ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

อยู่กับบังฝังใจเมื่อวัยรุ่น
บังการุณรักใคร่ไม่แหนงหน่าย
อนุญาติสิ่งขุ่นเคืองเรื่องมากมาย
ได้วนว่ายแวดวงดงนักเลง

ไปทั่วกรุงยุ่งเหยิงระเริงเที่ยว
ไม่เปล่าเปลี่ยวเพื่อนพ้องอยู่นอนเขลง
ทั่วทุกซอกตรอยซอยไม่วังเวง
ความกลัวเกรงนั้นลดถอย..ข้อยเด็กบัง

มีบางอย่างต่างบังเมื่อครั้งคิด
จนต่ำจิตรไม่อาจจะคาดหวัง
อยากมีแฟนสักสี่นี้เหมือนบัง
มันยุ่งจัง..แต่ยังดี..ที่เศร้าใจ

[สมนึก นพ]

มีแฟนสี่ อย่างบัง ต้องยั้งจิต
เพียงแต่ติด คนเดียว ยังเสียวหลัง
ที่มีอยู่ น้องน้อง รองช้างพัง
มีพลัง เหลือร้าย จากภายใน

ทั้งงานบ้าน งานเรือน ไม่เชือนช้า
ซักเสื้อผ้า ล้างจาน ทนทานไหว
จะถูเรือน ถูแก้ว แววจับใจ
ไม่มีใคร เกินหน้า อย่าทาบทาม

แต่ตีสี่ ตื่นได้ ไม่ต้องปลุก
ต้องรีบลุก ว่องไว ใครอย่าห้าม
มีลูกแมว ในบ้าน นั้นเดินตาม
ไปที่ชาม อาหารใหม่ ใส่ให้มัน

แล้วกวาดบ้าน หยากไย่ ไล่จิ้งจก
สกปรก เหลือร้าย มันถ่ายนั้น
ไม้ขนไก่ ไล่ฝุ่น วุ่นทั้งวัน
จนตะวัน ล่วงสาย ไม่เสร็จงาน

แค่คนเดียว ขยัน กันปานนี้
ถ้ามีสี่ รับรู้ ดูคูณหาร
เหล่าแม่นาง ทั้งหลาย ได้เบิกบาน
หมดทั้งบ้าน เขาขู่ ดูเราทำ.

[ดอกกระเจียว]

หนีจากบังผมมาอยู่กับเตี่ย
โหยละเหี่ยแรงโรยทุกเช้าค่ำ
วิทยายุทธฝึกไว้ใช้ประจำ
งานที่ทำต้องคล่องแคล่วออกแนวจีน

เตี่ยประหยัดจัดงานว่าชั้นยอด
ไม่อิดออดยอดดีคนมีศิลป์
เตี่ยเล่าว่าแต่ครั้งมาจากจีน
สู่แผ่นดินเพียงตัวเปล่าไม่เศร้าใจ

มาเป็นกรรมกรแบกหามไม่ครั่นคร้าม
ตัวแกร่งกร้ามสู้ทนมิหวั่นไหว
เฝ้าเก็บหอมรอมริบด้วยตั้งใจ
นานเท่าใดชั่วชีวีจนมีเงิน

เคยเก็บขวดเศษเหล็กของเล็กน้อย
แล้วค่อยค่อยขยายใหญ่มาซื้อขาย
จนมีทุนเครือข่ายก็มากมาย
เตี่ยจึงได้ซื้อกิจการโรงงานมี

รีไซเคิ่ลขยะว่าเผินเผิน
แต่เป็นเงินหลายสิบล้านนั้นสุขี
คือรายรับที่นอนแน่แต่ละปี
คิดดูซีทำไมเราเล่าถึงจน

ฝึกวิทยายุทธกับเตี่ยสี่ปีกว่า
เลยร่ำลาสำนักเสร็จฝึกฝน
ออกท่องยุทธสุดกว้างใหญ่ไม่กังวล
เพื่อดิ้นรนในสิ่งหวังที่ตั้งใจ

[สมนึก นพ]

อยู่กับเตี่ย เมื่อครั้ง โดนบังไล่
นักเลงใหญ่ เศร้าสลด หมดมาตรฐาน
แอบอยู่หลัง บังไว้ ได้ระราน
ขู่ชาวบ้าน ร้านค้า ข้าเด็กใคร

เมื่อมีเหตุ ซึ่งหน้า ท้าต่อยตี
กลับหลบหนี หายแว๊บ แอบอยู่ไหน
บังอ่านดู รู้เห็น เป็นเข้าใจ
รีบจัดให้ กระเป๋าย่าม ไปตามทาง

เที่ยวโซซัด โซเซ พเนจร
แดดก็ร้อน เดินมา แต่ฟ้าสาง
ความหิวเข้า มาเสริม เริ่มตาฟาง
เห็นเลือนลาง เงาใคร ได้เข้ามา

ไอ๊หยาหลู เป็งคาย ได้นั่งนี่
หิวละซี แบ่งกัง มังโถหนา
กิงไปก่อง เลี้ยวคอย ค่อยพูกจา
อยากลู้ว่า ลื้อมา ทังอาไร

ไม่มีงาง อยู่บ้าง ของอั๊วก่อง
เมื่อตื่งนอง รีบนะ อย่าหลับไหล
หาเศกเหล็ก กระป๋อง กองไวไว
อั๋วจะได้ นำขาย ให้เงินนา

สี่ปีกว่า เตี่ยหัด คัดกระป๋อง
มีเงินทอง ท่องไป ได้ทั่วหล้า
ความใฝ่ฝัน อยากเป็น เช่นนินจา
ผ้าปิดหน้า ชุดดำ ทำอำพราง

กระโดดฉับ ลับหาย มองไม่เห็น
ช่างโดดเด่น กระไร ไร้คนขวาง
เพลินไปนิด ปล่อยจิต ไม่คิดยั้ง
เสียงดังปัง บังยิง วิ่งหายไป.

[ดอกกระเจียว]

โดยสงสัยใจจริงมีสิ่งหนึ่ง
ที่เหลือทึ่งความจริงที่มันใช่
ผมศึกษาว่าคนจนเพราะอะไร
แล้วทำไมคนรวยเขาถึงรวย

คนจีนคือแบบอย่างการสร้างตัว
ใช่ซี้ซั้วดอกหนาศึกษาช่วย
หลายตำราตรงกันความร่ำรวย
แขกจีนไทยฝรั่งด้วยก็เหมือนกัน

ผมมีความคิดนี้ตอนอยู่กับเตี่ย
อยู่คุ้ยเขี่ยขยะมันน่าขัน
เชื่อมะ..ผมเขียนกลอนเหมือนทุกวัน
แต่ก่อนนั้นผมมืดเลยไม่เคยเป็น

ตำราว่าจงหัดทำในสิ่งยาก
ความลำบากจะพาล่วงทุกเข็ญ
ผมเข้าร้านอินเตอร์เน็ทอย่างลำเค็ญ
เพียงปีเดียวก็โดดเด่นเป็นนักกลอน

เป็นนักเขียนเรียนผ่านชำนาญนัก
ยันรู้จักเขียนโปรแกรมไร้คนสอน
อีกหนึ่งปีตั้งไว้ไม่แน่นอน
จะเลิกเป็นกรรมกรแล้วครับคุณ


วินเซน แวนเจียว

[สมนึก นพ]

ด้วยมีกลอน คิดถึงบัง วางให้เห็น
ตรงจุดเน้น แฟนสี่ ที่ได้เขียน
ออกจากบัง ยังรู้ อยู่วนเวียน
ได้ย้ายเปลี่ยน เตี่ยหมาย ได้ฝึกงาน

จึงเข้าใจ ไปว่า มาขำขัน
จึงเขียนดั้น ด้นด้วย ช่วยประสาน
ร่วมสนุก กันนี้ มีกลอนกานท์
แต่เมื่อวาน มีบทหนึ่ง จึงเข้าใจ

กลายเป็นว่า กลอนนั้น มันหมิ่นเพื่อน
ไม่แชเชือน แน่วแน่ รีบแก้ไข
อาจตอบช้า บ้างนี้ ที่เป็นไป
บ้านอยู่ไกล อภัยนา อย่าโกรธเคือง

ยกตัวอย่าง ให้ด้วย รวยและจน
ไม่สับสน มัธยัสถ์ เก็บอัฐเฟื้อง
จะใช้จ่าย อย่างไร ไม่สิ้นเปลือง
จนกล่าวเลื่อง ลือมา แต่ช้านาน

ผู้ใหญ่สอน ตอนเด็ก เมื่อเล็กนั้น
ความขยัน พันผูก ถึงลูกหลาน
ว่าชาวจีน ถิ่นไกล ในโบราณ
ย้ายถิ่นฐาน มาไทย ได้ทางเรือ

มีเพียงผ้า สวมใส่ ใช้ปิดร่าง
หรือเพิ่มบ้าง ที่นอน หมอนและเสื่อ
เก็บกระป๋อง เหล็กขาย ได้ทุกเมื่อ
ทนอาบเหงื่อ สร้างฐาน ทางการเงิน

ใครจะมอง อย่างไร เฮียไม่สน
สาละวน เก็บไป ไม่เคอะเขิน
ฟังเขาเล่า ขณะนั้น ฉันฟังเพลิน
ให้บังเอิญ รายจ่าย ไม่สมดุลย์

ดูตัวอย่าง แนวทาง ดังกล่าวมา
ไม่นานช้า มีไว้ ใช้อุดหนุน
ยี่สิบบาท ต่อวัน นั้นคือทุน
เข้าหมกมุ่น ร้านเน็ต เสร็จลงกลอน

ขออภัย อีกครั้ง มาพลั้งผิด
ด้วยว่าคิด พลาดหมด บทวรรคหลอน
จงอภัย ด้วยนา มาวิงวอน
ขอจบตอน ก่อนหนอ รอฟังความ.

[ดอกกระเจียว]

ผมเขียนกลอนทั้งหัวเราะเพราะขำขัน
ที่จริงนั้นในกลอนตามความหมาย
มิได้โกรธสักนิดคิดมากมาย
แต่บรรยายเหมือนล้อเลียนที่เขียนมา

เลยตอบต่อตามตรงอย่างงนะ
สุดแท้จะคิดสิ่งใดตามใจหนา
ผมเพียงคนบ้านนอกท้องทุ่งนา
ลงหนองหาปลาปูไม่ลำเค็ญ

เรื่องรวยจนศึกษาจากหนังสือ
ไว้ยึดถือพิเคราะห์ความตามคิดเห็น
อ่านร้อยรอบคิดไปให้ยากเย็น
แต่จำเป็นต้องศึกษาเพราะอยากรวย

ชื่อคนเขียนคือ"ที ฮาร์ฟเอ๊กเคอร์"
หาคงเจอร้านหนังสือสีทองสวย
มีแล้วจน-จนแล้วมีทางชี้ช่วย
หรือจะรวยเป็นร้อยล้านให้อ่านดู

"ถอดรหัสลับสมองเงินล้าน"
เพียงรอบอ่านจึงเห็นเราเศร้าอดสู
รู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอดมาคิดดู
เล่มนี้คือครูสอนเห็นความเปฺ็นจริง