ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“ราชันชุดขาว?”~

๐

๐ ประคองนุชมเหสีปรี่ขึ้นแท่น
พลอดซบแผ่นอุระประชิดอก
เหล่ากำนัลเสนาแย้มสาธก
บุญพสกเปรียบอิศวรควรอุมาฯ

๐ ท่ามกลางบรรยากาศปี่พาทย์แว่ว
พระสหายมิตรแก้วเกลื่อนแถวหน้า
แซมด้วยหมู่สนมคมพักตร์,ตา
ทุกกายาแต่งขาวราวเทวัญ

๐ จะก้าวเยื้องย่างทิศวิจิตรพร่าง
เลิศสองร่างมนุษย์สุดเฉิดฉัน
แถวข้าราชบริพารบังคมคัล
เมืองขึ้นชั้นเอกโทโห่ยินดี

๐ กองเครื่องราชบรรณาการซ้อนพานขัน
หีบเพชรทองอำพันสรรหลากที่
ฉวยหยิบสร้อยคล้องศอคอเทวี
กำมณีโปรยหว่านทานกำนัล

๐ ข่าวไพร่ฟ้าหน้าใสให้สุขศานต์
บารมีทั่วสถานย่านเขตขัณฑ์
ข้าวพืชผลช้างม้าผ้าแพรพรรณ
อุดมขั้นสมบัติฉัตรองค์อินทร์

๐ ประคองนุชโอบรับกลับตำหนัก
ผ่านเสนาอารักษ์พำนักถิ่น
พยาบาลกวักมือสื่อได้ยิน
"เร็ว!มากินยาไวไวแล้วไปนอน?"..

ระนาดเอก

[ทอฝัน]

"...ไม่มีอะไร ในความขาว...???"

...ไม่มีเลย...เรื่องไร...ในความขาว
แค่อยากกล่าว...เกริ่นมา...คราอ่อนไหว
ได้โปรดเถิด...อย่าอ่าน...จงผ่านไป
บอกแล้วไง...ไม่มีไร...ให้ตามเลย

...ละอองไอ...อบอวล...สวนดอกไม้
ผีเสื้อไล้...โลมรอน...ตอนกลีบเผย
ภมรเคล้า...เร้ารุก...คลุกอย่างเคย
แล้วผ่านเลย...เชยเปลี่ยน...หมุนเวียนไป

...อณูอ่อน...ว่อนปลิว...พลิ้วกระทบ
จึงบรรจบ...ครบครัน...สร้างพันธ์ใหม่
สองเกษร...กลมกลืน...รื่นละไม
คือกลไก...ธรรมชาติ...วาดลีลา

...แดดสาดส่อง...มองใส...ไม่มีสี
หากบางที...ตรองตรึก...ให้ลึกกว่า
เมื่อแสงขาว...หักเห...ปนเปมา
จึงเห็นค่า...แห่งสี...ที่เรืองรอง

...ทุกเฉดเชื่อม...เลื่อมพราย...ประกายก่อ
ณ รอยต่อ...งดงาม...เผยความผ่อง
เพียงแดดเดียว...เกี่ยวใจ...ยามได้มอง
พินิจตรอง...ลองเล่น...เห็นชีวิต

...รินน้ำใส...ใส่ลง...ให้ตรงแก้ว
สี่ใบแถว...เรียงลง...รูปทรงผิด
บ้างก้นแคบ...ปากกว้าง...กลางคอดนิด
น้ำก็บิด...เบือนตาม...ความเป็นจริง

...ภาชนะ...บรรจุ...ระบุเปลี่ยน
ให้วนเวียน...วกไป...ไม่อยู่นิ่ง
ค่าแห่งน้ำ...ภายใน...ไม่ไหวติง
แปรแค่สิ่ง...ภายนอก...ที่หลอกตา

...ถึงตอนนี้...เริ่มเข้าใจ...ในวาทะ
เห็นไหมล่ะ...บอกแล้ว...แววคนบ้า
เตือนแล้วไง...แค่พล่าม...อย่าตามมา
เสียเวลา...ตั้งนาน...อ่านแล้วงง...ล่ะซี?


.................//ทอฝัน...ก็บอกแล้วไม่เชื่อ...!!!

[สมนึก นพ]

พยาบาล รีบไป ให้ยาผิด
เริ่มออกฤทธิ์ ซึมซาบ เป็นภาพหลอน
เป็นตัวเด่น เล่นใน บทละคร
ออกมาฟ้อน ร่ายรำ ทำลีลา

กึ่งย่อเข่า ขาถ่าง ห่างไปนิด
นิ้วมือชิด จีบตั้ง ทั้งซ้ายขวา
นำยกขึ้น เสมอไหล่ ท่าไคลคลา
โยกหลังหน้า ก่อนก้าว ออกเท้าเดิน

ท่ากรีดนิ้ว นำทาง ต่างเข็มทิศ
เอียงตัวผิด เสียงดัง ยังทำเขิน
ชนประตู ปิดอยู่ รู้ทำเมิน
ยังมาเกริ่น ลำนำ เป็นคำกลอน

ประตูนี้ มีไว้ ทำไมหนา
จนปัญญา เปิดได้ ไร้คนสอน
ต้องลูกมา บิดนั้น ตามขั้นตอน
ขอวิงวอน เปลี่ยนใหม่ ให้ข้าที

จะเปิดได้ อย่างไร ให้สับสน
ลูกสักคน ไม่มี ที่ตรงนี้
กลอนลูกบิด ปิดได้ ใช่ละซี
ลูกไม่มี เปิดไม่ได้ ร้องไห้โฮ.

[ดิษฐา]

โรคติดต่อแพร่เชื้อ ยืดเยื้อนัก
คนไข้หนักจากหนึ่ง จึงเป็นโหล
คนดีดีไหงเปลี่ยน เขียนมาโชว์
อ่านแล้ว โถ!! ตระหนก ให้ตกใจ

ท่านระนาดมาดเท่ห์ เทเป็นก่อน
เชื้อรุกย้อนเข้าตัว มั่วไฉน
ทอฝันน้อยตาลอย มาจอยไกล
นุ่งสไบ ร่ายฟ้อน ตอนเที่ยงวัน

นั่น!! อีกหนึ่ง พึ่งมา เมื่อคราบ่าย
ดูเข้าข่ายเหมือนดี มีขบขัน
แต่ดูไปก็ไม่พ้น  คน(โรค)เดียวกัน
มีเพียงฉัน คนนี้ ดีคนเดียว

หันหน้าหนียิ้มเยาะ เพราะคนบ้า
นั่งตกปลาเหม่อลอย คล้อยจันทร์เสี้ยว
ชักโครกนี้ ปลาชุก ลุกโม้เชียว
ตัวเหลืองเขียว เดี๋ยวนะ มาม๊ะ ...ทานกัน


ขออภัยสำหรับท่านที่ ทานข้าวอิ่มใหม่ ๆ 

[ระนาดเอก]

เห็นเธอนั่งตกปลาหน้าชักโครก
ทั้งชะโงกหน้าจมปมขยัน
รักสะอาดหยิบแปรงมาแยงฟัน
แปรงตรงนั้นช่องที่ชีตกปลา

วักบ้วนปากแปรงฟันฉับพลันขาว
ฟันแวววาวแต่ยี้..ขี้เต็มหน้า
เก็บคันเบ็ดกลับห้องหมอมองมา
บันทึกว่าอาการเธอ..เฮ้อ..อยู่ยาววววว..

ระนาดเอก

ปล.ขออภัยครับ ขำๆนะครับ..

 

[อักษรารำพัน]

เห็นเธอนั่งตกปลาหน้าชักโครก
ทั้งชะโงกหน้าจมปมขยัน
รักสะอาดหยิบแปรงมาแยงฟัน
แปรงตรงนั้นช่องที่ชีตกปลา

วักบ้วนปากแปรงฟันฉับพลันขาว
ฟันแวววาวแต่ยี้..ขี้ติดหน้า
เก็บคันเบ็ดกลับห้องหมอมองมา
บันทึกว่าอาการเธอ..เฮ้อ..อยู่ยาววววว..

ระนาดเอก

ปล.ขออภัยนะครับ ขำๆนะครับคุณอุ้ม..

 

๐ ชอบสีแดงแรงฤทธิ์หมดสิทธ์ใส่
เขาจัดไว้ให้มีแต่สีขาว
พยาบาล,หมอใหญ่ใส่เสื้อกาวน์
ประกายจับวับวาวพร่างพราวพราย

๐ ที่ตรงฝั่งหลังคาเขาทาสี
ช่างสวยดีสีแดงยามแสงฉาย
อาทิตย์ส่องมองเห็นเป็นประกาย
ชนทั้งหลายให้ฉายา"หลังคาแดง"

[สมนึก นพ]

ขอบ้างซี นิดหน่อย ค่อยปิดทู้
แม่ครัวรู้ บ้านนี้ ชุดสีขาว
ได้เวลา เตรียมการ งานยืดยาว
ทำกับข้าว รอไว้ ใครบางคน

ตั้งหม้อใหญ่ ใส่เครื่อง แกงเหลืองส้ม
ปลาท่อนกลม ในตู้ ดูสับสน
หัวและหาง หายไป ใงชอบกล
ให้วกวน ตกมา ปลาอะไร

น้ำเริ่มร้อน แล้วนี่ ไม่รีรอ
ปลาลงหม้อ มองหา ฝาอยู่ไหน
เดือดได้ที่ ชิมดู รู้กร่อยไป
นำเกลือใส่ นิดหน่อย อร่อยนา

จึงปิดไฟ งานใหม่ ไปล้างจาน
หมอลนลาน กลิ่นไอ อะไรหนา
เข้ามาดู เห็นชัด ถนัดตา
ใครกันหว่า ต้มเครื่องไว้ ใช้อย่างเดียว

ตักชิมรู้ เค็มนำ เอี้ยวชำเลือง
ใช่แกงเหลือง กำลังดี มีรสเปรี้ยว
แต่ทั้งห้อง ไม่ใครรู้ อยู่โดดเดี่ยว
อีกประเดี๋ยว แอบทาน จานใหญ่เลย.
..........ขออภัยด้วยครับ...........