ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[jt]

ก่อนหน้านี้ ที่สัญญา ว่าจะกลับ
เฝ้ารอนับ วันเวลา มาชิดใกล้
จนเลยล่วง ห้วงเวลา มาแสนไกล
รู้สึกได้ ในเพียงคำ ว่าเลือนลาง

คำว่าคอย ใช้ยึดมั่น ในวันนี้
แต่เห็นที จักตีหน้า ว่าต้องห่าง
เหตุผลนั้น หาใช่เพียง ระยะทาง
แต่ทุกอย่าง พาหัวใจ ให้หมดทน

[พิมพิลาไลย]

คำว่าคอย ปล่อยวาง อย่างปวดร้าว
แม้แต่ข่าว ราวเรื่อง เปลืองเหตุผล
คนจะไป ใจไม่กลับ ก็อับจน
ร้าวกมล ทนรอ อย่างท้อใจ

คอยแต่เขา เฝ้าแต่ครวญ ปั่นป่วนหนัก
เธอไม่รัก หักใจลา น้ำตาไหล
ก้มหน้าซบ หลบความเศร้า อย่างเข้าใจ
แม้คอยไป ไร้ประโยชน์ ไม่โทษเธอ

พิมพิลาไลย

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

นั่งรอคอย..รอยร้าง..บนทางเปล่า
ไม่มีข่าว..คราวเธอ..พี่"พิม"จ๋า
หายไปไหน..ไม่เห็น..เช่นก่อนมา
ออกตามหา..พาถาม..ติดตามไป

คงลืมแล้ว..แก้วตา..รอทางนี้
รอคนดี..ที่รัก..มักสงสัย
หรือว่า(พี่)พิม..คนสวย..แอบปันใจ
กับใครใคร..ใยทำ(น้องดง)..ระกำทรวง

 

พระอาทิตย์อัสดง

[ฉันเอง]

รอ..


เหมือนชีวิต  เฝ้ารอคอย  ของบางอย่าง

มีควันจาง   ยังบดบัง  ไม่อาจเห็น

เฝ้าเพ่งมอง   ผ่านม่านควัน  ช่างยากเย็น

จึงมองเห็น  เมื่อควันหาย  กลายเป็นเธอ


ก่อนชีวิต  ขาดอะไร  ไปบางอย่าง

ดูมันช่าง  ลนลาน   และพลั้งเผลอ

มองไม่ออก  ดูไม่เห็น  ว่าเป็นเธอ

ทุกครั้งเจอ  แค่มองผ่าน  ไม่ขานกัน


แล้วจึงรู้   ว่าฉันเป็น   เช่นคนใหม่

เมื่อมีใจ   อีกใจ  ให้ยึดมั่น

เรื่มถักทอ  สายใยรัก  ให้ผูกพัน

ต่างดูแล กันและกัน บั้นปลายเรา


ฉันเอง..

[ฉันมันก็แค่นี้]

นั่งรอคอย..รอยร้าง..บนทางเปล่า
ไม่มีข่าว..คราวเธอ..พี่"พิม"จ๋า
หายไปไหน..ไม่เห็น..เช่นก่อนมา
ออกตามหา..พาถาม..ติดตามไป

คงลืมแล้ว..แก้วตา..รอทางนี้
รอคนดี..ที่รัก..มักสงสัย
หรือว่า(พี่)พิม..คนสวย..แอบปันใจ
กับใครใคร..ใยทำ(น้องดง)..ระกำทรวง

 

พระอาทิตย์อัสดง

ใครคอยคอยใครไหนหนอ
เฝ้ารอรอเขาเศร้าสร้อย
"พิม"จ๋ามาหาตาปรอย
น้องกลอยคอยหาว่าไง

ถ้างั้นฉันเฝ้าเจ้าหนา
น้องยาอย่าหงอยลอยไหล
พี่อยู่ดูเจ้าเข้าใจ
รู้ไหมใครห่วงดวง"ดง"


โถๆ...น่าฉงฉาน...มาม่ะจาปลอบจายเธอ

[บ้านริมโขง]

คำว่า “คอย” คำเดียว ให้เปลี่ยวจิต
คำสั้นนิด แต่หมาย คล้ายนานเหลือ
จากปีนี้ ถึงปีหน้า มาจุนเจือ
บางทีเหลือ ถึงชาติหน้า ยังว่า “คอย”

เพราะผมเคย จนชิน หมดสิ้นหวัง
ก่อนพลัง แข็งกล้า มาถดถอย
ก่อนเคยสู้ หมู่คนงาม ตามแกะรอย
เคยนั่ง “คอย”  สาวน้อยใหญ่  ไม่อินัง

แต่บัดนี้ เพราะ “คอย” ต้องพลอยเศร้า
กาลเวลา พาอับเฉา เบาความหวัง
ผ่านเนิ่นนาน การรอคอย รอยผุพัง
เหลือความหลัง มานั่ง “คอย” ... ฝอยให้ฟัง

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ใครคอยคอยใครไหนหนอ
เฝ้ารอรอเขาเศร้าสร้อย
"พิม"จ๋ามาหาตาปรอย
น้องกลอยคอยหาว่าไง

ถ้างั้นฉันเฝ้าเจ้าหนา
น้องยาอย่าหงอยลอยไหล
พี่อยู่ดูเจ้าเข้าใจ
รู้ไหมใครห่วงดวง"ดง"


ฉันมันก็แค่นี้

น้องคงรอ..ต่อไป..อย่างใจเศร้า
อยู่อย่างเหงา..เฝ้าคอย..ละห้อยหา
แม้นพี่"พิม"..คนสวย..ไม่เมตตา
ขอพี่ยา..อย่าได้..เป็นห่วงกัน

ขอบคุณนะ..ค่ะพี่..ที่เป็นห่วง
อย่าได้หวง..ดวงใจ..ไม่แปรผัน
"อัสดง"..คงรอ..วอนขอจันทร์
แค่เพียงฝัน..นั้นขอ..ต่อพี่"พิมพิลาไลย"

พระอาทิตย์อัสดง

[พิมพิลาไลย]

นั่งรอคอย..รอยร้าง..บนทางเปล่า
ไม่มีข่าว..คราวเธอ..พี่"พิม"จ๋า
หายไปไหน..ไม่เห็น..เช่นก่อนมา
ออกตามหา..พาถาม..ติดตามไป

คงลืมแล้ว..แก้วตา..รอทางนี้
รอคนดี..ที่รัก..มักสงสัย
หรือว่า(พี่)พิม..คนสวย..แอบปันใจ
กับใครใคร..ใยทำ(น้องดง)..ระกำทรวง

 

พระอาทิตย์อัสดง

ใครคอยคอยใครไหนหนอ
เฝ้ารอรอเขาเศร้าสร้อย
"พิม"จ๋ามาหาตาปรอย
น้องกลอยคอยหาว่าไง

ถ้างั้นฉันเฝ้าเจ้าหนา
น้องยาอย่าหงอยลอยไหล
พี่อยู่ดูเจ้าเข้าใจ
รู้ไหมใครห่วงดวง"ดง"


โถๆ...น่าฉงฉาน...มาม่ะจาปลอบจายเธอ

สดับเสียง สำเนียงสาว เจ้าวอนว่า
พี่พิมจ๋า ตาปรอย มาคอยหลง
ยังห่วงหา อาลัย ใจพะวง
พี่รักดง คงมา แต่ว่านาน

ด้วยภาระ หน้าที่ มีมาเยอะ
อยากมาเจอะ จ้องหน้า แม่ตาหวาน
ขอเคลียงาน ผ่านพ้น ทนรำคาญ
ความสัมพันธ์ อันดี ไม่มีลืม

พิมพิลาไลย