ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[msp.]

“ วิถีคนลวง “


ภาพสิ่งของย้ายเคลื่อนเกลื่อนเต็มห้อง
เห็นเธอหมองร้องร่ำคร่ำถวิล
เสียงสะอื้นฝืนกลั้นสั่นรวยริน
เธอมิยินเสียงใดหรือไงกัน

ใจที่เจ็บกดแค้นแน่นสะอึก
ความร้าวลึกแผลเก่าเข้าเย้ยหยัน
อดีตร้ายใครร่างและสร้างมัน
 ยิ่งนานวันยิ่งเจ็บเหน็บเหลือเกิน

เห็นภาพเธอเพ้อพร่ำในยามนี้
เหมือนครั้งที่เราเจ็บเหน็บนานเนิ่น
เธอโหยหาอ้างว้างไร้ทางเดิน
เธอเผชิญเหมือนฉันครั้นก่อนกาล

เหมือนเห็นภาพก่อนเก่าเราเคยบ้า
ไร้ราคาค่าหมองต้องไฟผลาญ
เมื่อครั้งหนึ่งบอบช้ำคำลวงมาน
ที่เธอหว่านเพื่อลวงถ่วงเวลา

หนทางจบคนลวงสร้างบ่วงรัก
เธอประจักษ์หนนี้ที่ก่อนหน้า
เคยลวงมานผลาญใจใครเรื่อยมา
คงเจ็บสาแก่ใจใครหลายคน

เอื้อมมือหวังอยากใกล้ไล้ดวงขวัญ
อยากรื้อฝันอันเก่าเราเพียงหน
แต่แผลเก่าเผาไหม้เกินใจทน
กลัวความหม่นซ้ำรอยขอถอยไกล

แล้วเมื่อถึงคราวเธอเจอเจ็บบ้าง
วิถีทางคนลวงเจ็บหน่วงไหม
เมื่อครั้งหนึ่งเธอจากพรากรักไป
ทำลายใจใครคนให้ทนกลืน

เจ็บบ้างไหมคราวนี้ที่ต้องพบ
เส้นทางลบหัวใจให้ขมขื่น
ณ จุดนั้นฉันเล่าเคยเฝ้ายืน
เจ็บสะอื้นฝืนข่มตรมเพราะเธอ...คนลวง 

 

"มะสะแป"

[จ้อง เจรียงคำ]

วิถี..ผู้แพ้พ่าย

เมื่อความรักที่หวัง..พังสิ้นท่า
เสือก็กลายเป็นหมา..น้ำตาเอ่อ
เศษศักดิ์ศรีที่ว่า..หาไม่เจอ
สิ้นเผยอเพ้อหนัก..ต่อรักร้าว

เมื่อรักได้ดำเนินมาเกินกึ่ง
บทสรุปไปไม่ถึงสักครึ่งหาว
เมื่อรู้ทางข้างหน้าเกินคว้าดาว
เส้นทางที่ทอดยาวเกินก้าวนัก

ฉันเหมือนคนหลงทางในต่างถิ่น
เหมือนนกบินต่างฟ้าพล่านหาหลัก
เหมือนเรือต่างนาวาไร้ท่าพัก
เหมือนไฟรักหรี่รอนตอนสิ้นเชื้อ

ฉันเหมือนนักพนันเดิมพันพลาด
เทหน้าตักแต่พินาศขาดโชคเอื้อ
จึงมืดมนต้นทุนจะจุนเจือ
นึกถึงเศษเหลือเหลือ..คราเมื่อทิ้ง

ฉันผิดนักฉันทรามเหยียดหยามค่า
ฉันขว้างปาเหรียญทองของขึ้นหิ้ง
ฉันมองข้ามความรักประจักษ์จริง
ฉันมันยิ่งไก่แจ้..ทิ้งแร่พลอย

ฉันถูกเขาเขี่ยกลิ้งทอดทิ้งบ้าง
สาสมแล้ว..แนวทาง..อย่างคนถ่อย
ลิ้มรสปร่าปวดแปลบสักแทบร้อย
คงยังน้อยกว่าหมดการชดใช้

ขอแบกหน้าไร้ยางเดินทางกลับ
สู่บ้านช่องห้องหับเคยหลับใหล
ชายหน้าด้านซานซมเธอสมใจ
หรือเธอยังอาลัย..ใครคนนี้

ออกมาดูผู้ชาย..ขายขี้หน้า
แลกเมตตา..สังเวชเศษศักดิ์ศรี
ขออภัยในความไม่รักดี
ให้ชายที่มีแล้วแววสำนึก

คนอีกฝั่งประตูอยู่ด้านใน
ได้ยินเสียงฉันไหมคนพ่ายศึก
ขอโอกาสทบทวน จากส่วนลึก
ขอบันทึกเล่มใหม่..ไถ่โทษรัก 

อาร์ตี้

[ฉันเอง]

วิถีแห่งรัก..


วิถีทางแห่งรักมักได้พบ

ฉากตอนจบบทละครแต่งเติมนั่น

มีสุขทุกข์ห่วงหารักคละเคล้ากัน

ปนเปฝันถึงความจริงยากทิ้งไป


มีร้กซ้อนซ่อนรักอีกหลายชั้น

มีรักปันปั้นรักลวงถ่วงรักใส

มีรักน้อยอ่อนด้อยค่าพาลวงไป

มีรักใคร่แค่อยากครองค่อมร่างนาง


กว่าจะเจอรักแท้แน่แค่ไหน

อาจต้องผันเวียนไปให้มันสาง

จับล้างน้ำขัดถูคราบไคลบางบาง

ก่อนส่งใจกลับใส่ร่างคนรักรอ



ฉันเอง..

[บอม ซอง ดุ๊ก]

วิถีคนลวง

วิถีฉัน ที่เห็น เป็นเพียงเพ้อ
วิถีเธอ ที่รู้ ดูสดใส
วิถีเรา ที่ร้าง ห่างกันไกล
วิถีใจ ที่ลวง มาถ่วงลง

วิถีฉัน เพื่อรัก อยู่เสมอ
วิถีเธอ เพื่อหลอก บอกแค่หลง
วิถีเรา เพื่อกัน ไม่มั่นคง
วิถีใจ  เพื่อบ่ง ส่งติดปม

วิถีฉัน แน่นหนัก ไม่พลั้งเผลอ
วิถีเธอ แน่นเฟ้อ หาเรอสม
วิถีเรา แน่นหนา แค่อารมณ์
วิถีใจ  แน่นขม...เพราะลมลวง

0++0

บอม ซอง ดุ๊ก


   

[ตะวันฉาย]

...วิถี..เงา...

...เป็นเพียงร่างที่ล่องรอยคอยเพียงเขา
เก็บซ่อนเงาอำพรางทางความห่วง
ไร้ตัวตนแนบใจรอใครควง
เฝ้าถามทวงยังมิตอบบอกแค่รอ

...โดนสลัดจัดวางอย่างคนเศร้า
วาดภาพเราหวังให้ชัดมัดใจหนอ
กลับเลือนลางจางลบจบจากจอ
หรือฉันขอมากไป...เกินใจเงา

...ส่องกระจกดูตัวกลัวเขาจาก
ทุกสิ่งฝากเพียงคำนำร้อยเหงา
ฉันเป็นใครบนทางระหว่างเรา
หรือสายลมบางเบาเคล้าผ่านมา

...ตัวสำรองเคียงข้างวางใช้สิทธิ์
เมื่อถูกปิดในตัวจริงใช่สิ่งหา
เขาลืมสิ้นคำว่ารักพักอุรา
ฤา มีค่าเพียงเงา...ที่เราเป็น...