ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

ท้องฟ้านั่น..

เมื่ออาทิตย์ลาลับจับขอบฟ้า
สาดแสงทองส่องมาเหมือนดั่งฝัน
หากมีเจ้าเฝ้าเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
โอบฟ้านั่นเป็นสัญญาว่ารักจริง

พี่ยืนหนาวเฝ้ามองดูท้องฟ้านั่น
ภาพเมฆน้อยเกาะกลุ่มกันปั้นทุกสิ่ง
เห็นหน้าเธอจากผืนฟ้าคราได้อิง
อยากพึ่งพิงอิงแอบแนบสองเรา

หากคำว่าคิดถึงซึ่งมนต์ขลัง
ส่งพลังถึงเธอได้ให้คลายเหงา
เธอคงรับคำคิดถึงมิใช่เบา
เพราะพี่เฝ้าคิดถึงเจ้าเช้าจรดเย็น


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

รักดาว..

มองดาวแฝงแสงอร่ามงามตานัก
เหมือนความรักส่องสว่างกลางใจฉัน
มีดวงดาวโอบล้อมเดือนเป็นเพื่อนกัน
คล้ายดั่งฉันจะไม่ร้างห่างไกลเธอ

หากแสงดาวมอดดับลับเมื่อไหร่
ใจฉันคงแตกสลายได้เสมอ
กว่าความรักกว่าพานพบจนเจอะเจอ
อยากพร่ำเพ้อว่ารักมากอย่าจากจร

จะถนอมรักดวงดาวพราวพิสุทธิ์
ใฝ่น้องนุชสุดห้วงใจไม่ถ่ายถอน
แม้ทิวามาพรากใจให้สั่นคลอน
ไม่อาทรต่อสิ่งใดใจคนคอย


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

ไร้ซึ่งคำลา...

ขอบฟ้ากว้างโอบรัดรอบมวลหมู่เขา
มีสองเราเฝ้ามองดูที่ภูผา
แสงจันทร์ผ่องส่องสาดไกลในนภา
เย็นแสงนวลสุขอุราไม่ห่างไกล

ครั้งสุดท้ายที่มีเธอบนเขานั่น
เราแบ่งปันความสุขแสนสดใส
หลังวันนั้นความฝันพี่หรี่จางไป
รักจางไกลให้สลายไปกับลม

ไม่มีคำร้างลาหาใดอื่น
ไม่มีเสียงใดฝืนก้องสุขสม
ไม่มีเหลือรสรักจักชื่นชม
ไม่มีแล้วแก้วตากลมที่สมใจ


ฉันเอง..

[กุลมาตา(singlemom99)]

ณ  ราตรี  มีดารา  ทาบทาผืน
นับแสนหมืิ่น  ผืนแผ่นฟ้า  นภาพร่าง
ดวงดารา  กระพริบพราว  ราวบอกทาง
พราวสว่าง  กลางเวหา  ดาราราย



โอ้..เจ้าดวง  ดารา  นิทราแล้ว
ดั่งดวงแก้ว  ข้างกายา  มาเป็นสาย
สว่างพร่าง  วาววับ  ระยับพราย
ท่ามดวงใจ  เป็นสาย-  ใยรักเอย

[ฉันเอง]

รักในบทกวี

โอ้ดาวเดือนเคลื่อนคล้อยย้อยลงต่ำ
เป็นลำนำบทกวีที่ขับขาน
เปรียบดังเจ้าเป็นแสงเงาจักรวาล
แล้วส่งผ่านขานไขคนขับกลอน

หากไร้ดาวคราวไร้รักยากขับเคลื่อน
เหมือนดั่งเพื่อนคอยย้ำเตือนเพื่อพร่ำสอน
ขาดเธอไปใจคงหวั่นรันทดรอน
แล้วบทกลอนจะไพเราะได้อย่างไร

เป็นแสงดาวให้ไออุ่นละมุนรัก
จะไม่ผลักเสือกไสเจ้าไปไหน
ขอจงอยู่สถิตหล้าบนฟ้าไกล
เป็นดาวใจให้ข้าเห็นเช่นก่อนมา


ฉันเอง..

[ดาวระดา]

สุรีฉายลายริ้วในทิวเมฆ
เหมือนมนต์เสกเอกองค์บรรจงสาย
ประดิษฐ์ถักจักฝันผสานลาย
...ลิขิตร่ายลายรุ้งจรุงดวง

สุรีรัตน์ตัดรุ้งที่คุ้งขอบ
ขนานรอบองค์เอกดังเสกสรวง
ลิขิตแม้นแผ่นหล้าผกาพวง
ละหม้ายพ่วงพวงฟ้าพกากรอง

ระยับยิบกระพริบลับพยับเมฆ
องค์อเนกเสกสวรรค์ชั้นที่สอง
ให้ผ่องผุดสุดหล้าคทาทอง
วิรงค์รองผ่องฟ้านภาพรหม



พี่ชายอินทนนท์  ที่ผมเคารพรัก
ฝากลงครับ  ยังไงก็ขอกำลังใจด้วยนะครับ

[ฉันเอง]

แสงชีวิต..

เหมือนดังเทียนเล่มน้อยในความคิด
ความมืดมิดก็หายไปคลายความเหงา
มีแรงใจพร้อมก้าวเดินเพื่อสองเรา
พี่มีเจ้าเป็นดั่งเงาเพื่อนร่วมทาง

เหมือนดาวน้อยคอยนำทางยามฟ้ามืด
เหมือนน้ำจืดกลางทะเลที่กว้างขวาง
เหมือนดังรักเจ้าให้มาไม่จืดจาง
เหมือนหนทางส่องสว่างกลางใจตน

อาจมีบ้างแสงเทียนน้อยคอยมืดดับ
มิอาจลับจากดวงใจให้สับสน
แม้เคลือบแคลงแสงอ่อนไหวในใจคน
พร้อมยอมทนแลกกับไฟในใจเธอ


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

สะดุดรัก..

เหมือนลิขิชะตาฟ้ากำหนด
ให้ปรากฎพบเจอเธอเหมือนดังฝัน
เธอคือสิ่งที่รอคอยเนิ่นนานวัน
แม้ไกลกันแต่ได้เจอเธอตัวจริง

เหมือนมีมนต์ดลใจสะดุดรัก
ศรที่ปักภักดิ์ดีเธอแม่ยอดหญิง
ไม่อยากเชื่อสิ่งเคยฝันพลันได้อิง
มันเป็นสิ่งที่อยากรักอย่างมากมาย

ความรู้สึกจากข้างในพี่หมายบอก
สิ่งที่ออกจากหัวใจไม่ห่างหาย
ความคิดถึงจึงส่งให้ไม่ห่างกาย
สิ่งที่หมายคือหัวใจได้ยึดครอง

รักน้องนุชสุดสวาดใจขาดดิ้น
โฉมยุพินอย่ากลัวแยกแตกแป็นสอง
ใจหนึ่งเดียวมอบให้น้องที่ใฝ่ปอง
ฝังใจจองครองรักจักนิรันดิ์


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

รักของฉัน..

เพิ่งเข้าใจความหมายคำว่ารัก
มันใหญ่โตกว้างนักกว่าสิ่งไหน
บางทีเล็กคับแคบยากแทรกใจ
อยู่ที่ใครยอมรับได้จึงยึดครอง

รักของพี่อาจไม่เป็นเช่นใครอื่น
แค่หยิบยื่นความหวังดีไม่มีหมอง
เพียงแค่นี้พี่เฝ้ารักปักษ์ใจปอง
ไม่ได้หวังครอบครองกายและใจเธอ

ขอขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้
พี่ขอบใจในรักมาเสมอ
นั่นคือสิ่งทำให้สุขยามพบเจอ
จึงอยากบอกว่ารักเธอทุกวี่วัน


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

ใช่เลย..

สิ่งที่มองหา  เธออาจยังมองไม่เห็น
สิ่งที่มันเป็น  อาจเป็นสิ่งที่ยังไม่ใช่
สิ่งที่ควรรู้  เธออาจต้องมองดูด้วยหัวใจ
สิ่งที่เรียกว่า"ใช่"  มันอาจจะรออยู่ใกล้ๆเธอ...

อยากให้หันมองมาข้างข้างหน่อย
เพราะเฝ้าคอยจ้องตาหากเธอเผลอ
ส่งรอยยิ้มพริมใจให้นะเออ
เพราะว่าหลงรักเธอมาแสนนาน


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

นึกฝัน..

หากคำว่ารักมันเหมือนนิยามที่เธอเขียนไว้
อยากรู้จังว่าใครในความหมายที่เธอกำลังกล่าวถึง
ถ้อยคำสำนวนผูกมัดตราตรึง..ฝังกลบหัวใจมิให้หน่ายเธอ
ชายใดกันหนอทำให้เธอหลงรัก  เธอจึงประจักษ์ถ่ายทอดรักซึ้ง
สำนวนบทกลอนซาบซ่านตราตรึง     ฉันจึงนึกฝัน..ว่าเป็น..ฉันเอง


ฉันเอง..

[มานพ]

แสนคิดถึงเธอนักรักเธอแล้ว
ไม่มีแววชื่นเชยเลยหม่นหมอง
โอ้คนดีแสนภักดิ์รักสำรอง
รอนวลน้องคนดีของพี่ยา

หอมละมุนอุ่นใจในความคิด
รักมิ่งมิตรคนดีพี่ใฝ่หา
สุขเหลือเกินคนดีมีน้องมา
สุขอุราคืนนี้พี่มีดาว

 

[ฉันเอง]

รอเธอ..

ช่วงเวลาของชีวิต 
จะมีสักครั้งหนึ่งไหม
ที่ความต้องการของหัวใจ 
รอการมาของใคร..บางคน
สำหรับฉันมันเกิดขึ้นมาแล้วหนึ่งหน
และเธอก็คือคน  คนคนนั้นที่ฉันเฝ้า..รอ


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

เพริดพริ้ง..

เพริดพริ้ง พวงแก้ม แวววาว
สุกใส ดั่งดาว แต้มไว้
จันทรา ลับขอบ ฟ้าไกล
แสงนวล หายไป ลับตา

ลมหนาว พัดโบก ใบพริ้ว
ริ้วริ้ว เสียงดัง เพรียกหา
หรีดหริ่ง เรไร ร้องมา
เซ็งแซ่ จ๊ะจ๋า แข่งกัน

ดีกแล้ว น้ำค้าง พร่างพราย
โปรยปราย ดั่งฝน เทนั่น
เหน็บหนาว เหนือคำ รำพัน
ถึงกัน โฉมงาม ทรามเชย

โอบกอด ไออุ่น ยอดรัก
เธอพัก ร่างอย่าง วางเฉย
ร้อนรัก ไม่เคย ละเลย
เปิดเผย เรือนร่าง ฝังใจ


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

เพรียกหา..

เสียงเพรียก แห่งแสง จันทรา
เรียกหา ปลายขอบ ฟ้านั่น
ส่งความ คิดถึง ให้กัน
หลับฝัน คืนสุข ชีวี

ดึกแล้ว แก้วตา คงนอน
เขียนกลอน กล่อมน้อง นวลฉวี
จะได้ นอนหลับ ฝันดี
ราคี หมองใด ไกลตัว

ตื่นมา ขอจง สดใส
หัวใจ อิ่มเอิบ ไปทั่ว
ไร้ซึ่ง ทุกความ หมองมัว
สงวนตัว รอพี่ กลับไป


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

เหงาเหงา

เสียงเกลียวคลื่นย่ำค่ำระกำซัด
ให้หวิวหวาดขัดอารมณ์ระทมไหว
กระแทกเสียงเปรี้ยงปร้างมาง้างใจ
ไม่หลับไหลเหมือนคอยใครมาคืนคำ

มันคงยากเพราะร้างรักมาไกลแล้ว
สายใยแห้วถ้าโยกมามันน่าขำ
เมื่อกาลก่อนถ้าย้อนมามันน่าจำ
รักดื่มด่ำดั่งคำคนที่ไม่เคย

ยามนานไปตะใคร่รักมักจะน้อย
ไอ้คนคอยก็คอยไปไม่กล้าเผย
เป็นบ่อยเข้าก็จงใจมันซะเลย
จนลงเอยต้องมาเหงาอยู่ชายเล


ฉันเอง..

[แป้งน้ำ]

. .. ราตรีนี้มืดมิด . ..
ไร้หมู่ดาวเป็นเพื่อนคู่คิดคนเหงา
ฝากความรักไว้บนฟากฟ้าด้วยคน . .. ได้หรือเปล่า
พื้นที่ว่างข้าง ~ ข้างดาว . . . คงอุ่นดี




. .. เหนื่อยล้ามากแล้ว . ..
รวยรินลมหายใจแผ่ว ~ แผ่ว . . เหมือนดาวดวงริบหรี่
หลับตาก็ฝันร้ายไม่ต่างจากคืนอื่นใด ~ ใด สักที
ขออิงแอบอยู่ในอ้อมกอดดาวตลอดชีวี . .. จากนี้ "ไม่อยากรักใคร"

[my smile]

ท้องฟ้า..กว้าง
ดวงใจช่าง..เงียบเหงา
มีเพียงแสงดาว.. พระจันทร์.. กับเงา
โอบกอด..คนเหงา..อุ่นใจ

กี่ครั้ง..ที่มองฟ้า
หยด ..หยาด  ..น้ำตา.. รินไหล
ดาวรู้ไหม ..ว่าคนนี้.. เจ็บที่ใจ
ขออิงดาว.. ได้ไหม.. สักครา

พัก...พิง
เมื่อทุกสิ่ง..เลือนหาย..หมดค่า
ลบความปวดได้..ลืมหยด..น้ำตา
จะขอลา..ไม่ขอทำ..ดาวหนักใจ

[ฉันเอง]

                         
. .. เหนื่อยล้ามากแล้ว . ..   
รวยรินลมหายใจแผ่ว ~ แผ่ว . . เหมือนดาวดวงริบหรี่
หลับตาก็ฝันร้ายไม่ต่างจากคืนอื่นใด ~ ใด สักที
ขออิงแอบอยู่ในอ้อมกอดดาวตลอดชีวี . .. จากนี้ "ไม่อยากรักใคร"
ข้อความโดย: 。゜・ ♪*.แป้งน้ำ♪(*^ ・^)ノ⌒☆       


ชีวิตมักจะรอลิขิตฟ้า
ดวงดารายังไม่นิ่งดูไม่ใส
เพราะโลกยังหมุนอยู่ เราจึงดูไม่คุ้นเคยใจ
ไฉนเลยมาหยุดรักหักกลางคัน

ชีวิตอาจมีท้อ  แต่อย่ารอเสียจนให้สิ้นหวัง
ความดีย่อมมีพลัง โลกเองยังมีกลางวันและกลางคืน
คงมีวันของเธอบ้าง อย่างัดง้างจนต้องฝืน
วันใดหายกล้ำกลืน ขอจงยืนและเฝ้ารอ       
   

ฉันเอง..     

[ฉันเอง]

ท้องฟ้า..กว้าง
ดวงใจช่าง..เงียบเหงา
มีเพียงแสงดาว.. พระจันทร์.. กับเงา
โอบกอด..คนเหงา..อุ่นใจ
กี่ครั้ง..ที่มองฟ้า
หยด ..หยาด  ..น้ำตา.. รินไหล
ดาวรู้ไหม ..ว่าคนนี้.. เจ็บที่ใจ
ขออิงดาว.. ได้ไหม.. สักครา
พัก...พิง
เมื่อทุกสิ่ง..เลือนหาย..หมดค่า
ลบความปวดได้..ลืมหยด..น้ำตา
จะขอลา..ไม่ขอทำ..ดาวหนักใจ
ข้อความโดย: my smile

หากสิ่งที่เคยรักปักใจมั่น
มิแปรผันตามกาลที่ฝันใฝ่   
ก็จะขอมอบรักฝากใจไป         
ที่ควรค่าให้เธอไว้ดูแล


ฉันเอง..