้มได้ ในเดี๋ยวเดียว
ส่งเสียงเจี๊ยว หัวร่อ เล่นต่อพลัน.





สวัสดีจ้ะอุ้ม + น้องดรีม 
วันนี้สระ แ-ว สองรอบเลยเรา
 

[แป้งน้ำ]

พระจันทร์ยิ้มสวยให้สองเรา
คืนนั้น . .. คนสองคนเหงา~  เหงา นั่งชมดาวแกว่งชิงช้า
พูดคุยกันไปตามประสาคนช่างเจรจา
อ้อมกอดรักเทียบเท่ากับท้องฟ้า .. . ที่สบตาโอบกอดเรา





คืนนี้ . .. พระจันทร์ยังยิ้มสวย
คนอีกคนคงนอนฝันห่มผ้าผวย . .. ไม่เงียบเหงา
ต่างจากคนห่มฟ้า . .. ที่นั่งเจรจากับแสงดาว
บนชิงช้าตัวเก่า .. . ที่โยกไหวเบา~ เบาเพราะอ่อนแรง

[ฉันเอง]

ชิงช้าตัวนั้น..


ชิงช้าเก่า ตัวเก่า เล่าอดีต

เสียงนกหวีด  เป่าเปลี่ยนรอบ  พวกเพื่อนฉัน

ยามว่างเรา  เพื่อนชายหญิง  โย้แย่งกัน

สุขดั่งฝัน  เล่นพ่อแม่  แลกลมเกลียว


ฉันเป็นพ่อ เธอเป็นแม่  ดูแลบ้าน

ทำอาหาร   ตำใบไม้   ได้ยางเหนียว

แคะขนมครก  เล่นหมากเก็บ สนุกจริงเชียว

ผันผ่านเหลียว  กลับไปมอง  ย้อนความจำ


ไม่มีแล้ว  อดีตหวล  ชวนลำลึก

นั่งตรองตรึก  ชิงช้าไม้  ให้ได้ขำ

กาลเวลา พรากผองเพื่อน ไปจากจำ

อยากถลำ  สู่อดีต  ชีวิตคืน


ฉันเอง..