ทิ้งหลายอย่าง
จมอยู่กับความอ้างว้าง..จนไม่รู้จัก ..คำว่าเหงา
มีสิ่งหนึ่ง..ที่กอดคอ..เคียงข้าง..ก็คือเงา
กับน้ำตา..ที่คอยบรรเทา..ปลอบใจ..ยามเดียวดาย
กลัวความผิดหวัง
ไม่กล้าพอ..ยังปิดกั้นตัวเอง..ไม่คิดปล่อยใจให้ง่าย
เจอกับคำว่าเจ็บ..ฉันเสียความรู้สึก..มามากมาย
แม้หวังให้มันเป็นครั้งสุดท้าย..จบที่คนคนนี้..ไม่เคยมี
หายไปไหน
คนที่มีหัวใจ....รักเป็น ..ให้ความหมายมากกว่านี้
อดทนไม่ไหวหรอก..หากต้องเจอแต่คน..ที่ไม่ให้ค่า..ไม่รักดี
ฉันก็เท่านี้..อดทนได้ที่..ความรู้สึกดีดี..หมดไป
ไม่อยากเพ้อ
แม้ต้องการ..และอยากเจอรักแท้..สักเพียงไหน
คนนั้น ..คนนี้ ..ที่คิดว่าใช่ ..หันหน้าให้ความหวัง..หันหลังเดินจากไป
จึงไม่หวังให้ใครรับรู้..เกี่ยวกับฉัน..คบกันเพื่อฆ่าเวลา..การรอคอย
อย่าถามว่าทำไม
ก็ฉันอยู่ได้ ..ไม่เป็นไรหรอก..แม้ต้องเหงาหงอย
ดีกว่ารักแล้วมีปัญหา..เจอแต่คนบ้าบ้า..คิดนู่น.คิดนี่...จนรู้สึกนอย
เอาเถอะน่า..อย่างน้อย.ฉันก็ไม่ต้องพึ่งใคร..อยู่คนเดียวได้..และมีความสุขดี
