"เพราะ..ฝืนใจ"
..
คนไม่เข้า ไปตื๊อใคร ไหนให้เข้า
ทีฝืนเรา ให้ไปเข้า เราไม่ชอบ
อย่ามาอ้าง ชอบไม่เข้า เราขอตอบ
เรามีธรรม พอไม่ลอบ ตอบแกล้งใคร
คนไม่เข้า ถ้าไม่แกล้ง ยุแยงบ้า
ใครจะมา บ้าว่า ด่าฝักใฝ่
ที่ต้องว่า เพราะด่าก่อน ต้องย้อนให้
โปรดทราบด้วย ว่าไม่ใช่ เพราะให้ร้าย
เพราะฝืนใจ ใส่กระบือ ดื้อนักหนา
เดือดร้อนพา ระอาใจ ไยมาหมาย
ฝืนบังคับ รับกล้องเน็ต เผ็ดแซบตาย
หยิ่งอย่างเรา ละอาย ไปตื๊อคน
เรามีธรรม ทำบ้าบอ รอกระชาก
เที่ยวไปลาก กล้าเข้า เราไม่สน
คนที่ชอบ ถ้าไม่เข้า เราไม่ทน
คบพวกตน สองข้าง อย่างเคยเป็น
แค่แต่งกลอน วอนไว้ ไม่ให้ชู้
แรกไม่รู้ รู้ก็เลิก เลิกให้เห็น
เข้าวัดมา หลายปี มีชู้เข็น
หอมหรือเหม็น ขอเขียนแรง แย้งชู้ชัง
ใช่หึงหวง ทวงใคร ไม่รู้จัก
ไม่ได้คบ ไยหวงนัก ปักใจหวัง
คนละเรื่อง กับศีลสาม หยามกันจัง
คนเข้าธรรม เอาชู้นั่ง พังจริงๆ
ไร้สามัญ สำนึก ตรึกตรองบ้าง
ด่าข้างๆ คูๆ รู้สึกกลิ้ง
คนมีธรรม รับเพียงหนึ่ง ทึ่งจริงๆ
สองสามสี่ มาวนวิ่ง ต้องทิ้งไป
เรื่องภูมิใจ คนมาชอบ มอบใจมาก
ก็ต่างหาก แต่ไม่คบ จบแค่ไหน
แค่เป็นเพื่อน ห่างๆ ใช่ก้างไว้
มีทำไม ก้างๆไร้ ใช่ธรรมา
คนเข้าวัด ไม่กัดหลอก ตอกใครๆ
เพราะฝืนใจ เจอกล้องฆ่า บ้าเน็ตหนา
เที่ยวคุยโว โม้โอ่ โมเมฆ่า
ใครจะมา หลอกมัน รั้นเกินทน
ชอบก็ไป แล้วซีกล้อง ลองชวนเที่ยว
เราเฉยไป คือไม่เกี่ยว เที่ยวไม่สน
ไม่ค่อยไว้ ใจใคร ง่ายชอบกล
ไปแค่เพื่อน สนิทตน ค้นคุ้ยจัง
ไม่ลอกใคร เป็นตัวเอง ไม่เกรงชั่ว
ไม่ลอกมั่ว เข้าวัด ยังจัดนั่ง
ลอกอะไร ที่ไหน ขอไปพัง
ไม่เคยลอก ขอย้อนหวัง รั้งอะไร
ยังจะฝืน ใจใครหลอก ลอกเอิกเกริก
ใครก็เลิก ฝืนแบบนี้ มีหวังไล่
ลอกชู้ๆ มีสี่แล้ว แห้วหึงไง
แค่ลูกไม้ ตื้นๆ ขื่นขมจัง
ชอบกับชอบ สองข้าง ทางธรรมนั้น
ไม่ฝืนใจ ตื๊อรั้น ฝันหวานหวัง
ไปเบียดเบียน เขาเดือดร้อน ย้อนให้ฟัง
ชอบข้างเดียว ตื๊อจึงพัง ชังไปเลย
..
กุลมาตา
๖ พฤจิกา ๒๕๕๓
