"ลูกธรรมะ"
"แม่ถามลูกว่า "มีคนเขาว่า..ไปเป็นลูกเลี้ยงพ่อหล่อดารา ที่มีแม่เลี้ยงสวยดารา..เอาไหม"
ลูกตอบว่า "ไม่"..ขอมีแม่แท้ๆ ที่เลี้ยงเขามาแต่เกิด..ด้วยความรัก
แม่ล้อว่า..เขาหล่อ(เหมือนลูก) เขาสวย เขารวย(หรือมีหนี้เต็ม) เขามีรถขับ เจ้ากี้เจ้าการ(และพาล)นัก
ลูกตอบว่า..เขาคงไม่รัก..เขาคงไล่(ขนาดแม่ยังโดน) เขาคงโยนให้พวกสุ พวกช่าง..เพราะไม่ใช่ลูกของเขาจริงๆ..
แม่ถามลูกว่า "มีคนเขาว่า..ไปเป็นลูกเลี้ยงพ่อตลก ที่มีแม่เลี้ยงตลก สะเดิด..เอาไหม"
ลูกตอบว่า "ไม่"..ลูกไม่ขำ..เดี๋ยวเขาก็ขย้ำ เดี๋ยวเขาก็ทิ้ง
เขาโลภ เอาแต่เงิน เขาคงไม่สุขเพลิน เลี้ยงลูกจริงๆ
มีแต่แม่ที่รักยิ่ง..ยอมออกจากงาน มาดูแลเขาจริงๆ ไม่ทิ้งกันยามมีปัญหา..
แม่ถามลูกว่า "มีคนเขาว่า..ไปเป็นลูกเลี้ยงพวกสุ..พวกช่าง..เอาไหม"
ลูกตอบว่า "ไม่"..ลูกจะไล่ แบบที่แม่ไล่ เพราะเขาหยาบ บาป มีแต่ โกรธ หลง โลภา
เขาไม่ทำมาหากิน มาเกาะ เขาด่าแม่ ด่าลูก ดูถูกพวกเรานักหนา
ลูกไม่ชอบพวกบ้าๆ ตามฆ่าพวกเรา ไม่เข้าธรรมา
แม่ถามลูกว่า "ทำไมคิดแบบนี้.."
ลูกตอบว่า..เพราะแม่ดี..ดูแลลูก ตลอดมา
และเพราะธรรมะ สอนลูกว่า
กตัญญูกเวทิตา..ต่อผู้บังเกิดเกล้า.."สำคัญ" กว่า..ไปยกพ่อแม่เลี้ยงดารา ตลก ช่าง สุ โลภ..พวกนั้น..
..
กุลมาตา
๓๐ ตุลา ๒๕๕๓